ten gani; aż opak, skoro się Rozejdą, okulary odmienią na nosie: Ten, że kupił tak dobrze, ów, że dobrze przedał, Będzie się chwalił, będzie sąsiadom powiedał. To jednak przedający niech sobie uważą, Że zbytnią ceną kupca od kramu odrażą. Nu, jedno wróć się Waszeć! którego nią spłasza; A cóż Waszeć podaje? niejeden zaprasza. Niechże mu zaś bez ceny słowo rzecze krajne, Choćby warto, nie kupi; znać, że nie przedajne. 244. ZNAM CIĘ PO SIERCI
Po sierci poznać konia, do czego z natury: Czy pod wierzch sposobniejszy będzie, czy do fury. Dobry siwy
ten gani; aż opak, skoro się Rozejdą, okulary odmienią na nosie: Ten, że kupił tak dobrze, ów, że dobrze przedał, Będzie się chwalił, będzie sąsiadom powiedał. To jednak przedający niech sobie uważą, Że zbytnią ceną kupca od kramu odrażą. Nu, jedno wróć się Waszeć! którego nią spłasza; A cóż Waszeć podaje? niejeden zaprasza. Niechże mu zaś bez ceny słowo rzecze krajne, Choćby warto, nie kupi; znać, że nie przedajne. 244. ZNAM CIĘ PO SIERCI
Po sierci poznać konia, do czego z natury: Czy pod wierzch sposobniejszy będzie, czy do fury. Dobry siwy
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 141
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
; Kto ją wyzuł, zaniechaj daremnej roboty. 29 (P). NIE ZARAZ JAWNIE POCZYNAJ, COŚ ZAMYŚLIŁ
Jeśli nie masz natona, szukajże trawnika; Kto drwa rąbie na drodze, często się umyka. Nie zaraz, kto co dobrze zrobić chce, ogłasza; Niejednego, choć dobrze począł, zazdrość spłasza. 30 (P). NIE NAJESZ SIĘ POTRAWY
Smakując mi potrawę, co ludziom zwyczajem: „Tak dobra — mówi sąsiad — że się jej nie najem.” „Nie każcie jej, mój panie, proszę, z kuchnie dawać; Nie chciałbym od waszego stołu głodny wstawać. Ale taką na sporej
; Kto ją wyzuł, zaniechaj daremnej roboty. 29 (P). NIE ZARAZ JAWNIE POCZYNAJ, COŚ ZAMYŚLIŁ
Jeśli nie masz natona, szukajże trawnika; Kto drwa rąbie na drodze, często się umyka. Nie zaraz, kto co dobrze zrobić chce, ogłasza; Niejednego, choć dobrze począł, zazdrość spłasza. 30 (P). NIE NAJESZ SIĘ POTRAWY
Smakując mi potrawę, co ludziom zwyczajem: „Tak dobra — mówi sąsiad — że się jej nie najem.” „Nie każcie jej, mój panie, proszę, z kuchnie dawać; Nie chciałbym od waszego stołu głodny wstawać. Ale taką na sporej
Skrót tekstu: PotFrasz5Kuk_III
Strona: 371
Tytuł:
Ogroda nie wyplewionego część piąta
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1688 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
zachowała w mroku, Trudno by się wysiedzieć mieli i w tłomoku. Tak duma smutny Osman i nie zmruży oka Całą noc; wstyd go srodze, że spadł z tak wysoka, Dygres Osman duma CZĘŚĆ PIĄTA
Gdzie serca niesytego wyniosły go buje. A już dniowi ciemna noc świata ustępuje. Skoro ją z nieba słońce promieniste spłasza, Chodkiewicz też kolegów do rady zaprasza, Gdzie dalszej wojny progres dawszy do uwagi, Powie, że zbyć nie może z serca swego zgagi, Nie może znieść z imienia polskiego ohydy, Dokąd się w polu z tymi nie spróbuje Żydy, Dokąd Marsem otwartym, puściwszy się ściany Obozowej, nie spatrzy fortuny z pogany;
zachowała w mroku, Trudno by się wysiedzieć mieli i w tłomoku. Tak duma smutny Osman i nie zmruży oka Całą noc; wstyd go srodze, że spadł z tak wysoka, Dygres Osman duma CZĘŚĆ PIĄTA
Gdzie serca niesytego wyniosły go buje. A już dniowi ciemna noc świata ustępuje. Skoro ją z nieba słońce promieniste spłasza, Chodkiewicz też kolegów do rady zaprasza, Gdzie dalszej wojny progres dawszy do uwagi, Powie, że zbyć nie może z serca swego zgagi, Nie może znieść z imienia polskiego ohydy, Dokąd się w polu z tymi nie spróbuje Żydy, Dokąd Marsem otwartym, puściwszy się ściany Obozowej, nie spatrzy fortuny z pogany;
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 175
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
wielmożnej otuchy Wstrzymał się jednak, ani grzmiał żelazem. I w Bononią szedł z tej zawieruchy Kędy śmiertelnym Pansa dychał razem Stamtąd na inszym każdy z nich papierze Obwieszcza Senat, o swym procederze. CIX. List Pansy jako Konsula Rzymskiego W pułrynku wszytkim Cicero ogłasza; Senat zaś tylko wie z Cesarzowego Jako ich Wojsko, Antoniego spłasza. Za co, na dowód zwycięstwa wielkiego Na dni pięćdziesiąt, dzięki, modły wnasza Czego nie było pod bunt niespokojny Francuski, ani pod czas żadnej wojny. CX. Wojsko (lubo żył Pansa jeszcze trochy Jednak od wszytkich już zdesperowany) Żeby Decimus wziął nad inne Włochy I rząd mu nad nim był z Senatu dany
wielmożney otuchy Wstrzymał się iednak, ani grzmiał żelazem. I w Bononią szedł z tey zawieruchy Kędy smiertelnym Pansa dychał razem Ztamtąd na inszym każdy z nich papierze Obwiesżcza Senat, ó swym procederze. CIX. List Pansy iako Konsula Rzymskiego W pułrynku wszytkim Cicero ogłasza; Senat zas tylko wie z Cesarzowego Iako ich Woysko, Antoniego spłasza. Za co, na dowod zwycięstwa wielkiego Na dni pięcdziesiąt, dzięki, modły wnasza Czego nie było pod bunt niespokoyny Francuski, ani pod czas żadney woyny. CX. Woysko (lubo żył Pansa ieszcze trochy Iednak od wszytkich iuż zdesperowany) Zeby Decimus wziął nad inne Włochy I rząd mu nad nim był z Senatu dany
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 132
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
zbroi, Na Brutowego ciska się żołnierza, Ze i bez hasła bitwę tę zaczęli, I rabunku się po obozie jęli. CLXIX. A Nieprzyjaciół mogąc w krąg opasać Zwłaszcza, gdy na nich górę już wybili; Antoniemu się pod niego unaszać, I na wał z wojskiem wedrzeć pozwolili. Skąd kiedy go już ciężko nazad spłaszać, Zwiera się całym szykiem w onej chwili, I niespodzianą bitwę rozpoczyna, Którą się Anton w pół Wojska przerzyna. CLXX. Obala pułki, gromi, wali, siecze, I zastęp łamie niezmierną przewagą; Tarcze, szyszaki, zbroje grzmią i miecze, Obronę w tyle pokazując nagą: Kasjus wspiera; ledwie się nie
zbroi, Na Brutowego ciska się żołnierza, Ze y bez hasła bitwę tę zaczęli, I rabunku się po obozie ięli. CLXIX. A Nieprzyiacioł mogąc w krąg opasać Zwłasżcza, gdy na nich gorę iuż wybili; Antoniemu się pod niego unaszać, I na wał z woyskiem wedrzeć pozwolili. Zkąd kiedy go iuż ciężko nazad spłaszać, Zwiera się całym szykiem w oney chwili, I niespodzianą bitwę rospoczyna, Ktorą się Anton w puł Woyska przerzyna. CLXX. Obala pułki, gromi, wali, siecze, I zastęp łamie niezmierną przewagą; Tarcze, szyszaki, zbroie grzmią y miecze, Obronę w tyle pokazuiąc nagą: Kassyus wspiera; ledwie się nie
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 258
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
