wesele/ gdzie Doktorów światłość/ gdzie znamienite pierworódnych zgromadzenia/ gdzie czyste rozkoszujących głosy. Słyszymy namilejszy/ że ten Z. Doktor Cerkiewny Efrema ś^o^ jak i Z. Atanasius ś^o^ Ammoniusza/ nie w Raju ziemnym pomieszczają/ ale w Pałacach niebieskich/ gdzie są Aniołowie/ Patriarchowie/ Prorokowie/ Apostołowie/ Męczennikowie/ i wszyscy społecznie święci. Z. Grzegorz Teolog/ w Żywocie ś^o^ Bazyliusza wielk powiedziawszy o nim/ że jest w niebie/ przyznawa mu/ że on widzi Trójcę świętą tak/ jak wsobie jest. Toż mówią i tegoż uczą Doktorowie Cerkwie Wschodniej i Zachodnej/ Cyrylowie/ Hierozolimski/ i Aleksandryjski/ Epifanius, Ambrosius,
wesele/ gdźie Doktorow świátłość/ gdźie známienite pierworodnych zgromádzenia/ gdźie cżyste roskoszuiących głosy. Słyszymy namileyszy/ że ten S. Doktor Cerkiewny Ephremá ś^o^ iák y S. Athánásius ś^o^ Ammoniuszá/ nie w Ráiu źiemnym pomieszczáią/ ále w Páłácách niebieskich/ gdźie są Anyołowie/ Pátryárchowie/ Prorokowie/ Apostołowie/ Męczennikowie/ y wszyscy społecznie święći. S. Grzegorz Theolog/ w Zywoćie ś^o^ Bázyliuszá wielk powiedźiawszy o nim/ że iest w niebie/ przyznawa mu/ że on widźi Troycę świętą ták/ iák wsobie iest. Toż mowią y tegoż vczą Doctorowie Cerkwie Wschodney y Zachodney/ Cyrillowie/ Hierozolimski/ y Alexándriyski/ Epiphanius, Ambrosius,
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 32
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
drzewa onego żywota Jezusa Chrystusa rozkoszują. Nominatim jednak i Communiter o Prorokach i Patriarchach/ o Apostołach i Ewanielistach/ o Męczennikach i Sprawiedliwych/ owe elogia i wyroki częstymi razami czytane i śpiewane bywają/ iż dusze ich na niebo są przez Anioły przeniesione: iż na wysokości z Panem Chrystusem żyją: iż przed Majestatem Bożym stoją społecznie z Aniołami: iż twarzą w twarz Chrysta Pana widzą: iż tak Boga widzą/ jako go widzą Aniołowie: iż zupełnie doskonałej radości już dostąpili: iż im P. Bóg doskonałe Bóstwa swego poznanie odkrył: iż doskonałą zapłatę za zasługi swe/ doskonałe za pracy i trudy korony na niebie od Boga wzięły. Te/
drzewá onego żywotá Iesusá Christusá roskoszuią. Nominatim iednák y Communiter o Prorokách y Pátryárchách/ o Apostołách y Ewányelistách/ o Męcżennikách y Spráwiedliwych/ owe elogia y wyroki cżęstymi rázámi cżytáne y śpiewáne bywáią/ iż dusze ich ná niebo są przez Anyoły przenieśione: iż ná wysokośći z Pánem Christusem żyią: iż przed Máyestatem Bożym stoią społecznie z Anyołámi: iż twarzą w twarz Christá Páná widzą: iż ták Bogá widzą/ iáko go widzą Anyołowie: iż zupełnie doskonáłey rádośći iuż dostąpili: iż im P. Bog doskonáłe Bostwá swego poznánie odkrył: iż doskonáłą zápłátę zá zasługi swe/ doskonáłe zá pracy y trudy korony ná niebie od Bogá wźięły. Te/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 156
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
krew: ale względem przyrodzonej i Personalnej/ jako się rzekło/ Koncomitanciej. która jak ciało nie bez krwie/ Dusze/ i i Boztwa/ tak Krew nie bez ciała dusze i Boztwa być/ naucza/ dowodzi i pokazuje. Skąd jawnie daje się wiedzieć/ że i w jednej którejkolwiek osobie/ jak i we dwu społecznie jeden żywy już więcej umrzeć i rozdzielony być tak w przyrodzonych/ jak i wpersonalnych swych częściach nie mogący/ w Sakramencie Eucharystii brany bywa i pożywany Pan Chrystus nie więcej we dwu osobach: ni mniej/ w którejkolwiek jednej. Uważenie różnice 1. Ioan: c. 4. Sakramentu pod jedną osobą.
Uważenie Siódme
krew: ále względem przyrodzoney y Personálney/ iáko sie rzekło/ Concomitánciey. ktora iák ciáło nie bez krwie/ Dusze/ y y Boztwá/ ták Krew nie bez ćiáłá dusze y Boztwá bydź/ náucża/ dowodźi y pokázuie. Zkąd iáwnie dáie sie wiedźieć/ że y w iedney ktoreykolwiek osobie/ iák y we dwu społecznie ieden żywy iuż więcey vmrzeć y rozdźielony być ták w przyrodzonych/ iák y wpersonálnych swych częśćiách nie mogący/ w Sákrámenćie Eucháristiey brány bywa y pożywany Pan Christus nie więcey we dwu osobách: ni mniey/ w ktoreykolwiek iedney. Vważenie rożnice 1. Ioan: c. 4. Sákrámentu pod iedną osobą.
Vważenie Siodme
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 173
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
/ cały/ żywy/ z ciała Krwie/ dusze/ i z Bóstwa postanowiony. Ciało abowiem Chrystusowe i Krew bez dusze i bez Bóstwa jego dawać/ abo brać/ nie jest Chrystusa dawać i brać/ który od dusze i Bóstwa swego odłączyć się nie może nigdy. skąd jest wiadomo/ że i pod dwiema osobami społecznie/ i pod jedną którąkolwiek oddzielnie danymi i przyjętymi/ daje się i bierze się nierozdzielny/ wszytek/ cały/ żywy Chrystus. inaczej/ ani niemowiątek Communio, która bywa pod jedną osobą wina/ ani Communio chorych/ która się dzieje pod samą osobą chleba: ani Communio dorosłych zdrowych/ która się obchodzi pod dwiema osobami
/ cáły/ żywy/ z ćiáła Krwie/ dusze/ y z Bostwá postánowiony. Ciáło abowiem Christusowe y Krew bez dusze y bez Bostwá iego dáwać/ abo bráć/ nie iest Christusa dáwáć y bráć/ ktory od dusze y Bostwá swego odłączyć sie nie może nigdy. zkąd iest wiádomo/ że y pod dwiemá osobámi społecżnie/ y pod iedną ktorąkolwiek oddźielnie dánymi y przyiętymi/ dáie sie y bierze sie nierozdźielny/ wszytek/ cáły/ żywy Christus. inácżey/ áni niemowiątek Communio, ktora bywa pod iedną osobą winá/ áni Communio chorych/ ktora sie dźieie pod samą osobą chlebá: áni Communio dorosłych zdrowych/ ktora sie obchodźi pod dwiemá osobámi
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 174
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
teraz w duszy swej ma/ i tymże ogniem miłości do Z. Jedności Cerkiewnej pała/ którym pałał/ gdy ten list pisał/ Rzymską Cerkiew w powinnej jej czci mając/ i za matkę znając/ jednę wiarę/ i jednę Sakramenta Wschodniej u Zachodnej Cerkwi przyznawając/ łacno na to pozwoli/ że za łaską Bożą społecznie z nami przez nas do jedności Cerkiewnej z Rzymiany wstąpi. O której on w tymże liście swym ku końcowi/ tak mówi/ Ja wychodzę z tego Królestwa/ i do swoich się wracam/ i w tym się oświadczam/ iżem w tej stronie/ o nic się inego kusić niechciał/ jedno aby miedzy
teraz w duszy swey ma/ y tymże ogniem miłośći do S. Iednośći Cerkiewney pała/ ktorym pałał/ gdy ten list pisał/ Rzymską Cerkiew w powinney iey czći máiąc/ y zá mátkę znáiąc/ iednę wiárę/ y iednę Sákrámentá Wschodney u Zachodney Cerkwi przyznawáiąc/ łácno ná to pozwoli/ że zá łáską Bożą społecżnie z námi przez nas do iednośći Cerkiewney z Rzymiány wstąpi. O ktorey on w tymże liśćie swym ku końcowi/ ták mowi/ Ia wychodzę z tego Krolestwá/ y do swoich sie wracam/ y w tym sie oświadczam/ iżem w tey stronie/ o nic sie inego kuśić niechćiał/ iedno áby miedzy
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 188
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
nowiną, I cieszą, i turbują; myśli różne rojąc: Nadewszytko, najwięcej o Króla się bojąc, Żeby go tak gotowy w-iakiej gdzie ciasności Nie uszedł Nieprzyjaciel. Gdzieżby wiadomości Dodać mu tak potrzebnej? gdzie piersiami swymi Zastąpić go w-tym razie? jakoż przed inszymi Książę pierwszy, ze swoim Dymitrem społecznie, I drugim Ostrorogiem do niego koniecznie Przebijać się gotował. Kiedy tejże nocy Wyciekł z-swojej Qwartery i snadź przy pomocy Z-nieba nie omylonej, nasiekł do nich wpadszy Wiele Chłopstwa spiącego. Tak że ich pokładszy Kształtem drew porąbionych, z-korzyścią się znaczną Wrócił nazad. Gdzież było fortunę niebaczną Z-Czoła
nowiną, I ćieszą, i turbuią; myśli rożne roiąc: Nádewszytko, naywięcey o Krolá się boiąc, Zeby go tak gotowy w-iakiey gdźie ćiasnośći Nie uszedł Nieprzyiaćiel. Gdźieszby wiádomośći Dodáć mu tak potrzebney? gdźie piersiami swymi Zástąpić go w-tym raźie? iakoż przed inszymi Xiąże pierwszy, ze swoim Dymitrem społecznie, I drugim Ostrorogiem do niego koniecznie Przebiiáć się gotował. Kiedy teyże nocy Wyćiekł z-swoiey Qwartery i snadź przy pomocy Z-niebá nie omyloney, nasiekł do nich wpadszy Wiele Chłopstwá spiącego. Ták że ich pokładszy Kształtem drew porąbionych, z-korzyśćią się znaczną Wroćił nazad. Gdźiesz było fortunę niebaczną Z-Czołá
Skrót tekstu: TwarSWoj
Strona: 94
Tytuł:
Wojna domowa z Kozaki i z Tatary
Autor:
Samuel Twardowski
Drukarnia:
Collegium Calissiensis Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
Foedus bywa miedzy temi, którzy nie podlegają jednemu prawu, miedzy pogany i narody chrześcijańskimi, jako i my mamy z Turki, Tatary i inszemi takowemi, a słusznie podobno moje bywać dla zatrzymania pokoju; konfederacji zasię insza jest natura. Konfederuje się naród z narodem przeciw trzeciemu narodowi, albo konfederują się też narody bronić się społecznie, bywa i to, że i sprawy jakiej popierać; jaką konfederacją uczynili przodkowie naszy za Władysława króla 1438 w Korczynie przeciw tym, którzyby się nie kontentowali iure publico i herezje wnosili. Ta konfederacja, którą WM. wnosicie i chcecie ją twierdzić, cóż ma w sobie? To, żeby jeden drugiego bronił w
Foedus bywa miedzy temi, którzy nie podlegają jednemu prawu, miedzy pogany i narody chrześciańskimi, jako i my mamy z Turki, Tatary i inszemi takowemi, a słusznie podobno moje bywać dla zatrzymania pokoju; konfederacyej zasię insza jest natura. Konfederuje się naród z narodem przeciw trzeciemu narodowi, albo konfederują się też narody bronić się społecznie, bywa i to, że i sprawy jakiej popierać; jaką konfederacyą uczynili przodkowie naszy za Władysława króla 1438 w Korczynie przeciw tym, którzyby się nie kontentowali iure publico i herezye wnosili. Ta konfederacya, którą WM. wnosicie i chcecie ją twierdzić, cóż ma w sobie? To, żeby jeden drugiego bronił w
Skrót tekstu: RespDuchCzII
Strona: 233
Tytuł:
Respons od Duchowieństwa, na piśmie podany z strony konfederacji
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
podatki dawacie/ gdyż są sługami Bożymi/ którzy tego samego ustawicznie pilnują. 7. Oddawajcież tedy każdemu coście powinni: Komu podatek/ temu podatek: Komu cło/ temu cło: komu bojaźń/ temu bojaźń: komu cześć/ temu cześć. 8. NIkomu nic winni nie bądźcie/ tylko abyście się społecznie miłowali: bo kto miłuje bliźniego/ zakon wypełnił. 9. Gdyż to przykazanie: Nie będziesz cudzołożył/ Nie będziesz zabijał/ Nie będziesz kradł/ Nie będziesz fałszywie świadczył/ Nie będziesz pożądał: I jeśli które insze jest przykazanie/ w tym słowie summownie się zamyka/ mianowicie: Będziesz miłował bliźniego twego/ jako
podátki dawaćie/ gdyż są sługámi Bożymi/ ktorzy tego sámego ustáwicżnie pilnują. 7. Oddawajćież tedy káżdemu cośćie powinni: Komu podátek/ temu podátek: Komu cło/ temu cło: komu bojaźń/ temu bojaźń: komu cżeść/ temu cżeść. 8. NIkomu nic winni nie bądźćie/ tylko ábyśćie śię społecżnie miłowáli: bo kto miłuje bliźniego/ zakon wypełnił. 9. Gdyż to przykazanie: Nie będźiesz cudzołożył/ Nie będźiesz zábijał/ Nie będźiesz kradł/ Nie będźiesz fałszywie swiadcżył/ Nie będźiesz pożądał: Y jesli ktore insze jest przykazánie/ w tym słowie summownie śię zámyka/ miánowićie: Będźiesz miłował bliźniego twego/ jáko
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 172
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
Na Pierwsza Niedzielę po świętej Trójcy,
Ewangelia u Łukasza świętego, w Rozdziale XIV.
ONego czasu: Mówił Jezus uczniom swoim tę przypowieść: Człowiek niektóry sprawił wieczerzą wielką/ i zaprosił wielu. I posłał sługę swego w godzinę wieczerzy/ aby powiedział zaproszonym żeby przyszli: boć już wszytko gotowo. I poczęli się wszyscy społecznie wymawiać. Pierwszy mu rzekł: kupiłem wieś: i mam potrzebę wyniść/ a oglądać ją. Proszę cię/ miej mię za wymówionego. A drugi rzekł: kupiłem pięć jarzm wołów: a idę ich do- świadczać. Proszę cię miej mię za wymówionego. A trzeci rzekł: Zonem pojął: a przeto nie
Ná Pierwsza Niedźielę po świętey Troycy,
Ewángelia v Lukaszá świętego, w Rozdźiale XIV.
ONego czásu: Mówił Iezus vczniom swoim tę przypowieść: Człowiek niektory spráwił wieczerzą wielką/ y záprośił wielu. Y posłał sługę swego w godźinę wieczerzy/ áby powiedźiał záproszonym żeby przyszli: boć iuż wszytko gotowo. Y poczęli się wszyscy społecznie wymáwiáć. Pierwszy mu rzekł: kupiłem wieś: y mam potrzebę wyniść/ á oglądáć ią. Proszę ćię/ miey mię zá wymowionego. A drugi rzekł: kupiłem pięć iarzm wołów: á idę ich do- świádczać. Proszę ćię miey mię zá wymowionego. A trzeći rzekł: Zonem poiął: á przeto nie
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 57
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
WOLA JASIENICKA"
3773. (32) Anno domini 1602, d. 10 Stycznia, t. i. w pierwszy Czwartek po Trzech Królach, prawo stało się zagajone przez szlachetnego pana Bartosza Niedabelskiego, dzierżawcze tęy majętności, i przez pana Iwana szoltysa Wolanskiego, i przez pana Marka, na ten czas wójta Wolskiego, społecznie i z siedmią ławicznych mężów mianowanych i przezwanych i każdego z osobna na swojch mieszczach opisanych, jako naprzod: Wasko, Mikołaj Krawczyk, Andrzej Bulat, Hryczko Kapłanik, Łukasz Snieżek, Oleksa Włodaczę, Wojciech Kusznierz. (p. 277)
3774. (33) Zapis Grzegorza lasczorka z Moskwiną o zamordowanie męża jej —
WOLA IASIENICKA"
3773. (32) Anno domini 1602, d. 10 Stycznia, t. i. w pierwszy Czwartek po Trzech Krolach, prawo stało sie zagaione przes slachetnego pana Barthosza Niedabelskiego, dzierzawcze thęy maiętnosci, y przes pana Iwana szoltysa Wolanskiego, y przes pana Marka, na thęn czas woyta Wolskiego, społecznie y z siedmią ławicznych męzow mianowanych y przezwanych y kazdego z osobna na swoych miesczach opisanych, iako naprzod: Wasko, Mikołay Krawczyk, Andrzey Bulat, Hryczko Kapłanik, Łukasz Snieżek, Olexa Włodaczę, Woyciech Kusznierz. (p. 277)
3774. (33) Zapis Grzegorza lasczorka z Moskwiną o zamordowanie męża iey —
Skrót tekstu: KsJasUl_1
Strona: 435
Tytuł:
Księga gromadzka wsi Wola Jasienicka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wola Jasienicka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1602 a 1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1602
Data wydania (nie później niż):
1640
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
