O MUSZE.
Mucha głodna gdy garniec mięsa obaczyła, Stojącego u ognia, na nie się spuściła, To mięsa, to polewki co raz pożywając, A potrzebie żołądka swego dogadzając.
I tak się pożądanej potrawy objadła, Że co raz chcąc wylecieć, znowu w garniec wpadła. Wtym widząc śmierć przed sobą, nic nie styskowała, Na onę przeszłą rozkosz mile wspominała, Jako tam z wielkim smakiem i jadła i piła,
Przetoż i śmierć cierpliwie tamże też znosiła. Tak, jeśli się nam długo szczęśliwie powodzi, Nie mamy też narzekać, gdy zasię przychodzi Kłopot jaki. Uporem żaden nie utyje, Ani głową, mój bracie, muru nie
O MUSZE.
Mucha głodna gdy garniec mięsa obaczyła, Stojącego u ognia, na nie się spuściła, To mięsa, to polewki co raz pożywając, A potrzebie żołądka swego dogadzając.
I tak się pożądanej potrawy objadła, Że co raz chcąc wylecieć, znowu w garniec wpadła. Wtym widząc śmierć przed sobą, nic nie styskowała, Na onę przeszłą rozkosz mile wspominała, Jako tam z wielkim smakiem i jadła i piła,
Przetoż i śmierć cierpliwie tamże też znosiła. Tak, jeśli się nam długo szczęśliwie powodzi, Nie mamy też narzekać, gdy zasię przychodzi Kłopot jaki. Uporem żaden nie utyje, Ani głową, mój bracie, muru nie
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 47
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
