którego uciekającego przejąć łatwiej od pirwszych.
Lis, wilk, ryś, ci też jednakowy gust co dzik i niedźwiedź mają, ile to, co w puszczach są osoczone. W polnych zaś kniejach dolinami uciekać zwykli ku wielkim puszczom, co czynią i pirwszo spomniani, gdy im się uda. Zając bielach toż czynić zwykł. Szarak bowiem ten gęstwin nie lubiąc, w szczyrne wymyka pole, po dyszczu zaś dróżkami swą szuka ucieczkę, której od nie znających się tylko uniknąć może. Na poroszach tyż zimą podczas tęgich mrozów, nocy miesięcznych, przy błotach na dróżce stanąwszy, cichym prochem dobrze gościć może. Na wilków zaś i lisów przy płotach
którego uciekającego przejąć łatwiej od pirwszych.
Lis, wilk, ryś, ci też jednakowy gust co dzik i niedźwiedź mają, ile to, co w puszczach są osoczone. W polnych zaś kniejach dolinami uciekać zwykli ku wielkim puszczom, co czynią i pirwszo spomniani, gdy im się uda. Zając bielach toż czynić zwykł. Szarak bowiem ten gęstwin nie lubiąc, w szczyrne wymyka pole, po dyszczu zaś dróżkami swą szuka ucieczkę, której od nie znających się tylko uniknąć może. Na poroszach tyż zimą podczas tęgich mrozów, nocy miesięcznych, przy błotach na dróżce stanąwszy, cichym prochem dobrze gościć może. Na wilków zaś i lisów przy płotach
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 206
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
