/ i ku wzgardzeniu świata/ a ku zachowaniu sprawiedliwości ludzie którekolwiek mógł swą nauką przywodził.
Którego to powieści te są: Ktoby się chciał mądrości trzymać/ ten się ma złych uczynków wystrzegać. Waruj się tych którzy nad prawdą panują. Ubóstwo z dobrymi uczynkami więcej miłuj/ niżli zysk z grzechem. Zachować w radzie tajemność/ jest wielka dobroć. Nie rozwięzuj języka przeciw nieprzyjacielowi swemu. Waruj się towarzystwa złego/ zazdrościwego/ rozpustnego/ igraczów/ urągaczów/ gniewliwych i nieumiejętnych. Niechciej zajźrzeć złemu/ kiedy mu się dobrze powiedzie. Złe słowa niechaj nie wychodzą z ust twoich/ boby to była twoja nie uczciwość. Cierpliwość jest odpuścić
/ y ku wzgárdzeniu świátá/ á ku záchowániu spráwiedliwośći ludźie ktorekolwiek mogł swą náuką przywodźił.
Ktorego to powieśći te są: Ktoby się chćiał mądrośći trzymáć/ ten się ma złych vcżynkow wystrzegáć. Wáruy się tych ktorzy nád prawdą pánuią. Vbostwo z dobrymi vcżynkámi więcey miłuy/ niżli zysk z grzechem. Záchowáć w rádźie táiemność/ iest wielka dobroć. Nie rozwięzuy ięzyká przećiw nieprzyiaćielowi swemu. Wáruy się towárzystwá złego/ zazdrośćiwego/ rospustnego/ igracżow/ vrągácżow/ gniewliwych y nieumieiętnych. Niechciey zayźrzeć złemu/ kiedy mu się dobrze powiedźie. Złe słowá niechay nie wychodzą z vst twoich/ boby to byłá twoiá nie vcżćiwość. Cierpliwość iest odpuśćić
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 79
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Pan pomazańcowi memu Cyrusowi, któregom ujął prawi[...] ę, abym podbił przed nim narody, a grzbiety Królów obrócił, i otworzył przed nim wrota, bramy nie będą zamknione. Ja przed tobą pójdę, i zawołane na ziemi poniżę, wrota miedziane skruszę, i zawory żelazne połamię. A dam ci skarby skryte, i tajemności skrytych rzeczy. Na jakiż koniec Bóg to czynił? Abyś (mówi dalej prorok) wiedział, zem ja Pan, który mianuję imię twoje: Bóg Izraelów. Dla Jakuba sługi mego a Izraela wybranego mego, i nazwałem cię imieniem twoim: przypodobałem cię a nie poznałeś mię. Ja Pan
Pan pomazańcowi memu Cyrusowi, ktoregom uiął prawi[...] ę, abym podbił przed nim narody, a grzbiety Krolow obrocił, y otworzył przed nim wrota, bramy nie będą zamknione. Ja przed tobą poydę, y zawołane na ziemi poniżę, wrota miedziane skruszę, y zawory żelazne połamię. A dam ci skarby skryte, y taiemności skrytych rzeczy. Na iakiż koniec Bog to czynił? Abyś (mowi daley prorok) wiedział, zem ia Pan, ktory mianuię imię twoie: Bog Izraelow. Dla Jakuba sługi mego a Izraela wybranego mego, y nazwałem cię imieniem twoim: przypodobałem cię a nie poznałeś mię. Ja Pan
Skrót tekstu: BohJProg_I
Strona: 216
Tytuł:
Prognostyk Zły czy Dobry Komety Roku 1769 y 1770
Autor:
Jan Bohomolec
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kollegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
astronomia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1770
Data wydania (nie wcześniej niż):
1770
Data wydania (nie później niż):
1770
raczej niezatłomił. Drudzy to kwiecie moczą w dobrym winie/ potym dystylują z Alembika. A ten nie jest tak mocny/ jako pierwszy. Rozgrzewa zaziębłości mażąc nim.
Używamy pospolicie tego olejku/ z wierzchu mażąc/ do chorób zimnych i zaziębienia/ bo im jest nie wymownym ratunkiem/ i wielkiej a skrytej w skutkach tajemności/ a ile pierwszy/ przeto też nad inne droższy. Płynieniu nasieniu Męskiemu.
Płynienie przyrodzonego nasienia Mężczyznom zastanawia/ Nyrki nim namazując. Glistom.
Glisty i inne chrobactwo z żywota wypędza/ kropie albo dwie z winem go pijąc.
Owa wielom i rozmaitym niedostatkom w ciele/ a zwłaszcza z zimnych przyczyn jest barzo użyteczny.
ráczey niezátłomił. Drudzy to kwiećie moczą w dobrym winie/ potym dystyluią z Alembiká. A ten nie iest ták mocny/ iáko pierwszy. Rozgrzewa záźiębłości mażąc nim.
Vżywamy pospolićie tego oleyku/ z wierzchu máżąc/ do chorob źimnych y záźiębienia/ bo im iest nie wymownym rátunkiem/ y wielkiey á skrytey w skutkách táiemnośći/ á ile pierwszy/ przeto też nád ine droższy. Płjnieniu naśieniu Męskiemu.
Płynienie przyrodzonego náśienia Mężczyznom zástanawia/ Nyrki nim námázuiąc. Glistom.
Glisty y ine chrobáctwo z żywotá wypędza/ kropie álbo dwie z winem go piiąc.
Owa wielom y rozmáitym niedostátkom w ciele/ á zwłasczá z źimnych przyczyn iest bárzo vżyteczny.
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 31
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
żeby to był diabeł/ ale uwierzywszy temu co mu powiedziano/ jął się barzo pilnie na śmierć gotować sumnienie przez Spowiedź oczyszczać/ ciało postami/ czujnościami/ ustawicznemi modlitwami trapić/ żywoność swoję i sprzet domowy ubogim rozdawać. A gdy wiele ich od niego pytało/ czmu tak nierozsądnie rzeczami swoimi szafował/ jednemu z nich w tajemności przyczynę powiedział/ iż Anioł Pański objawił mu że tego roku umrzeć mam. On tego nie mogąc zataić/ powiedział drugiemu; i tak to do wiadomości wszytkiej Parafije przyszło. Rok się skończył/ kapłan nie umarł; i pokazał się fałszywym porokiem diabeł. Lecz iż wybranym wszytkie rzeczy obracają się w dobre/ w tym
żeby to był dyabeł/ ale vwierzywszy temu co mu powiedźiano/ iął sie bárzo pilnie ná śmierć gotować sumnienie przez Spowiedź oczyściáć/ ćiáło postámi/ czuynościami/ vstáwicznemi modlitwámi trapić/ żywonosć swoię y sprzet domowy vbogim rozdáwáć. A gdy wiele ich od niego pytáło/ czmu ták nierozsądnie rzecżámi swoimi száfował/ iednemu z nich w táiemnośći przyczynę powiedźiał/ iż Anyoł Páński obiáwił mu że tego roku vmrzeć mam. On tego nie mogąc zátáić/ powiedział drugiemu; y ták to do wiádomośći wszytkiey Páráfiye przyszło. Rok sie skończył/ kápłan nie vmárł; y pokazał sie fałszywym porokiem dyabeł. Lecz iż wybránym wszytkie rzeczy obrácáią sie w dobre/ w tym
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 220
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
głos nic niedbał człowiek on/ tedy drugi i trzeci raz głos Boży tegoż chciał po nim. Szedłszy tedy on do bogacza/ ofiarował mu frymark winnice. Na co bogacz: Z chęcia to uczynię/ a w czym twoja przewyzsza/ chcęć wiernie dopłacić. Na co ubogi: Tedy ubogi oznajmiwszy to synowi w tajemności/ a tego miał jednego/ i dwiema córkom/ szedł z nimi na ono miejsce/ które mu było przez głos od Boga oznajmione; A gdy długo kopiąc nic nie naleźli/ syn i córki jęli ojcu urągać że się dał oszukać. Ale on im mówił: Żadnym obyczajem nie mogę temu wierzyć/ abym miał
głos nic niedbał człowiek on/ tedy drugi y trzeći raz głos Boży tegoż chćiał po nim. Szedszy tedy on do bogaczá/ ofiárował mu frymárk winnice. Ná co bogacz: Z chęćia to vczynię/ á w cżym twoiá przewyzsza/ chcęć wiernie dopłácić. Ná co vbogi: Tedy vbogi oznáymiwszy to synowi w táiemnośći/ á tego miał iednego/ y dwiema corkom/ szedł z nimi ná ono mieysce/ ktore mu było przez głos od Bogá oznáymione; A gdy długo kopiąc nic nie náleźli/ syn y corki ięli oycu vrągać że sie dał oszukáć. Ale on im mowił: Zadnym obyczáiem nie mogę temu wierzyć/ ábym miał
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 310
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
