li 7. ca 14. Tatary niesłusznie przyjm. do wojsk. Chrześć. In palatio Vlpiano. Tatarowie Chrystusa za Boga nie mają/ nieprzyjaciele królem są. Tatary jako pogany wygnać. Zozom. lib. 6. cap. 3. Cesarzem nad pogany niechce być Jowianus. z Tatarami wojny się nie powodzą. Tatarstwo się czyni murami Lacedewońskimi w państwie Litewskim. Bożnic Tatarskich nie godzi się budować. Pulchre apparet, qui sua iura tenet. Jeśliż się Tatarom Nieczyty/ abo bożnice pogańskie/ swojej zabobonnej sekty w Państwie Chrześcijańskim godzi budować dopuszczać/ abo nie? § 9. Qui non vetat peccare cum possit, iubet,
NIgdy.
li 7. ca 14. Tátáry niesłusznie przyim. do woysk. Chrześć. In palatio Vlpiano. Tátárowie Christusá zá Bogá nie máią/ nieprzyiaciele krolem są. Tátáry iáko pogány wygnáć. Zozom. lib. 6. cap. 3. Cesárzem nad pogány niechce być Iowianus. z Tátárámi woyny się nie powodzą. Tátarstwo się cżyni murami Lácedewońskimi w páństwie Litewskim. Bożnic Tátárskich nie godźi się budowáć. Pulchre apparet, qui sua iura tenet. Ieśliż się Tátárom Niecżyty/ ábo bożnice pogánskie/ swoiey zábobonney sekty w Państwie Chrześćiáńskim godźi budowáć dopuszcżáć/ ábo nie? § 9. Qui non vetat peccare cum possit, iubet,
NIgdy.
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 19
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
tym prawem Tatarom nie bronim? w Grecji pod Turkiem/ kiedy kościół Chrześcijański/ abo się starością obali/ abo też od ognia i inszego przypadku zepsowany będzie/ tedy już im nowego nie dopuszczą budować/ f. aż wielką prośbą//awiętszą summą czerwonych złotych/ wolność do budowania kupiwszy. A tu u nas to Tatarstwo swobodnie/ nie prosiwszy konsensu I. Król. M. nietylko na starych miejscach/ ale i na inszych/ gdzie przedtym nie bywały/ nowe Mieczyty na służbę szatańską/ pobudowali. Nie dziw/ wszytko im bowiem wolno. Niepotrzebnie dawne i obce przykłady przywodzę/ któremi broniono budowania pogaństwu kościołów/ dwa tylko domowe a
tym práwem Tátárom nie bronim? w Greciey pod Turkiem/ kiedy kośćioł Chrześćiáński/ ábo się stárośćią obáli/ ábo też od ogniá y inszego przypadku zepsowány będźie/ tedy iuż im nowego nie dopuszcżą budowáć/ f. áż wielką prośbą//áwiętszą summą cżerwonych złotych/ wolność do budowánia kupiwszy. A tu v nas to Tátárstwo swobodnie/ nie prośiwszy consensu I. Krol. M. nietylko ná stárych mieyscách/ ále y ná inszych/ gdźie przedtym nie bywáły/ nowe Mieczyty ná służbę szátáńską/ pobudowáli. Nie dźiw/ wszytko im bowiem wolno. Niepotrzebnie dawne y obce przykłády przywodzę/ ktoremi broniono budowánia pogáństwu kościołow/ dwa tylko domowe á
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 21
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
. Cóż uczynił Turek? widząc Państwa puste zdradą i gwałtem nabyte/ wydał edykt po różnych Państwach/ w którym wielkimi przysięgami/ obiecuje dozwolić nabożeństwa i kościołów Chrześcijańskich/ i przy majętności ich zostawiać. W czym upewnieni Chrześcijanie/ acz nie wszyscy/ ale wielka liczba/ do swych majętności i domów wrócili się Przetoż tedy Tatarstwo niech nie aleguje/ dozwolenia od Turka kościołów Chrześcijańskich w Grecji. Bo jeśli Turczyn pozwala/ pozwalajako we własnym Państwie Chrześcijańskim/ i w majętnościach własnych/ i dla tego Kościołów Chrześcijańskich/ jako własności nabożeństwa Chrześcijańskiego/ w państwie Chrześcijańskim zabraniać nie może. Ale iż tu Tatarowie nie na własnym gruncie swym pogańskim mieszkają: ale na
. Coż vcżynił Turek? widząc Páństwá puste zdrádą y gwałtem nábyte/ wydał edikt po roznych Páństwách/ w ktorym wielkimi przyśięgami/ obiecuie dozwolić nabożeństwá y kośćiołow Chrześćiáńskich/ y przy máiętnośći ich zostáwiać. W cżym vpewnieni Chrześćiánie/ ácż nie wszyscy/ ále wielka licżbá/ do swych máiętności y domow wroćili się Przetoż tedy Tátárstwo niech nie alleguie/ dozwolenia od Turká kośćiołow Chrześćiáńskich w Greciey. Bo ieśli Turcżyn pozwala/ pozwalaiáko we własnym Páństwie Chrześćiáńskim/ y w máiętnośćiách własnych/ y dlá tego Kośćiołow Chrześćiáńskich/ iáko własnośći nabożeństwá Chrześćiáńskiego/ w páństwie Chrześćiáńskim zábraniáć nie może. Ale iż tu Tátárowie nie ná własnym grunćie swym pogáńskim mieszkáią: ále ná
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 23
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Tatarów w Litwie do wiary Chrystusowej nawracać? § 12. Duro nodo durus adhibendus est cuneus.
RZecz wielkiego podziwienia godna? dwieście lat przeszło/ jako Tatarów przygnano do Litwy/ a nie słychać do tych czasów/ aby który miał z nich/ (oprócz jednego Tarasowskiego) wiarę Chrześcijańską przyjąć/ a naszych bez liczby w Tatarstwo obrócili. W tym nic inszego nie upatrują/ tylko iż powodu nie mają. Podaję ja kilka sposobów/ przez które mogą być do wiary Chrześcijańskiej nawracani.
Pierwszy sposób. Jest w Rzymie/ a bezmała i po wszytkiej Włoskiej Ziemi ta ustawa/ iż Żydowie powinni pod winą na każdy Sabat w każdym mieście/ do
Tátárow w Litwie do wiáry Chrystusowey náwrácać? § 12. Duro nodo durus adhibendus est cuneus.
RZecż wielkiego podźiwienia godna? dwieśćie lat przeszło/ iáko Tátárow przygnano do Litwy/ á nie słycháć do tych cżásow/ áby ktory miał z nich/ (oprocż iednego Tárásowskiego) wiárę Chrześćiáńską przyiąć/ á nászych bez licżby w Tátárstwo obroćili. W tym nic inszego nie vpátruią/ tylko iż powodu nie máią. Podáię ia kilká sposobow/ przez ktore mogą być do wiáry Chrześćiáńskiey náwrácáni.
Pierwszy sposob. Iest w Rzymie/ á bezmáłá y po wszytkiey Włoskiey Ziemi tá vstáwá/ iż Zydowie powinni pod winą ná káżdy Sábbát w káżdym mieśćie/ do
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 33
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
ich szablach śrebrem odlewanych/ na pasach/ sajdakach i na żupanach śrebrem dobrze nasadzonych. Scythae hostes ac euisceratores patriae. Konfederacja na Tatarach znać.
Trzeci pożytek. Ponieś kto chorągiew swowolnie bez listu przypowiednego w państwie tym/ (nie podnoś bo będziesz na palu) a chciej być Nalewajkiem na niszczenie państwa: ujźrzysz jako wszytko Tatarstwo pobieży/ jako muchy na miód. Dla czegoż? aby łupili/ brali/ kradli/ wydzierali: a dziecka swe pogańskie niewiasty i nałożnice z takiej korzyści żywili. Patrz tego roku/ b. jako się ich kilka set swowolnie zebrało/ (przedtym przy Świderskim także do dwu set koni) pod pratekstem ciągnienia
ich száblách śrebrem odlewánych/ ná pásách/ sáydákách y ná żupánách śrebrem dobrze násadzonych. Scythae hostes ac euisceratores patriae. Confederácya ná Tátárách znáć.
Trzeći pożytek. Ponieś kto chorągiew swowolnie bez listu przypowiednego w páństwie tym/ (nie podnoś bo będźiesz ná palu) á chćiey być Nálewáykiem ná niszczenie páństwá: vyźrzysz iáko wszytko Tátárstwo pobieży/ iáko muchy ná miod. Dla cżegoż? áby łupili/ bráli/ krádli/ wydźieráli: á dźiecká swe pogáńskie niewiásty y náłożnice z tákiey korzyśći żywili. Pátrz tego roku/ b. iáko się ich kilká set swowolnie zebráło/ (przedtym przy Swiderskim tákże do dwu set koni) pod pratextem ćiągnienia
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 38
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
raczej za nic sobie niemieć. A żebymci to pokazał żywymi przykłady/ jako wielka brzydkość i pośmiewisko wiary świętej Chrześcijańskiej i Sakramentów/ dzieje się od tego sprosnego pogaństwa/ czytaj. Bohdan Fursowicz Tatarzyn od Oszmiany/ bywszy na Wołyniu w Ostropolu/ mianował się być Chorążym W. X. Lit. a zataiwszy w sobie Tatarstwo/ zalecał się niejakiej Szlachciance nie podłej Marynie Tomiłowiczownie/ chcąc ją wziąć w małżeństwo. Przyjaciele i panna/ widząc dostatki Tatarskie/ a iż się mianował Chorążym W. X. Lit. przyzwoliła zań. Złożono dzień wesela. Tatarzyn się stanowił/ a iż panna była Ruska/ do Cerkwie oboje zwielą przyjaciół poszli
rácżey zá nic sobie niemieć. A żebymći to pokazał żywymi przykłady/ iáko wielka brzydkość y pośmiewisko wiáry świętey Chrześćiáńskiey y Sákrámentow/ dźieie się od tego sprosnego pogánstwá/ cżytay. Bohdan Fursowicż Tátárzyn od Oszmiány/ bywszy ná Wołyniu w Ostropolu/ miánował się być Chorążym W. X. Lit. á zátáiwszy w sobie Tátárstwo/ zálecał się nieiákiey Szláchćiance nie podłey Márynie Tomiłowicżownie/ chcąc ią wźyąć w małżeństwo. Przyiaćiele y pánná/ widząc dostátki Tátárskie/ á iż się miánował Chorążym W. X. Lit. przyzwoliłá zań. Złożono dźień wesela. Tátárzyn się stánowił/ á iż pánná byłá Ruská/ do Cerkwie oboie zwielą przyiaćioł poszli
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 53
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
/ wyprzysięgał majętność na Wace przy murowanym moście/ i trzyma ją/ i z tego się przed inszymi przechwala. A iż się mu z Senatorem powiodło/ już i kościelne grunty zajmuje i wydziera. Dla tegożby wszytkim obywatelom i PP. Sądowym obaczyć się potrzeba/ a Tatarów od świadectwa i przysięgi odciąć. Aczci i Tatarstwo mają swoję przysięgę osobną/ którą miedzy sobą czynią/ ale ta tylko samym służy/ o której my niewiemy/ ażby którego Mohłe ich/ po goleniach kijem zmacawszy/ prosić. Wszakże bezmała nie ta/ którąm w Alkoranie czytał/ iż o jednę rzecz cztery razy przysięgać mają (tylko roty niewiem)
/ wyprzyśięgał máiętność ná Wáce przy murowánym mośćie/ y trzyma ią/ y z tego się przed inszymi przechwala. A iż się mu z Senatorem powiodło/ iuż y kośćielne grunty záymuie y wydźiera. Dla tegożby wszytkim obywátelom y PP. Sądowym obaczyć się potrzebá/ á Tátárow od świádectwá y przyśięgi odćiąć. Acżći y Tátárstwo máią swoię przyśięgę osobną/ ktorą miedzy sobą cżynią/ ále tá tylko samym służy/ o ktorey my niewiemy/ áżby ktorego Mohłe ich/ po goleniách kiiem zmácawszy/ prośić. Wszákże bezmáłá nie tá/ ktorąm w Alkoranie cżytał/ iż o iednę rzecż cżtery rázy przyśięgáć máią (tylko roty niewiem)
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 60
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
wziętego oddawają/ tedy oduzdnego pierwej biorą po złotemu/ a namniej po pułzłotemu. Do tego gwałty nietylko pannom/ ale i mężatkom/ jako w Stokliszkach/ w Zośłach/ i na inszych miejscach siła gwałtów poczynili i czynią. Dla czegoby im dobrze Chorążych Chrześcijan ustanowić/ a Tatarów znieść. Trzebaby na to Tatarstwo wykonania dekretu Valer. Aureliana Cesarza Rzymsk. z strony swej woli Tatarskiej. Przed którym gdy się jedna gospodyni skarżyła na Żołnierza/ który z niągwałtownie scudzołożył/ kazał pojmanego uwiązać za nogi u wierzchów dwu drzew nachylonych/ niedaleko od siebie stojących/ uwiązawszy kazał drzewa puścić; które gdy gwałtem na swe miejsca przychodziły/ rozerwały na
wźiętego oddáwáią/ tedy odvzdnego pierwey biorą po złotemu/ á namniey po pułzłotemu. Do tego gwałty nietylko pánnom/ ále y mężátkom/ iáko w Stokliszkách/ w Zośłach/ y ná inszych mieyscách siłá gwałtow poczynili y cżynią. Dla cżegoby im dobrze Chorążych Chrześćian vstánowić/ á Tátárow znieść. Trzebáby ná to Tátárstwo wykonánia dekretu Valer. Aurelianá Cesárzá Rzymsk. z strony swey woli Tátárskiey. Przed ktorym gdy się iedná gospodyni skárżyłá ná Zołnierzá/ ktory z niągwałtownie zcudzołożył/ kazał poimánego vwiązáć zá nogi v wierzchow dwu drzew náchylonych/ niedáleko od śiebie stoiących/ vwiązawszy kazáł drzewá puśćić; ktore gdy gwałtem ná swe mieyscá przychodźiły/ rozerwáły ná
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 64
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
