pochodzi z ust to jest/ z istności jego Boskiej. Tchnienie ono cielesne/ mówi Augustyn Z. nie była istność Ducha Z. ale było okazanie przez przyliczne znaczenie/ że nie tylko od Ojca/ ale i od Syna pochodzi Duch Z. O tymże i Z. Atanasius/ Dla tego/ mówi/ Pan tchnąwszy na usta Apostołskie/ rzekł/ weźmicie Ducha Z. abyśmy rozumieli/ że z zupełności Bóstwa jego Duch ten jest/ który uczniom jego był dawany. Przytym owo w materii tej o Teofilakcie wiadomo być należy/ że on na miejscu tym tego negował/ co znamienici SS. Nauczyciele Cerkiewni przed nim wyznali/ jak
pochodźi z vst to iest/ z istnośći iego Boskiey. Tchnienie ono ćielesne/ mowi Augustin S. nie byłá istność Duchá S. ále było okazánie przez przylicżne znáczenie/ że nie tylko od Oycá/ ále y od Syná pochodźi Duch S. O tymże y S. Atánásius/ Dla tego/ mowi/ Pan tchnąwszy ná vstá Apostolskie/ rzekł/ weźmićie Duchá S. ábysmy rozumieli/ że z zupełnośći Bostwá iego Duch ten iest/ ktory vcżniom iego był dawány. Przytym owo w máteriey tey o Theophilákćie wiádomo bydź należy/ że on ná mieyscu tym tego negował/ co známienići SS. Náuczyćiele Cerkiewni przed nim wyználi/ iák
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 136
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i Ojca Łacińskiego Z: Hilarego, zasadzonych na słowach Psalmu 32: Słowem Pańskim Niebiosa stwierdzone są, a Duchem ust jego, wszelka moc ich.
Ze Początkiem Ducha Z. jest Syn Boży, wyraża to i objawia światu, w swoim postępku sam Chrystus, kiedy u Jana Z: w Rozdziale 10 mówi do Apostołów tchnąwszy na nich: Accipite Spiritum Sanctum etc. Co wyprorokował Joel w Proroctwie swoim w Rozdziale 2. Effundam Spiritum meum super omnem carnem. Wylał go zaś Syn Boski na Zielone Świątki; czego niektórzy Schizmatycy negują, aby, iż Duch Z: nie pochodzi od Syna, ucymali; teste P. Rutka.
Wiedzieć i to
y Oyca Łacińskiego S: Hilarego, zasadzonych na słowach Psalmu 32: Słowem Pańskim Niebiosa stwierdzone są, á Duchem ust iego, wszelka moc ich.
Ze Początkiem Ducha S. iest Syn Boży, wyraża to y obiawia światu, w swoim postępku sam Chrystus, kiedy u Iana S: w Rozdziale 10 mowi do Apostołow tchnąwszy na nich: Accipite Spiritum Sanctum etc. Co wyprorokował Ioel w Proroctwie swoim w Rozdziale 2. Effundam Spiritum meum super omnem carnem. Wylał go zaś Syn Boski na Zielone Swiątki; czego niektorzy Schizmatycy neguią, aby, iż Duch S: nie pochodzi od Syna, utzymali; teste P. Rutka.
Wiedzieć y to
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 24a
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
.
V. Na co jest ten porządek w Kościele postanowiony? M. Kościół ten we wszytkim przyrównywa się Kościołowi triumfującemu w niebie. Za czym i w tym Sakramencie ma równość/ i wszytkich ordynkach Kościelnych. V. Któż jest wynaleszczą tego Sakramentu? M. Chrystus przy ostatniej wieczerzy/ i na ten czas/ gdy tchnąwszy na Apostołów/ rzekł im: Bierzcie ducha świętego/ komukolwiek odpuścicie grzechy/ będą odpuszczone etc. V. Wiele jest poświęcenia Kapłańskiego. M. 7. Odźwiernych/ urząd jest/ strzec weszcia do Kościoła/ Czytelnika/ czytać rzetelnie Księgi/ nowego i starego Testamentu. Wyklinacza/ Imienia Bożego nad opętanemi wzywać. Acolita
.
V. Ná co iest ten porządek w Kośćiele postánowiony? M. Kośćioł ten we wszytkim przyrownywa się Kośćiołowi tryumphuiącemu w niebie. Zá czym y w tym Sákrámenćie ma rowność/ y wszytkich ordynkách Kośćielnych. V. Ktoż iest wynaleszczą tego Sákrámentu? M. Chrystus przy ostátniey wieczerzy/ y ná ten czás/ gdy tchnąwszy ná Apostołow/ rzekł im: Bierzćie duchá świętego/ komukolwiek odpuśćićie grzechy/ będą odpuszczone etc. V. Wiele iest poświęcenia Kápłáńskiego. M. 7. Odźwiernych/ vrząd iest/ strzedz weszćia do Kośćiołá/ Czytelniká/ czytáć rzetelnie Xięgi/ nowego y stárego Testámentu. Wyklináczá/ Imienia Bożego nád opętánemi wzywáć. Acolytá
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 48
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
grzech. Bo oto z północy Szkaradny obłok, nieźliczone mocy Z wiatrów zebrawszy i Boreaszową Gębę odąwszy a trząsnąwszy głową, Leci z Furyją między srogie wały, Które już przedtym na morzu szalały. A tam z drugiemi zjąwszy się burzami I swój wiatr z ichże złączywszy wiatrami — Ryknie i dmuchnie i ze wszystkiej duszy Piersiami tchnąwszy wszystkich wód poruszy, Wtym okręt skoczy z płaczliwemi głosy Jak strzała wzgórę niemal pod niebiosy — I znowu z góry w oczymgnieniu spadnie, Że samego dna ledwo nie dopadnie. Właśnie więc dzieci, kiedy w pole jakie W gronie wynidą, zwykli czynić takie Igrzyska z sobą, gdy im się zda czasem, A ciężkim piłę
grzech. Bo oto z północy Szkaradny obłok, nieźliczone mocy Z wiatrów zebrawszy i Boreaszową Gębę odąwszy a trząsnąwszy głową, Leci z Furyją między srogie wały, Które już przedtym na morzu szalały. A tam z drugiemi zjąwszy się burzami I swój wiatr z ichże złączywszy wiatrami — Ryknie i dmuchnie i ze wszystkiej duszy Piersiami tchnąwszy wszystkich wód poruszy, Wtym okręt skoczy z płaczliwemi głosy Jak strzała wzgórę niemal pod niebiosy — I znowu z góry w oczymgnieniu spadnie, Że samego dna ledwo nie dopadnie. Właśnie więc dzieci, kiedy w pole jakie W gronie wynidą, zwykli czynić takie Igrzyska z sobą, gdy im się zda czasem, A ciężkim piłę
Skrót tekstu: BorzNaw
Strona: 194
Tytuł:
Morska nawigacyja do Lubeka
Autor:
Marcin Borzymowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1662
Data wydania (nie wcześniej niż):
1662
Data wydania (nie później niż):
1662
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Roman Pollak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Morskie
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
Ci odpowiedzą: któż go wie gdzie lata, Matki niesłucha, a dopieroż Brata. Zrzędzi Babina to wzdycha, to szlocha, Zasnąć nie może, aż po małej chwyli Czuje za progiem swojego pieszczocha; Skoczy co prędzej, drzwi trochę uchyli, Wiedząc że jego tak subtelne członki, Wsuną się w łóżko nietchnąwszy zasłonki.
Postrzegł to ADOLF, oczy w chłopca wlepił, Czemu tak piękny, nie pyta przyczyny, Ani mu dziwno, że Bogi poślepił, Bo tylko takie widział Kupidyny, Lecz malowane, ten zaś portret żywy Znak daje, że jest Kupido prawdziwy. Twarz jego wdzięczna białość równa mleku Z rumieńcem Roży rozkwitłej zmięszana,
Ci odpowiedzą: ktoż go wie gdzie láta, Mátki niesłucha, á dopieroż Bráta. Zrzędzi Babina to wzdycha, to szlocha, Zásnąć nie może, aż po małey chwyli Czuie zá progiem swoiego pieszczocha; Skoczy co prędzey, drzwi trochę uchyli, Wiedząc że iego ták subtelne członki, Wsuną się w łożko nietchnąwszy zásłonki.
Postrzegł to ADOLF, oczy w chłopca wlepił, Czemu ták piękny, nie pyta przyczyny, Ani mu dziwno, że Bogi poślepił, Bo tylko tákie widział Kupidyny, Lecz malowane, ten zaś portret żywy Znák daie, że iest Kupido práwdźiwy. Twárz iego wdzięczna białość rowna mleku Z rumieńcem Roży rozkwitłey zmięszana,
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 15
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
