Benedykt za Królewską całego Świata praecipue o PolscE
Kardynalską wdział na się Purpurę Po Karolu II. do Francyj się salwującym obrali Anglicy Królem Gwilelma Książęcia Aurasikańskiego, albo Orańskiego (jest to Księstwo we Francyj w Prowincyj) z polowania, i z febry zmarłego 1702 Roku. Miał zasobą Marię Córkę Jakoba II Króla Angielskiego, który wygnawszy Teszcza, tron osiadł kalwińskiej Sekty sub nomine Gwillelma III. Po nim Anna Córka Jakoba II Zona Jerzego Książęcia Duńskiego Kalwinka, a Jakub III. Brat jej rodzony wzgardzony, umarła ta Roku 1714. Nastąpił po niej Jerzy 1. Elektor Hannowerski Luter; po tym Roku 1727. Jerzy II teraz panujący. Zgoła w Anglii panowały
Benedykt za Krolewską całegò Swiata praecipuè o POLSZCZE
Kardynalską wdział na się Purpurę Po Karolu II. do Francyi się salwuiącym obrali Anglicy Krolem Gwilelmá Xiążęcia Aurasikańskiego, albo Orańskiego (iest to Xięstwo we Francyi w Prowincyi) z polowania, y z febry zmarłego 1702 Roku. Miał zasobą Maryę Corkę Iakoba II Krola Angielskiego, ktory wygnawszy Teszcza, tron osiadł kalwińskiey Sekty sub nomine Gwillelma III. Po nim Anna Corka Iakoba II Zona Ierzego Xiążęcia Duńskiego Kalwinka, á Iakob III. Brat iey rodzony wzgardzony, umarła ta Roku 1714. Nastąpił po niey Ierzy 1. Elektor Hannowerski Luter; po tym Roku 1727. Ierzy II teraz panuiący. Zgoła w Anglii panowały
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 402
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
18.) Tę godność Arcykapłańską i Wodzową, albo Książęcą długo piastowali Machabejczykowie. Arystobulus był razem Arcykapłanem i Królem Żydowskim, Jona Hirkana Syn. Za Arystobula II. Arcykapłana i Króla M. Crassus Kościół Jerozolimski złupił. Za niego judejska ziemia z całą Syrią Rzymską stała się Prowincją. Za Symona Boeti Arcykapłana i Króla Żydowskiego Teszcza Herodowego, Chrystus Pan narodził się z Najczystszej Dziewicy. Stało te Arcykapłaństwo wraz z tytułem Królewskim na Osobach 11.
Od Pańskiego Narodzenia, aż do zburzenia Jerozolimy przez Tytusa Cesarza Rzymskiego (kiedy był Fanasius Rusticus Arcykapłan) byli tylko już Biskupi u Żydów, ale bardzo obarczeni w osobach dwudziestu i jednej. Odtąd Kościół, i
18.) Tę godność Arcykapłańską y Wodzową, albo Xiążęcą długo piastowali Machabeyczykowie. Aristobulus był razem Arcykapłanem y Krolem Zydowskim, Iona Hirkana Syn. Za Aristobula II. Arcykapłana y Krola M. Crassus Kościoł Ierozolimski złupił. Za niego iudeyska ziemia z całą Syrią Rzymską stała sie Prowincyą. Za Symoná Bòéthi Arcykapłána y Krola Zydowskiego Teszcza Herodowego, Chrystus Pan narodził się z Nayczystszey Dziewicy. Stało te Arcykapłaństwo wraz z tytułem Krolewskim na Osobach 11.
Od Pańskiego Narodzenia, aż do zburzenia Ierozolimy przez Tytusa Cesarza Rzymskiego (kiedy był Phanasius Rusticus Arcykapłan) byli tylko iuż Biskupi u Zydow, ale bardzo obarczeni w osobach dwudziestu y iedney. Odtąd Kościół, y
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 487
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
w Części I. Aten fol: 322. Tu przydaję scienda. Ze od tego Miasta pełnego superstycyj i Żydzi się zarażali, Bałwany wenerując w swoim Kościele Jerozolimskim. Tutejsi Obywatele emulowali z Jerozolimitanami z racyj Kościoła u siebie być prawdziwego twierdzący. Który ich Kościół za czasów Aleksandra Wiel: niejaki Sanaballat Poganin Horronites Starosta Samaryj, Teszcz Najwyższego Biskupa Manassesa, nieprzyjaciel Judejski na górze Garazim wystawił, jako in Monte Benedyctionum, aliàs gdzie olim Błogosławieństwo intonabant Izraelitowie, blisko Sichem Miasta, gdy z Jozue Wodzem weszli do Ziemi Z. Deuteronomii cap: 11. et 27. Racja fundowania tego Kościoła, ponieważ był Jerozolimski, ta jest: że ten Manasses Arcykapłan
w Części I. Aten fol: 322. Tu przydaię scienda. Ze od tego Miasta pełnego superstycyi y Zydzi się zarażali, Bałwany weneruiąc w swoim Kościele Ierozolimskim. Tuteysi Obywatele emulowali z Ierozolimitanami z racyi Kościoła u siebie bydź prawdziwego twierdzący. Ktory ich Kościół za czasow Alexandrá Wiel: nieiaki Sanaballat Poganin Horronites Starosta Samarii, Teszcz Naywyższego Biskupa Manassesa, nieprzyiaciel Iudeyski na górze Garazim wystawił, iako in Monte Benedictionum, aliàs gdzie olim Blogosławieństwo intonabant Izraelitowie, blisko Sichem Miasta, gdy z Iozue Wodzem weszli do Ziemi S. Deuteronomii cap: 11. et 27. Racya fundowania tego Kościoła, ponieważ był Ierozolimski, ta iest: że ten Manasses Arcykapłan
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 507
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
, blisko Sichem Miasta, gdy z Jozue Wodzem weszli do Ziemi Z. Deuteronomii cap: 11. et 27. Racja fundowania tego Kościoła, ponieważ był Jerozolimski, ta jest: że ten Manasses Arcykapłan wziął był Nicoso Pogankę, tego Sanaballata Córkę, przeciw Zakonowi staremu, i miał być prywowany z Kapłaństwa, dlatego mu Teszcz ten Kościół wystawił, mówi Josefus; który to Kościół w lat 200. po swojej fundacyj, Hircanus zgrun- Całego świata, praecipue o JUDEI
tu obalił. Taż Samaria zwała się Gabiniorum Urbs, że ją Gabinius był zreparował przed Chrysta przyjściem na lat 109. teste Africano. Za czasów Chrystusa Pana była spórka między Żydami
, blisko Sichem Miasta, gdy z Iozue Wodzem weszli do Ziemi S. Deuteronomii cap: 11. et 27. Racya fundowania tego Kościoła, ponieważ był Ierozolimski, ta iest: że ten Manasses Arcykapłan wzioł był Nicoso Pogankę, tego Sanaballáta Córkę, przeciw Zakonowi staremu, y miał bydź prywowany z Kapłaństwa, dlatego mu Teszcz ten Kościół wystawił, mówi Iosephus; który to Kościół w lat 200. po swoiey fundacyi, Hircanus zgrun- Całego świata, praecipuè o IUDEI
tu obálił. Taż Samaria zwałá się Gabiniorum Urbs, że ią Gabinius był zreparował przed Chrysta przyiściem na lat 109. teste Africano. Za czasow Chrystusa Pana była spórka między Zydami
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 507
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Spartańskiego, z Heleny porwanej spłodzona, którą Tyndarus Dziad poślubił Orestowi Wnukowi swemu za wiadomością, i zezwoleniem Ojca, na ten czas o Helenę Zonę, pod Troją wojującego. Na tej Wojnie gdy Achilles, zdradą Parysa poległ, a Syn jego Pyrrus, na miejsce Ojca zabitego postąpił; Menelausz zapomniawszy o tym, co jego Teszcz w Grecji straktował; Hermionę, Pyrrusowi obiecał: jakoż powróciwszy do Ojczyzny Małżonką oddał. Czego znieść i wycierpieć nie mogąc Orestes Stryjeczny Brat, Purrhusa w Kościele Apollinowym zabił, i Zonę swoję odebrał. Jej List do Oresta.
NIedawno Mężem, pospołu i Bratem Zwałam cię: teraz już stanęło na tem; Ześ
Spártáńskiego, z Heleny porwáney spłodzona, ktorą Tyndárus Dźiad poślubił Orestowi Wnukowi swemu zá wiádomośćią, y zezwoleniem Oycá, ná ten czás o Helenę Zonę, pod Troią woiuiącego. Ná tey Woynie gdy Achilles, zdrádą Párysá poległ, á Syn iego Pyrrus, ná mieysce Oycá zábitego postąpił; Menelausz zápomniawszy o tym, co iego Teszcz w Grecyey ztráktował; Hermionę, Pyrrusowi obiecał: iákosz powroćiwszy do Oyczyzny Małżonką oddał. Czego znieść y wyćierpieć nie mogąc Orestes Stryieczny Brát, Purrhusa w Kośćiele Apollinowym zábił, y Zonę swoię odebrał. Iey List do Orestá.
NIedawno Mężem, pospołu y Brátem Zwáłám ćię: teraz iuż stánęło ná tem; Ześ
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 100
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
: Wszak zupełniejsze do mnie do mnie prawo twoje, Niezlękłą ręką ujm się jak o swoje. Gdybyć kto bydło z obory, lub konie Ze stajni wywiódł; pewniebyś się o nie I mścił, i ujął; a gdyć Zonę wzięto, Wytrwasz; że sucho przepiecze mu się to? Z własnego Teszcia dobre masz przykłady, W jakie on zaszedł o Helenę zwady; Jak sprawiedliwą Wojnę dla swej Zony, Z Trojany musiał podnieść ukrzywdzony. A kiedyby był w domu tylko siedział, Ani werbunków żadnych przypowiedział; Pewnieby była za pierwszym popisem Złączona żyła Helena z Parysem. Tobie, ażebyś odraził natrętów, Nie trzeba
: Wszak zupełnieysze do mnie do mnie práwo twoie, Niezlękłą ręką uym się iák o swoie. Gdybyć kto bydło z obory, lub konie Ze stáyni wywiodł; pewniebyś się o nie Y mśćił, y uiął; á gdyć Zonę wźięto, Wytrwasz; że sucho przepiecze mu się to? Z własnego Teszćiá dobre masz przykłády, W iákie on zászedł o Helenę zwády; Iák spráwiedliwą Woynę dla swey Zony, Z Troiány musiał podnieść ukrzywdzony. A kiedyby był w domu tylko siedźiał, Ani werbunkow żadnych przypowiedźiał; Pewnieby byłá zá pierwszym popisem Złączona żyłá Helená z Párysem. Tobie, áżebyś odráźił natrętow, Nie trzebá
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 102
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
; W tenczaześ mężem był, teraz dzieciątkiem. Co tysiąc dziwów nie mogło mu radzić, Co go nie zdołał Steneleusz zgładzić. Czego zawzięta Juno nie dowiodła, Miłość go jednej kobiety osiodła. Alem ja ślubna, alem ja jest Zona, Herkulesowi wiernie poślubiona; I którego więc gromy często słyszem Na firmamencie; Teszcia znam Jowiszem. A jak się w jarzmie nie zgadzają woły, Gdy jeden rosły, a drugi mu w poły; Tak pod wielkiego odwagą Małżonka, Niezgodna, mniejsza w urodzeniu, Zonka. Niż czci, bardziej się ciężaru nabawi; Albowiem płód twój życia ją pozbawi: A ten w Małżeńskim najszczęśliwszy stanie, Komu się
; W tenczáześ mężem był, teraz dźiećiątkiem. Co tyśiąc dźiwow nie mogło mu rádźić, Co go nie zdołał Steneleusz zgłádźić. Czego záwźięta Iuno nie dowiodła, Miłość go iedney kobiety ośiodła. Alem ia ślubna, álem ia iest Zoná, Herkulesowi wiernie poślubioná; Y ktorego więc gromy często słyszem Ná firmámenćie; Teszćiá znąm Iowiszem. A iák się w iárzmie nie zgadzáią woły, Gdy ieden rosły, á drugi mu w poły; Ták pod wielkiego odwagą Máłżonká, Niezgodna, mnieysza w urodzeniu, Zonká. Niż czći, bárdźiey się ćiężaru nábáwi; Albowiem płod twoy żyćia ią pozbáwi: A ten w Małżeńskim nayszczęśliwszy stanie, Komu się
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 115
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
naprzód Tatarzy Roku 1240. aż o Lublin i Sędomirz oparli się, z ruiną fortun, wycięciem ludzi, profanacją Kościołów.
Ujeli się o to Polacy i pod Chmielnikiem uderzyli na nieprzyjaciół, zrazu Victores, potym victi. Czym Król przestraszony z Matką, żoną i Dworem wyniósł się do Węgier do Beli Króla tamecznego, Teszcza swego. A tu Tatarzy Kraków spalili. Od obleżenia Wrocławia kolumną odstraszeni ognistą. Henryk Książę pod Lignicą na miejscu Bonus Campus siebie i Wojsko Najświętszym umocniwszy SAKRAMENTEM, uderzył, mając Polaków i Krzyżaków; ale Tatarzy jakimsi straszydłem podniesionym, dym z siebie puszczającym Polaków przestraszywszy, oraz oczarowawszy, znieśli; gdzie zginął Pompo Mistrz Krzyżacki
náprzod Tatarzy Roku 1240. áż o Lublin y Sędomirz oparli się, z ruiną fortun, wycięciem ludźi, profanácyą Kościołow.
Uieli się o to Polácy y pod Chmielnikiem uderzyli ná nieprzyiácioł, zrázu Victores, potym victi. Czym Krol przestraszony z Matką, żoną y Dworem wyniosł się do Węgier do Beli Krola tamecznego, Teszcza swego. A tu Tatarzy Krákow spalili. Od obleżęnia Wrocławia kolumną odstrászeni ognistą. Henryk Xiążę pod Lignicą ná mieyscu Bonus Campus siebie y Woysko Nayświętszym umocniwszy SAKRAMENTEM, uderzył, maiąc Polakow y Krzyżakow; ale Tátarzy iakimsi strászydłem podniesionym, dym z siebie puszczaiącym Polakow przestrászywszy, oráz oczárowáwszy, znieśli; gdźie zginął Pompo Mistrz Krzyżacki
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 343
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
, która od Wschodu zowie się Synaj, teraz Mons S. Catharinae; od Zachodu zowie się Horeb. Na tym przeciągu góry Sinaj BÓG dał Tabulas Decalogi Mojżeszowi; gdzie tez jest locô hominibus ignotô Mojżesz pochowany. Maurowie te góry zowią Tur. Synaj z Hebrajskiego znaczy ciernie od wielości ciernia; gdzie Mojżesz pasąc owce Jetra Teszcza swego, oglądał BOGA in medio rubi ardentis. Exodi 3. Horeb zaś znaczy suchość, Pustynię według Tłumaczów Pisma Z. W bliskości tych gór mieli Stacje swoje Moabitowie, Amalecytowie, Madianitowie, Idumejczykowie. Pustynie ich były Pharan, Cin, Cades etc. Na gorze Synai pogrzebiona rękami Anielskiemi Angelica Virgo Katarzyna, w Aleksandryj
, ktorá od Wschodu zowie się SINAI, teráz Mons S. Catharinae; od Záchodu zowie się Horeb. Ná tym przeciągu gory Sináy BOG dał Tabulas Decalogi Moyżeszowi; gdźie tez iest locô hominibus ignotô Moyżesz pochowány. Máurowie te gory zowią Tur. Sinai z Hebráyskiego znáczy ciernie od wielości ciernia; gdźie Moyżesz pásąc owce Ietra Teszcza swego, oglądał BOGA in medio rubi ardentis. Exodi 3. Horeb zaś znáczy suchość, Pustynię według Tłumaczow Pisma S. W bliskości tych gór mieli Stácye swoie Moabitowie, Amálecytowie, Mádyánitowie, Idumeyczykowie. Pustynie ich były Pharan, Cin, Cades etc. Ná gorze Synai pogrzebioná rękami Anielskiemi Angelica Virgo Kátarzyná, w Alexándryi
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 516
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
