pilnie co palcem pisała, czytając: Oto umieram Arymancie. O Boże! krzyknie, i także umarła Chryzeida! i wnet na wznak na łóżko padłszy, niby umarły został. Tym czasem człowiek on, trochę się od płaczu wstrzymawszy, postrzegłszy że Pan nie mówi słowa; ku niemu bieżał, i obaczywszy że zemdlał, trzeźwić go jako najpilniej począł. Ale widząc że żadnego znaku nie dawał, obawiając się aby w rękach nie skonał, chustkę zbroczoną pod poduszkę włożywszy, drzwi otworzył, aby insi na pomoc przyszli. Wszyscy się domowi zeszli, bo się w nim srodze kochali, i tak wiele nanieśli leków, że go na koniec otrzeźwili.
pilnie co palcem pisała, czytáiąc: Oto umieram Arymáncie. O Boże! krzyknie, y także umárła Chryzeidá! y wnet ná wznák ná łożko padłszy, niby umárły został. Tym czásem człowiek on, trochę się od płaczu wstrzymawszy, postrzegłszy że Pan nie mowi słowa; ku niemu bieżał, y obáczywszy że zemdlał, trzeźwić go iáko naypilniey począł. Ale widząc że żadnego znáku nie dáwał, obawiaiąc się aby w rękách nie skonał, chustkę zbroczoną pod poduszkę włożywszy, drzwi otworzył, áby inśi na pomoc przyszli. Wszyscy się domowi zeszli, bo się w nim srodze kocháli, y ták wiele nánieśli lekow, że go na koniec otrzeźwili.
Skrót tekstu: UrfeRubJanAwan
Strona: 84
Tytuł:
Awantura albo Historia światowe rewolucje i niestatecznego alternatę szczęścia zamykająca
Autor:
Honoré d'Urfé
Tłumacz:
Jan Karol Rubinkowski
Drukarnia:
Jan Ludwik Nicolai
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1741
Data wydania (nie wcześniej niż):
1741
Data wydania (nie później niż):
1741
