serca Prześwietnych Senatorów: Stanęły na przeko w tym domu nie raz widziane Buławy Hetmańskie: Zagrodziły drogę zagęszczone w tej Prześwietnej Familii Pieczęci Kanclerskie: Stanęły laski Marszałkowskie/ Stołki Senatorskie: Leciały uzbrojone ufce/ i mężnych Bohaterów niezwalczone pułki/ tego Senatora nigdyś regimentem szczęśliwie prowadzone: Uprzedzały Rzeczyposp: chęci/ i dalsze nadzieje: Ubiegiwały Koronnego Syna nie przeważone klejnoty Ojczyste: Ciągnęły z Białym Orłem Herbowego tego Jaśnie Wielm: Senatora pola dzikie ani poskromione srogie Bestie: Stawiły się ochotnie Prześwietnych Przyjaciół ochotne i czyłe roty/ aby zaostrzone gniewem/ i zapalone jadem w serce tej Atalanty ugodziły. Lecz gdy ja na ułomki/ i na wiory doczesnej potenciej oko me
sercá Prześwietnych Senátorow: Stáneły ná przeko w tym domu ne raz widźiáne Bułáwy Hetmańskie: Zagrodźiły drogę zágęszczone w tey Prześwietney Fámiliey Pieczęći Kanclerskie: Stáneły laski Marszáłkowskie/ Stołki Senatorskie: Lećiáły vzbroione vfce/ y mężnych Bohaterow niezwalczone pułki/ te^o^ Senatorá nigdyś regimentem szczęsliwie prowadzone: Vprzedzáły Rzeczyposp: chęći/ y dálsze nádźieie: Vbiegiwały Koronnego Syná nie przeważone kleynoty Oyczyste: Ciągneły z Białym Orłem Herbowego tego Iásnie Wielm: Senatora polá dźikie áni poskromione srogie Bestye: Stáwiły się ochotnie Prześwietnych Przyiaćioł ochotne y czyłe roty/ áby záostrzone gniewem/ y zápalone iadem w serce tey Athalanty vgodźiły. Lecz gdy ia ná vłomki/ y ná wiory doczesney potenciey oko me
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 143
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
dóbr i szczególnego o- brońcę utraciły/ ton swój i Respons oddawać. Smutna sierotom/ Szpitalom przypatrować się/ a ono Panu ich bryłą ziemi oczy zarzucają/ i wszytkiego/ dług za niego śmiertelności płacąc/ prochem okrywają /i zasypywają/ O jak melancholiczna rzecz na zawartego w grobowym lochu poglądać Pana/ a on od sierot ubiegiwa/ a sieroty od Pana ustępuja. Jeżeli się trudno od płaczu Ojczyźnie samej wstrzymać/ jakoż Ojczyzy Syn stojąc przy takowym akcie/ będzie się ważył płacz matki swej utulić: która serdeczne łzy wylewając/ stęka i boleje/ iż utraca Piastuna swego. Juliusz Cesarz będąc w Herkulesowym kościele/ spojrzawszy z trefunku na Aleksandra Wielkiego
dobr y sczegulnego o- brońcę vtráciły/ ton swoy y Respons oddáwáć. Smutna śierotom/ Szpitalom przypátrowáć się/ á ono Pánu ich bryłą źiemi oczy zárzucaią/ y wszytkiego/ dług zá niego śmiertelnośći płácąc/ prochem okrywáią /y zásypywaią/ O iák melancholiczna rzecz ná záwártego w grobowym lochu poglądáć Páná/ á on od śierot vbiegiwa/ á śieroty od Páná vstępuia. Ieżeli śię trudno od płaczu Oyczyznie sámey wstrzymáć/ iákoż Oyczyzy Syn stoiąc przy tákowym ákcie/ będźie śię ważył płacz mátky swey vtulić: ktora serdeczne łzy wylewáiąc/ stęka y boleie/ iż vtráca Piástuná swego. Iuliusz Cesarz będąc w Herkulesowym kośćiele/ spoyrzawszy z trefunku ná Alexándrá Wielkiego
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 166
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
Który zawsze na ostatni dzień jako na ostatnie koła okiem powraca. Stanęlismy i my na tej drodze/ jako diuturnę peregrinationi (in peregrina terra seruientes) morituri. Któż tedy śmierć parką nazywąć będzie? kto ją malã będzie bierzmował? ponieważ niemasz tej minuty/ niemasz tej godziny/ którejby ludzie do niej nie ubiegiwali. Bieży i tronu Cesarskiego zapomniawszy Najaśniejszy Wulpian Cesarz Rzymski/ Bieży Buławę Hetmańską/ tarcze nieobwarowaną o ziemie uderzywszy niezwyciężony Drogonus Król Gietycki. Bieży świata / szczęścia odbieżawszy naszczęśliwszy Gwilhelm Normandyski Hetman Bieży Katedre swą porzuciwszy/ do ciemnej Kahtedry spieszający się mądry Arystoteles: jeden drugiego wyścignąć w biegu usiłuje aby wybiegszy innych/ prędzej u pożądanego
Ktory záwsze ná ostátni dźień iáko ná ostátnie kołá okiem powraca. Stánęlismy y my ná tey drodze/ iáko diuturnę peregrinationi (in peregrina terra seruientes) morituri. Ktoż tedy śmierć párką názywąć będźie? kto ią malã będźie bierzmował? ponieważ niemász tey minuty/ niemász tey godźiny/ ktoreyby ludźie do niey nie vbiegiwáli. Bieży y thronu Cesarskiego zápomniáwszy Náiáśnieyszy Wulpián Cesarz Rzymski/ Bieży Buławę Hetmáńską/ tarcze nieobwárowáną o źiemie vderzywszy niezwyćiężony Drogonus Krol Gietycki. Bieży świátá / szczęśćia odbieżáwszy nászczęśliwszy Gwilhelm Normandyski Hetman Bieży Kathedre swą porzućiwszy/ do ćiemney Kahtedry spieszáiący się mądry Aristoteles: ieden drugiego wyśćignąć w biegu vśiłuie áby wybiegszy innych/ prędzey v pożądanego
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 360
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
