wielbili; pokłon swój jako Bogu oddając, klękali, tamże dary trojakich tajemnic oddali. Więc Ty pociechą naszą będąc, sam bolejesz, będąc pokarmem sytym, a wżdy sam głodniejesz, będąc źródłem napojów, a pragniesz, mój drogi, będąc dawcą dostatków, a wżdyś sam ubogi. Dziwna rzecz – łzy wylewa wieczne ucieszenie, dziwna rzecz – przednia zacność jest tak w podłej cenie. Który zawsze był i jest, Twórca wszystkich rzeczy, tego dziś, oprócz Matki, nie ma nikt na pieczy. W jednej Panny żywocie zmieścił się, którego niebo, ziemia nie może ogarnąć wszystkiego. Witaj, jednej istności z Ojcem swym będący Synu,
wielbili; pokłon swój jako Bogu oddając, klękali, tamże dary trojakich tajemnic oddali. Więc Ty pociechą naszą będąc, sam bolejesz, będąc pokarmem sytym, a wżdy sam głodniejesz, będąc źródłem napojów, a pragniesz, mój drogi, będąc dawcą dostatków, a wżdyś sam ubogi. Dziwna rzecz – łzy wylewa wieczne ucieszenie, dziwna rzecz – przednia zacność jest tak w podłej cenie. Który zawsze był i jest, Twórca wszystkich rzeczy, tego dziś, oprócz Matki, nie ma nikt na pieczy. W jednej Panny żywocie zmieścił się, którego niebo, ziemia nie może ogarnąć wszystkiego. Witaj, jednej istności z Ojcem swym będący Synu,
Skrót tekstu: GrochWirydarz
Strona: 66
Tytuł:
Wirydarz abo kwiatki rymów duchownych o Dziecięciu Panu Jezusie
Autor:
Stanisław Grochowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Justyna Dąbkowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
ż moje serce cisnie udręczenie Niezwykłe/ jakom żywa tak ciężkie bolenie: Prze które bliski jest kres mojego skonania/ Gdyż niechcesz mieć nademną nic ulitowania. Boję się o swe zdrowie/ wątpliwe i twoje/ Owa tym odjechaniem zginiemy oboje. Mogąc jeszcze na świecie wiele czasów trawić/ Państwa dość okwitego/ z ucieszeniem zażyć. A przez to przedsięwzięcie ostradamy wszego: Gdyż ja tu zostawiona/ czasu wesołego Nie będę mieć/ niszczejąc z żalu haniebnego. I takci ożelawszy żywota swojego.
Co to za gospodarstwo? Co wżdy za rząd będzie? Zaż się to będzie chciało człeku zwiedzić wszędzie Postanowionych sprawców w naszej majętności/ Już każdy
ż moie serce ćisnie vdręczenie Niezwykłe/ iákom żywá ták ćiężkie bolenie: Prze ktore bliski iest kres moiego skonánia/ Gdyż niechcesz mieć nádemną nic vlitowánia. Boię się o swe zdrowie/ wątpliwe i twoie/ Owa tym odiechániem zginiemy oboie. Mogąc ieszcze ná świećie wiele czásow tráwić/ Páństwa dość okwitego/ z vćieszeniem záżyć. A przez to przedśięwźięćie ostradamy wszego: Gdyż ia tu zostáwioná/ czásu wesołego Nie będę mieć/ niszczeiąc z żalu hániebnego. I tákći ożelawszy żywotá swoiego.
Co to zá gospodárstwo? Co wżdy zá rząd będźie? Zaż się to będźie chćiało człeku zwiedźić wszędźie Postánowionych sprawcow w nászey máiętnośći/ Iuż káżdy
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: E
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
każda z takich była pohanbioną.
ULiSSES.
A jakożsie na zdrowiu Penelopie wiedzie?
EVMAEVS.
Licho zdrowa podobno żywota pozbędzie. Gdyż cokolwiek poczyna/ to wszystko z żałością/ Nie może się utulić nijaką radością.
ULiSSES.
Masz córkę żywą/ abo synaczka którego?
EVMAEVS.
Prawie Telemachusa młodzieńca trafnego: Który jest Penelopie wielkim ucieszeniem: Tenci jej wżdy żywota został przedłużeniem.
Żywci też Pan Ikarus Ociec jej staruchny/ Ale z gośćmi się bawi zgoła dzień każdziuchny. Ba wej cóż wżdy ja czynię/ toć się Panie sprawiam/ To i owo jak pytasz wciornastko objawiam. A przetobym rad wiedział skądeś wżdy panuśku?
ULiSSES.
Małoćby
káżda z tákich byłá pohánbioną.
VLYSSES.
A iákożsie ná zdrowiu Penelopie wiedźie?
EVMAEVS.
Licho zdrowá podobno żywotá pozbędzie. Gdyż cokolwiek poczyna/ to wszystko z żáłośćią/ Nie może sie vtulić niiáką rádośćią.
VLYSSES.
Masz corkę żywą/ ábo synaczká ktorego?
EVMAEVS.
Práwie Telemachusá młodzieńca trafnego: Ktory iest Penelopie wielkim vćieszeniem: Tenći iey wżdy żywota został przedłużeniem.
Żywći też Pan Ikarus Oćiec iey stáruchny/ Ale z gośćmi sie báwi zgołá dźień káżdźiuchny. Ba wey coż wżdy ia czynię/ toć sie Pánie spráwiam/ To y owo iák pytasz wćiornastko obiawiam. A przetobym rad wiedźiał skądeś wżdy pánuśku?
VLYSSES.
Máłoćby
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: H2
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
to sam wymawiam i Królowi IMci, i innym, że mi wielką czyni krzywdę. Wołał na mnie z drugimi, żebym się żenił, i pokoju mi nie dawał; a teraz mi nie tylko mieszkać, ale i nacieszyć się nie dopuszcza, luboć się moje nie może, chyba z ostatnim duchem, skończyć ucieszenie. Uważże tedy, moja jedyna Mamusieńku, jako to ciężko znosić i jako to jest dur eloignement, et combien me cause de tourment. Muszka mię też znowu w liście tak skomosiła, że już ledwie szaleć nie przyjdzie. O, duszkoż by się teraz choć w mizerną obrócić płeszkę! Ja nie wiem,
to sam wymawiam i Królowi JMci, i innym, że mi wielką czyni krzywdę. Wołał na mnie z drugimi, żebym się żenił, i pokoju mi nie dawał; a teraz mi nie tylko mieszkać, ale i nacieszyć się nie dopuszcza, luboć się moje nie może, chyba z ostatnim duchem, skończyć ucieszenie. Uważże tedy, moja jedyna Mamusieńku, jako to ciężko znosić i jako to jest dur eloignement, et combien me cause de tourment. Muszka mię też znowu w liście tak skomosiła, że już ledwie szaleć nie przyjdzie. O, duszkoż by się teraz choć w mizerną obrócić płeszkę! Ja nie wiem,
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 48
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
wszytkich nas byłeś miłością naszą.
Daj nam Panie co każesz/ a kasz co chcesz. Zmiłuj się nad nami jako umiesz/ możesz/ i chcesz. Na większą a wieczną chwałę twoję. Ćwiczenie 12. Raduj się ze wszytkich dóbr Boskich.
PUNKT 1. UWaż iż radość abo wesele/ jest serdeczne uciszenie i ucieszenie z-dobr nabytych i obecnych/ lubo twoich własnych/ lubo innych/ ale tobie miłych person należącym; którym jako życzysz aby dobrze było/ tak też się radujesz gdy się dobre dzieje. Jeśli tedy Boga miłujesz życzysz mu też dobrze/ a iż on jest wszytkich dóbr pełen/ i owszem jest wszytkich dóbr zupełnością/ dla tego
wszytkich nas byłeś miłośćią nászą.
Day nam Pánie co każesz/ á kasz co chcesz. Zmiłuy się nád námi iáko vmiesz/ możesz/ i chcesz. Ná większą á wieczną chwałę twoię. Cwiczenie 12. Ráduy się ze wszytkich dobr Boskich.
PUNKT 1. VWaż iż rádość ábo wesele/ iest serdeczne vćiszenie i vćieszenie z-dobr nabytych i obecnych/ lubo twoich własnych/ lubo innych/ ále tobie miłych person należącym; ktorym iáko życzysz áby dobrze było/ ták też się ráduiesz gdy się dobre dźieie. Ieśli tedy Bogá miłuiesz zyczysz mu też dobrze/ á iż on iest wszytkich dobr pełen/ i owszem iest wszytkich dobr zupełnośćią/ dla tego
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 376
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
w-ciele/ a zwłaszcza duszę jaką ty miłością twoją przepełniwszy onę przeniesiesz i przypoisz do siebie/ utwierdz proszę darem jasnej mądrości twojej duszę moję/ żeby cię miała i znała za mieszkanie swoje/ i żeby wzajem dała i znała się być mieszkaniem moim. Drogi doskonałości Chrześć:
2. O jakie to Boże mój ucieszenie i uciszenie dusze mojej/ mieć w-sobie ciebie Boga/ i przebywać w-Bogu/ doznawać obecności i gospodarowania Bożego w-sobie/ i zaś obecnie przebywać/ bezpiecznie przemieszkać/ i rozgaszczać się i gospodarować sobie w-Bogu; i cóż może wynaleźć/ abo wymyślić istota moja błogosławieńszego nad to że wszytka jest
w-ćiele/ á zwłaszczá duszę iáką ty miłośćią twoią przepełniwszy onę przenieśiesz i przypoisz do śiebie/ vtwierdz proszę dárem iasney mądrośći twoiey duszę moię/ żeby ćię miáłá i znáłá zá mieszkánie swoie/ i zeby wzáiem dáłá i znáłá się bydź mieszkániem moim. Drogi doskonáłośći Chrześć:
2. O iákie to Boże moy vćieszenie i vćiszenie dusze moiey/ mieć w-sobie ćiebie Bogá/ i przebywáć w-Bogu/ doznawáć obecnośći i gospodarowániá Bożego w-sobie/ i záś obecnie przebywáć/ beśpiecznie przemieszkáć/ i rozgaszczáć się i gospodárowáć sobie w-Bogu; i coż może wynáleść/ abo wymyślić istotá moiá błogosłáwieńszego nád to że wszytka iest
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 410
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
