od nich, z okazji i przyczyny przeszłej wojny, jeden drugiemu na potym, żadnej nieprzyjaźni, przykrości, albo szkody, tak co do Osoby, jako też co do Dóbr, honorów, i bezpieczeństwa, należy, ani przez się, ani przez kogo inszego, directe vel indirecte, lub drogą prawną, lub drogą uczynkową, w Sądach albo na którymkolwiek miejscu sam nieuczynił, ani czynić dozwalał. To przecież ostrzegając, iż nie wojenne, i nie nieprzyjacielskie, to jest istotne prywatne występki pod czas wojny popełnione, pod Prawo Amnestyj podszywać się nie powinny. Dla czego nietylko się zakazuje wszem wobec i każdemu z osobna, aby
od nich, z okazyi y przyczyny przeszłey woyny, ieden drugiemu na potym, żadney nieprzyiaźni, przykrośći, albo szkody, tak co do Osoby, iako też co do Dobr, honorow, y beśpieczeństwa, należy, ani przez się, ani przez kogo inszego, directe vel indirecte, lub drogą prawną, lub drogą uczynkową, w Sądach albo na ktorymkolwiek mieyscu sam nieuczynił, ani czynić dozwalał. To przecież ostrzegaiąc, iż nie woienne, y nie nieprzyiaćielskie, to iest istotne prywatne występki pod czas woyny popełnione, pod Prawo Amnestyi podszywać się nie powinny. Dla czego nietylko się zakazuie wszem wobec y każdemu z osobna, aby
Skrót tekstu: TrakWarsz
Strona: I2v
Tytuł:
Traktat Warszawski dnia trzeciego Nowembra 1716 roku zkonkludowany
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1717
Data wydania (nie później niż):
1717
że nigdy dosyć nie można opatrzeć, dopieroż nigdy nadto skutecznych sposobów do ekspedyjowania jak najprędszego sprawiedliwości o grzech venalitatis. Trzeba
tedy ułatwić i przyspieszyć prawem wszystkie procedery prawne przeciw winnym tej plugawej podłości, trzeba multyplikować fora bez apelacji na podobne przypadki, nie zostawując ich ordynaryjnemu sądów i sprawiedliwości kursowi. A jako to są rzeczy uczynkowe, których prawda lub fałsz, mając pewne dowody, łatwo się odkrywa, trzeba więc znieść w takowych sprawach apelacyje wszelkie, które by nieskończenie sprawę mogły wyciągać. Trzeba krótko uciąć. Trzeba na ostatek wielkie kary wyznaczyć na skonwinkowanych o tę podłość obmierzłą i Ojczyźnie niezmiernie szkodliwą, którą niegodziwy człowiek partykularny przedawać się waży, żeby
że nigdy dosyć nie można opatrzeć, dopieroż nigdy nadto skutecznych sposobów do ekspedyjowania jak najprędszego sprawiedliwości o grzech venalitatis. Trzeba
tedy ułatwić i przyspieszyć prawem wszystkie procedery prawne przeciw winnym tej plugawej podłości, trzeba multyplikować fora bez appellacyi na podobne przypadki, nie zostawując ich ordynaryjnemu sądów i sprawiedliwości kursowi. A jako to są rzeczy uczynkowe, których prawda lub fałsz, mając pewne dowody, łatwo się odkrywa, trzeba więc znieść w takowych sprawach appellacyje wszelkie, które by nieskończenie sprawę mogły wyciągać. Trzeba krótko uciąć. Trzeba na ostatek wielkie kary wyznaczyć na skonwinkowanych o tę podłość obmierzłą i Ojczyźnie niezmiernie szkodliwą, którą niegodziwy człowiek partykularny przedawać się waży, żeby
Skrót tekstu: KonSSpos
Strona: 277
Tytuł:
O skutecznym rad sposobie
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1760 a 1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1760
Data wydania (nie później niż):
1763
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma wybrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Juliusz Nowak-Dłużewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1955
Pater, et Filius, et Spiritus Sanctus, pura ese ac nuda unius esenciae Divinae Nomiua.
Trzymają, że CHRYSTUS Pan tylko ma Osobę Ludzką: że z MARYJ Panny Ciała i Istoty, nie wziął Ciała Ludzkiej Natury.
O Chrzcie trzymają że Chrzest nie jest do zbawienia potrzebny: że nie zmazuje grzechu pierworódnego, tylko uczynkowe: że niemowlętom dawać się go nie godzi, i nieważny: że w Najświętszym SAKRAMENCIE nie masz Obecności Chrystusowej.
Przysięgi, ofensiva et defensiva bella, mają za ciężkie występki, a przecię tyle wojen było w Starym Testamencie z woli Boga samego.
Wierzą że Dusze po śmierci nie idą do destynowanej sobie zapłaty, lecz dnia
Pater, et Filius, et Spiritus Sanctus, pura ese ac nuda unius esenciae Divinae Nomiua.
Trzymaią, że CHRYSTUS Pan tylko má Osobę Ludzką: że z MARYI Panny Ciała y Istoty, nie wziął Ciała Ludzkiey Natury.
O Chrzcie trzymaią że Chrzest nie iest do zbawienia potrzebny: że nie zmázuie grzechu pierworodnego, tylko uczynkowe: że niemowlętom dawać się go nie godzi, y niewáżny: że w Nayświętszym SAKRAMENCIE nie mász Obecności Chrystusowey.
Przysięgi, offensiva et defensiva bella, maią za cięszkie występki, á przecię tyle woien było w Starym Testamencie z woli Boga samego.
Wierzą że Dusze po śmierci nie idą do destynowaney sobie zapłaty, lecz dniá
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1131
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
w żywność się opatrzył/ szańcem się opasał: po czasie go dobywać będziesz. Zaniedbałeś natchnienia Boskiego/ zgubiłeś/ odrzuciłeś jego pomoc/ bez pomocy nie wzbudzisz skruchy/ bez skruchy przyjdzie w niepokucie umrzeć/ toć przyjdzie i zginąć. 4. Dobrze powiedział jeden/ że wiele idzie na potępienie dla grzechów uczynkowych/ i tego co źle uczynili. Wszakże wszyscy którzy w piekle są/ potępieni są dla tego że opuścili co czynić mieli. Jakoż wyrażnie tego dochodzimy gdy w Ewangeliej Z. na wielu miejscach czytamy; iż ci których z stołowej izby wypchniono/ powiązano/ do ciemnycy wrzucono/ od godowych wrot odegnano/ na wieczne
w żywność się opátrzył/ szańcem się opásał: po czásie go dobywać będźiesz. Zániedbałeś natchnienia Boskiego/ zgubiłeś/ odrzućiłeś iego pomoc/ bez pomocy nie wzbudzisz skruchy/ bez skruchy przyidźie w niepokućie umrzeć/ toć przyidźie y zginąć. 4. Dobrze powiedźiał ieden/ że wiele idźie ná potępienie dlá grzechow uczynkowych/ y tego co źle uczyńili. Wszákże wszyscy ktorzy w piekle są/ potępieńi są dlá tego że opuśćili co czynić mieli. Iákoż wyrażnie tego dochodźimy gdy w Ewangeliey S. ná wielu mieyscach czytamy; iż ći ktorych z stołowey izby wypchniono/ powiązano/ do ćiemnycy wrzucono/ od godowych wrot odegnano/ ná wieczne
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 420
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
ale kwitować nigdy. Wyglądam tedy przez tego kursora od W. M . Pana pożądanej datam; a teraz się piszę.
W. M . Pana N. N. Respons na List przeszły.
Przyznaję, że braterska przyjaźń być nie ma nomen inane: bo jako in factis consistit amor, tak winien być słowny i uczynkowy. Dla czego i ja tyle razy requisitis od W. M. M. Pana pro omni posse starałem się, abym nie był vox nuda amicus, wszelkie jego nutus et imperia ochotnie pełniąc. Zaczym i teraz wielkie i to szczęście moje było, gdybym mógł fortuną moją służyć interesom W. M.
ále kwitowáć nigdy. Wyglądám tedy przez tego kursorá od W. M . Páná pożądáney datam; á teraz śię piszę.
W. M . Páná N. N. Respons ná List przeszły.
Przyznáję, że bráterska przyjáźń być nie ma nomen inane: bo jáko in factis consistit amor, ták winien być słowny y uczynkowy. Dla czego y ja tyle rázy requisitis od W. M. M. Páná pro omni posse stárałem śię, ábym nie był vox nuda amicus, wszelkie jego nutus et imperia ochotnie pełniąc. Záczym y teraz wielkie y to szczęśćie moje było, gdybym mogł fortuną moją służyć interessom W. M.
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: C6v
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
postrzegli (bo używali do tego czarów i inszych sposobów) bili srodze pokutującego kamieniem po plecach/ tak długo/ aż się przyznał. Spowiadali się czasu przygód i nieszczęścia jakiego swego; abowiem rozumieli/ iż przyczyną ich były grzechy: a gdy zachorzał Inga/ wszytek się lud spowiadał. Grzechy których się spowiadali/ były wszytko uczynkowe/ a osobliwie mężobójstwo/ kradziesz/ cudzołóstwo/ potwarz/ nie uczciwość ku kościołom/ zgwałcenie świąt/ obmowy Ingi/ abo nieposłuszeństwo ku niemu. Inga spowiadał się swych grzechów nie księżej/ ale słońcu/ żeby je ono samo powiedziało było Viracoce/ i odpuściło: a potym wchodząc do rzeczki jakiej bieżącej/ mówił te słowa
postrzegli (bo vżywáli do tego czárow y inszych sposobow) bili srodze pokutuiącego kámieniem po plecách/ ták długo/ áż się przyznał. Spowiádáli się czásu przygod y niesczęśćia iákiego swego; ábowiem rozumieli/ iż przyczyną ich były grzechy: á gdy záchorzał Ingá/ wszytek się lud spowiádał. Grzechy ktorych się spowiádáli/ były wszytko vczynkowe/ á osobliwie mężoboystwo/ kradźiesz/ cudzołostwo/ potwarz/ nie vczćiwość ku kośćiołom/ zgwałcenie świąt/ obmowy Ingi/ ábo nieposłuszeństwo ku niemu. Ingá spowiádał się swych grzechow nie kśiężey/ ále słońcu/ żeby ie ono sámo powiedźiáło było Virácoce/ y odpuśćiło: á potym wchodząc do rzeczki iákiey bieżącey/ mowił te słowá
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 12
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
z miłości Bożej nade wszytko. By taki nie mając dobrze ktoby go okrzcił/ umarł; Tym Krztem samym byłby zbawiony. V. Który jest Krzest Krwie? M. Jest dobrowolne Męczeństwo/ i wylanie krwie za Chrystusa. V. Któreż są skutki Krztu Z.? M. Odpuszczenie grzechu pierworódnego i uczynkowego/ wlanie łaski Bożej/ cnot/ i darów Bożych/ Uwolnienie od grzechu oraz i karania. V. Znosisz z nas pożądliwość/ i boleści tego żywota? M. Nie. V. Czemu? M. Dla wysługi. Powtóre/ żeby ludzie nie dla tego/ ale dla zbawienia Krztu zażywali V. Potrzebnasz
z miłośći Bożey náde wszytko. By táki nie máiąc dobrze ktoby go okrzćił/ vmárł; Tym Krztem sámym byłby zbáwiony. V. Ktory iest Krzest Krwie? M. Iest dobrowolne Męczeństwo/ y wylanie krwie zá Chrystusá. V. Ktoreż są skutki Krztu S.? M. Odpuszczenie grzechu pierworodnego y vczynkowego/ wlanie łáski Bożey/ cnot/ y darow Bożych/ Vwolnienie od grzechu oraz y karánia. V. Znośisz z nas pożądliwość/ y boleśći tego żywotá? M. Nie. V. Czemu? M. Dla wysługi. Powtore/ żeby ludźie nie dla tego/ ále dla zbáwienia Krztu záżywáli V. Potrzebnasz
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 41
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
przyczyna/ jest i concurs w rzeczy dopuszczonej. Dopuścił Bóg grzechu Bratom na Józefie/ ale to w dobre obrócił/ nie tylko Braci i Rodzicom/ ale i wszystkiemu Egiptowi: Z dobroci dobre uczynić/ wielka/ ale ze złego dobre/ Boska. V. Wieloraki jest grzech? M. Dwojaki/ pierworódny/ i uczynkowy. V. Co jest grzech pierworódny? M. Jest sprawiedliwości niebytność/ abo priuatio stanu niewinności. V. Jaśniej to wypraw? M. Bóg człeka w niewinności i sprawiedliwości stworzył/ który żeby był potomstwu dochował/ słuszna i sprawiedliwa była; każdy tedy człek/ w tej się sprawiedliwości rodzić miał/ w której Adam
przyczyná/ iest y concurs w rzeczy dopuszczoney. Dopuśćił Bog grzechu Brátom ná Iozephie/ ále to w dobre obroćił/ nie tylko Bráći y Rodźicom/ ále y wszystkiemu AEgyptowi: Z dobroći dobre vczynić/ wielka/ ále ze złego dobre/ Boska. V. Wieloráki iest grzech? M. Dwoiáki/ pierworodny/ y vczynkowy. V. Co iest grzech pierworodny? M. Iest spráwiedliwośći niebytność/ ábo priuatio stanu niewinnośći. V. Iáśniey to wypraw? M. Bog człeká w niewinnośći y spráwiedliwośći stworzył/ ktory żeby był potomstwu dochował/ słuszna y spráwiedliwa byłá; káżdy tedy człek/ w tey się spráwiedliwośći rodźić miał/ w ktorey Adam
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 55
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
się mówi: Omnes in Adam moriuntur, tak omnes in Christo viuificantur. V. To wszyscy w ten grzech wpadają? M. Krom tego/ który przez naturę był łaski nieskończony/ i Matki jego/ z której się narodził; Bo tak przystało/ i Kościół święty tego nas uczy. V. Co jest grzech uczynkowy? M. Dictum, factum, concupitum, contra, vel praeter legem Dei. V. Wieloraki jest? M. Śmiertelny/ i Powszechny. V. Co jest grzech śmiertelny? M. Grauis et libera transgressio legis Diuinae. V. Co jest Powszechny? M. Leuis offensa, quae licet paena digna sit
się mowi: Omnes in Adam moriuntur, ták omnes in Christo viuificantur. V. To wszyscy w ten grzech wpadáią? M. Krom tego/ ktory przez náturę był łáski nieskończony/ y Mátki iego/ z ktorey się národźił; Bo ták przystało/ y Kośćioł święty tego nas vczy. V. Co iest grzech vczynkowy? M. Dictum, factum, concupitum, contra, vel praeter legem Dei. V. Wieloráki iest? M. Smiertelny/ y Powszechny. V. Co iest grzech śmiertelny? M. Grauis et libera transgressio legis Diuinae. V. Co iest Powszechny? M. Leuis offensa, quae licet paena digna sit
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 56
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
bywał odganiany. Młotu na Czarownice Lekarstwa przez przystojne zaklinania, abo Egzorcyzmy kościelne, przeciw wszelkim chorobom od czarownic sprawionym, i sposób Egzorcizowania, abo zaklinania uczarowanych. ROZDZIAŁ VI.
POnieważ czarownice wszelkie choroby/ czarami swymi jakośmy wyżej wspomnieli sprawować mogą/ wleczeniu ich to wobecz trzeba wiedzieć: iż lekarstwa bądź słowne/ bądź uczynkowe/ wyżej namienionym chorobom służące/ inszym wszytkim chorobom niewyrażonym/ naprzykład kadukowi/ trądowi/ i inszym służyć mogą. a iż między słownymi lekarstwy naprzeniejsze miejsca mają Egzorcyzmy przystojne/ o których częstokroć wzmianka wyżej/ jako o powszechnym lekarstwie była. Przeto o nich tu trzy rzeczy powiemy. Naprzód Jeśli kto niebędąc Egzorcistą/
bywał odganiány. Młotu ná Czárownice Lekárstwá przez przystoyne záklinánia, ábo Exorcismy kośćielne, przeciw wszelkim chorobom od czárownic spráwionym, y sposob Exorcizowánia, ábo záklinánia vczárowánych. ROZDZIAŁ VI.
POnieważ czárownice wszelkie choroby/ czárámi swymi iákosmy wyzey wspomnieli spráwowáć mogą/ wleczeniu ich to wobecz trzebá wiedźieć: iż lekárstwá bądź słowne/ bądź vczynkowe/ wyżey námienionym chorobom służące/ inszym wszytkim chorobom niewyráżonym/ náprzykład kádukowi/ trądowi/ y inszym służyć mogą. a iż między słownymi lekárstwy naprzenieysze mieyscá máią Exorcismy przystoyne/ o ktorych częstokroć wzmiánká wyżey/ iáko o powszechnym lekárstwie byłá. Przeto o nich tu trzy rzeczy powiemy. Naprzod Iesli kto niebędąc Exorcistą/
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 238
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
