serca starożytność chciała/ Aby tak skrytość serdeczną poznała; My twej niemogąc porozumieć mowy/ Mieć fortkę do twejchcielibyśmy głowy.
Do Dobrogosta o Druzbach. NIedbajcie nic Drużbowie/ na ludzką przymowkę/ Ze leczy jeden głowę/ leczy drugi główkę.
Do Starego Nowożenia. DOpiero się chcesz żenić/ kiedyć srebrne nici Głowę uhaftowały w większej połowicy. Wiedz że/ być się nie stało/ a według słuszności/ Z młoduś Zoną pogardzał/ ta by cię w starości.
Furtum Promethei. NIgdy się niezatai czyja jest rzecz własna: Z jasnego twa Prometeu, kradzież nieba jasna.
Z Łacińskiego. Która z bogatych Gachów wyniosłą się śtała/
sercá stárożytność chćiałá/ Aby ták skrytość serdeczną poznáłá; My twey niemogąc porozumieć mowy/ Mieć fortkę do tweychćielibyśmy głowy.
Do Dobrogostá o Druzbách. NIedbayćie nic Drużbowie/ ná ludzką przymowkę/ Ze leczy ieden głowę/ leczy drugi głowkę.
Do Stárego Nowożeniá. DOpiero się chcesz żenić/ kiedyć srebrne nići Głowę vháftowáły w większey połowicy. Wiedz że/ być się nie stáło/ á według słusznośći/ Z młoduś Zoną pogardzał/ tá by ćię w stárośći.
Furtum Promethei. NIgdy się niezátái czyiá iest rzecz własna: Z iásnego twá Prometheu, kradźież niebá iásna.
Z Láćińskiego. KTora z bogátych Gáchow wyniosłą się śtáłá/
Skrót tekstu: GawDworz
Strona: 70
Tytuł:
Dworzanki albo epigramata polskie
Autor:
Jan Gawiński
Drukarnia:
Balcer Smieszkowicz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1664
Data wydania (nie wcześniej niż):
1664
Data wydania (nie później niż):
1664
