rozmaitych dostatkiem napełnioną; potym pomyśliwszy nieco zsobą/ padnie na oblicze swoje; stropi pawiment obfitemi łez potokami/ i rzecze do Braciej/ na ten Cud święty patrzać się zeszłej: Zgrzeszylismy wszyscy Ojcowie i Bracia na Niebo/ tego stworzyciela i Ojca naszego zgrzeszylismy: gdy mróz od tej Cerkwie/ którą on u Salomona Oblubieniec umiłował/ i od jej miłości/ od której ni miecz/ ni ogień/ ni utrapienie/ ni ucisk/ wedle Tarsidesa nie miałyby odłączyć/ oddalił nas: zgrzeszylismy przed tobą Panie/ Błagamy cię: ty miłosierdny przebacz/ prosimy/ pośliznęlismy się/ za grzech tego nie mienilismy/ przed tobą Ojcem sprawa niech prośba nasza
rozmáitych dostátkiem nápełnioną; potym pomyśliwszy nieco zsobą/ pádnie ná oblicze swoie; stropi páwiment obfitemi łez potokámi/ y rzecze do Bráćiey/ ná ten Cud święty pátrzáć się zeszłey: Zgrzeszylismy wszyscy Oycowie y Bráćia ná Niebo/ tego stworzycielá y Oycá nászego zgrzeszylismy: gdy mroz od tey Cerkwie/ ktorą on v Sálomoná Oblubieniec vmiłował/ y od iey miłośći/ od ktorey ni miecz/ ni ogień/ ni vtrapienie/ ni vćisk/ wedle Társidesá nie miáłyby odłączyć/ oddalił nas: zgrzeszylismy przed tobą Pánie/ Błagamy ćię: ty miłośierdny przebácz/ prośimy/ pośliznęlismy się/ zá grzech te^o^ nie mienilismy/ przed tobą Oycẽ spráwá niech prośbá nászá
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 140.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
czym Historyka czytajmy. Tandem Vindicius conscientia rei actus, coniurationem instituit Valerio exponere, maximè viri eius facilitate, humanitateque adductus, cui omnibus qui vellent ad se aditus essent cuiusque fores omnibus paterent, et qui nullius kwantumuis abiecte sortis hominis sermonem usumq, aspernaretur. I każdemu kochankowi swemu/ wiele dobrego daje. Tak ją Bóg umiłował. Czytajcie jeno domowe Kroniki/ znajdziecie kołodzieja z Kruszfice/ którego cudownie Bóg/ ludzkość nagradzając/ na królestwo Polskie poświęcił. Wiele inszych przykładów przytoczyłbym/ ale wiedząc otym pewnie/ iż żaden w tym sporu zemną dzierżeć nie będzie/ żeby łaskawość i ludzkość człowiekowi naprzystojniejsza i napotrzebniejsza być nie miała: pogotowiu szlachcicowi
czym Historyká czytaymy. Tandem Vindicius conscientia rei actus, coniurationem instituit Valerio exponere, maximè viri eius facilitate, humanitateque adductus, cui omnibus qui vellent ad se aditus essent cuiusque fores omnibus paterent, et qui nullius quantumuis abiectae sortis hominis sermonem vsumq, aspernaretur. Y káżdemu kochánkowi swemu/ wiele dobrego dáie. Ták ią Bog vmiłował. Czytayćie ieno domowe Kroniki/ znaydźiećie kołodzieiá z Kruszphice/ ktorego cudownie Bog/ ludzkość nágradzaiąc/ ná krolestwo Polskie poświęćił. Wiele inszych przykłádow przytoczyłbym/ ále wiedząc otym pewnie/ iż żaden w tym sporu zęmną dzierżeć nie będzie/ żeby łáskáwość y ludzkość człowiekowi naprzystoynieysza y napotrzebnieysza bydz nie miáłá: pogotowiu szláchćicowi
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: Hv
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
li utrapienie? czyli ucisk? czyli prześladowanie? czyli głód? czyli nagość? czyli nie- bezpieczeństwo? czyli miecz? 36. Jako napisano; Dla ciebie cały dzień zabijani bywamy/ poczytanismy jako owce/ na rzeź naznaczone. 37. Ale w tym wszystkim przezwyciężamy przez tego/ który nas umiłował. 38. Abowiem pewienem tego/ iż ani śmierć/ ani żywot/ ani Aniołowie/ ani księstwa/ ani mocarstwa/ ani teraźniejsze/ ani przyszłe rzeczy: 39. Ani wysokość/ ani głębokość/ ani żadne insze stworzenie/ nie będzie nas mogło odłączyć od miłości Bożej/ która jest w JEzusie CHrystusie PAnie naszym.
li utrapienie? cżyli ućisk? cżyli prześládowánie? cżyli głod? cżyli nágość? cżyli nie- bespiecżeństwo? cżyli miecż? 36. Jáko nápisano; Dla ćiebie cáły dźień zábijáni bywamy/ pocżytánismy jáko owce/ ná rzeź náznacżone. 37. Ale w tym wszystkim przezwyćiężamy przez tego/ ktory nas umiłował. 38. Abowiem pewienem tego/ iż áni śmierć/ áni żywot/ áni Anjołowie/ áni księstwá/ áni mocárstwá/ áni teráźniejsze/ áni przyszłe rzecży: 39. Ani wysokość/ áni głębokość/ áni żadne insze stworzenie/ nie będźie nas mogło odłącżyć od miłośći Bożey/ ktora jest w JEzusie CHrystusie PAnie nászym.
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 168
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
z jednego Ojca naszego Izaaka brzemienną została: 11. Gdy się jeszcze były dziatki nie narodziły/ ani co dobrego albo złego uczyniły; aby się ostało postanowienie Boże według wybrania/ nie z uczynków/ ale z tego który powoływa/ 12. Rzeczono jej: Ze większy będzie służył mniejszemu; 13. Jako napisano: Jakobam umiłował/ alem Ezawa miał w nienawiści. 14. CÓż tedy rzeczemy? Jestże niesprawiedliwość u Boga? Nie daj tego Boże! 15. Abowiem do Mojżesza mówi: Zmiłuję się/ nad kim się zmiłuję. a zlituję się/ nad kim się zlituję. 16. A przetoż nie zależy na tym co chce
z jednego Ojcá nászego Izááká brzemienną zostáłá: 11. Gdy śię jeszcże były dźiatki nie národźiły/ áni co dobrego álbo złego ucżyniły; áby śię ostáło postánowienie Boże według wybránia/ nie z ucżynkow/ ále z tego ktory powoływa/ 12. Rzecżono jey: Ze większy będźie służył mniejszemu; 13. Jáko nápisano: Jákobám umiłował/ álem Ezawá miał w nienawiśći. 14. COż tedy rzecżemy? Jestże niespráwiedliwość u Bogá? Nie daj tego Boże! 15. Abowiem do Mojzeszá mowi: Zmiłuję śię/ nád kim śię zmiłuję. á zlituję śię/ nád kim śię zlituję. 16. A przetoż nie záleży ná tym co chce
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 168
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
pierwej powiązali/ i przed młodszą Bracią niebo zamknąwszy/ sami na podwórzu zostali: Ze powiązawszy brzemiona ciężkie/ i trudne ku noszeniu na ramiona ludzkie włożyli/ a sami ich ani palcem ruszyć nie chcieli. Co widząc powierzone owczątka/ w równe się z nimi niedbalstwo udały/ a włożone brzemiona z ramion swych zrzuciwszy/ lenistwo umiłowały/ w którem teraz i z pasterzmi swemi sromotnie gniją/ i nie Matkę swą/ która ich do pierwszego starania i pilności wiodę/ prześladują/ i zatracić usiłują. Przetoż biada im/ iż zamkneli Królestwo Niebieskie przed ludźmi/ w które ani sami wchodzą/ ani drugim wniść dopuszczają. Biada im iż pożyrają dusze owiec
pierwey powiązáli/ y przed młodszą Bráćią niebo zámknąwszy/ sámi ná podworzu zostáli: Ze powiązawszy brzemioná ćięszkie/ y trudne ku noszeniu ná rámioná ludzkie włożyli/ á sámi ich áni pálcem ruszyć nie chćieli. Co widząc powierzone owcżątká/ w rowne się z nimi niedbálstwo vdáły/ á włożone brzemioná z rámion swych zrzućiwszy/ lenistwo vmiłowáły/ w ktorem teraz y z pásterzmi swemi sromotnie gniią/ y nie Mátkę swą/ ktora ich do pierwszego stáránia y pilności wiodę/ prześláduią/ y zátráćić vśiłuią. Przetoż biádá im/ iż zámkneli Krolestwo Niebieskie przed ludźmi/ w ktore áni sámi wchodzą/ áni drugim wniść dopuszcżáią. Biáda im iż pożyráią dusze owiec
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 11v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
tego/ Ducha który teraz moc pokazuje w synach niedowiarstwa/ między którymi i wy wszyscy obieraliście się niekiedy w pożądliwościach ciała waszego/ czyniąc wolą ciała i myśli waszych/ i byliście z przyrodzenia synowie gniewu/ jako i drudzy. Ale Bóg (który jest bogatym w miłosierdziu) dla wielkiej miłości swojej/ którą was umiłował/ gdyście byli umarli w grzechach/ ożywił was społem w Chrystusie (którego łaską jesteście zbawieni) i pospołu z nimi wskrzesił/ i pospołu posadził na niebiesiech w Chrystusie Jezusie. A przetoż nie godziło się wam więcej tak chodzić/ jako chodzą Poganie w marności zmysłu swego/ mając uwichłany ciemnościami rozum/ oddaleni od
tego/ Duchá ktory teraz moc pokázuie w synách niedowiárstwá/ między ktorymi y wy wszyscy obieráliśćie sie niekiedy w pożądliwośćiách ćiáłá wászego/ cżyniąc wolą ćiáłá y myśli wászych/ y byliśćie z przyrodzenia synowie gniewu/ iáko y drudzy. Ale Bog (ktory iest bogatym w miłośierdźiu) dla wielkiey miłośći swoiey/ ktorą was vmiłował/ gdyśćie byli vmárli w grzechách/ ożywił was społem w Chrystuśie (ktorego łáską iesteśćie zbáwieni) y pospołu z nimi wskrześił/ y pospołu posádźił ná niebieśiech w Chrystuśie Iezuśie. A przetoż nie godźiło się wam więcey ták chodźić/ iáko chodzą Pogánie w márnośći zmysłu swego/ máiąc vwichłány ćiemnośćiámi rozum/ oddaleni od
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 17v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
je podniesiecie. Lecz próżne wasze mniemanie/ marne wasze rozmysły/ ponieważ natych miast miedzy wami którzy upadacie/ i miedzy stojącemi wielka odchłań utwierdzona będzie/ że ani im do was/ ani wam do nich przeście sposobne być może. A na ten czas skończy się dzieło wasze zapłatą. A ja wierzę temu który mię umiłował/ i który siebie za mię wydał/ że mię on sam możną prawicą swoją wydźwignie i pilniejszym robotnikom winnicę swoję zleci/ Zdarz że to wszechmogący Boże. Przed którego naświętszym Majestatem z strachem upadam i skruszonym sercem a płaczliwym głosem niewymowną dobroć twoję wzywam: I. Cor:II. Lament Pierwsza ozdoba Wschodniej Cerkwie. Eyhes
ie podnieśiećie. Lecż prożne wásze mniemánie/ márne wásze rozmysły/ ponieważ nátych miast miedzy wámi ktorzy vpadaćie/ y miedzy stoiącemi wielka odchłań vtwierdzona będźie/ że áni im do was/ áni wam do nich prześćie sposobne być może. A ná ten cżás skońcży się dźieło wásze zapłátą. A ia wierzę temu ktory mię vmiłował/ y ktory śiebie zá mię wydał/ że mię on sam możną práwicą swoią wydźwignie y pilnieyszym robotnikom winnicę swoię zleći/ Zdarz że to wszechmogący Boże. Przed ktorego naświętszym Máiestatem z stráchem vpadam y skruszonym sercem á płácżliwym głosem niewymowną dobroć twoię wzywam: I. Cor:II. Láment Pierwsza ozdobá Wschodniey Cerkwie. Eyhes
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 20
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
na wszystek świat przyść miała. Cóż to tedy za pokusa? Tureckali Pogańska? Nie tuszę/ mówi abowiem. Oto ja dam z bożnice szatańskiej, te którzy się mienią być Żydy, a nie są, ale kłamają. Oto ja każę im, żeby modłę uczynili przed nogami twoimi, i poznają żem ja ciebie umiłował. przeto żeś zachowała słowa moje i nieprzałaś się imienia mego. Tu żadnej o wszego świata pokusie wzmianki niemasz. Ale rzekszy/ Przeto iżeś zachowała słowa moje/ i nieprzałaś się imienia mojego/ przydaje/ oto każę im przyść i pokłonić się przed nogami twymi. Cóż tedy/ izali
ná wszystek świát przyść miáłá. Coż to tedy zá pokusá? Tureckali Pogáńska? Nie tuszę/ mowi ábowiem. Oto ia dam z bożnice szatánskiey, te ktorzy się mienią być Zydy, á nie są, ale kłamáią. Oto ia każę im, żeby modłę vcżynili przed nogámi twoimi, y poznáią żem ia ćiebie vmiłował. przeto żeś záchowáłá słowá moie y nieprzáłáś się imienia mego. Tu żadney o wszego świátá pokuśie wzmiánki niemász. Ale rzekszy/ Przeto iżeś záchowałá słowá moie/ y nieprzáłáś się imieniá moiego/ przydáie/ oto każę im przyść y pokłońić się przed nogámi twymi. Coż tedy/ izali
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 86
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
nie przystępowała/ ani od niego kiedy odstąpić mogła. Ale przez samego Chrystusa Pana/ na nim samym węgielnym kamieniu fundowana/ głosy wesołego zwiastowania swego na wszystek świat wypuściła/ i na Ewanielską wieczerzą wezwała. Ze wschodu na zachód/ a nie od Zachodu na Wschód zaniesiona jest Ewangelii przepowiedź. Wschód napierwej Chrysta Pana poznał i umiłował/ a nie Zachód: Na Wschodzie pierwej Cerkiew Chrystusowa jest zbudowana/ a nie na Zachodzie: Wschód napierwej imieniem jego świętym tytułować się począł/ a nie Zachód. A przetoż pierwszą będąc czasem/ od Zachodniej (która jeszcze nie była) wiary prżyimować nie mogła. Ale ona Rzymską zwiastowaniem swoim/ w ucześnictwo przyszłych
nie przystępowáłá/ áni od niego kiedy odstąpić mogłá. Ale przez sámego Chrystusá Pána/ ná nim sámym węgielnym kámieniu fundowáná/ głosy wesołego zwiástowánia swego ná wszystek świát wypuśćiłá/ y ná Ewánielską wiecżerzą wezwáłá. Ze wschodu ná zachod/ á nie od Zachodu ná Wschod zánieśioná iest Ewánieliey przepowiedź. Wschod nápierwey Chrystá Páná poznał y vmiłował/ á nie Zachod: Ná Wschodźie pierwey Cerkiew Chrystusowá iest zbudowána/ á nie ná Zachodzie: Wschod napierwey imieniem iego świętym tytułowáć się począł/ á nie Zachod. A przetoż pierwszą będąc cżásem/ od Zachodniey (ktora ieszcże nie byłá) wiáry prżyimowáć nie mogłá. Ale oná Rzymską zwiástowániem swoim/ w vcżeśnictwo przyszłych
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 87v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
/ i być chwalonym za Boga. I dla tegoż mówi przez Mojżesza: Patrzcież powiada pilno ludzie/ abyście sobie innych Bogów niewymyślali/ bo ja tylko sam jestem Bogiem/ jam was stworzył/ i ten świat wszytek/ ja też was mogę zagubić/ ja was pokarzę/ i ja też was umiłuję i pobłogosławię/ a nikt inszy nie może mi was wydrzeć z ręku moich. Przetoż nie czyńcie sobie Bogów innych oprócz mię. Ale Panie/ my takich Bosków chwalemy/ co ich to jawnie widziemy: a ciebie widzieć niemożemy. Tym się kłaniamy/ co nam odpowiedzi dają/ kiedy ich o co pytamy:
/ y bydź chwalonym zá Boga. I dla tegoż mowi przez Moyzesza: Pátrzćież powiada pilno ludźie/ ábyśćie sobie innych Bogow niewymyśláli/ bo ia tylko sam iestem Bogiem/ iam was stworzył/ y ten świát wszytek/ ia też was mogę zágubić/ ia was pokarzę/ y ia też was vmiłuię y pobłogosłáwię/ á nikt inszy nie może mi was wydrzeć z ręku moich. Przetoż nie czyńćie sobie Bogow innych oprocz mię. Ale Pánie/ my tákich Bozkow chwalemy/ co ich to iáwnie widźiemy: á ćiebie widźieć niemożemy. Tym się kłániamy/ co nam odpowiedźi dáią/ kiedy ich o co pytamy:
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 3
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
