jest Roku Bożego/ 1633. Miesiąca Jula/ dnia wtórego/ w dzień Wtorkowy/ godziny trzynastej wypełniło się to/ co Duchem Świętym przepowiedział był świętobliwie zmarły Przeoświęcony Ociec JOB BORECKI METROPOLITA, boć tego czasu z woli Jego KrólEWSKIEJ Mci. PANA nam wielce Miłościwego, i wszystkiej Rzeczyposp: odebrali Z. SOFIEJ CERKIEW od Uniatów/ Wiel: Ociec IZAJASZ TROFIMIVS, na ten czas KoleGII MOHILAEANI w Kijowie RECTOR, teraz IHUMEN Monastyra S^o^ Jerarchi MIKOŁAJA Pustynnego, i Ociec ANATOLI MUZYŁOWSKI, Kaznodzieja Pieczarski/ Ihumen Biliłowski/ i do tegoż Prawosławia ciała/ od którego była odtarniona przywrócili. Ta przez lat tych kilka jakby znacznie staraniem Jaśnie Przeoświęc: I
iest Roku Bożego/ 1633. Mieśiącá Iulá/ dniá wtorego/ w dźień Wtorkowy/ godźiny trzynastey wypełniło się to/ co Duchem Swiętym przepowiedźiał był świętobliwie zmárły Przeoświęcony Ociec IOB BORECKI METROPOLITA, boć tego czásu z woli Ie^o^ KROLEWSKIEY Mći. PANA nam wielce Miłościwego, y wszystkiey Rzeczyposp: odebrali S. SOPHIEY CERKIEW od Vniatow/ Wiel: Oćiec IZAIASZ TROFIMIVS, ná ten czás COLLEGII MOHILAEANI w Kiiowie RECTOR, teraz IHVMEN Monastyrá S^o^ Ierárchi MIKOŁAIA Pustynnego, y Oćiec ANATHOLI MVZYŁOWSKI, Káznodźieiá Pieczárski/ Ihumen Biliłowski/ y do tegoż Práwosławia ćiáłá/ od ktorego byłá odtárniona przywrocili. Tá przez lat tych kilká iákby znácznie stárániem Iásnie Przeoświęc: I
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 197.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
często męczony będąc/ sam i tam rzucany/ i wodzony/ dla czego i niemocą barzo wielią był obciążony/ tej jednak jako każdy chory/ chcąc wszelaką pozbyć; wedle rady ludzkiej/ szedł na miejsca uzdrowieniami chorych sławne: to jest do Lezajska/ Sokala/ Krzyża Świętego/ Kalwariej/ Częstochowy/ i Zurowic/ gdzie Uniaci rezydują; u tych Spowiedź jako mógł chory dostatecznie odprawił/ wiarę i obrzędy ich przyjął/ komunikował/ lecz ni tu; ni nawyżej mianowanych miejscach tego po co pielgrzymstwo trudne odprawował/ to jest uzdrowienia nie otrzymał. Roku tedy wyżej położonego/ na same Święto Uspienia Bogarodzice/ za radą tychże ludzi przyśpiał do Świętej a
często męczony będąc/ sám y tám rzucány/ y wodzony/ dla czego y niemocą bárzo wielią był obciążony/ tey iednák iáko káżdy chory/ chcąc wszeláką pozbyć; wedle rády ludzkiey/ szedł ná mieyscá vzdrowieniámi chorych sławne: to iest do Lezáyská/ Sokalá/ Krzyżá Swiętego/ Kálwáryey/ Częstochowy/ y Zurowic/ gdźie Vniaći residuią; v tych Spowiedź iáko mogł chory dostátecznie odpráwił/ wiárę y obrzędy ich przyiął/ communikował/ lecz ni tu; ni náwyżey miánowánych mieyscách tego po co pielgrzymstwo trudne odpráwował/ to iest vzdrowienia nie otrzymał. Roku tedy wyżey położonego/ ná sáme Swięto Vspienia Bogárodźice/ zá radą tychże ludźi przyśpiał do Swiętey á
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 200.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
żadnego Moskala nie żywił, choć się poddawali. ROK 1706.
§. 3. Car moskiewski zaczynał pokazywać dokumenta przyjaźni swojej, jako koligat: bo przyjechawszy do Połocka nad Dźwinę, gdzie Czerńcy Bazylianie, zakonnicy ruscy, dwojacy są, jedni na zamku Uniati, drudzy Schizmatycy w mieście, tam Car ex odio fidei pozabijał Uniatów Czerńców. I taki to był pożytek z owej ligi, w którą reclamantibus multis wprowadził król August rzeczpospolitą. – Co dalej car robił, ciało drętwieje wspominając. Po owej strasznej akcji w Połocku zbiegł car do Nura, a stamtąd do Tykocina, do którego król August przebrał się z wielkiem swojem niebezpieczeństwem na konferencją. Tam
żadnego Moskala nie żywił, choć się poddawali. ROK 1706.
§. 3. Car moskiewski zaczynał pokazywać dokumenta przyjaźni swojéj, jako kolligat: bo przyjechawszy do Połocka nad Dźwinę, gdzie Czerńcy Bazylianie, zakonnicy ruscy, dwojacy są, jedni na zamku Uniati, drudzy Schizmatycy w mieście, tam Car ex odio fidei pozabijał Uniatów Czerńców. I taki to był pożytek z owéj ligi, w którą reclamantibus multis wprowadził król August rzeczpospolitą. – Co daléj car robił, ciało drętwieje wspominając. Po owéj strasznéj akcyi w Połocku zbiegł car do Nura, a ztamtąd do Tykocina, do którego król August przebrał się z wielkiém swojém niebezpieczeństwem na konferencyą. Tam
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 89
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
o cząstkach taką naukę/ żeby ich ludziom za Sakrament nie podwano/ i do Kielicha nie kładziono/ ale na Ołtarzu na Patynie ich zostawowano: Jeśliby jednak równie jak nad Ahncem tak nad wszytkimi cząstkami na patynie będącymi przy Konsekracjej intencją poświęcania Świszczennik miał/ tedy wybornie może one ludziom za Sakrament Naświętszy dawać/ jako i Uniaci waszy w swojej Książce o Siedmiu Sakramentach pop Rusku wydanej uczą: tractatu o Tajnie Eucharystii/ pag. 41. i 42. A żeby chlebem Dory gdzie Komunią dawano/ jeszcze tego świat nie widział/ chyba ty przez sen: Są na to tak dawne jako i teraźniejsze przestrogi i nauki w Służebnikach/ aby się żaden
o cząstkách táką náukę/ żeby ich ludźiom zá Sákráment nie podwáno/ y do Kielichá nie kłádźiono/ ále ná Ołtarzu ná Pátynie ich zostáwowano: Iesliby iednák rownie iák nád Ahncem ták nád wszytkimi cząstkámi ná pátynie będącymi przy Konsekrácyey intencyą poświęcánia Swiszczennik miał/ tedy wybornie może one ludźiom zá Sákráment Naświętszy dawáć/ iáko y Vniaći wászy w swoiey Kśiążce o Siedmiu Sákrámentách pop Rusku wydáney vczą: tractatu o Táynie Eucháristiey/ pag. 41. y 42. A żeby chlebem Dory gdźie Kommunią dawano/ ieszcze tego świát nie widźiáł/ chybá ty przez sen: Są ná to ták dawne iáko y teráźnieysze przestrogi y náuki w Służebnikách/ áby się żaden
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 60
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
