/ i osuszonych źrzodeł lamentują. Drzewa/ ożogi własne/ w list ogołocone/ Łakome kozy gryzą kamienie spalone. Oto w śrzód Taebów córki dwie Echionowe; Ta/ piersi nie niewieście wydaje gotowe Na śmierć; owa ku sercu przebija się srogo; Za luc swój umierając. Zaś rynkiem chędogo Prowadzą je na pogrzeb/ i urocznie palą. W tymże młodziankowie dwa/ z ich się perzyn walą. by ród nie zginął: krzci ich sława koronami/ Ciż/ macior swych popiołem/ cześć zrządzają sami. Ten/ z miedzi starej puhar/ sztuk poczet miał czystych; Ku wierzchu od Akantów chropawy złocistych. Nie gorsze upominki Trojanie oddają:
/ y osuszonych źrzodeł lámentuią. Drzewá/ ożogi własne/ w list ogołocone/ Lákome kozy gryzą kamienie spalone. Oto w śrzod Taebow corki dwie Echionowe; Tá/ pierśi nie niewieśćie wydaie gotowe Ná śmierć; owá ku sercu przebiia sie srogo; Za luc swoy vmieráiąc. Záś rynkiem chędogo Prowádzą ie na pogrzeb/ y vrocznie palą. W tymże młodźiankowie dwá/ z ich się perzyn wálą. by rod nie zginął: krzći ich sława koronámi/ Ciż/ mácior swych popiołem/ cześć zrządzáią sami. Ten/ z miedźi stárey puhar/ sztuk poczet miał czystych; Ku wierzchu od Akántow chropáwy złoćistych. Nie gorsze vpominki Troiánie oddáią:
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 338
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
