między tureckimi końmi taką rosłość widzieć, a najpiękniejszy polski koń cisa wy był Tyszkiewicza, starosty żmudźkie-
go, za którego dał Billewiczowi, staroście rosieńskiemu, 6000 tynfów, cug koni i karetę. Częstował książę Radziwiłł króla w obozie wspaniale i napił się tak mocno, że gdy króla przeprowadzał do Białegostoku, nie mógł na koniu usiedzieć i tylko co rycerstwo asystujące mu nie stratowało.
Król, niedawno widziawszy brata mego w Warszawie, znał go i dawał mu publiczne znaki łaski swojej pańskiej. Słowem mówiąc, brat mój, z honorem i estymacją ten popis odprawiwszy, po skończonym popisie przeprowadził aż do Grodna chorągiew, a potem, zdawszy komendę namiestnikowi do zaprowadzenia
między tureckimi końmi taką rosłość widzieć, a najpiękniejszy polski koń cisa wy był Tyszkiewicza, starosty żmujdzkie-
go, za którego dał Billewiczowi, staroście rosieńskiemu, 6000 tynfów, cug koni i karetę. Częstował książę Radziwiłł króla w obozie wspaniale i napił się tak mocno, że gdy króla przeprowadzał do Białegostoku, nie mógł na koniu usiedzieć i tylko co rycerstwo asystujące mu nie stratowało.
Król, niedawno widziawszy brata mego w Warszawie, znał go i dawał mu publiczne znaki łaski swojej pańskiej. Słowem mówiąc, brat mój, z honorem i estymacją ten popis odprawiwszy, po skończonym popisie przeprowadził aż do Grodna chorągiew, a potem, zdawszy komendę namiestnikowi do zaprowadzenia
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 229
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
kto rzecze/ że nadalsze ekspektatywy/ nadalsze lata. Uwiedzie się nie jeden/ kto powie/ że ta sława tylko na chlubę/ tylko na starość/ tylko na wyniosłość wspaniałego wspinała się animuszu. Uwiedzie się mówię/ albowiem co nie raz czytał/ to i rzeczą dokonywał. Nulla pax rebus, dignitati securitas. Nie usiedzi się na tronie/ lubo tam pax aurea. Nie usiedzi się i we zbroi/ lubo tam samo bezpieczeństwo. Nie usiedzi się i w pokoju/ lubo tam złoty pokoj. Ale jego dzieła/ i exitus na to się tylko wynosiły/ aby swój pogrzeb weselem okrzciły/ a swoje mary w Epitalhamium przemieniły. Słusznie
kto rzecze/ że nadálsze expektátywy/ nadálsze látá. Vwiedźie się nie ieden/ kto powie/ że tá sławá tylko ná chlubę/ tylko ná stárość/ tylko ná wyniosłość wspániáłego wspináłá się ánimuszu. Vwiedźie się mowię/ álbowiem co nie raz czytał/ to y rzeczą dokonywał. Nulla pax rebus, dignitati securitas. Nie vśiedźi się ná thronie/ lubo tám pax aurea. Nie vśiedźi się y we zbroi/ lubo tám sámo bespieczeństwo. Nie vśiedźi się y w pokoiu/ lubo tám złoty pokoy. Ale iego dźiełá/ y exitus ná to się tylko wynośiły/ áby swoy pogrzeb weselem okrzćiły/ á swoie máry w Epitalhamium przemieniły. Słusznie
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 314
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
się nie jeden/ kto powie/ że ta sława tylko na chlubę/ tylko na starość/ tylko na wyniosłość wspaniałego wspinała się animuszu. Uwiedzie się mówię/ albowiem co nie raz czytał/ to i rzeczą dokonywał. Nulla pax rebus, dignitati securitas. Nie usiedzi się na tronie/ lubo tam pax aurea. Nie usiedzi się i we zbroi/ lubo tam samo bezpieczeństwo. Nie usiedzi się i w pokoju/ lubo tam złoty pokoj. Ale jego dzieła/ i exitus na to się tylko wynosiły/ aby swój pogrzeb weselem okrzciły/ a swoje mary w Epitalhamium przemieniły. Słusznie rzekłem/ że trzeba było pogrzeb weselem/ a wesele
się nie ieden/ kto powie/ że tá sławá tylko ná chlubę/ tylko ná stárość/ tylko ná wyniosłość wspániáłego wspináłá się ánimuszu. Vwiedźie się mowię/ álbowiem co nie raz czytał/ to y rzeczą dokonywał. Nulla pax rebus, dignitati securitas. Nie vśiedźi się ná thronie/ lubo tám pax aurea. Nie vśiedźi się y we zbroi/ lubo tám sámo bespieczeństwo. Nie vśiedźi się y w pokoiu/ lubo tám złoty pokoy. Ale iego dźiełá/ y exitus ná to się tylko wynośiły/ áby swoy pogrzeb weselem okrzćiły/ á swoie máry w Epitalhamium przemieniły. Słusznie rzekłem/ że trzebá było pogrzeb weselem/ á wesele
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 314
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
chlubę/ tylko na starość/ tylko na wyniosłość wspaniałego wspinała się animuszu. Uwiedzie się mówię/ albowiem co nie raz czytał/ to i rzeczą dokonywał. Nulla pax rebus, dignitati securitas. Nie usiedzi się na tronie/ lubo tam pax aurea. Nie usiedzi się i we zbroi/ lubo tam samo bezpieczeństwo. Nie usiedzi się i w pokoju/ lubo tam złoty pokoj. Ale jego dzieła/ i exitus na to się tylko wynosiły/ aby swój pogrzeb weselem okrzciły/ a swoje mary w Epitalhamium przemieniły. Słusznie rzekłem/ że trzeba było pogrzeb weselem/ a wesele pogrzebem przemienić. Nie była inna zabawa milsza tylko sola meditatio mortis
chlubę/ tylko ná stárość/ tylko ná wyniosłość wspániáłego wspináłá się ánimuszu. Vwiedźie się mowię/ álbowiem co nie raz czytał/ to y rzeczą dokonywał. Nulla pax rebus, dignitati securitas. Nie vśiedźi się ná thronie/ lubo tám pax aurea. Nie vśiedźi się y we zbroi/ lubo tám sámo bespieczeństwo. Nie vśiedźi się y w pokoiu/ lubo tám złoty pokoy. Ale iego dźiełá/ y exitus ná to się tylko wynośiły/ áby swoy pogrzeb weselem okrzćiły/ á swoie máry w Epitalhamium przemieniły. Słusznie rzekłem/ że trzebá było pogrzeb weselem/ á wesele pogrzebem przemienić. Nie byłá inna zabáwá milsza tylko sola meditatio mortis
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 314
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
