/ mówiąc: Panis quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita. Tegoż pożywajcie/ jeśli chcecie mieć żywot wieczny/ et pugnate cum antiquo serpẽte, et inuenietis requiem animabus vestris. I stąd to Bazyli święty chleb ołtarza Pańskiego nazwał Munimen bellicum, iż pożywając go czystym sumnieniem/ i z pokorą przynależystą/ uzbrajamy się w łaski niebieskie/ przeciwko nieprzyjacielowi dusznemu. Kiedy miasto Aleksandryjskie w Egipcie zakładano/ powiada Varro, iż na tym miejscu gdzie fundamenta miano zacząć kopać muru miejskiego/ naleziono bochen chleba/ i wzięto to sobie za dobry znak/ iż to miasto będzie obfite we wszelakie dostatki/ ponieważ chleb z trefunku tam naleziono/ kędy
/ mowiąc: Panis quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita. Tegoż pożywayćie/ ieśli chcećie mieć żywot wieczny/ et pugnate cum antiquo serpẽte, et inuenietis requiem animabus vestris. Y ztąd to Bázyli święty chleb ołtarzá Páńskiego názwał Munimen bellicum, iż pożywáiąc go czystym sumnieniem/ y z pokorą przynależystą/ vzbraiamy się w łáski niebieskie/ przećiwko nieprzyiáćielowi dusznemu. Kiedy miásto Alexándryiskie w Egiptćie zákłádano/ powiáda Varro, iż ná tym mieyscu gdźie fundámentá miano zácząć kopáć muru mieyskiego/ náleźiono bochen chlebá/ y wzięto to sobie zá dobry znák/ iż to miásto będźie obfite we wszelákie dostátki/ ponieważ chleb z trefunku tám náleźiono/ kędy
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 30
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
święte pomnaża/ czyni nas przeciwko potestates tenebrarum mężnymi/ łaski niebieskiej przyczynia/ i nas w naturę Boską przemienia. Ale jakoby też był pożyteczny umarłym/ i jako skuteczny na wyzwolenie ich z ognia Czyszczowego/ w drugiej części pilno uważamy. Im częściej do stołu P. przystępujemy, tym się lepiej przeciwko nieprzyjaciołom naszym łaskami niebieskimi uzbrajamy. WTÓRA CZĘŚĆ. Co za pożytek przynosi Naświętszy Sakrament, Ciała i Krwie Pana Chrysusowej ludziom zmarłym.
POłożywszy to za fundament/ co święty Isidorus Pelusiota powiedział o Naświętszym Sakramencie/ że nas łący z Panem Bogiem i czyni nas uczestnikami królestwa jego niebieskiego. . Łatwie każdy obaczyć może/ iż też i umarłych może łączyć/
święte pomnaża/ czyni nas przećiwko potestates tenebrarum mężnymi/ łaski niebieskiey przyczynia/ y nas w náturę Boską przemienia. Ale iákoby też był pożyteczny vmárłym/ y iáko skuteczny ná wyzwolenie ich z ogniá Czyszczowego/ w drugiej części pilno vważamy. Im częśćiey do stołu P. przystępuiemy, tym się lepiey przećiwko nieprzyiaćiołom nászym łáskámi niebieskimi vzbraiamy. WTORA CZĘŚĆ. Co zá pożytek przynośi Naświętszy Sákráment, Ciáłá y Krwie Páná Chrysusowey ludźiom zmárłym.
POłożywszy to zá fundáment/ co święty Isidorus Pelusiota powiedźiał o Naświętszym Sákrámenćie/ że nas łączy z Pánem Bogiem y czyni nas vczestnikámi krolestwá iego niebieskiego. . Łatwie káżdy obaczyć może/ iż też y umárłych może łączyć/
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 45
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
to za fundament/ co święty Isidorus Pelusiota powiedział o Naświętszym Sakramencie/ że nas łący z Panem Bogiem i czyni nas uczestnikami królestwa jego niebieskiego. . Łatwie każdy obaczyć może/ iż też i umarłych może łączyć/ qui in Domino moriuntur, a są na wypokutowanie za grzechy swoje zatrzymani w Czyśćcu: A na śmierć nie uzbrajamy się/ jeno tym Naświętszym Sakramentem/ o którym Hieronim święty powiada/ że jest Morentium falus, quia à potestate tenebrarum nos eripit, et ad patriam perducit. Cassianus święty uważając ten Artykuł wyznania naszego/ Descendit ad inferos, powiada iż Zbawiciel nasz umarszy/ wstąpił do Otchłani piekielnych/ wyzwolić dusze Ojców świętych/ nakształt
to zá fundáment/ co święty Isidorus Pelusiota powiedźiał o Naświętszym Sákrámenćie/ że nas łączy z Pánem Bogiem y czyni nas vczestnikámi krolestwá iego niebieskiego. . Łatwie káżdy obaczyć może/ iż też y umárłych może łączyć/ qui in Domino moriuntur, á są ná wypokutowánie zá grzechy swoie zátrzymáni w Czyscu: A ná śmierć nie vzbraiamy się/ ieno tym Naświętszym Sákrámentem/ o ktorym Hieronim święty powiáda/ że iest Morentium falus, quia à potestate tenebrarum nos eripit, et ad patriam perducit. Cassianus święty vważáiąc ten Artykuł wyznánia nászego/ Descendit ad inferos, powiáda iż Zbáwićiel nász vmárszy/ wstąpił do Otchłáni piekielnych/ wyzwolić dusze Oycow świętych/ nákształt
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 45
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
Arystoteles czy zbawieni? 28 o Drzewie Krzyża Świętego i Gwoździach, 29 Gdzie Ciało, Głowa, Ręka, Palec, Świętego Jana Chrzciciela?
To wszystko czy jest? i gdzie? tu dysputatur. O których rzeczach jednych w Piśmie Świętym wspomnianych; Drugich w Historiach, i Fabułach, gdy pisać zaczynam, najpierwej kontra Zoilos uzbrajam się słowy u Laercjusza lib: 2 wyrażonemi o Sokratesie: Socrates disputabat, non ut aliorum Sententiam refełleret, sed ut ipse quid verum eset inveniret. Tak i Ja prawdy szukam, non ingenii jactantiam. Miło mi fundamentalnie wiedzieć Arcana, i Drugim komunikować. Zapatruję się na Mądrych, którzy nie zaraz staną in termino:
Aristoteles czy zbawieni? 28 o Drzewie Krzyża Swiętego y Gwoździach, 29 Gdzie Ciało, Głowa, Ręka, Palec, Swiętego Iana Chrzciciela?
To wszystko czy iest? y gdzie? tu disputatur. O ktorych rzeczach iednych w Pismie Swiętym wspomnianych; Drugich w Historyach, y Fabułach, gdy pisać zaczynam, naypierwey contra Zoilos uzbraiam się słowy u Làércyusza lib: 2 wyrażonemi o Sokratesie: Socrates disputabat, non ut aliorum Sententiam refełleret, sed ut ipse quid verum eset inveniret. Tak y Ia prawdy szukam, non ingenii iactantiam. Miło mi fundamentalnie wiedzieć Arcana, y Drugim kommunikować. Zapatruię się na Mądrych, ktorzy nie zaraz staną in termino:
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 87
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
wola Pańska za Prawo i Sprawiedliwość jest, służy. Ale nie o Królach wolnie obranych, i z kondycjami panujących, prawem obowiązanych rozumieć się ma. Jeżeli tedy Szlachcic niesprawiedliwie jest traktowany, abo na opresją Szlachcica, sprawiedliwość jest wyszpocona, Prawa zgwałcone? rzekę więcej, jeżeli pod pozorem ubezpieczenia Majestatu swego, Pan Wojskami się uzbraja, aby wywrócił prawo, Euersorów bronił, czy targa się ten Związek, którym obowiązani jesteśmy Królom, kiedy to się targa, przez co, i dla czego obligowani jesteśmy? Sprawiedliwość powszechna, w obrażeniu jednego, obrażenie wszytkich, rozumie, bo jako w konserwaciej wszytkich szczególni, tak w konserwaciej szczególnych wszyscy się zamykają,
wola Páńska zá Práwo y Spráwiedliwość iest, służy. Ale nie o Krolách wolnie obránych, y z condiciámi pánuiących, práwem obowiązánych rozumieć się ma. Ieżeli tedy Szláchćic niespráwiedliwie iest tráctowány, ábo ná oppressią Szláchćicá, spráwiedliwość iest wyszpocona, Práwá zgwałcone? rzekę więcey, ieżeli pod pozorem vbespieczenia Máiestatu swego, Pan Woyskámi się vzbraia, áby wywroćił prawo, Euersorow bronił, czy tárga się ten Związek, ktorym obowiązáni iestesmy Krolom, kiedy to się tárga, przez co, y dla czego obligowáni iestesmy? Spráwiedliwość powszechna, w obráżeniu iednego, obráżenie wszytkich, rozumie, bo iáko w conserwáciey wszytkich szczegulni, ták w conserwáciey szczegulnych wszyscy się zámykáią,
Skrót tekstu: PersOb
Strona: 50
Tytuł:
Perspektywa na objaśnienie niewinności
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
domową czyli obcą wojną Ojczyzny pokoi, daje Bodynus przestrogę. Jest wielu którym imię wojny miłe. Iż więcej serca mają do złota, zbioru, i łupiezstwa, niżeli do Oręża. Radzi w cudzych włościach pod pretekstem wojny obozują, iż ich z domowego pokoju własne wygania ubóstwo. Innych chciwość panowania, rozprzestrzenienie państwa, własna uzbraja ambicja. Tak wojującym, jednaż co i rozboinikom należy chwała i nadgroda.
IV. Jakich ludzi na wojnę mają być zaciągi? Iż braku, potrzeba w zaciągu ludzi do komputu wojska, daje tę racją Seneka, Bez braku werbowany żołnierz liczby przyczynia nie sił. Przydaje Lipsiusz. Więcej przeszkody niż pomocy do zwycięstwa przynosi nowozaciężnych
domową czyli obcą woiną Oyczyzny pokoi, dáie Bodinus przestrogę. Jest wielu ktorym imie woyny miłe. Jż więcey serca maią do złota, zbioru, y łupiezstwa, niżeli do Oręża. Radzi w cudzych włościach pod pretextem woiny obozuią, iż ich z domowego pokoiu własne wygania ubostwo. Jnnych chciwość panowania, rozprzestrzenienie państwa, własna uzbraia ambicya. Tak woiuiącym, iednaż co y rozboinikom należy chwała y nadgroda.
IV. Jákich ludzi ná woinę máią być záciągi? Jż braku, potrzeba w zaciągu ludzi do komputu woiska, dáie tę racyą Seneca, Bez braku werbowany żołnierz liczby przyczynia nie sił. Przydaie Lipsiusz. Więcey przeszkody niż pomocy do zwycięstwa przynosi nowozaciężnych
Skrót tekstu: BystrzInfStat
Strona: N
Tytuł:
Informacja statystyczna
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia lubelska Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
być niemoże. Jako i pożądanego końca ten się niech niespodziewa gdy początek niesprawiedliwy, albo zła wojny jest intencja. Cassiodorus przestrzega. Nie wczesna rzecz wazyć się wojować w samej potrzebie. Niech się w pokoju żołnierz ćwiczy aby pod czas wojny dał dowód rycerstwa. Nietak żelazem, jak cnotą i bojaźnią Bożą niech się uzbraja. Oręże Serca niedoda, gdy grzech w sercu trwogę czyni. Cicero tę informacją daje. We wszystkich, ale najbardziej w wojennych dziełach, pilne ma być przygotowanie. Na mało się zdadzą zbroja i oręże w polu, jeżeli niebyło zdrowej w domu rady. Wojnę gdy zaczynasz, o jednym tylko myśl pokoju.
być niemoże. Jáko y pożądanego końca ten się niech niespodziewa gdy początek niesprawiedliwy, álbo zła woyny iest intencya. Cassiodorus przestrzega. Nie wczesna rzecz wazyć się woiowáć w samey potrzebie. Niech się w pokoiu żołnierz cwiczy áby pod czas woiny dał dowod rycerstwa. Nieták żelázem, iák cnotą y boiaźnią Bożą niech się uzbraia. Oręże Serca niedoda, gdy grzech w sercu trwogę czyni. Cicero tę informacyą dáie. We wszystkich, ále naybardziey w woiennych dziełach, pilne ma być przygotowanie. Ná mało się zdadzą zbroia y oręże w polu, ieżeli niebyło zdrowey w domu rady. Woinę gdy zaczynasz, o iednym tylko myśl pokoiu.
Skrót tekstu: BystrzInfStat
Strona: N2
Tytuł:
Informacja statystyczna
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia lubelska Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
swoję większą nędzę: boć zgoła duszy dla ciebie wyniszczenie/ bogaci duszę; a zaś do nędze się przywodzi/ i w onę się wprawuje/ która sobie co zostawi/ a mając co własnego nieprzyjacielowi się nie obroni. III. NA wszytko Króla pomieszanie w Jeruzalem/ na jego wszytkie wojska uzbrojone/ nie trzeba ręki uzbrajać rękawicą Jezusowi. Goła obroni ręka Jezusa/ ba i używać całej Dziecięciu nie potrzeba/ palcem pogubić jak najludniejsze wojska może. jak tylko palca na Heroda JEZUS zażyje/ wniwecz i z miastem pójdzie/ a jeszcze nie potrzeba tej Dziecinie silić się z palcem/ dość że tylko z niego spuści tę małą odrobinę/ która jest
swoię większą nędzę: boć zgołá duszy dla ćiebie wyniszczenie/ bogáći duszę; á zaś do nędze się przywodźi/ y w onę się wpráwuie/ ktora sobie co zostáwi/ á máiąc co własnego nieprzyiaćielowi się nie obroni. III. NA wszytko Krolá pomieszánie w Ieruzalem/ ná iego wszytkie woyská vzbroione/ nie trzebá ręki vzbráiáć rękáwicą Iezusowi. Goła obroni ręká Iezusá/ bá y vżywáć cáłey Dźiećięćiu nie potrzebá/ palcem pogubić iák nayludnieysze woyska może. iák tylko palcá ná Herodá IEZVS záżyie/ wniwecz y z miástem poydźie/ á ieszcze nie potrzebá tey Dźiećinie śilić się z palcem/ dość że tylko z niego spuśći tę máłą odrobinę/ ktora iest
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 97
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
mówiąc. (A po tym na piersiach pomazani byliście/ a byście się obłokszy w zbroje prawdy/ stać mogli przeciwko zasadzkom Diabelskim.) Cerkwie zaś świętej wolno było przydać dla znaczniejszego wyrażenia wszytkich skutków tego Sakramentu/ i na rekach/ i na plecach/ i na nogach/ gdyż żołnierza CHrystusowego Mirem Z. uzbraja/ potrzeba tedy aby zewsząd był mocnie uzbrojony. Powiadasz że Popi miasto Mira albo Chrizmy/ i Olejem Catechumenorum Krzszczonych pomazują Szkodać na to i odpowiadać/ bo się z prawdą mijasz/ i niczym nie probujesz. Przypatrzże się jeno potwarco dobrze w Pontifikale/ gdzie jest porządek święcenia Księży opisany na pag. 38. i
mowiąc. (A po tym ná pierśiách pomázáni byliśćie/ á byśćie się oblokszy w zbroie prawdy/ stać mogli przećiwko zasádzkom Diabelskim.) Cerkwie záś świętey wolno było przydáć dla znácznieyszego wyráżenia wszytkich skutkow tego Sákrámentu/ y ná rekach/ y ná plecách/ y ná nogách/ gdyż żołnierzá CHrystusowego Mirem S. vzbraia/ potrzebá tedy áby zewsząd był mocnie vzbroiony. Powiádasz że Popi miásto Mirá albo Chrizmy/ y Oleiem Catechumenorum Krzsczonych pomázuią Szkodáć ná to y odpowiádáć/ bo się z prawdą miiasz/ y niczym nie probuiesz. Przypátrzże się ieno potwarco dobrze w Pontifikale/ gdźie iest porządek święcenia Xięży opisány ná pag. 38. y
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 32
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
/ i góry skaliste/ wielką są temu przeszkodą/ a by najprzemyślniejszy człowiek/ obejść się bez tego/ drogi odprawując wielkie nie może/ gdyż i Tatarowie sami czasów pomienionych w niedostatku żelaza/ rzemieniem szkapom swoim/ okręcywać i obszywać kopyta zwykli. Konie tedy zwłaszcza przednie/ tym barziej/ rogu płytkiego abo kruchego/ podkowami uzbrajać/ w częste i dalekie drogi iż musiemy/ w naszych krajach jest to rzecz zwyczajna. Przeto jaka różność jest w kowaniu/ w podkowach odmienność/ sposób przykładania podkowy do kopyta/ i rogu różne rozbierania/ według istności i natury kopyta; w tym szeroce bawić się niechcę/ nie wdawając się w cudze żniwo/
/ y góry skáliste/ wielką są temu przeszkodą/ á by nayprzemyślnieyszy człowiek/ obeyść się bez tego/ drogi odpráwuiąc wielkie nie może/ gdyż y Tátárowie sámi czásow pomienionych w niedostátku żelázá/ rzemieniem szkápom swoim/ okręcywáć y obszywáć kopytá zwykli. Konie tedy zwłaszczá przednie/ tym bárźiey/ rogu płytkiego ábo kruchego/ podkowámi vzbráiáć/ w częste y dálekie drogi iż muśiemy/ w nászych kráiách iest to rzecz zwyczáyna. Przeto iáka rożność iest w kowániu/ w podkowách odmienność/ sposob przykłádánia podkowy do kopytá/ y rogu rożne rozbieránia/ według istnośći y nátury kopytá; w tym szeroce báwić się niechcę/ nie wdawáiąc się w cudze żniwo/
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Iiv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
