jako z mydła, Lecz gdzie siła tego bydła, Przypłaci kłótni szkatułą, Kto ma sprawę z kapitułą. Ani może mówić cudniej: Oganiam się, jak psom w studni. 444 (P). WIĘCEJ MAKSYMILIAN STRACIŁ POD BYCZYNĄ NA FRASUNEK WIELKI O RZECZ MAŁĄ
Tak się barzo frasujesz, mój kochany Marku, Żeć uzdeczkę zerwano z konia na jarmarku. Najlepszy na to fortel: kupić sobie inną. Więcej Maksymilian stracił pod Byczyną. 445. NIERÓWNA NAGRODA
Nie lada jako ten syn ucieszył rodzice, Co ferezyją zgubił, a znalazł maźnicę. 446. ARGUMENT NA LUTRY
Słuchaj, lutrze, coć wszytko do kościoła krzywo: Gdy człeka w
jako z mydła, Lecz gdzie siła tego bydła, Przypłaci kłótni szkatułą, Kto ma sprawę z kapitułą. Ani może mówić cudniej: Oganiam się, jak psom w studni. 444 (P). WIĘCEJ MAKSYMILIAN STRACIŁ POD BYCZYNĄ NA FRASUNEK WIELKI O RZECZ MAŁĄ
Tak się barzo frasujesz, mój kochany Marku, Żeć uzdeczkę zerwano z konia na jarmarku. Najlepszy na to fortel: kupić sobie iną. Więcej Maksymilijan stracił pod Byczyną. 445. NIERÓWNA NAGRODA
Nie leda jako ten syn ucieszył rodzice, Co ferezyją zgubił, a znalazł maźnicę. 446. ARGUMENT NA LUTRY
Słuchaj, lutrze, coć wszytko do kościoła krzywo: Gdy człeka w
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 380
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
wkłada na głowę Koronę.
33 Idololatria, albo Bełwochwalstwo, wyraża się osobą Matrony ślepej przed cielcem z turybularzem klęczącej według Cezara Rypy.
34 Ignorantia, albo nieumiejętność, maluje się jak Młodzian na ośle siedzący z za wiązanemi oczyma.
35 Indocilitas, tojest Tępość, nieuczenie się, wyraża się przez Niewiastę siedzącą, która osła uzdeczką do siebie ciągnie; z drugiej strony O Emblematach i Symbolach
wieprza trzyma za ryło.
36 Irresolutio, maluje się w osobie Niewiasty siedzącej na kamieniu, w jednej ręce jednego, w drugiej drugiego podobnego piastuje ptaka.
37 Ius Canonicum, Cezar Rypa maluje w postaci Matrony poważnej, z głową w promieniach na Niebo patrzącej,
wkłada na głowę Koronę.
33 Idololatria, albo Bełwochwalstwo, wyraża się osobą Matrony ślepéy przed cielcem z turybularzem klęczącey według Cezara Rypy.
34 Ignorantia, albo nieumieiętność, maluie się iak Młodzian na ośle siedzący z za wiązanemi oczyma.
35 Indocilitas, toiest Tępość, nieuczenie się, wyraża się przez Niewiastę siedzącą, ktora osła uzdeczką do siebie ciągnie; z drugiey strony O Emblematach y Symbolach
wieprza trzyma za ryło.
36 Irresolutio, máluie się w osobie Niewiasty siedzącey na kamieniu, w iedney ręce iednego, w drugiey drugiego podobnego piastuie ptaka.
37 Ius Canonicum, Caesar Rypa maluie w postaci Matrony poważney, z głową w promieniach na Niebo patrzącey,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1170
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Koronie z mieczem i wagą.
40 Libertas, na monecie Heliogabala, wyraża się przez Matronę, czapkę w ręce prawej piastującą, (czapkę bowiem, na wolność wypuszczonym in signum Libertatis da wano) w Jewej ręce Cornucopiae; bo przy wolności wiąże się obfitość. Albo osoba czapkę i rozgę piastująca. Albo Młodzian nadobniestrojny, uzdeczkę porwaną trzyma, po ostrzu miecza chodzący. Albo jarzmo połamane z czapką Młodzian prezentuje. Albo Panna w białym stroju, w prawej ręce berło, w Jewej czapkę trzyma. Caesar Ripa.
41 Majestas, jest Marrona z piorunem i gałązką laurową: albo też z okrągiem świata, i krzesłem Starożytnym Rzymskim Senatorskim, stąd Gloria
Koronie z mieczem y wagą.
40 Libertás, na monecie Heliogabala, wyraża się przez Matronę, czapkę w ręce prawey piastuiącą, (czapkę bowiem, na wolność wypuszczonym in signum Libertatis da wano) w Iewey ręce Cornucopiae; bo przy wolności wiąże się obfitość. Albo osoba czapkę y rozgę piastuiąca. Albo Młodzian nadobniestroyny, uzdeczkę porwaną trzymá, po ostrzu miecza chodzący. Albo iarzmo połamane z czapką Młodzian prezentuie. Albo Panna w białym stroiu, w práwey ręce berło, w Iewey czapkę trzymá. Caesar Ripa.
41 Maiestas, iest Márrona z piorunem y gałąską laurową: albo też z okrągiem świata, y krzesłem Starożytnym Rzymskim Senátorskim, ztąd Gloria
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1171
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
KOSA do żboża dościgłego przyłożona z napisem: Caedit, ne cadat. Służy umierającym w młodym wieku, item upadającym docześnie, aby wiecznie nie upadli
KOSA lub SIEKIERA wycinająca niepotrzebne chaszcze cum Lemmate: In mala Iigná, maligna.
ARKA Starego Testamentu z manną dotykających irreverenter, śmiercią nabawiająca z napisem: Ne tange, peribis.
UZDECZKA i Ostroga wraz pod napisem: Reprimit et impellit.
PĘTA albo KAJDANY cum Lemmate Retardant, non sistunt. Inny napisał: Impedit cursum, non iter Służy radom powolnym.
Nad KORONĄ KrólEWSKĄ Lemma Honos et onus. Inny napisał: Cursu completo. Tojest: po zgonie, będziesz w koronie.
Nad WIENCEM z kwiatów różnych
KOSA do żboża dościgłego przyłożona z napisem: Caedit, ne cadat. Służy umieraiącym w młodym wieku, item upadaiącym docześnie, aby wiecznie nie upadli
KOSA lub SIEKIERA wycinaiąca niepotrzebne chaszcze cum Lemmate: In mala Iigná, maligna.
ARKA Starego Testamentu z manną dotykaiących irreverenter, śmiercią nabawiaiąca z napisem: Ne tange, peribis.
UZDECZKA y Ostroga wraz pod napisem: Reprimit et impellit.
PĘTA albo KAYDANY cum Lemmate Retardant, non sistunt. Inny napisał: Impedit cursum, non iter Służy radom powolnym.
Nad KORONĄ KROLEWSKĄ Lemma Honos et onus. Inny napisał: Cursu completo. Toiest: po zgonie, będziesz w koronie.
Nad WIENCEM z kwiatow rożnych
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1193
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
w Lotaryngii.
LOCRI ludzie jedni w Grecyj, w kraju Lokrydy przy Beocyj inaczej Locrenses zwani; drudzy w Włoszech między Bruciami; Stolica ich Locri na gorze Locrinus zwanej, przeciw Sycylii.
LAPITE albo Peletronii był lud w Tessalii ustawiczną Wojnę z Centaurami prowadzący. Ci to pierwsi, jako i Centaurowie inwentorowie są ujeżdzenia Konia, uzdeczek, munsztoków, kulbak, według Wirgiliusza in Georgicis i Serwiliusza.
LAESTRIGONES byli to ludzie na pograniczu Kampanii, ludzkie olim mięso jedzący. Miasto ich było Formiae. Pliniusz Libr. 7. M. M. M.
MOSKWĘ jużem opisał, w Części II. Aten. Series różnych w Świecie Narodów
MARSÓW Nacja tam
w Lotaryngii.
LOCRI ludzie iedni w Grecyi, w kraiu Lokrydy przy Beocyi inaczey Locrenses zwani; drudzy w Włoszech między Bruciami; Stolica ich Locri na gorze Locrinus zwaney, przeciw Sycilii.
LAPITHAE albo Peletronii był lud w Tessalii ustawiczną Woynę z Centaurami prowadzący. Ci to pierwsi, iako y Centaurowie inwentorowie są uieżdzenia Koniá, uzdeczek, munsztokow, kulbak, według Wirgiliusza in Georgicis y Serwiliusza.
LAESTRIGONES byli to ludzie na pograniczu Kampanii, ludzkie olim mięso iedzący. Miasto ich było Formiae. Pliniusz Libr. 7. M. M. M.
MOSKWĘ iużem opisał, w Części II. Aten. Series rożnych w Swiecie Narodòw
MARSOW Nacya tam
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 146
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
wiele, Księga Z Ambrożego ręką pisana na pargaminie, Księgi Rufina i Józefa Żydowina na drzewianych łubach. To Miasto z racyj tej nieszczęśliwe, że zawsze rebelizuje. Fryderyka I żonę wizytującą te Miasto, za odebraną sobie od niego wolność Obywatele tutejsi afrontowali, tyłem do ogona na oślicy prowadzili, ogon dawszy w ręce miasto uzdeczki; za co Cesarz całe Miasto zburzył Roku 1162, ludzi wyciął, Miasto poorać, solą zasiać kazał, samym Kościołom przepuściwszy. W lat potym 9 zreparowało się. Jest tu Kaplica Z Ambrożego, gdzie on był ochrzczony; skąd idąc z Z Augustynem do wielkiego Kościoła, Te DEUM laudámus skoncypowali i śpiewali powiadają. Jest
wiele, Księga S Ambrożego ręką pisana na pargaminie, Księgi Ruffina y Iozefa Zydowina na drzewiánych łubach. To Miasto z racyi tey nieszczęśliwe, że zawsze rebellizuie. Fryderyka I żonę wizytuiącą te Miasto, za odebraną sobie od niego wolność Obywatele tuteysi afrontowali, tyłem do ogona na oślicy prowádzili, ogon dawszy w ręce miasto uzdeczki; za co Cesarz całe Miasto zburzył Roku 1162, ludzi wyciął, Miasto poorać, solą zasiać kazał, samym Kościołom przepuściwszy. W lat potym 9 zrepárowało się. Iest tu Kaplica S Ambrożego, gdzie on był ochrzczony; zkąd idąc z S Augustynem do wielkiego Kościoła, Te DEUM laudámus skoncypowali y śpiewali powiadaią. Iest
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 219
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
, czarniawych. Owce Perwańskie tu osobliwsze, do mułów podobne, a bardziej do wielbłądów z długiemi szyjami, jednak bez garbów, zowią je, to Ilamas, to Pacos, to Gvanacos Mocomoro, wełny bardzo miętkiej, i wyśmienitej. Na nich tam jeżdżą, tłumoki, juki, towary, prowadzą, bez kułbaki i uzdeczek. Uchodzą na dzień po cztery mile. Srebro z Potosi na nich prowadzą do Aryki Miasta, odległych od siebie na mil 70. Jeśliby która Całego świata, praecipue o AMERYCE
nazbyt obciążona, albo od swego Poganiacza, lub Pana nie dyskretnie była traktowana, pada na drodze, póty się nie chcąc ruszyć, aż
, czarniawych. Owce Perwańskie tu osobliwsze, do mułow podobne, a bardziey do wielbłądow z długiemi szyiami, iednak bez garbow, zowią ie, to Ilamas, to Pacos, to Gvanacos Mocomoro, wełny bardzo miętkiey, y wyśmienitey. Na nich tam ieżdżą, tłumoki, iuki, towáry, prowadzą, bez kułbaki y uzdeczek. Uchodzą na dzień po cztery mile. Srebro z Potosi na nich prowadzą do Ariki Miasta, odległych od siebie na mil 70. Ieśliby ktora Całego świata, praecipuè o AMERICE
nazbyt obciążona, albo od swego Poganiacza, lub Pana nie dyskretnie była tráktowana, pada na drodze, póty się nie chcąc ruszyć, aż
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 619
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
się Za Jednym i sam tez okęsek niestałem się Obłowem Naprowadziłem konia nie Ostróżnie Na krzaki Jak Owo bywają wyrębane A Nowemi Latorościami Obrosłe Ze mi kon chcąc Owę karpę przeszkodzie a Miałem konia Niewielkiego Myszałego bardzo był ręczy i obrotny siadałem na nim do okazji często, kładłem na niego dwie uzdeczki propter casum zerwania wędzideł co jedne Cugle były w rękach drugie u łęku przywiązane zatoczył jakos nogę za owe Cugle wiższące bo je tez był zdrajca pachołek trochę przydłuzej uwiązał. Począł tedy kon jakby chromać Jam rozumiał ze go postrzelono, A z boku drugi Brodofiasz leci do mnie. Ten tez com go gonił
się Za Iednym y sam tez okęsek niestałem się Obłowem Naprowadziłem konia nie Ostroznie Na krzaki Iak Owo bywaią wyrębane A Nowemi Latorosciami Obrosłe Ze mi kon chcąc Owę karpę przeszkodzie a Miałem konia Niewielkiego Myszałego bardzo był ręczy y obrotny siadałęm na nim do okazyiey często, kładłęm na niego dwie uzdeczki propter casum zerwania wędzideł co iedne Cugle były w rękach drugie u łęku przywiązane zatoczył iakos nogę za owe Cugle wiszszące bo ie tez był zdrayca pachołek trochę przydłuzey uwiązał. Począł tedy kon iakby chromać Iam rozumiał ze go postrzelono, A z boku drugi Brodofiasz leci do mnie. Ten tez com go gonił
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 104v
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
ludzie, kradnie. Ja zaś opak rozumiem, bo nigdy tak snadnie Obciążony tłumokiem nie umknie pogoni Ani tak wielkiej rzeczy, jako małą, schroni. Ba, i ten, co go złodziej w małej rzeczy szkodzi, Nie z takim go staraniem i kosztem dochodzi. Komu spełna stoi koń abo wół przy żłobie, Woli uzdeczkę, woli powróz kupić sobie, Niż po miastach złodzieja moim szukać zdaniem, Rzekszy tylko: Niechaj kat zadziergnie go na niem, Abo też: Bóg mu zapłać, że z powrozem wołu, Konia z uzdą nie ukradł, mogąc to pospołu. 225. WILK TAŃCUJE KOŁO STUDNIE
Wilk pląsze koło studnie, co raz w
ludzie, kradnie. Ja zaś opak rozumiem, bo nigdy tak snadnie Obciążony tłumokiem nie umknie pogoni Ani tak wielkiej rzeczy, jako małą, schroni. Ba, i ten, co go złodziej w małej rzeczy szkodzi, Nie z takim go staraniem i kosztem dochodzi. Komu spełna stoi koń abo wół przy żłobie, Woli uzdeczkę, woli powróz kupić sobie, Niż po miastach złodzieja moim szukać zdaniem, Rzekszy tylko: Niechaj kat zadziergnie go na niem, Abo też: Bóg mu zapłać, że z powrozem wołu, Konia z uzdą nie ukradł, mogąc to pospołu. 225. WILK TAŃCUJE KOŁO STUDNIE
Wilk pląsze koło studnie, co raz w
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 132
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
. Rychlej by mu przyszło zgnić niż wyniść z żołądku; Ba, i ryby tego chcą przy dzisiejszym piątku. Rychlej pieczęć odmoknie, choć nie było laku, Przyniesąli starego słodkiego do smaku.” 408. BOGA WZYWAĆ, ŻE GO PCHŁA UKĄSI NA TOŻ DRUGI RAZ
Przyjechawszy do miasta, pilnuje chłop szynku; Tymczasem ktoś uzdeczkę zerwie z konia w rynku. Tylko się nie obiesi, konia na powrozie Przy cudzym nieznajomym przywiązawszy wozie; Po ulicach uzdeczki, choć stara i podła, Szukając, nie pomyśli, że zbędzie z nią siodła. Nim świeczkę kupi do mszej świętego Antonia, Pojechał złodziej z miasta, wsiadszy mu na konia; Dopiero idąc
. Rychlej by mu przyszło zgnić niż wyniść z żołądku; Ba, i ryby tego chcą przy dzisiejszym piątku. Rychlej pieczęć odmoknie, choć nie było laku, Przyniesąli starego słodkiego do smaku.” 408. BOGA WZYWAĆ, ŻE GO PCHŁA UKĄSI NA TOŻ DRUGI RAZ
Przyjechawszy do miasta, pilnuje chłop szynku; Tymczasem ktoś uzdeczkę zerwie z konia w rynku. Tylko się nie obiesi, konia na powrozie Przy cudzym nieznajomym przywiązawszy wozie; Po ulicach uzdeczki, choć stara i podła, Szukając, nie pomyśli, że zbędzie z nią siodła. Nim świeczkę kupi do mszej świętego Antonia, Pojechał złodziej z miasta, wsiadszy mu na konia; Dopiero idąc
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 244
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
