w-Gnieznie czynił, Cudami go Bóg wsławił, któremi wzbudzeni owi Niemi, w-pół Kazania przyszli do Świętego, uznali że to ten był, który ich przeklął, a oni do nóg Świętego upadli, Święty Kazanie przerwał, i dawszy im napomnienie, a znak Krzyża Świętego na usta ich włożywszy, przy wszytkim ludu ich uzdrowił, i uzdrowionych po tym okrzcił. Prosili oni po Krzcie o pokutę, Święty powiedział: po Krzcie pokuta się nie daje, bo Krzest, nie tylko winę, ale i karanie znosi; otoli; na prośbę ich usilną, kazał im pościć, i naznaczył im nie siedm niedziel jako teraz postu, ale dziewięć
w-Gnieznie czynił, Cudámi go Bog wsławił, ktoremi wzbudzeni owi Niemi, w-poł Kazánia przyszli do Swiętego, uználi że to ten był, ktory ich przeklął, á oni do nog Swiętego upádli, Swięty Kazánie przerwał, i dawszy im napomnienie, á znak Krzyżá Swiętego ná ustá ich włożywszy, przy wszytkim ludu ich uzdrowił, i uzdrowionych po tym okrzćił. Prośili oni po Krzćie o pokutę, Swięty powiedźiał: po Krzćie pokutá się nie dáie, bo Krzest, nie tylko winę, ále i karánie znosi; otoli; ná prośbę ich uśilną, kazał im pośćić, i náznáczył im nie śiedm niedźiel iáko teraz postu, ale dźiewięć
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 88
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
. . Cóż tego za przyczyna? Mówi Zenon święty dla tego im ogień nie szkodził/ iż byli trzej w liczbie/ i reprezentowali Trójcę Przenaświętszą: . Ewangelista Święty powiada/ iz Królikowi jednemu rozchorował się Syn jedynak/ nie radzili mu nic Medycy/ już Incipiebat mori. Bieży do Zbawiciela naszego prosząc/ aby go szedł uzdrowił pókiby nie umarł. Descende prisquam moriatur filius meus. Chrystus Pan widząc w nim doskonałą wiarę/ rzecze do niego/ wróć się do domu/ żyje/ i jest zdrów syn twój. Vade filius tuus viuit. Pocieszony ocieć z wraca się z radością do domu/ alić mu zabieża na drogę słudzy jego powiadając
. . Coż tego za przyczyná? Mowi Zenon święty dla tego im ogień nie szkodźił/ iż byli trzey w liczbie/ y reprezentowáli Troycę Przenaświętszą: . Ewángelistá Swięty powiada/ iz Krolikowi iednemu rozchorował się Syn iedynak/ nie rádźili mu nic Medycy/ iuż Incipiebat mori. Bieży do Zbáwićielá nászego prosząc/ áby go szedł vzdrowił pokiby nie vmárł. Descende prisquam moriatur filius meus. Chrystus Pan widząc w nim doskonáłą wiárę/ rzecze do niego/ wroć się do domu/ żyie/ y iest zdrow syn twoy. Vade filius tuus viuit. Poćieszony oćieć z wraca się z rádośćią do domu/ álić mu zábieża ná drogę słudzy iego powiádáiąc
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 15
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
jej wymówił Święty Pustelnik.
Bazyliusz Czarnoksiężnik żyjący około Roku 520 gdy Czarnoksiężników palono w Rzymie, uciekł do Waleryj do Klasztoru Z. E wicjusza Opata, tam diabłem nie Mnichem być poznany, gdyż w Panieńskim Klasztorze jedna nie szpetnej urody chorując, nie innego tylko tego Bazyliusza na uleczenie siebie pretendowała; ale Z. Ekwicjusz ją uzdrowił, a Bazyliusza sklasztoru wyrzucił, przyznawającego się na swoim z klasztoru występie, ze swoim rzemiesłem Czarnoksięskim nie raz komórkę Ekwicjusza na powietrzu zawiesił, a żadnego z jego domowych, obrazić nie mógł, jako pisze Z. Grzegorz. Lib: 1. Dialog c. 4.
Świadczy Z. Amphilochius Biskup Ikonieński w życiu Z
iey wymowił Swięty Pustelnik.
Bazyliusz Czarnoksiężnik żyiący około Roku 520 gdy Czarnoksiężnikow pálono w Rzymie, uciekł do Waleryi do Klasztoru S. E wicyusza Opátá, tám diabłem nie Mnichem być poznány, gdyż w Pánieńskim Klásztorze iedná nie szpetney urody choruiąc, nie innego tylko tego Bazyliusza ná uleczenie siebie pretendowała; ále S. Ekwicyusz ią uzdrowił, á Bazyliusza zklasztoru wyrzucił, przyznáwáiącego się na swoim z klásztoru występie, ze swoim rzemiesłem Czárnoksięskim nie ráz komorkę Ekwicyusza ná powietrzu záwiesił, á żadnego z iego domowych, obrazić nie mogł, iáko pisze S. Grzegorz. Lib: 1. Dialog c. 4.
Swiadczy S. Amphilochius Biskup Ikonieński w życiu S
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 230
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
szuka sposobów mediatè przez jaką kreaturę, aby leksze było uderzenie, niż przez siebie immediatè aby niebyło śmiertelne. Mógł Pan BÓG Naamona słowem uleczyć z trądu, a nie leczył tak, ale kazał pójść do Jordanu rzeki; mógł ślepego uzdrowić Wszech mocnością, a przecie ślinę z błotem zmieszał, nią oczy namazał, dopiero uzdrowił. Mógł by każdego uzdrowić chorego, a postaremu kreował zioła, Aptekę, medyka. Mógł wojsku Sennacheryba rzecz: padnij w momencie trupem pod Jeruzalem, a postaremu Aniołowi kazał w nocy wyciąć. Mógł Jerychońskim w oka mgnieniu kazać obalić się murom, a postaremu dni siedm koło niego chodzili processionaliter Kapłani i Lewitowie
szuka sposobow mediatè przez iaką kreaturę, aby leksze było uderzenie, niż przez siebie immediatè aby niebyło smiertelne. Mogł Pan BOG Naamona słowem uleczyć z trądu, á nie leczył tak, ále kazáł poyść do Iordanu rzeki; mogł ślepego uzdrowić Wszech mocnością, a przecie ślinę z blotem zmieszał, nią oczy namazał, dopiero uzdrowił. Mogł by każdego uzdrowić chorego, á postaremu kreował zioła, Aptekę, medyka. Mogł woysku Sennacheryba rzecz: padniy w momencie trupem pod Ieruzalem, á postaremu Aniołowi kazał w nocy wyciąć. Mogł Ierichońskim w oka mgnieniu kazać obálić się murom, á postaremu dni siedm koło niego chodzili processionaliter Kapłani y Lewitowie
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 256
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
iści. Gdyż grzech prac/ chorób/ śmierci/ biad/ które po ziemi Panują/ jest przyczyną miedzy śmeirtelnemi. Ioan: 5.
Z Jana Ewanielicznej świętego powieści/ Ów przy sadzawce przez lat ośm/ i czterdzieści Paraliżu chorobą człowiek zarażony Wielce był/ a dla grzechów swoich utrapiony; Abowiem kiedy go z tej choroby uzdrowił On dobrotliwy medyk Pan Jezus/ tak mówił: Oto stałeś się zdrowy, więcej nie chciej grzeszyć, By się do ciebie gorsza nie chciała pospieszyć Choroba. To gdy raczył Pan Chrystus powiedzieć/ Jak prawy Nauczyciel; trzeba o tym wiedzieć/ Iż nie tylo śmiertelne grzechy duszę męczą/ Lecz i ciało różnemi chorobami dręczą
iśći. Gdyż grzech prac/ chorob/ śmierci/ biád/ ktore po źiemi Pánuią/ iest przycżyną miedzy śmeirtelnemi. Ioan: 5.
Z Iáná Ewánielicżney świętego powieśći/ Ow przy sádzawce przez lat ośm/ y cżterydźieśći Páráliżu chorobą cżłowiek záráżony Wielce był/ á dla grzechow swoich utrápiony; Abowiem kiedy go z tey choroby uzdrowił On dobrotliwy medyk Pán Iezus/ tak mowił: Oto stáłeś się zdrowy, więcey nie chćiey grzeszyć, By się do ćiebie gorsza nie chćiáłá pospieszyć Chorobá. To gdy raczył Pán Chrystus powiedźieć/ Iak práwy Naucżyćiel; trzebá o tym wiedźieć/ Iż nie tylo śmiertelne grzechy duszę męcżą/ Lecż y ćiało rożnemi chorobámi dręcżą
Skrót tekstu: BesKuligHer
Strona: 43
Tytuł:
Heraklit chrześcijański
Autor:
Piotr Besseusz
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Kollegium Scholarum Piarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1694
Data wydania (nie wcześniej niż):
1694
Data wydania (nie później niż):
1694
38. Młodsza też urodziła Syna/ i nazwała imię jego Benammi: ten jest Ojcem Synów Amonowych/ aż do dnia tego. Rozdział XX. Abraham przechodzi do Gerar, gdzie Abimelech Król wziął żonę jego z niewiadomości 3. ale go Bóg upomniał aby je wrócił 17. I modlił się zan Abraham, a Bóg go uzdrowił. 1.
I ruszył się z tamtąd Abraham do ziemie południowej/ a mieszkał miedzy Kades i miedzy Sur/ i był gościem w Gerar. 2. Tam powiedział Abraham o Sarze żenie swej: Siostra moja jest: przetoż posłał Abimelech Król Gerary/ i wziął Sarę. 3. Ale przyszedł Bóg do Abimelecha we
38. Młodsza też urodźiłá Syná/ y názwáłá imię jego Benámmi: ten jest Ojcem Synow Amonowych/ áż do dniá tego. ROZDZIAL XX. Abráhám przechodźi do Gerár, gdźie Abimelech Krol wźiął żonę jego z niewiádomośći 3. ale go Bog upomniał áby je wroćił 17. Y modlił śię zan Abráhám, á Bog go uzdrowił. 1.
Y ruszył śię z támtąd Abráham do źiemie południowey/ á mieszkał miedzy Kádes y miedzy Sur/ y był gośćiem w Gerár. 2. Tám powiedźiał Abráhám o Sarze żenie swey: Siostrá mojá iest: przetoż posłał Abimelech Krol Geráry/ y wźiął Sarę. 3. Ale przyszedł Bog do Abimelechá we
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 18
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
Abimelech: Oto ziemia moja przed obliczem twojem: gdzieć się kolwiek podoba/ mieszkaj. 16. A do Sary rzekł/ otom dał tysiąc śrebrników bratu twemu/ onci jest zasłoną oczu twoich u wszystkich którzy są z tobą: a tym wszystkim Sara wyuczona była. 17. I modlił się Abraham Bogu/ a uzdrowił Bóg Abimelecha/ i żonę jego/ i służebnice jego/ i rodziły. 18. Zawarł bowiem był Pan cale każdy żywot domu Abimelechowego/ dla Sary żony Abrahamowej. Rozd. XXI. I. Mojżeszowe. Rozd. XXI. Rozdział XXI. Sara urodziła Abrahamowi Izaaka. 9. Tego Ismael prześladuje: dla czego wygnana
Abimelech: Oto źiemiá mojá przed obliczem twojem: gdźieć śię kolwiek podoba/ mieszkaj. 16. A do Sary rzekł/ otom dał tyśiąc śrebrnikow brátu twemu/ onći jest zasłoną oczu twojich u wszystkich ktorzy są z tobą: á tym wszystkim Sará wyuczona była. 17. Y modlił śię Abráhám Bogu/ á uzdrowił Bog Abimelechá/ y żonę jego/ y służebnice jego/ y rodźiły. 18. Záwárł bowiem był Pan cále káżdy żywot domu Abimelechowego/ dla Sary żony Abráhámowey. Rozd. XXI. I. Mojzeszowe. Rozd. XXI. ROZDZIAL XXI. Sará urodźiłá Abráhámowi Izááká. 9. Tego Ismáel prześláduje: dla czego wygnána
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 19
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
/ aż przyszedł do Cezarii. Rozd. IX. AktA APOSTOL. Rozd. IX. Rozdział IX. Saul jadąc do Damaszku. 4. od PAna pogromiony. 10. Od Ananiasza w Damaszku nawiedziony, i ochrzczony był 25. Dla niebezpieczeństwa od Żydów przez mur spuszczony, uszedł. 33. Piotr Eneasza powietrzem ruszonego uzdrowił. 36. A tabitę umarłą. 40. wskrzesił. 1
. A Saul jeszcze dychając groźbą i morderstwem przeciwko uczniom PAńskim/ przyszedł do Nawyższego Kapłana: 2. I prosił go o listy do Damaszku do bożnic/ iż jeśliby tam znalazł tej drogi które męże albo niewiasty/ aby je związane przywiódł do Jeruzalem.
/ áż przyszedł do Cezáryey. Rozd. IX. ACTA APOSTOL. Rozd. IX. ROZDZIAL IX. Saul jádąc do Dámászku. 4. od PAná pogromiony. 10. Od Ananiaszá w Dámászku náwiedźiony, y ochrzcżony był 25. Dla niebespiecżenstwa od Zydow przez mur zpuszcżony, uszedł. 33. Piotr Eneasza powietrzem ruszonego uzdrowił. 36. A tabitę umárłą. 40. wskrześił. 1
. A Saul jeszcże dychájąc groźbą y morderstwem przećiwko ucżniom PAńskim/ przyszedł do Nawyższego Kápłaná: 2. Y prośił go o listy do Dámászku do bożnic/ iż jesliby tám ználazł tey drogi ktore męże álbo niewiásty/ áby je związáne przywiodł do Ieruzalem.
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 134
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
51. A oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nie/ przyszli do Ikoniej. 52. A uczniowie byli napełnieni radości i Ducha Świętego. Rozd. XIV. Dzieje Apostołskie. Rozd. XIV. Rozdział XIV. Pawła i Barnabasza. 5. z Ikonium wyrzucono. 6. Paweł z Listrze. 10. chromego uzdrowił. 13. Sobie ofiarować nie dopuścił. 19. Ukamionowany. 23. Wiele kościołów przeszedł. 24. Potym się wrócił do Antiochii. 1
. I Stało się w Ikoniej/ że także weszli do bożnice Żydowskiej/ a tak mówili/ że uwierzyło i Żydów i Greków wielkie mnóstwo. 2. Lecz Żydowie którzy nie
51. A oni otrząsnąwszy proch z nog swojich ná nie/ przyszli do Ikoniey. 52. A ucżniowie byli nápełnieni rádośći y Duchá Swiętego. Rozd. XIV. Dźieje Apostolskie. Rozd. XIV. ROZDZIAL XIV. Páwłá y Bárnábaszá. 5. z Ikonium wyrzucono. 6. Páweł z Listrze. 10. chromego uzdrowił. 13. Sobie ofiárowáć nie dopuśćił. 19. Vkámionowány. 23. Wiele kośćiołow przeszedł. 24. Potym śię wroćił do Antyochiey. 1
. Y Stáło śię w Ikoniey/ że tákże weszli do bożnice Zydowskiey/ á ták mowili/ że uwierzyło y Zydow y Grekow wielkie mnostwo. 2. Lecż Zydowie ktorzy nie
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 141
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
morze puścili/ i na brzeg wyszli. 44. Inni zasię/ niektórzy na deskach/ a niektórzy na sztukach okrętu. I tak się stało/ że wszyscy zdrowo wyszli na ziemię. Rozdział XXVIII. Pawła z inszymi, z ochotą Poganie przyjęli. 3. któremu źmija nie zaszkodziła. 8. Ojca Publiuszowego i inne uzdrowił. 10. A od Melity się puściwszy. 16. do Rzymu jachali. 17. Tam Paweł Żydom 20. sprawę swoją przedłożywszy. 30. przez dwie lecie Ewangelią kazał. 1
. A Gdy zdrowo uszli/ dopiero poznali iż onę wyspę Melitą nazywano. 2. Ale on gruby lud/ pokazał nam nie lada
morze puśćili/ y ná brzeg wyszli. 44. Inni záśię/ niektorzy ná deskách/ á niektorzy ná sztukách okrętu. Y ták śię stáło/ że wszyscy zdrowo wyszli ná źiemię. ROZDZIAL XXVIII. Páwłá z inszymi, z ochotą Poganie przyjęli. 3. ktoremu źmija nie zaszkodźiłá. 8. Ojcá Publiuszowego y inne uzdrowił. 10. A od Melity śię puśćiwszy. 16. do Rzymu jácháli. 17. Tám Páweł Zydom 20. spráwę swoją przedłożywszy. 30. przez dwie lećie Ewángelią kazał. 1
. A Gdy zdrowo uszli/ dopiero poználi iż onę wyspę Melitą názywano. 2. Ale on gruby lud/ pokazał nam nie ládá
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 158
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
