Lwa zabitego: Janusowi dają Klucze: Libitynie, albo Śmierci Kose: Minerwie Kopię o Bożkach w BIB LII ZGANIONYCH.
z Sową, item Kopię na której Sfinks Monstrum osadzone. to jest z Panieńską twarzą, ze skrzydłami. i całym ciałem psim, straszydło. Dają tejże Minerwie i Egidem to jest Tarczę, głową wężowatą Meduzy insygnitam Parkom przędzącym i ucinającym wątek życia ludzkiego, dają Kądziel i nożyce: Saturnowi :Kosę; Bogini Sprawiedliwości, Szalki etc.
Tymże Bożkom swoim dowcipna Starozitność przydała i opatrzyła POJAZDY. a tym samym przyznała im imperfekcje że nie jest Praesentia ich na każdym miejscu, muszą zażywać Wozów, Pojazdów, Karet. BÓG
Lwa zabitego: Ianusowi daią Klucze: Lybitynie, álbo Smierci Kose: Minerwie Kopię o BOZKACH w BIB LII ZGANIONYCH.
z Sową, item Kopię na ktorey Sphinx Monstrum osadzone. to iest z Panieńską twarzą, ze skrzydłami. y całym ciáłem psim, straszydło. Daią teyże Minerwie y AEgidem to iest Tarczę, głową wężowatą Meduzy insignitam Parkom przędzącym y ucinaiącym wątek życia ludzkiego, daią Kądziel y nożyce: Saturnowi :Kosę; Bogini Sprawiedliwości, Szalki etc.
Tymże Bożkom swoim dowcipna Staroźytność przydała y opatrzyła POIAZDY. a tym samym przyznała im imperfekcye że nie iest Praesentia ich na każdym mieyscu, muszą zażywać Wozow, Poiazdow, Karet. BOG
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 34
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
od cyrkla, to jest, aby jeden koniec stał statecznie w swoim punkcie, a drugi, aby szedł okręgiem formując linią AB i na B ma stanąć albo na zad, albo też na przód od B, tylko aby się nie złączyła na A, skąd miała początek, zawsze się będzie nazywała okrągła.
Linia wężowata albo serpentynowata jest ta, która się rozdzieliła na jednę linią zarówno dalekością do drugiej, jako pokazuje CDEFGHIK, które rozdzielenia służą za centra, i cyrklem trzeba iść formując te półcyrkla, iżby porządkiem te wszystkie linie formowały jedne samą linią LM.
Linia irregularna NO jest ta, która bez reguły idzie i tam, i
od cyrkla, to jest, aby jeden koniec stał statecznie w swoim punkcie, a drugi, aby szedł okręgiem formując liniją AB i na B ma stanąć albo na zad, albo też na przód od B, tylko aby się nie złączyła na A, skąd miała początek, zawsze się będzie nazywała okrągła.
Linija wężowata albo serpentynowata jest ta, która się rozdzieliła na jednę liniją zarówno dalekością do drugiej, jako pokazuje CDEFGHIK, które rozdzielenia służą za centra, i cyrklem trzeba iść formując te półcyrkla, iżby porządkiem te wszystkie linije formowały jedne samą liniją LM.
Linija irregularna NO jest ta, która bez reguły idzie i tam, i
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 58
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
, węgla części 6. I drugie race proste mają być nabite tą materyją: prochu dobrego części 8, węgla część 1. Mogą się też nabijać inszymi materiami, aby uczynili rozmaite ognie. Te miecze mają być drewniane, jako pokazuje miecz OPQ, i włóż w nie race, a oklij papirem. Możesz je uczynić wężowate na kształt Q i nabite tą materyją, nakrywszy płótnem. Co należy tarcz, forma ich pokazuje się przez R do zapalenia swego czasu. A oklijisz je papirem malowanym S, na którym będzie obraz słoneczny albo inszy rzeczy. Ten koniec T pełen ognia przyprawnego. Rys. 181 ROZDZIAŁ IV O RURACH, KTÓRYCH MOGĄ ZAŻYWAĆ
, węgla części 6. I drugie race proste mają być nabite tą materyją: prochu dobrego części 8, węgla część 1. Mogą się też nabijać inszymi materyjami, aby uczynili rozmaite ognie. Te miecze mają być drewniane, jako pokazuje miecz OPQ, i włóż w nie race, a oklij papirem. Możesz je uczynić wężowate na kształt Q i nabite tą materyją, nakrywszy płótnem. Co należy tarcz, forma ich pokazuje się przez R do zapalenia swego czasu. A oklijisz je papirem malowanym S, na którym będzie obraz słoneczny albo inszy rzeczy. Ten koniec T pełen ognia przyprawnego. Rys. 181 ROZDZIAŁ IV O RURACH, KTÓRYCH MOGĄ ZAŻYWAĆ
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 408
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
bym się napatrzyła Do wolej Cynarasa/ tykała/ mówiła/ Całowała/ jeżeli więcej być nie może. Jeszczeż więcej zła dziewko twa myśl tuszyć może? Ani wiesz że powichrzysz prawa/ i imiona? tyż to będziesz matki swej zdrajczyną sławiona? Ty ojcowską gamratką? ty się siostrą staniesz? Nie strach cię sióstr wężowatych/ które jak trącają Gąb/ oczu pochodniami/ serca złosne znają? owa pokiś na ciele próżna obełżenia/ Nie bierz przed się tej złości; ani przyrodzenia Możnego miru paskusz psotą zakażańą. Daj i to/ że on chce? wzdam rzeczy nie staną: On pobożny/ i cale zwyczajów szanuje. Ah gdzież w
bym się nápátrzyłá Do woley Cynárásá/ tykáłá/ mowiłá/ Cáłowáłá/ ieżeli więcey być nie może. Ieszczeż więcey zła dźiewko twa myśl tuszyć może? Ani wiesz że powichrzysz práwá/ y imioná? tyż to będźiesz mátki swey zdrayczyną sławioná? Ty oycowską gámratką? ty się śiostrą sstániesz? Nie strách ćię śiostr wężowátych/ ktore iák trącáią Gąb/ oczu pochodniámi/ sercá złosne znáią? owa pokiś ná ciele prożna obełżęnia/ Nie bierz przed się tey złośći; áni przyrodzęnia Możnego miru páskusz psotą zákażáńą. Day y to/ że on chce? wzdam rzeczy nie stáną: On pobożny/ y cale zwyczáiow szánuie. Ah gdziesz w
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 254
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
