któż temu przeczyć będzie kiedy rzekę że pono Bóg dał opiekunem/ tej Sieroty naszej Korony Polskiej Wężyka/ iż wiedział że to człowiek z natury prudens sicut serpens, aby mądrego w sieroctwie swoim miała opiekuna/ czyli dla tego aby wszyscy inszy Korony Polskiej Potentaci/ byli prudens sicut serpens, to jest/ Konformowali się mądrości Wężykowej/ choć nie w obieraniu nowego Pana/ gdyż to już za wolnością Szlachecką każdego idzie/ przynamniej w zatrzymaniu dostojeństwa wiary świętej/ w wykorzenieniu błędów i Herezyj/ w ugruntowaniu praw Kościelnych/ bo to nawiększa mądrość/ kto się o wiarę o Kościół Chrystusów zastawia/ według dawnych wierszyków: Si Christum discis nihil est si caetera
ktoż temu przeczyć będźie kiedy rzekę że pono Bog dał opiekunem/ tey Sieroty nászey Korony Polskiey Wężyká/ iż wiedźiał że to człowiek z nátury prudens sicut serpens, áby mądrego w śieroctwie swoim miáłá opiekuná/ czyli dla tego áby wszyscy inszy Korony Polskiey Potentaći/ byli prudens sicut serpens, to iest/ Conformowáli się mądrośći Wężykowey/ choć nie w obierániu nowego Páná/ gdyż to iuż zá wolnośćią Szláchecką káżdego idźie/ przynamniey w zátrzymániu dostoieństwá wiáry świętey/ w wykorzenieniu błędow y Heresiy/ w vgruntowániu praw Kośćielnych/ bo to nawiększa mądrość/ kto się o wiárę o Kośćioł Chrystusow zástáwia/ według dawnych wierszykow: Si Christum discis nihil est si caetera
Skrót tekstu: MijInter
Strona: 10
Tytuł:
Interregnum albo sieroctwo apostolskie
Autor:
Jacynt Mijakowski
Drukarnia:
Paweł Konrad
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
6 flaszeczkach slufowanych i szruby szklane mają, i jedna puszeczka w poszrodku ze szrubą szklanam, i karwatka także, oboje szlufowane.
2 szkloneczki na gładkych noszkach, i przykriwadka mają także szlufowanę.
1 kieliszek, w gruszeczkę robiony, sz przykriciem, slufowany, na noszcze o dwu kwiatkach.
1 kieliszek slufowany, na wężykowy noszczę.
2 kieliszki, w łudke robione, na gładkych noszkach.
2 flaszki okrągłe, w koszda wieci nisz alba się wleje, z cinowemy szrubamy gładkiemy.
6 kieliszkuw, ruszny roboty i kształtu, z weneczkiego szkła.
1 karwatka z uskamy, lodowata, a u wierszu fałdowana.
1 karwatka lodowata,
6 flaszeczkach slufowanych y szruby sklane maią, y iedna puszeczka w poszrodku ze szrubą sklanam, y karwatka takzę, oboie szlufowane.
2 szkloneczky na głatkych noszkach, y przykriwadka maią takzę szlufowanę.
1 kielyszek, w gruszeczkę robiony, sz przikriciem, slufowany, na noscze o dwu kwiatkach.
1 kielyszek slufowany, na wężykowy nosczę.
2 kieliszky, w łudke robione, na głatkych noszkach.
2 flaszky okrogłe, w koszda wieci nisz alba się wleie, s cinowemy szrubamy głatkiemy.
6 kieliszkuw, ruszny roboty y kształtu, z weneczkiego skła.
1 karwatka z uskamy, lodowata, a u wirschu fałdowana.
1 karwatka lodowata,
Skrót tekstu: SzumInw
Strona: 69
Tytuł:
Gdański inwentarz mienia domowego Magdaleny Szumanowej
Autor:
Magdalena Szumanowa
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
umiejętność Kawalkatorską/ a niźli potrzebę w sobie zamykają/ minąć na ten czas zdało się/ nie mogąc też subtelniejszych rzeczy doskonale wyrozumieniu/ piórkiem określiwszy podać. Księgi Wtóre. Księgi Wtóre. O Wężyku. Rozdział 17.
Z Przyrodzenia konie umysłu wspaniałego i wesołego/ chętnie się rady na tę i na owę podają na kształt wężykowego kręcenia stronę/ a tym rychlej z nadstępującym ćwiczeniem barzo prędko i z ochotą takie bieganie pojmują: które aczci zaiste nie jest na pojźrzenie przyjemne/ ale iż i człowiekowi rycerskiemu nacierającemu na różną ręczną strzelbę/ ba i na kopiją przeciwko niezwyczajnemu nieprzyjacielowi uchylając się/ wielce użyteczne/ a konia też do chybkości przysposabia/ i
vmieiętność Káwálkatorską/ á niźli potrzebę w sobie zámykáią/ minąć ná ten czás zdáło się/ nie mogąc też subtelnieyszych rzeczy doskonále wyrozumieniu/ piorkiem określiwszy podáć. Kśięgi Wtore. Kśięgi Wtore. O Wężyku. Rozdział 17.
Z Przyrodzenia konie vmysłu wspániáłego y wesołego/ chętnie się rády ná tę y ná owę podáią ná kształt wężykowego kręcenia stronę/ á tym rychley z nádstępuiącym ćwiczeniem bárzo prędko y z ochotą tákie biegánie poymuią: ktore áczći záiste nie iest ná poyźrzenie przyięmne/ ále iż y cżłowiekowi rycerskiemu náćieráiącemu ná rożną ręczną strzelbę/ bá y ná kopiią przećiwko niezwyczáynemu nieprzyiaćielowi vchyláiąc się/ wielce vżyteczne/ á koniá też do chybkośći przysposabia/ y
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Hijv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
naostatek przynależy do ściślejszego biegania/ nie tylko zabawom krotochwilnym towarzyskim/ gonitwom przedniejszym/ ale i pojedynkowym a ścisłym bitwom/ w miejscach niebezpiecznych przypadającym/ wielce potrzebnego. A to dwojakie jest: jedno w kształcie Essu 8 zamknionego z obu końców/ drugie w jednym pojedynkowym kołku przez pośrzodek rozdzielonym. To pierwsze jest z wężykowego biegania wzięte/ kołka do końca nie zawierające łamanie/ jeden raz tylko na prawo/ a raz na lewo obracając/ w które łacniejci wprawić a niżli w poślednie/ ale oboje wielkiego uważenia/ czasu i podawania ciała wszytkiego równego/ potrzebuje. A iż jest i to i owo miedzy wszytkimi biegańmi najdoskonalsze/ przeto też i
náostátek przynależy do śćiśleysze^o^ biegánia/ nie tylko zabáwom krotochwilnym towárzyskim/ gonitwom przednieyszym/ ále y poiedynkowym á śćisłym bitwom/ w mieyscách niebespiecznych przypadáiącym/ wielce potrzebnego. A to dwoiákie iest: iedno w kształćie Essu 8 zámknionego z obu końcow/ drugie w iednym poiedynkowym kołku przez pośrzodek rozdźielonym. To pierwsze iest z wężykowego biegánia wźięte/ kołká do końcá nie záwieráiące łamánie/ ieden raz tylko ná práwo/ á raz ná lewo obracáiąc/ w ktore łácnieyći wpráwić á niżli w poślednie/ ále oboie wielkiego vważenia/ czásu y podawánia ćiáłá wszytkiego rownego/ potrzebuie. A iż iest y to y owo miedzy wszytkimi biegáńmi naydoskonálsze/ przeto też y
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Hiij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
Votum złote, w tabliczce, która waży czerwonych złotych in specie siedm, od Wielm. IM. Paniej Joanny Potockiej łowczyny koronnej. Anno Domini 1689. - -
Die 23 januarii. Zauszniczek para drutowych, złotych, oddanych przez P. Szereberzyńską ob incognitum nomen.
Die 6 martii. Łubek złoty i para zauszniczek wężykowych z rubinkami. - - Anno Domini 1692
Die 19 martii. Obrączka od IMP. Czackiego Wojciecha albo raczej piersi złote wyrobione. — — Anno Domini 1693. - -
Die 29 aprilis. Obrączka złota od IMP. Ożgiewiczowej wdowy, ślubna, po zmarłym małżonku jej. - - Anno Domini 1695.
Votum złote, w tabliczce, która waży czerwonych złotych in specie siedm, od Wielm. JM. Paniej Joanny Potockiej łowczyny koronnej. Anno Domini 1689. - -
Die 23 ianuarii. Zauszniczek para drutowych, złotych, oddanych przez P. Szereberzyńską ob incognitum nomen.
Die 6 martii. Łubek złoty i para zauszniczek wężykowych z rubinkami. - - Anno Domini 1692
Die 19 martii. Obrączka od JMP. Czackiego Wojciecha albo raczej piersi złote wyrobione. — — Anno Domini 1693. - -
Die 29 aprilis. Obrączka złota od JMP. Ożgiewiczowej wdowy, ślubna, po zmarłym małżonku jej. - - Anno Domini 1695.
Skrót tekstu: InwDomLwowGęb
Strona: 341
Tytuł:
Inwentarz akcesyjny kaplicy Domagaliczów
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1645 a 1702
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1702
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
tejże Dworkowszczyźnie nazwanej żadnej nie masz (oprócz płócinika stodółki małej, którą sobie postawił).
Role zaś do tej Dworkowszczyzny należące, granicami starodawnie oznaczone, we 3 polach przy działach będące, te się ad usum et conseminationem pomienionych ww. impaństwa tak imp. Dzierzbickiego, stolnikiewicza buskiego, jako imp. Magdaleny z Dzierbickich Wężykowej, łowczynej dobrzyńskiej, naznaczają się i oddają. Na której to roli Dworkowszczyznie w ozimym polu ku Radliczycom są 2 działki żytem i pszenicą zasiane. To jest na pierwszym dziale za sadem ośmią staj
ciągnący się, 8 składów każde staje w sobie zawierające, jest zasianego żyta staj czworo, pszenice ozimej dwoje. Siódme staje od
tejże Dworkowszczyźnie nazwanej żadnej nie masz (oprócz płócinika stodółki małej, którą sobie postawił).
Role zaś do tej Dworkowszczyzny należące, granicami starodawnie oznaczone, we 3 polach przy działach będące, te się ad usum et conseminationem pomienionych ww. impaństwa tak jmp. Dzierzbickiego, stolnikiewicza buskiego, jako jmp. Magdaleny z Dzierbickich Wężykowej, łowczynej dobrzyńskiej, naznaczają się i oddają. Na której to roli Dworkowszczyznie w ozimym polu ku Radliczycom są 2 działki żytem i pszenicą zasiane. To jest na pierwszym dziale za sadem ośmią staj
ciągnący się, 8 składów każde staje w sobie zawierające, jest zasianego żyta staj czworo, pszenice ozimej dwoje. Siódme staje od
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 129
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
