osłem, tam nie będzie Koń zniego.
Z wielkiej burzy, mały deszcz.
Mała iskierka wielkie pożogi wznieca.
Kto grosza nie oszcządza, do złotego nie przydzie.
Co się Kupi tanie, psom się dostanie.
Jaka praca, taka płaca.
Na wytrwaniu wiele zależy.
Gdzie dobrze, tam Ojczyzna.
Krótko a węzłowato.
Natura na trosze przestawa.
Ubóstwo śmierci się równia.
Panowie jako chcą, ubodzi jak mogą.
Ubogiemu wszędy piskorz.
Kto ma brząkacze, ma i skakacze.
Szkodniej trzewika niż nogi, Mówi skąpy i ubogi.
Nie wiedzieć skąd co na człowieka przypadnie. By nie przygody, byłby świat jako gody.
Kto
osłem, tam nie będzie Koń zniego.
Z wielkiey burzy, mały deszcz.
Mała iskierka wielkie pożogi wznieca.
Kto grosza nie oszcządza, do złotego nie przydzie.
Co śię Kupi tanie, psom śię dostanie.
Jaka praca, taka płaca.
Na wytrwaniu wiele zależy.
Gdzie dobrze, tam Oyczyzna.
Krotko a węzłowato.
Natura na trosze przestawa.
Ubostwo smierći się rownia.
Panowie jako chcą, ubodzi jak mogą.
Ubogiemu wszędy piskorz.
Kto ma brząkacze, ma y skakacze.
Szkodniey trzewika niż nogi, Mowi skąpy y ubogi.
Nie wiedzieć zkąd co na człowieka przypadnie. By nie przygody, byłby świat jako gody.
Kto
Skrót tekstu: FlorTriling
Strona: 129
Tytuł:
Flores Trilingues
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Johannes Zacharias Stollius
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1702
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1702
pudici. Z. Chryzostom libro de Virginitate mówi: Tanto nuptiis eam praestare, quantò Caelum terrae; quanto hominibus Angeli antecellunt etc. Z których tekstów rzetelnie clariùs luce pokazuje się, że Subdiakoni, Diakoni, Presbyterowie, i Biskupi żon nie mieli, ani mieć nie powinni byli, chyba czasem przed poswięceniem. Krótko a węzłowato w Cześci 1. moich nowych Aten de Clero traktując folio 664. w pierwszej edycyj mówiłem; tego com tam napisał nie repetuję: bo occidit miseros crambe repetita Magistros. Ale innemi raciami też materie tu elucido, i demonstruję, jak Kościół Katolicki zawsze in Clero przestrzegał, utrzymował Caelibatum. A naprzód Neocezarieński (
pudici. S. Chryzostom libro de Virginitate mowi: Tanto nuptiis eam praestare, quantò Caelum terrae; quanto hominibus Angeli antecellunt etc. Z ktòrych textow rzetelnie clariùs luce pokazuie się, że Subdiakoni, Diakoni, Presbyterowie, y Biskupi żon nie mieli, áni mieć nie powinni byli, chyba czasem przed poswięceniem. Kròtko á węzłowato w Cześci 1. moich nowych Aten de Clero traktuiąc folio 664. w pierwszèy edycyi mowiłem; tego com tam napisał nie repetuię: bo occidit miseros crambe repetita Magistros. Ale innemi raciami też materye tu elucido, y demonstruię, iak Kościoł Katolicki zawsze in Clero przestrzegał, utrzymował Caelibatum. A naprzod Neocezarieński (
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 14
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
szczęśliwego wiekuistej chwały osięgnienia zasłużymy/ i otrzymamy. 2. Ze się zaś w tej nadziei nie zawiedziemy/ otuchę/ ba raczej nie mylną pewność nam czyni przedziwna godność Panny Przenajświętszej/ którą z hojności łask Boskich udarowana jest/ i której sama swymi nad wszytkich ludzi doskonałość/ doskonalszymi zasłygami dostąpiła. Krótko ale dziwnie bogato i węzłowato dary Boskie sobie obficie dane sama Przenadostojniejsza Matka w swym pieniu zawiązała gdy rzekła. Luc: 1. Fecit mihi magna qui potés est. W tych dwóch słowach Magna, Potens, wiele się zawiera. Naprzód bowiem to słówko Magna znaczy jedno zgromadzenie wielkich darów albo dzielności/ które więc wyrazić chcąc zowiemy magna. A iż
szczęśliwe^o^ wiekuistey chwáły ośięgnieniá zásłużymy/ y otrzymamy. 2. Ze się zaś w tey nádziei nie záwiedźiemy/ otuchę/ bá ráczey nie mylną pewność nam czyni przedźiwná godność Panny Przenáyświętszey/ ktorą z hoynośći łásk Boskich udárowána iest/ y ktorey samá swymi nád wszytkich ludźi doskonáłość/ doskonálszymi zásłygámi dostąpiła. Krotko ále dźiwnie bogáto y węzłowáto dary Boskie sobie obfićie dáne sama Przenádostoynieysza Mátká w swym pieniu záwiązáła gdy rzekła. Luc: 1. Fecit mihi magna qui potés est. W tych dwoch słowách Magna, Potens, wiele się záwiera. Náprzod bowiem to słowko Magna znáczy iedno zgromádzenie wielkich darow álbo dźielnośći/ ktore więc wyráźić chcąc zowiemy magna. A iż
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 336
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
jakim, oczy i pamięć ufatigowawszy, co rychlej ich zbywał: i tak od czytania był odtrącony. Ale ja trzymając się podania mądrego Poëty Horatiusa, który napisał: Omne tulit punctum, qui miscuit vtile dulci: Podajęć tu Książki takie, które małemi będąc, siła w sobie zamykają: Bo tu krótko wszytko, ale węzłowato. Które i z uciechą i z pożytkiem czytać będziesz. Uciechęć sama varietas przyniesie: gdy co raz to na inszą rzecz i na świeżego Autora trafisz, według onego co napisano: Nihil est iucundum quod non reficit varietas. Pożytek zaś z tąd: że, co tu przeczytasz, łatwie sobie w pamięć ubić będziesz mógł
iákim, ocży y pámięć vfátigowawszy, co rychley ich zbywał: y ták od cżytánia był odtrącony. Ale ia trzymáiąc się podánia mądrego Poëty Horátiusá, ktory nápisał: Omne tulit punctum, qui miscuit vtile dulci: Podáięć tu Kśiąszki takie, ktore máłemi będąc, śiłá w sobie zámykáią: Bo tu krotko wszytko, ále węzłowáto. Ktore y z vćiechą y z pożytkiem cżytáć będziesz. Vćiechęć sámá varietas przynieśie: gdy co raz to ná inszą rzecż y ná świeżego Authorá tráfisz, według onego co nápisano: Nihil est iucundum quod non reficit varietas. Pozytek záś z tąd: że, co tu przecżytasz, łatwie sobie w pámięć vbić będziesz mogł
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 8nlb
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Rozdział CZWARTY. Trzeci argument Plebański na przeciw szkołom Jezuickim w Krakowie jest/ że się mu sposób naucza- nia Czwarty. nia ludzi młodych/ który Jezuici we swych szkołach zachowywają/ niepodoba/ bo Gramatykę porożdzielali/ reguł trudnych bez potrzeby wniej naczynili; dług onąż młodź zabawiają.
NA to się jemu krótko ale węzłowato odpowiada/ że jeśli źle Jezuici uczą/ to się nie wasz dla czefo szkół ich obawiać w Krakowie/ wszyscy baczni gdzie lepiej nauki idą/ dzieci swe dawać będę; a w szkołach Jezuickich mało się co pokaże; i tak nieumiejętność ich lepiej na oko wszyscy obaczą. Temu się jednak bardzo dziwuję/ że tego co
ROZDZIAL CZWARTY. Trzeći árgument Plebański ná przećiw szkołom Iezuickim w Krákowie iest/ że się mu sposob náuczá- nia Czwarty. nia ludźi młodych/ ktory Iezuići we swych szkołách záchowywáią/ niepodoba/ bo Grámatykę porożdźieláli/ reguł trudnych bez potrzeby wniey nácżynili; dług onąż młodź zábawiaią.
NA to sie iemu krotko ále węzłowáto odpowiáda/ że ieśli źle Iezuići vcżą/ to sie nie wasz dla cżeffo szkoł ich obawiać w Krákowie/ wszyscy bácżni gdźie lepiey nauki idą/ dźieći swe dáwáć będę; á w szkołách Iezuickich máło sie co pokaże; y ták nieumieiętność ich lepiey ná oko wszyscy obacżą. Temu sie iednák bárdzo dźiwuię/ że tego co
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 25
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
zły/ który często abo zawżdy przytrafia się skodliwy: ten pokazęć trzemi sposobami Historycznym Fysycznym/ Astrologicznym/ przystąpiwszy napierwej do Kometografiej. Czujny Astofile przystępujesz do rzeczy jakobyś teraz zaczął: a mnie już się cknie na żołądku że się długo bawisz. Jest to cnota dobrego nauczyciela szczerze pokazać gdyby zaś chciał krótko musiałbym węzłowato/ a tyłbyś wiele zyskał/ jak na malowanym obiedzie: Jeślić się cknie/słuchać mnie było o Agaryku/ wszak go koło was na ślakach czarnych pełno. Teraz widzę jako tu tęsknisz przy tych rzeczach. a cóż goniąc Tatarzyna pewnie za oknami zaraz struchlejesz/ nie dziw że o sobie wątpisz/ Fortitudo
zły/ ktory często ábo zawżdy przytrafia się skodliwy: ten pokazęć trzemi sposobámi Historicznym Physycznym/ Astrologicznym/ przystąpiwszy napierwey do Kometographiey. Czuyny Astophile przystępuiesz do rzeczy iákobyś teraz zaczął: á mnie iuż się cknie na żołądku że się długo báwisz. Iest to cnotá dobrego náuczyćielá szczerze pokazáć gdyby záś chćiał krotko muśiałbym węzłowáto/ á tyłbyś wiele zyskał/ iák ná málowánym obiedźie: Ieślić się cknie/słucháć mnie było o Agáryku/ wszak go koło was na ślakách czarnych pełno. Teraz widzę iáko tu tęsknisz przy tych rzeczach. á coż goniąc Tátárzyná pewnie zá oknámi záraz struchleiesz/ nie dziw że o sobie wątpisz/ Fortitudo
Skrót tekstu: ŻędzKom
Strona: B
Tytuł:
Kometa z przestrogi niebieskiej
Autor:
Andrzej Żędzianowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
astrologia, astronomia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
PUNKT VI. Barlaam subtelnym fortelem do Pałacu Królewicza przychodży, i piękną przypowieścią powiada, że nie trzeba z powierzchownych szat sądżyć. PUNKT VII. Barlaam Królewiczowi prawdziwą wiarę przekłada. PUNKT VIII. Jozafat Chrześcijańską wiarę przyjmuje. Barlaam mu o chrzcie i o sądzie Bożym opowiada. PUNKT IX. To co pierwej krótko i węzłowato powiedżyał, tu szerzej wykłada, i pisma Z. świadectwa przywodży. PUNKT X. Jozafat wyższą mową Barlaama skruszony, coby miał czynić, pyta się. Barlaam go napomina, aby chrzest przyjął. o zapłacie powiada, którą Bóg nagotował tym, którzy się do niego uciekają. PUNKT XI. Barlaam naucza Jozafata,
PVNKT VI. Bárláám subtelnym fortelem do Páłácu Krolewica przychodżi, y piękną przypowieśćią powiáda, że nie trzebá z powierzchownych szat sądżić. PVNKT VII. Bárláám Krolewicowi prawdźiwą wiárę przekłáda. PVNKT VIII. Iozáphat Chrześćiáńską wiárę przyimuie. Bárláám mu o chrzćie y o sądżie Bożym opowiáda. PVNKT IX. To co pierwey krotko y węzłowáto powiedżiał, tu szerzey wykłáda, y pismá S. świádectwá przywodżi. PVNKT X. Iozáphát wyższą mową Bárláámá skruszony, coby miał czynić, pyta się. Bárláám go nápomina, áby chrzest przyiął. o zápłáćie powiáda, ktorą Bog nágotował tym, ktorzy się do niego vćiekáią. PVNKT XI. Bárláám náucza Iozaphátá,
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 9
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Swego Nazwawszy, zaprowadzi z wielką do Wiecznego Królestwa Chwałą, a złym, srodze rozgniewany, Z wiecznym przeklęctwem wyda swój nieskaszowany Dekret, na męki wieczne, i precz bez respektu Ableguje od Swego wdzięcznego konspektu. 2 Petr: 3 Matt: 25. O BARLAAMIE I JOZAFAĆIE ŚŚ
PUNKT IX. To, co pierwej krótko węzłowato powiedział, tu szerzej wykłada, i Pisma Z. świadectwa przywodzi.
UZył tych słów Jozafat: Straszne jakieś rzeczy I wielkie opowiadasz? Którym zmysł człowieczy Dziwić się musi, a sam człowiek strachać raczej, Słuchając tych mów, jeśli tak jest, nieinaczej? Tedy, gdy Śmierci pewne przyidą na nas fata, I
Swego Názwáwszy, záprowádźi z wielką do Wiecznego Krolestwá Chwałą, á złym, srodze rozgniewány, Z wiecznym przeklęctwem wyda swoy nieskászowany Dekret, ná męki wieczne, y precz bez respektu Ableguie od Swego wdźięcznego konspektu. 2 Petr: 3 Matt: 25. O BARLAAMIE Y IOZAFAĆIE ŚŚ
PVNKT IX. To, co pierwey krotko węzłowáto powiedźiał, tu szerzey wykłada, y Pisma S. świádectwá przywodźi.
VZył tych słow Iozáphát: Strászne iákieś rzeczy Y wielkie opowiádasz? Ktorym zmysł człowiecży Dźiwić się musi, á sam człowiek stracháć raczey, Słucháiąc tych mow, ieśli ták iest, nieináczey? Tedy, gdy Smierći pewne przyidą ná nas fátá, Y
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 59
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
immemoriali tempore bez wszelkiej kontrowersyj do Państwa Rosyjskiego należały, i że ta prowincja żadnym sposobem w insze ręce, multominus Porcie Ottomańskiej nie może być oddana. Na to nie uważając, Ali Pasza Najwyższy Wezyr, i Antecesor J. W. M. W. M. Pana, nervosis verbis, to jest krótko, a węzłowato, tak Rezydentowi Rosyjskiemu ustnie, jako i mnie przez List w ten czas do mnie pisany dał znać, że Prześwietna Porta wziąwszy w protekcją swoję universum populum Prowincyj Daguestańskiej, Chanowi Krymskiemu złączyć się z niemi, potym się ku Szyrwanowi pomknąć, i to Territorium sobie podbić rozkazała, hôc adjectô, że jeźliby Rosja tej
immemoriali tempore bez wszelkiey kontrowersyi do Państwa Rossyiskiego należały, y że ta prowincya żadnym sposobem w insze ręce, multominus Porćie Ottomańskiey nie może bydź oddana. Ná to nie uważaiąc, Ali Pasza Naywyższy Wezyr, y Antecessor J. W. M. W. M. Pana, nervosis verbis, to iest krotko, á węzłowato, tak Rezydentowi Rossyiskiemu ustnie, iako y mnie przez List w ten czas do mnie pisany dał znać, że Prześwietna Porta wźiąwszy w protekcyą swoię universum populum Prowincyi Daguestańskiey, Chanowi Krymskiemu złączyć się z niemi, potym się ku Szirwanowi pomknąć, y to Territorium sobie podbić rozkazała, hôc adjectô, że ieźliby Rossya tey
Skrót tekstu: OstList
Strona: 28
Tytuł:
List Jaśnie Wielmożnego Imci Pana Graffa Ostermanna Ministra Gabinetu Imperatorowej JejMci Rosyjskiej Do Najwyższego Wezyra Porty Ottomańskiej
Autor:
Andrej Iwanowicz Ostermann
Tłumacz:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
nie wcześniej niż 1736
Data wydania (nie wcześniej niż):
1736
Data wydania (nie później niż):
1750
