jednym będących kościele Wyznania Boga jest przeciwnych wiele, A gminu ludzi, prze ich dzikie zdanie, Prawa i wiary dziwne pomieszanie.
Za jedną bramą źle w mieście siedziemy, Żle w jednym szyku ojczyzny bronimy, Ofiary Bogu, nabożeństwa różne, Błagania nieba sposoby to próżne. Kto nie wie Greków: że o wierze swary Włożyły piękną Grecją na mary? Gdy się gmin w boskie wdaje tajemnice, Kurzą się czeskie sąsiedzkie świątnice. Wnętrznem wruszeniem utracone zdrowie Królestwa swego płaczą cni Węgrowie. Zebrane w kupę wszystkie możne siły, Oraz przeciwne wiary potopiły. Rzuć z Tatr Polaku w lewo twoje oko Na pola bydeł pełne, skąd szeroko Draw i Saw
jednym będących kościele Wyznania Boga jest przeciwnych wiele, A gminu ludzi, prze ich dzikie zdanie, Prawa i wiary dziwne pomięszanie.
Za jedną bramą źle w mieście siedziemy, Żle w jednym szyku ojczyzny bronimy, Ofiary Bogu, nabożeństwa różne, Błagania nieba sposoby to próżne. Kto nie wie Greków: że o wierze swary Włożyły piękną Grecyą na mary? Gdy się gmin w boskie wdaje tajemnice, Kurzą się czeskie sąsiedzkie świątnice. Wnętrznem wruszeniem utracone zdrowie Królestwa swego płaczą cni Węgrowie. Zebrane w kupę wszystkie możne siły, Oraz przeciwne wiary potopiły. Rzuć z Tatr Polaku w lewo twoje oko Na pola bydeł pełne, zkąd szeroko Draw i Saw
Skrót tekstu: TwarSRytTur
Strona: 153
Tytuł:
Zbiór różnych rytmów
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1631 a 1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Drukarnia "Czasu"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1861
) fortuno Długemci winien! Już tu złote runo Skarbami sławne niegodno i wzmianki: Ktoby je równał do cnej podskarbianki? Abo wszcząt głupi byłby lub miałkiego Rozumu, żeby nie znał co drogiego? Bo komuż tajne są twoje grzeczności: Jako przy statku pełnaś jest skłonności. Abo twe słowa komuż nie włożyły Na zmysły pęta, kogoż nie stroczyły? Każdy stąd sługą twym chciał być do garła, Aż ich nadzieja tucząc mądrze starła. Więc gdy mój podpis w tej tu położony Księdze, nie będzię przez cię wygładzony, Liczyć się mogę za fortuny syna, Kiedy mię dojdzie tak wdzięczna nowina. 788. Wotywa do wielmożnego
) fortuno Długemci winien! Już tu złote runo Skarbami sławne niegodno i wzmianki: Ktoby je rownał do cnej podskarbianki? Abo wszcząt głupi byłby lub miałkiego Rozumu, żeby nie znał co drogiego? Bo komuż tajne są twoje grzeczności: Jako przy statku pełnaś jest skłonności. Abo twe słowa komuż nie włożyły Na zmysły pęta, kogoż nie stroczyły? Każdy stąd sługą twym chciał być do garła, Aż ich nadzieja tucząc mądrze starła. Więc gdy moj podpis w tej tu położony Księdze, nie będzię przez cię wygładzony, Liczyć się mogę za fortuny syna, Kiedy mię dojdzie tak wdzięczna nowina. 788. Wotywa do wielmożnego
Skrót tekstu: TrembWierszeWir_II
Strona: 279
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Jakub Teodor Trembecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1643 a 1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1643
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1911
swemi jedzie rączo; Nie może go wściągnąć dzień, noc, deszcz i gorąco.
LXVIII.
Beł ten czas, kiedy Febus, złoty dzień na łonie Niosąc z morza, wyganiał umaczane konie I jutrzenka z koszyka złotego zrzuconem Zdobiła niebo kwieciem żółtem i czerwonem I kiedy tańce swoje gwiazdy odprawiły I odchodząc, na twarzy zasłony włożyły, Kiedy mijając Paryż, wielki znak śmiałości Orland jawnie ukazał i swojej dzielności.
LXIX.
Potkał się jednego dnia ze dwiema wielkiemi Pułkami pogańskiemi: jeden wiódł pod swemi Chorągwiami Manilard, król norcki, do rady, Tak jako opowiadali, lepszy, niż do zwady; Drugi zaś król prowadził wielki z Tremizeny, Między Afrykanami
swemi jedzie rączo; Nie może go wściągnąć dzień, noc, deszcz i gorąco.
LXVIII.
Beł ten czas, kiedy Febus, złoty dzień na łonie Niosąc z morza, wyganiał umaczane konie I jutrzenka z koszyka złotego zrzuconem Zdobiła niebo kwieciem żółtem i czerwonem I kiedy tańce swoje gwiazdy odprawiły I odchodząc, na twarzy zasłony włożyły, Kiedy mijając Paryż, wielki znak śmiałości Orland jawnie ukazał i swojej dzielności.
LXIX.
Potkał się jednego dnia ze dwiema wielkiemi Pułkami pogańskiemi: jeden wiódł pod swemi Chorągwiami Manilard, król norcki, do rady, Tak jako opowiadali, lepszy, niż do zwady; Drugi zaś król prowadził wielki z Tremizeny, Między Afrykanami
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_I
Strona: 265
Tytuł:
Orland Szalony, cz. 1
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
żałosny upadek i śmierć brata swego opłakując, dobrotliwością i miłosierdziem Bogów, w drzewa Topolowe, przy grobie jego, obrócone są. A łzy ich (jako Hesiodus i Eurypides świadczą) z gałązek kapiące, a ciepłem Słonecznym stwardksione, w bursztynu są przemienione. Powieść Czwarta.
A TAm ciało kurzące się troistym płomieniem W grób włożyły/ i zimnym nakryły karmieniem B Najady Hesperyjskie: a żeby znać dały Czyiby grób był; Wiersz na nim taki napisały: Tu legł Faeton/ sprawca woza ojcowskiego/ Nie zdołałci/ lecz przecię ważył się wielkiego. C Ale ociec żałością zjęty niezrownaną/ Zakrył był twarz swą płaczem troskliwym oblaną. I godzili się
żáłosny vpadek y śmierć brátá swego opłákuiąc, dobrotliwośćią y miłośierdziem Bogow, w drzewá Topolowe, przy grobie iego, obrocone są. A łzy ich (iáko Hesiodus y Euripides świadczą) z gáłązek kápiące, á ćiepłem Słonecznym ztwárdxione, w bursztynu są przemienione. Powieść Czwarta.
A TAm ćiáło kurzące się troistym płomieniem W grob włożyły/ y źimnym nákryły kármieniem B Náiády Hesperiyskie: á żeby znáć dáły Czyiby grob był; Wiersz ná nim táki nápisáły: Tu legł Pháeton/ sprawcá wozá oycowskiego/ Nie zdołáłći/ lecz przećię ważył się wielkiego. C Ale oćiec żáłośćią zięty niezrownáną/ Zákrył był twarz swą płáczem troskliwym oblaną. Y godźili się
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 70
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
, dym zniej i fetor nieznośny puszczając, tak mgłę uczyniwszy, Polaków wielkim napełnili strachem, i tak ich nieszczęśliwą znieśli klęską Cromerus. Do wzbudzenia na zboża burzy, gradów, deszczu nawalnego zażywają mocy. W Berlinie w Brandenburskim Elektoracie, dwie czarownice u sąsiady ukradły dziecię, zabiły, na cząstki rozebrały, w garnek włożyły dla warzenia. Szukająca matka dziecięcia po sąsiadach, zastała dziecię u owych czarownic pocwiertowane, po lamencie udała się do sądu. Wzięte na konfessaty, zeznały iż to czyniły dla sprowadzenia gradu na zboża. Maiolus in Diebus Canicul: Inne Czarownice w polu w dołek wody nalawszy, taką już ż czartem mając umowę, ją mieszają
, dym zniey y fetor nieznośny puszczaiąc, ták mgłę uczyniwszy, Polakow wielkim nápełnili strachem, y ták ich nieszczęśliwą znieśli klęską Cromerus. Do wzbudzenia ná zboża burzy, gradow, deszczu náwálnego zażywáią mocy. W Berlinie w Brandeburskim Elektoracie, dwie czárownice u sąsiady ukradły dziecie, zabiły, ná cząstki rozebrały, w gárnek włożyły dlá wárzenia. Szukáiącá mátká dziecięciá po sąsiádách, zástáłá dziecie u owych czárownic pocwiertowáne, po lamencie udáłá się do sądu. Wzięte ná konfessaty, zeznały iż to czyniły dlá sprowadzenia grádu ná zboża. Maiolus in Diebus Canicul: Inne Czarownice w polu w dołek wody náláwszy, taką iuż ż czártem máiąc umowę, ią mieszáią
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 239
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
w dzienią ulową wmieścieły się, a te żeby zwierzchu, i ze spodku otwarzane być mogły, na co jest forma, tedy w rojenie nie sadzać w ule rojów Zwierzynieckich, ale w szuflady: i zawrzeć każdy roj w szufladzie a skoro roje przestaną iść, odwieczora, one roje co się w szuflady włożyły, zawieść do inszej pasieki, (a mianowicie Rumieńskiej abo Brzezeckiej) i wstawiwszy w vl próżny szufladę z onym rojem, otworzyć wierzchnią dziurę, i spodnią, spodnią ich podkurzyć, tedy ony wierzchnią zaraz w vl do głowy z szuflady ucieką, tam osiędą; a ty szufladę wyjąwszy, vl zatworzysz: i tak wypróżniwszy
w dźienią vlową wmieśćieły się, á te żeby zwierzchu, y ze spodku otwárzáne bydź mogły, ná co iest formá, tedy w roienie nie sádzać w vle roiow Zwierzynieckich, ále w szuflády: y záwrzeć káżdy roy w szufládzie á skoro roie przestáną iść, odwieczorá, one roie co się w szuflády włożyły, záwieść do inszey pásieki, (á miánowićie Rumieńskiey ábo Brzezeckiey) y wstáwiwszy w vl prożny szufládę z onym roiem, otworzyć wierzchnią dziurę, y spodnią, spodnią ich podkurzyć, tedy ony wierzchnią záráz w vl do głowy z szuflády vcieką, tám ośiędą; á ty szufládę wyiąwszy, vl zátworzysz: y ták wyprożniwszy
Skrót tekstu: OstrorNauka
Strona: Ciij
Tytuł:
Nauka koło pasiek
Autor:
Jan Ostroróg
Drukarnia:
Marcin Łęcki
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
ś. Coś takiego uczynił najsłodszy Jezu/ iż cię tak srogo sądzono: co takiego/ iż cię tak okrutnie wiązano/ bito/ katowano/ koronowano/ na krzyżu przybijano: moje to grzechy/ moje sprosności sprawiły/ moje myśli plugawe wzbudziły/ niewdzięczność/ ospałość/ kłamstwa/ zapomnienie przysięgi/ i niezakonność w to cię włożyły. Jam to jest nieszczęsny człowiek/ którym cię do tego przyprowadził: zmiłujże się Panie nademną/ daj nam uwagę do serca/ światło do rozumu/ czas do pokuty za grzechy nasze. Amen. Żywot B. Gertrudy. Żywot B. Siostry Lielty. Żywot Błogosławionej Siostry Lielty, Towarzyszki Błog. Gertrudy
ś. Coś tákiego vczynił naysłodszy Iezu/ iż ćię ták srogo sądzono: co tákiego/ iż ćię ták okrutnie wiązano/ bito/ kátowano/ koronowano/ ná krzyżu przybiiano: moie to grzechy/ moie sprosnośći spráwiły/ moie myśli plugáwe wzbudźiły/ niewdźięczność/ ospáłość/ kłamstwá/ zápomnienie przyśięgi/ y niezakonność w to ćię włożyły. Iam to iest nieszczęsny człowiek/ ktorym ćię do tego przyprowádźił: zmiłuyże się Pánie nádemną/ day nam vwagę do sercá/ świátło do rozumu/ czas do pokuty zá grzechy násze. Amen. Zywot B. Gertrudy. Zywot B. Siostry Lielty. Zywot Błogosłáwioney Siostry Lielty, Towarzyszki Błog. Gertrudy
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 69
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
