Motycz, dał co chciał pretium zataiwszy. Notandum, że ci dwaj stryjowie moi sędziowie lubelski i sieradzki oraz zasiadali na trybunale obaj, ów w Lublinie, ów w Piotrkowie, a in virginitate obadwa poszli przed majestat boży; attestor o tem multorum z czeladzi domowej.
Andrzej kasztelan połaniecki, wtóry syn pana rozpierskiego, roty wadzał a potem ożenił się: Ligęziankę dziedziczkę na Przecławiu pojął, (a drugę Firlej, wojewoda kraków-
ski) z którą wziął Rudę. Synów miał Aleksandra i Stefana, córek Elżbietę i Zofiję. Aleksander umarł posłem w Warszawie, bezżenny, w Przecławiu pochowany. Stefan prosto ze szkół swą młodość trawił przy księciu Januszu Ostrogskim,
Motycz, dał co chciał pretium zataiwszy. Notandum, że ci dwaj stryjowie moi sędziowie lubelski i sieradzki oraz zasiadali na trybunale obaj, ów w Lublinie, ów w Piotrkowie, a in virginitate obadwa poszli przed majestat boży; attestor o tém multorum z czeladzi domowej.
Andrzej kasztelan połaniecki, wtóry syn pana rospierskiego, roty wadzał a potém ożenił się: Ligęziankę dziedziczkę na Przecławiu pojął, (a drugę Firlej, wojewoda krakow-
ski) z którą wziął Rudę. Synów miał Alexandra i Stefana, córek Elżbietę i Zofiję. Alexander umarł posłem w Warszawie, bezżenny, w Przecławiu pochowany. Stefan prosto ze szkół swą młodość trawił przy księciu Januszu Ostrogskim,
Skrót tekstu: KoniecZRod
Strona: 189
Tytuł:
Rodowód
Autor:
Zygmunt Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
Wstęgą/ na miejże trzpiotał: miał i jednakowe V uszu koło skroni noszenia petłowe. Który ochrostawszy się/ do domów przystawał Śmiele/ i swą każdemu szyję głaskać dawał. Ten imo inszych z rodu Cejskiego w swej dobie Mił był o najśliczniejszy Cyparysie tobie. Tyś w bujne pasze/ tyś go do strumienia wadzał Czasem rożlicznym kwieciem rogiś mu osadzał Czasem ochełznawszy go/ gdyś na nim harcował/ Miękkoś gębę szkarłatnym wędzidłem sprawował. Byłskwar/ a dzień w pół kresu: więc ognie słońcowe Okrutnie piekły nogi pobrzezne rakowe. Jelien okrutnie zgrząny obległ na murawie/ I pod drzewem spoczynał/ w cieniu chłodnym prawie/ W tym
Wstęgą/ ná mieyże trzpiotał: miał y iednákowe V vszu koło skroni noszęnia petłowe. Ktory ochrostawszy się/ do domow przystawał Smiele/ y swą káżdemu szyię głaskáć dawał. Ten imo inszych z rodu Ceyskiego w swey dobie Mił był o nayślicznieyszy Cypáriśie tobie. Tyś w buyne pasze/ tyś go do strumięniá wadzał Czásem rożlicznym kwiećiem rogiś mu osadzał Czásem ochełznawszy go/ gdyś ná nim hárcował/ Miękkoś gębę szkárłatnym wędźidłem spráwował. Byłskwar/ á dźień w puł kresu: więc ognie słoncowe Okrutnie piekły nogi pobrzezne rákowe. Ielien okrutnie zgrząny obległ ná muráwie/ Y pod drzewem spoczynał/ w ćięniu chłodnym práwie/ W tym
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 246
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
