m. 892.
To musiał być Szlachcic prawie niezbożny/ który Księdza swego pobożnego/ i o duszę jego pieczą mającego tak haniebnie nie tylko znieważył/ ale go i na ciele kaleką uczynił.
Daj Boże! żeby się tacy więcej na świecie nie znajdowali/ by snadź dla przewrotnych spraw swoich kiedykolwiek radzi nie radzi do piekła wandrować nie musieli/ według onych słów Prorockich: Dlatego rozszyrzyło piekło gardło swoje/ i rozwarło nad miarę paszczękę swoję/ i zstąpi do niego Szlachta i pospólstwo jego. (Przez Szlachtę rozumie tu Prorok Z. wszelakich ludzi zacnych/ wspaniałych i wielmożnych. Bo w Łacińskiej Bibliejej/ a zwłaszcza w Wulgacie położone są te słowa/
m. 892.
To muśiał bydź Szláchćic práwie niezbożny/ ktory Xiędzá swego pobożnego/ y o duszę iego pieczą máiącego ták hániebnie nie tylko znieważył/ ále go y ná ćiele káleką uczynił.
Day Boże! żeby śię tácy więcey ná świećie nie znaydowáli/ by snadź dla przewrotnych spraw swoich kiedykolwiek rádźi nie rádźi do piekłá wándrowáć nie muśieli/ według onych słow Prorockich: Dlatego rozszyrzyło piekło gárdło swoie/ y rozwárło nád miárę pasczekę swoię/ y zstąpi do niego Szláchtá y pospolstwo iego. (Przez Szláchtę rozumie tu Prorok S. wszelákich ludźi zacnych/ wspániáłych y wielmożnych. Bo w Láćińskiey Biblieiey/ á zwłasczá w Wulgáćie położone są te słowá/
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Qiiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
