zgromadzenia. Tedy każdy który chciał o co pytać PANA/ wychodził do Namiotu zgromadzenia/ który był za Obozem. 8. A gdy wychodził Mojżesz do Namiotu/ powstawał wszystek lud/ i stał każdy we drzwiach Namiotu swego/ i patrzali za Mojżeszem/ aż wszedł do Namiotu. 9. I bywało to/ że gdy wchadzał Mojżesz do Namiotu/ z stępował słup Obłokowy/ a stawał u drzwi Namiotu. i mawiał Bóg z Mojżeszem. 10. A widząc wszystek lud słup Obłokowy/ stojący u drzwi Namiotu powstawał wszystek lud/ i kłaniał się każdy u drzwi Namiotu swego. 11. I mawiał PAN do Mojżesza twarzą w twarz/ jako mawia
zgromádzenia. Tedy káżdy ktory chćiał o co pytáć PANA/ wychodźił do Namiotu zgromádzenia/ ktory był zá Obozem. 8. A gdy wychodźił Mojzesz do Namiotu/ powstawał wszystek lud/ y stał káżdy we drzwiách Namiotu swego/ y pátrzáli zá Mojzeszem/ áż wszedł do Namiotu. 9. Y bywáło to/ że gdy wchadzał Mojzesz do Namiotu/ z stępował słup Obłokowy/ á stawał u drzwi Namiotu. y mawiał Bog z Mojzeszem. 10. A widząc wszystek lud słup Obłokowy/ stojący u drzwi Namiotu powstawał wszystek lud/ y kłániał śię káżdy u drzwi Namiotu swego. 11. Y mawiał PAN do Mojzeszá twarzą w twarz/ jáko mawia
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 91
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
i nawrócili się ku niemu Aaron/ i wszystkie książęta zgromadzenia: i mówił Mojżesz do nich. 32. Potym też przyszli wszyscy synowie Izraelscy/ którym przykazał wszystko/ co mówił PAN z nim/ na gorze Synaj. 33. A póki Mojżesz mówił z nimi/ miewał na twarzy swojej zasłonę: 34. Ale gdy wchadzał Mojżesz przed twarz Pańską/ aby rozmawiał z nim/ odejmował zasłonę/ póki nie wyszedł: a wyszedłszy/ mówił do Synów Izraelskich co mu było rozkazano. 35. Widzieli tedy Synowie Izraelscy twarz Mojżeszowę że się lsniła skora twarzy Mojżeszowej: i kładł zaś Mojżesz zasłonę na twarz swoję/ póki nie wszedł aby mówił z nim
y náwroćili śię ku niemu Aáron/ y wszystkie kśiążętá zgromádzenia: y mowił Mojzesz do nich. 32. Potym też przyszli wszyscy synowie Izráelscy/ ktorym przykazał wszystko/ co mowił PAN z nim/ ná gorze Synáj. 33. A poki Mojzesz mowił z nimi/ miewał ná twarzy swojej zasłonę: 34. Ale gdy wchadzał Mojzesz przed twarz Páńską/ áby rozmawiał z nim/ odejmował zasłonę/ poki nie wyszedł: á wyszedłszy/ mowił do Synow Izráelskich co mu było rozkazano. 35. Widzieli tedy Synowie Izráelscy twarz Mojzeszowę że śię lsniłá skorá twarzy Mojzeszowej: y kładł záś Mojzesz zasłonę ná twarz swoję/ poki nie wszedł áby mowił z nim
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 93
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
abowiem niektórzy chwalą słońce i gwiazdy; drudzy nie kłaniają się tylko niebu: drudzy za bogi mają jelenie i insze zwierzęta. Nie daleko od Meacco jest zacny kościół poświęcony Jaszczurce/ którą oni rozumieją boginią pisma i mądrości. A szataństwo też zażywa wielkich sztuk/ ba i gwałtu/ aby ich czczono w postaci rozmaitych bestii. Wchadzają w ciała nędzników tamtych/ i trapią ich okrutnie. Gdy ich pytają coby zacz był/ odpowiada (na przykład dając) iż jest królem wołów/ i grozi się nie wychodzić/ pókiby mu nie zbudowano kościoła: a jeśliby mu kto nie ziścił obietnice/ wraca się i trapi onegoż patienta/ tak długo
ábowiem niektorzy chwalą słońce y gwiazdy; drudzy nie kłániáią się tylko niebu: drudzy zá bogi máią ielenie y insze źwierzętá. Nie dáleko od Meácco iest zacny kośćioł poświęcony Iásczurce/ ktorą oni rozumieią boginią pismá y mądrośći. A szátáństwo też záżywa wielkich sztuk/ bá y gwałtu/ áby ich czczono w postáći rozmáitych bestiy. Wchadzáią w ćiáłá nędznikow támtych/ y trapią ich okrutnie. Gdy ich pytáią coby zacz był/ odpowiáda (ná przykład dáiąc) iż iest krolem wołow/ y groźi się nie wychodźić/ pokiby mu nie zbudowano kośćiołá: á iesliby mu kto nie ziśćił obietnice/ wráca się y trapi onegoż patientá/ ták długo
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 140
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
; Jeśli nie, bardzo tanio dusze swe szacują. 366 (D). CESARZ Z TEKIELIM KATOLIK Z LUTREM, CESARZ Z TEKIELIM
Kozieł i baran, chociaż jednej bydło trzody, Przez długi czas nie mogli przyjść z sobą do zgody. Kozieł się na barana, a niesłusznie, gniewa, Że więcej owiec niż kóz wchadzało do chlewa; I baranowi z kozłem to było poswarkiem,
Bał się, żeby mu owiec nie zaraził parkiem. Więc jako się spróbują z sobą razów kilka, Nie mogąc kozieł zdołać, zawoła na wilka; Który skoro potęgę swoję wszytkę zgarnie, Kopie się, nie mogłszy wniść drzwiami, do owczarnie. I już zgoła
; Jeśli nie, bardzo tanio dusze swe szacują. 366 (D). CESARZ Z TEKIELIM KATOLIK Z LUTREM, CESARZ Z TEKIELIM
Kozieł i baran, chociaż jednej bydło trzody, Przez długi czas nie mogli przyjść z sobą do zgody. Kozieł się na barana, a niesłusznie, gniewa, Że więcej owiec niż kóz wchadzało do chlewa; I baranowi z kozłem to było poswarkiem,
Bał się, żeby mu owiec nie zaraził parkiem. Więc jako się spróbują z sobą razów kilka, Nie mogąc kozieł zdołać, zawoła na wilka; Który skoro potęgę swoję wszytkę zgarnie, Kopie się, nie mógszy wniść drzwiami, do owczarnie. I już zgoła
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 400
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
