wiele dni/ umarła córka Suaha/ żona Judasowa/ i pocieszywszy się Judasz/ szedł do tych co strzygli owce jego/ sam i Chira towarzysz jego Odollamita/ do Timnat. 13. I oznajmiono to Tamarze mówiąc/ Oto świekier swój idzie do Timnat/ aby strzygł owce swoje. 14. Która złożywszy z siebie szaty wdowstwa swego/ okryła się rąbkiem/ i zatknęła się/ i usiadła na rozstaniu drogi/ która wiedzie do Timnat: bo wiedziała że był urósł Sela/ a ona niebyła mu dana za żonę. 15. A ujrzawszy ją Judasz/ mniemał że to nierządnica/ bo zakryła była twarz swoję. 16. Tedy ustąpiwszy do
wiele dni/ umárłá corká Suáhá/ żoná Iudásowá/ y poćieszywszy śię Iudás/ szedł do tych co strzygli owce jego/ sam y Chirá towárzysz jego Odollámitá/ do Timnát. 13. Y oznájmiono to Támárze mowiąc/ Oto świekier swoj idźie do Timnát/ áby strzygł owce swoje. 14. Ktora złożywszy z śiebie száty wdowstwá swego/ okryłá śię rąbkiem/ y zátknęłá śię/ y uśiádłá ná rozstániu drogi/ ktora wiedźie do Timnát: bo wiedźiáłá że był urosł Selá/ á oná niebyłá mu dáná zá żonę. 15. A ujrzawszy ją Iudás/ mniemał że to nierządnicá/ bo zákryłá byłá twarz swoję. 16. Tedy ustąpiwszy do
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 40
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
/ cóżci mam dać w zastawie: A ona odpowiedziała/ pierścień twój/ i chustkę twoję/ i laskę twoję/ którą masz w ręce swej. Tedy jej dał/ i wszedł do niej/ a poczęła z niego. 19. A wstawszy odeszła/ i złożywszy z siebie odzienie swoje/ oblekła się wszaty wdowstwa swego. 20.
POtym posłał Judasz koźlątko/ przez rękę towarzysza swego Odolamitę/ aby odebrał zastawę z ręki niewiasty onej: ale jej nie znalazł 21. I pytał mężów miejsca onego/ mówiąc: Gdzie jest nierządnica ona/ która była na rozstaniu tej drogi. Którzy odpowiedzieli: Nie było tu nierządnice. 22. Wrócił
/ cożći mam dáć w zastáwie: A oná odpowiedźiáłá/ pierśćień twoj/ y chustkę twoję/ y laskę twoję/ ktorą masz w ręce swey. Tedy jey dał/ y wszedł do niey/ á poczęłá z niego. 19. A wstawszy odeszłá/ y złożywszy z śiebie odźienie swoje/ oblekłá śię wszáty wdowstwá swego. 20.
POtym posłał Iudás koźlątko/ przez rękę towárzyszá swego Odolámitę/ áby odebrał zastáwę z ręki niewiásty oney: ále jey nie ználazł 21. Y pytał mężow miejscá onego/ mowiąc: Gdźie jest nierządnicá oná/ ktora była ná rozstániu tey drogi. Ktorzy odpowiedźieli: Nie było tu nierządnice. 22. Wroćił
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 40
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
S. Ioannis Elecmosinaris. § 8. Dobra niesprawiedliwie nabyte. Dobra niesprawiedliwie nabyte. Przykład VIII. Naświętsza Panna umierającej niewieście wachlując na nią gorącość uśmierzała. i ze wszytkimi świętymi jej Eksequje odprawowała. Jednak iż ta niewiasta niesprawiedliwie nabyte nie wróciła. ciężkie męki w Czyśćcu cierpiała. 224.
WDowa niektóra nabożna/ która we wdowstwie długo Panu Bogu służyła/ i córki swoje w świętym panieństwie zaoblubienice Chrysusowi chowała/ gdy do końca żywota przyszła/ widziała B. Maria de Ognies, iż Naświętsza Panna przy onej wdowie była/ która jakoby wachlarzykiem wiejąc na nią/ gorąco które cierpiała miłosiernie uśmierzała. A gdy dusza jej już z ciała wyniść miała/
S. Ioannis Elecmosinaris. § 8. Dobrá niespráwiedliwie nábyte. Dobrá niespráwiedliwie nábyte. PRZYKLAD VIII. Naświętsza Pánná vmieráiącey niewieśćie wáchluiąc ná nię gorącość vśmierzáłá. y ze wszytkimi świętymi iey Exequie odpráwowáłá. Iednák iż tá niewiástá niespráwiedliwie nábyte nie wroćiłá. ćiężkie męki w Czyścu ćierpiáłá. 224.
WDowá niektora nabożna/ ktora we wdowstwie długo Panu Bogu służyłá/ y corki swoie w świętym pánieństwie záoblubienice Chrysusowi chowáłá/ gdy do końcá żywotá przyszłá/ widźiáłá B. Márya de Ognies, iż Naświętsza Pánná przy oney wdowie byłá/ ktora iákoby wáchlarzykiem wieiąc ná nię/ gorąco ktore cierpiáłá miłośiernie vśmierzáłá. A gdy duszá iey iuz z ćiáłá wyniśdź miáłá/
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 238
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
precz od siebie odrzucała/ żeby nic inszego w u-
ściech ludżkich nie brzmiało/ jedno że ona prawdziwie do królowama jest sposobna. Abowiem jako mięsiąc tę światlość/ którą od słońca sobie powierzona (chociażby się niebiosa zaćmiły) do odprawowania biegu zatrzymywa. Tak właśnie ona wszytkie doskonałości i biegłości Króla męża swego/ którychby w wdowstwie z chwałą swoją i dobrym poddanych syna swego używała/ przywłaszczyła. A jako Lidius kamień z złotem i śrebrem (gdy się ociera) zwięzuje się/ i wścijela się/ tym kształtem niech się ona w własności/ mądrości/ i dobroci/ od Króla męża swego użyczonej/ zachowuje. Per Lidiū enim lapide probant anrum.
precż od śiebie odrzucáłá/ żeby nic inszego w v-
śćiech ludżkich nie brzmiáło/ iedno że oná prawdźiwie do krolowáma iest sposobna. Abowiem iáko mięśiąc tę świátlość/ ktorą od słońcá sobie powierzona (choćiáżby się niebiosá záćmiły) do odpráwowánia biegu zátrzymywa. Ták własnie oná wszytkie doskonáłośći y biegłośći Krolá mężá swego/ ktorychby w wdowstwie z chwałą swoią y dobrym poddánych syná swego vżywáłá/ przywłaszcżyłá. A iako Lidius kámień z złotem y śrebrem (gdy się oćiera) zwięzuie się/ y wśćiielá się/ tym kształtem niech się oná w włásnośći/ mádrośći/ y dobroći/ od Krolá mężá swego vżycżoney/ záchowuie. Per Lidiū enim lapide probant anrum.
Skrót tekstu: JudCerem
Strona: D
Tytuł:
Ceremonie i porządek w koronowaniu Marii de Medici
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Bazyli Judycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
do Oblubiennice swojej tych używa słów: O jak piękne są nogi twoje w trzewikach o Córko Książęca! Vid. M. N. Röpp. sup. Cantic. Salom. p. m. 1210. seqq. Cant. 7. v. I.
Ona Z. Pani Judyta mając iść do obozu Asyryiskiego szaty wdowstwa swego zewlekła/ i ubrała się kosztownie/ miedzy inszymi obuła trzewiki (patynki) które uchwyciły oko Holofernowe. Judith. 13. v. 10.
Synowi marnotratnemu Ociec/ chcąc go przyochędożyć/ rozkazał trzewiki dać na nogi jego. Luc. 15. v. 22.
Te słowa i przykłady teraz z pisma Z.
do Oblubiennice swojey tych używa słow: O ják piękne są nogi twoje w trzewikách o Corko Xiążęca! Vid. M. N. Röpp. sup. Cantic. Salom. p. m. 1210. seqq. Cant. 7. v. I.
Oná S. Páni Iudytá májąc iść do obozu Assyryiskiego száty wdowstwá swego zewlekłá/ y ubráłá śię kosztownie/ miedzy inszymi obułá trzewiki (pátynki) ktore uchwyćiły oko Holofernowe. Judith. 13. v. 10.
Synowi márnotrátnemu Oćiec/ chcąc go przyochędożyć/ roskazał trzewiki dáć ná nogi jego. Luc. 15. v. 22.
Te słowá y przykłády teraz z pismá S.
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 24.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
