. Kapi Agasi, Soliman Kyzlijr Aga, to jest najstarszy Eunuch Białogłowski/ namawiali Cesarza/ aby zażył tak sposobnej okazji do zniesienia Bektas Agi/ i pomocników jego. Ale bojaźń/ i zbytnia ostróżność zbiła na on czas tak potrzebną radę. Zdało się/ że będzie dosyć na uspokojenie roziątrzonego pospólstwa złożyć Melek Achmeta znajwyższego Wezyrstwa/ lubo był cale przychylny Janczarom. Zaraz mu tedy odebrano Pieczęć/ i dano ją Ciausz Baszy/ człowiekowi serca wielkiego i resolucji. Księga Pierwsza,
Nowy Wezyr zjęty żarliwością usługi Pańskiej/ począł zaraz przemyśliwać/ jakoby poskromić swawolą Bektas Agi/ i zepsować jego zamysły/ obawiając się aby mu się toż nie stało/
. Kapi Agasi, Soliman Kyzliir Aga, to iest naystárszy Evnuch Białogłowski/ námawiáli Cesárzá/ áby záżył ták sposobney okáziey do znieśienia Bektás Agi/ y pomocnikow iego. Ale boiáźń/ y zbytnia ostrożność zbiłá ná on czás ták potrzebną rádę. Zdáło się/ że będźie dosyć ná vspokoienie roziątrzonego pospolstwá złożyć Melek Achmetá znaywyższego Wezyrstwá/ lubo był cále przychylny Iánczárom. Záraz mu tedy odebrano Pieczęć/ y dano ią Ciáusz Bászy/ człowiekowi sercá wielkiego y resolutiey. Xięgá Pierwsza,
Nowy Wezyr zięty żarliwośćią vsługi Páńskiey/ począł záraz przemysliwáć/ iákoby poskromić swawolą Bektas Agi/ y zepsowáć iego zámysły/ obáwiáiąc się áby mu się toż nie stáło/
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 16
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
: I pewnieby to był sprawił/ gdyby go była Cesarzowa stara/ która przeciwną stronę wspierała/ do tej imprezy nie odstraszyła. Cesarzowe obiedwie niesłychanie były na się wzajemnie zajątrzone. Młoda chcąc postawić na nogi powagę Syna swego; a Stara swoję zatrzymać. W mieście tumultu co moment się przyczyniało. Obranie Ciausz Baszy na Wezyrstwo/ nie podobało się Janczarom/ gdyż wiedzieli barzo dobrze że nie był z ich fakciej/ ale przecię w taki czas burzliwy/ starali się wszytkiemi siłami/ jakoby go pięknemi słowy i obietnicami pozyskać. Stara Cesarzowa oznajmowała o wszytkim Bektasowi/ co się w Saraju działo/ i napisała mu/ że Cesarzowa młoda była przyczyną tych
: Y pewnieby to był spráwił/ gdyby go byłá Cesárzowa stára/ ktora przećiwną stronę wspieráłá/ do tey imprezy nie odstrászyłá. Cesárzowe obiedwie niesłychánie były ná się wzáiemnie záiątrzone. Młoda chcąc postáwić ná nogi powagę Syná swego; á Stárá swoię zátrzymáć. W mieśćie tumultu co moment się przyczyniało. Obránie Ciáusz Bászy ná Wezyrstwo/ nie podobáło się Iánczárom/ gdyż wiedźieli bárzo dobrze że nie był z ich fákćiey/ ále przećię w táki czás burzliwy/ stáráli się wszytkiemi śiłámi/ iákoby go pięknemi słowy y obietnicámi pozyskáć. Stára Cesárzowa oznaymowáłá o wszytkim Bektasowi/ co się w Sáráiu dźiało/ y nápisałá mu/ że Cesárzowa młoda byłá przyczyną tych
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 16
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
wolno garniec zrobiwszy stłuc/ jako na najwyższej szafije postawić. Równym sposobem/ jako nie jest rzecz sromotna odpaść u Turków od godności/ tak się też bynamniej niedziwują/ kiedy który z podłego stanu w jednym momencie wyrośnie/ ni grzyb na wiosnę/ i wzniesie się za faworem Pańskim na najwyższy stopień godności/ i samego Wezyrstwa dosiągnie/ jako z przykładu jednego znacznego jawno się pokaże. Przytrafił się raz taki niedostatek Mięsa w Konstantynopolu/ czyli że właśnie o nie trudno było/ czyli też przez niedbalstwo Prowiant Magistrów albo Rzeźników/ że kto barzo rano do Jatek nie przyszedł/ musiał tego dnia Mięsa nie jeść. Jeden Deruis, to jest
wolno gárniec zrobiwszy stłuc/ iáko ná naywyższey száfiie postáwić. Rownym sposobem/ iáko nie iest rzecz sromotna odpáść v Turkow od godnośći/ ták się też bynamniey niedźiwuią/ kiedy ktory z podłego stanu w iednym momenćie wyrośnie/ ni grzyb ná wiosnę/ y wznieśie się zá faworem Páńskim ná naywyższy stopień godnośći/ y sámego Wezyrstwá dośiągnie/ iáko z przykłádu iednego znácznego iáwno się pokaże. Przytráfił się raz táki niedostátek Mięsá w Konstántynopolu/ czyli że właśnie o nie trudno było/ czyli też przez niedbálstwo Prowiánt Mágistrow álbo Rzeźnikow/ że kto bárzo rano do Iátek nie przyszedł/ muśiał tego dniá Mięsá nie ieść. Ieden Deruis, to iest
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 58
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
ż sposobami iść/ których on zażywał/ i których się nie śmiał nikomu zwierzyć/ tylko jednemu synowi swojemu. I to tedy po części było przyczyną/ że nie zwyczajnym postępkiem/ tak na lata/ jako i na urodznie patrząc/ młodego Kadia, to jest Sędziego prostego/ nie mającego jeszcze lat trzydziestu/ wzięto na Wezyrstwo Wielkie/ to jest: na sprawowanie i rządy całego Państwa/ na miejscu zmarłego Ojca. Rozdział XVI.
Nie sami tylko Turcy są co się strzegą zostawować dziedzictwem urzędy w jednym Domu/ i jednej osobie długo na tymże miejscu rządów pozwalać. Rzymianie odmieniali często zwierzchność w swoich Prowincjach/ i nie dopuszczali Hetmanom długi czas
ż sposobámi iść/ ktorych on záżywał/ y ktorych się nie śmiał nikomu zwierzyć/ tylko iednemu synowi swoiemu. Y to tedy po częśći było przyczyną/ że nie zwyczáynym postępkiem/ ták ná látá/ iáko y ná vrodznie pátrząc/ młodego Kadia, to iest Sędźieg^o^ proste^o^/ nie maiące^o^ ieszcze lat trzydźiestu/ wźięto ná Wezyrstwo Wielkie/ to iest: ná spráwowánie y rządy cáłego Páństwá/ ná mieyscu zmárłego Oycá. Rozdźiał XVI.
Nie sámi tylko Turcy są co się strzegą zostáwowáć dźiedźictwem vrzędy w iednym Domu/ y iedney osobie długo ná tymże mieyscu rządow pozwaláć. Rzymiánie odmieniáli często zwierzchność w swoich Prowincyách/ y nie dopuszczáli Hetmánom długi czás
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 92
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
wyzierali Janczarów po się, aby ich brali i do Jedykuły (kędy Osman niedawno jest zamordowany) wiedli i tam je do woli trzymali lubo pozabijali. Długo w tym odmęcie byli wszyscy: jako się kto ukazał z gospody, kamienowano każdego, i karmiono despektami:
aż jednym razem przez bunty Janczarskie złotem upierzone, na pierwsze Wezyrstwo postąpił Usaim-basza człowiek daleko różny od tamtego trzebieńca i t. d. Własny Annibal był ten Giurdżi Mechmet przysięgły nieprzyjaciel Koronie Polskiej, a przyjaciel nieprzyjaciołom jej i t. d.
wyzierali Janczarów po się, aby ich brali i do Jedykuły (kędy Osman niedawno jest zamordowany) wiedli i tam je do woli trzymali lubo pozabijali. Długo w tym odmęcie byli wszyscy: jako się kto ukazał z gospody, kamienowano każdego, i karmiono despektami:
aż jednym razem przez bunty Janczarskie złotem upierzone, na pierwsze Wezyrstwo postąpił Usaim-basza człowiek daleko różny od tamtego trzebieńca i t. d. Własny Annibal był ten Giurdżi Mechmet przysięgły nieprzyjaciel Koronie Polskiej, a przyjaciel nieprzyjaciołom jej i t. d.
Skrót tekstu: BirkZbarKoniec
Strona: 236
Tytuł:
Książę Krzysztof Zbaraski…
Autor:
Fabian Birkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842