Panny Zwiastowania ma dar gaszenia pożarów. Ukrzyżowanego JEZUSA zwał swoją Księgą. Hic est meus Liber, Liber, in quo ego lego DEI benefitia infinita.
FERDYNANDA III. Świętego Kaszteli i Legionu Króla 30. Maja. On Maurów szczęśliwie pokonał w Hiszpanii, Obraż nosząc z sobą Matki Najś: Kościoły murował, reparował. Wiatyk przyjmował leżąc na ziemi, powróz sobie na szyję zarzuciwszy, po Królewsku ubrany koronę złożył do nóg Chrystusowych. Umarł Roku 1252. leży w Hiszpalu vulgo Sewilli mieście Hiszpańskim w Katedrze już lat 400. cały. Ferdinandus z Niemieckiego znaczy silnego.
FRACISZKA Z. BORGIASZA z Książęcia Gandyj Jezuity 10. Października, zwany Miraculum Principum
Panny Zwiastowania ma dar gaszenia pożarow. Ukrzyżowanego IEZUSA zwał swoią Księgą. Hic est meus Liber, Liber, in quo ego lego DEI benefitia infinita.
FERDYNANDA III. Swiętego Kastelli y Legionu Krola 30. Maia. On Maurow szczęsliwie pokonał w Hiszpanii, Obraż nosząc z sobą Matki Nayś: Kościoły murował, reparował. Wiatyk przyimował leżąc na ziemi, powroz sobię na szyię zarzuciwszy, po Krolewsku ubrany koronę złożył do nog Chrystusowych. Umarł Roku 1252. leży w Hiszpalu vulgo Sewilli mieście Hiszpańskim w Katedrze iuż lat 400. cały. Ferdinandus z Niemieckiego znacży silnego.
FRACISZKA S. BORGIASZA z Xiążęcia Gandyi Iezuity 10. Października, zwany Miraculum Principum
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 142
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
. Wskrzesił umarłych 40 teste Nadasi 7 Ianuarii.
RAJMUNDA Z. Nonnata nie narodzonego, bo z żywota Matki wyprutego, Kardynała Zakonu Redemptionis Captivorum do którego od samej Matki Najś: powołany 31. Aug: Umierał w Kardonie mieście Katalonii Prowincyj Hiszpańskiej, Roku 1240 od O SS. Relikwiach.
Aniołów w postaci swoich Zakonników Wiatyk wziąwszy. Ciało jego ślepa mulica zawiozła do Portellum miejsca do Z. Mikołaja, tam złożone, cudami słynie blisko Kardany. Za życia pracował Apostolicè w Afryce, wiele Mahometanów nawrócił, od nich przewleczeniem przez wargi przebite i kłodki zamknieniem jest męczony.
REMIGIUSZA Z. Biskupa Remeńskiego, Apostoła Francuskiego 1 Października. Żył około roku
. Wskrzesił umarłych 40 teste Nadasi 7 Ianuarii.
RAYMUNDA S. Nonnáta nie narodzonego, bo z żywota Matki wyprutego, Kardynała Zakonu Redemptionis Captivorum do ktorego od samey Matki Nayś: powołany 31. Aug: Umierał w Kardonie mieście Katalonii Prowincyi Hiszpańskiey, Roku 1240 od O SS. Relikwiach.
Aniołow w postaci swoich Zakonnikow Wiatyk wziąwszy. Ciało iego ślepa mulica zawiozła do Portellum mieysca do S. Mikołaia, tam złożone, cudami słynie blisko Kardany. Za życia pracował Apostolicè w Afryce, wiele Machometanow nawrocił, od nich przewleczeniem przez wargi przebite y kłodki zamknieniem iest męczony.
REMIGIUSZA S. Biskupa Remeńskiego, Apostoła Francuzkiego 1 Października. Zył około roku
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 193a
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
; jakom wyżej namienił, Ciało zawsze z sobą mogli unieść, a krwie bali się roźlać. Świadczą i Dzieje Apostołskie cap: 2, iż trwali wszyscy w nauce Apostołskiej, i uczestnictwie łamania Chleba, nic o winie nie wspominając. Pauli- Podobieństwo Ceremonii Łacińskich z Greckiemi
nus w Życiu Z: Ambrożego świadczy, iż Wiatyk na drogę wieczności, przyjął pod jedną tylko Osobą. Euzebiusz lib: 6. Histor: t. 36 namienia, że chorzy pod jedną Osobą i w tedy komunikowali. Tegoż uczy Feliks III i Siryciusz Papieże w Listach swych, że takowej komunii pierwsi Chrześcijanie zażywali. A SS: Augustyn i Hieronim probują, ze
; iakom wyżey namienił, Ciało zawsze z sobą mogli unieść, á krwie bali się roźlać. Swiadczą y Dzieie Apostolskie cap: 2, iż trwali wszyscy w nauce Apostolskiey, y uczestnictwie łamania Chleba, nic o winie nie wspominaiąc. Pauli- Podobieństwo Ceremonii Łacińskich z Greckiemi
nus w Zyciu S: Ambrożego swiadczy, iż Wiatyk na drogę wieczności, przyiął pod iedną tylko Osobą. Euzebiusz lib: 6. Histor: t. 36 namienia, że chorzy pod iedną Osobą y w tedy kommunikowali. Tegoż uczy Felix III y Siriciusz Papieże w Listach swych, że takowey kommunii pierwsi Chrześcianie zażywali. A SS: Augustyn y Hieronim probuią, ze
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 59
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
BY niewiem jak torowana i bezpieczna droga do kresu zamierzonego była/ żaden mądry w nie się niezapuszcza/ chyba z należytym w worku albo w taszce zapasem. Daleko barziej komu albo przez nieznajomą/ albo przez nie chętną krainę ciągnąć przyjdzie/ aby nie ustał/ i z głodu nie umarł/ koniecznie potrzeba/ dobry wiatyk/ dostateczne mieć strawne. 4. Reg: 4, 3. Reg: 19., Exod.,[...] . Reg: 17. Nie upośledził i w tym sług swoich najmiłosierniejszy Bóg/ w nakazanej podjętej drodze naszej gdy widząc dobrze jako w tej złośliwego świata/ przez którą nam trzeba ciągnąć/ krainie/ w samych
BY niewiem iák torowana y bespieczna drogá do kresu zámierzone^o^ była/ żaden mądry w nie się niezápuszcza/ chybá z należytym w worku álbo w taszce zápásem. Dáleko bárźiey komu álbo przez nieznáiomą/ álbo przez nie chętną krainę ćiągnąć przyidźie/ áby nie ustał/ y z głodu nie umarł/ koniecznie potrzebá/ dobry wiátyk/ dostateczne mieć stráwne. 4. Reg: 4, 3. Reg: 19., Exod.,[...] . Reg: 17. Nie upośledźił y w tym sług swoich náymiłośiernieyszy Bog/ w nákázaney podiętey drodze nászey gdy widząc dobrze iáko w tey złośliwego świátá/ przez ktorą nam trzeba ćiągnąć/ krainie/ w samych
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 170
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
to świerzbi, że dołożono te słowa: »absque derogatione iuris apostolici«. A możeż polska konstytucja rzymskie prawo zepsować? A możeż co derogare Sedi apostolicae sejm warszawski? Matko Boża, to dobrowolne głupstwo! — Ale wywozić przecię będą księża pieniądze do Rzymu«. Ba, i mszały kosztowniejsze sobie kupować i wiatyki sobie droższe i komże sprawować. Aza nie wolno, jako jemu, tak i księdzu obrócić swe kędy chce? Aza dla jego nieporządnego apetytu
ksiądz który winien zwierzchności nie podlec? ma resistere summo pontifici? prawa i powinność najwyższego pasterza gwałcić? Nie pomni na on dekret Chrystusów: Reddite, quae sunt Caesaris, Caesari,
to świerzbi, że dołożono te słowa: »absque derogatione iuris apostolici«. A możeż polska konstytucya rzymskie prawo zepsować? A możeż co derogare Sedi apostolicae sejm warszawski? Matko Boża, to dobrowolne głupstwo! — Ale wywozić przecię będą księża pieniądze do Rzymu«. Ba, i mszały kosztowniejsze sobie kupować i wiatyki sobie droższe i komże sprawować. Aza nie wolno, jako jemu, tak i księdzu obrócić swe kędy chce? Aza dla jego nieporządnego apetytu
ksiądz który winien zwierzchności nie podlec? ma resistere summo pontifici? prawa i powinność najwyszszego pasterza gwałcić? Nie pomni na on dekret Chrystusów: Reddite, quae sunt Caesaris, Caesari,
Skrót tekstu: RespCenzCz_III
Strona: 327
Tytuł:
Respons przeciwko niejakiemu cenzorowi
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
zmysł niekarny usilnie prowadził Zaprawić, usłyszałem Magistra sławnego Mądrością takie słowa do mnie mówiącego: Wychodźcie wszyscy, którzy zbawienia pragniecie, Uchodzcie od próżności, która trwa na świecie. Bo przemija figura doczesnego świata, I będą dokończone zamierzone lata. Odwróciwszy wzrok podźcie, a przecię nie próżnem Odchodem, lecz wiecznego żywota z podróżnem Wiatykiem pospieszcie; bo droga daleka Z niemałem wiatykiem z nas każdego czeka; A do wieczności, która ma w sobie dwa kraje, Która obywatelom mieszkań siła daje, Przyjdziecie, z których jeden kraj Bóg z opatrzności Swej z gotował tym, którzy mając go w miłości, Mandata jego pełnią, kraj majem kw’itnący,
zmysł niekarny vśilnie prowádźił Zápráwić, vsłyszałem Mágistrá sławnego Mądrośćią tákie słowá do mnie mowiącego: Wychodźćie wszyscy, ktorzy zbáwienia prágniećie, Vchodzćie od proznośći, ktora trwa ná świećie. Bo przemiia figurá doczesnego świátá, Y będą dokończone zámierzone látá. Odwroćiwszy wzrok podźćie, á przećię nie prożnem Odchodem, lecz wiecznego żywotá z podrożnem Wiátykiem pospieszćie; bo drogá dáleka Z niemáłem wiátykiem z nas káżdego czeka; A do wiecznośći, ktora ma w sobie dwá kráie, Ktora obywátelom mieszkań śiłá dáie, Przyidźiećie, z ktorych ieden kray Bog z opátrznośći Swey z gotował tym, ktorzy máiąc go w miłośći, Mándátá iego pełnią, kray maiem kw’itnący,
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 104
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Magistra sławnego Mądrością takie słowa do mnie mówiącego: Wychodźcie wszyscy, którzy zbawienia pragniecie, Uchodzcie od próżności, która trwa na świecie. Bo przemija figura doczesnego świata, I będą dokończone zamierzone lata. Odwróciwszy wzrok podźcie, a przecię nie próżnem Odchodem, lecz wiecznego żywota z podróżnem Wiatykiem pospieszcie; bo droga daleka Z niemałem wiatykiem z nas każdego czeka; A do wieczności, która ma w sobie dwa kraje, Która obywatelom mieszkań siła daje, Przyjdziecie, z których jeden kraj Bóg z opatrzności Swej z gotował tym, którzy mając go w miłości, Mandata jego pełnią, kraj majem kw’itnący, I potokiem wszelkich dóbr kraj opływ’ający
Mágistrá sławnego Mądrośćią tákie słowá do mnie mowiącego: Wychodźćie wszyscy, ktorzy zbáwienia prágniećie, Vchodzćie od proznośći, ktora trwa ná świećie. Bo przemiia figurá doczesnego świátá, Y będą dokończone zámierzone látá. Odwroćiwszy wzrok podźćie, á przećię nie prożnem Odchodem, lecz wiecznego żywotá z podrożnem Wiátykiem pospieszćie; bo drogá dáleka Z niemáłem wiátykiem z nas káżdego czeka; A do wiecznośći, ktora ma w sobie dwá kráie, Ktora obywátelom mieszkań śiłá dáie, Przyidźiećie, z ktorych ieden kray Bog z opátrznośći Swey z gotował tym, ktorzy máiąc go w miłośći, Mándátá iego pełnią, kray maiem kw’itnący, Y potokiem wszelkich dobr kray opływ’áiący
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 104
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
bierze z niej potym obfity Pożytek: tak kto ręką da nędznym ochotną Odbierze od Chrystusa nagrodę stokrotną. Bo z tych, co są miłością obdarzeni jego Z chojną lichwą nagradza uczynki każdego, Takiem tedy sposobem skarby tego świata, Któremuś nędznie służył przez te młode lata, Zgromadziwszy szczęśliwie w prowadzisz do nieba, I będziesz miał wiatyk, nad któryć nietrzeba Lepszego, przez te bowiem cudze, i doczesne Dobra, otrżymasz one w niebie dobra wczesne, Które trwać będą więcznie. Tedy dóbr frasunkiem Doczesnych pogardziwszy, za Boga ratunkiem Doznasz niestatek świata, i dawszy mu vale, Podniesiesz umysł chętnie ku niebieskiej chwale: Próżnem bowiem wzgardziwszy szczęściem, będziesz onej
bierze z niey potym obfity Pożytek: ták kto ręką da nędznym ochotną Odbierze od Chrystusá nágrodę stokrotną. Bo z tych, co są miłośćią obdárzeni iego Z choyną lichwą nágradza vczynki káżdego, Tákiem tedy sposobem skárby tego świátá, Ktoremuś nędznie służył przez te młode látá, Zgromádźiwszy szczęśliwie w prowádźisz do niebá, Y będźiesz miał wiátyk, nád ktoryć nietrzebá Lepszego, przez te bowiem cudze, y doczesne Dobrá, otrżymasz one w niebie dobrá wczesne, Ktore trwáć będą więczńie. Tedy dobr frásunkiem Doczesnych pogárdźiwszy, zá Bogá rátunkiem Doznasz niestátek świátá, y dawszy mu vale, Podnieśiesz vmysł chętnie ku niebieskiey chwále: Proznem bowiem wzgárdźiwszy szczęśćiem, będziesz oney
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 106
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
że nie żart/ posłał sobie po Księdza/ aby mu Wieczerzą Pańską usługował. Lecz co się stało? Ksiądz przyszedszy gotów był prośbie i żądaniu jego wygodzić: aleć go niespodziewanie/ i jakoby w momencie i we mgnieniu oka śmierć zaraźliwym duchem swoim otchnęła/ i nagle umorzyła/ tak że się ciałem i krwią Krystusową wiatykiem zbawiennym na onę drożkę niebezpieczną/ nie opatrzył. An Manna typus sit Eucharistiae? Hartm. Braun l. c. It. D. Finck. Ar. art. p. 45. cit. Raup. in Bibliot. Pract. Portat. f. m. 797.
Na tym wypełniło się/ i jeszcze
że nie żárt/ posłał sobie po Xiędzá/ áby mu Wieczerzą Páńską usługował. Lecz co śię stáło? Xiądz przyszedszy gotow był prośbie y żądániu iego wygodźić: áleć go niespodźiewanie/ y iákoby w momenćie y we mgnieniu oká śmierć záráźliwym duchem swoim otchnęłá/ y nagle umorzyłá/ ták że śię ćiałem y krwią Krystusową wiátykiem zbáwiennym ná onę drożkę niebezpieczną/ nie opátrzył. An Manna typus sit Eucharistiae? Hartm. Braun l. c. It. D. Finck. Ar. art. p. 45. cit. Raup. in Biblioth. Pract. Portat. f. m. 797.
Ná tym wypełniło śię/ y ieszcze
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Diii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Wyszłam niosący serdeczne pociechy, Zem za murami porzuciła grzechy, Już się zniżyło słońce ku wieczoru, Kiedym stanęła nad Rzeką spragniona Nie tak do wody, jako do Klasztoru Biegnę, a żebym była odrodzona Przez posilenie Ciała i Krwie Pańskiej, I uzbrojona w zasadzce szatańskiej. W Kościele Jana Świętego Chrzciciela
Wziąwszy Wiatyk na podroż szczęśliwą, Tam mię ze światem, i czartem roździela Nienawiść ciała, z pokutą prawdziwą, Trzech towarzyszów, zbywam za granicą, Zjedną się puszczam wierną włosiennicą, Świątnica Boska oczyściła Duszę, Woda z Jordanu niech opłocze ciało, Niech z gruntu brudów zastarzałych ruszę, Żeby się skrytej śnieci nie zostało; Przed
Wyszłam niosący serdeczne pociechy, Zem za murami porzuciła grzechy, Już się zniżyło słońce ku wieczoru, Kiedym stanęła nad Rzeką spragniona Nie tak do wody, iako do Klasztoru Biegnę, á żebym była odrodzona Przez posilenie Ciała y Krwie Pańskiey, Y uzbroiona w zasadzce szatańskiey. W Kościele Jana Swiętego Chrzciciela
Wziąwszy Wiatyk na podroż szczęśliwą, Tam mię ze światem, y czartem roździela Nienawiść ciała, z pokutą prawdziwą, Trzech towarzyszow, zbywam za granicą, Ziedną się puszczam wierną włosiennicą, Swiątnica Boska oczyściła Duszę, Woda z Jordanu niech opłocze ciało, Niech z gruntu brudow zastarzałych ruszę, Zeby się skrytey śnieci nie zostało; Przed
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 179
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
