wieki nie będzie, nie masz tedy nic więcej już czynić: zostawić nas trzeba bez żadnych praw, nie myśleć nic więcej darmo o żadnym postanowieniu, abyśmy się z ludzkiego rozumnego narodu obrócili w zwierzęcy. Żyjmyż tedy odtąd bez żadnej od praw subiekcji, ponieważ one już nad sercami i umysłami naszymi swoję moc całą wieczyście straciły. My zaś (republikanci za elekcjami mówią) nie mamy jeszcze tak bardzo złej opinii i o nas samych, i o braci, ziomkach i gatryjotach naszych. Łudziemy się tedy nadzieją, że chociaż to jest prawdziwe przysłowie: vitia, donec homines, przeciąż jednak można tego dokazać, aby mniej przynajmniej było złego,
wieki nie będzie, nie masz tedy nic więcej już czynić: zostawić nas trzeba bez żadnych praw, nie myśleć nic więcej darmo o żadnym postanowieniu, abyśmy się z ludzkiego rozumnego narodu obrócili w zwierzęcy. Żyjmyż tedy odtąd bez żadnej od praw subiekcyi, ponieważ one już nad sercami i umysłami naszymi swoję moc całą wieczyście straciły. My zaś (republikanci za elekcyjami mówią) nie mamy jeszcze tak bardzo złej opinii i o nas samych, i o braci, ziomkach i gatryjotach naszych. Łudziemy się tedy nadzieją, że chociaż to jest prawdziwe przysłowie: vitia, donec homines, przeciąż jednak można tego dokazać, aby mniej przynajmniej było złego,
Skrót tekstu: KonSSpos
Strona: 275
Tytuł:
O skutecznym rad sposobie
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1760 a 1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1760
Data wydania (nie później niż):
1763
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma wybrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Juliusz Nowak-Dłużewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1955
nazwana Kuceniowska, cale na Dwór należąca według dekretu an. 1698, przeto, jako dawny był zwyczay według prawa tutejszego i wolności, IMć X. Przeor, wyz wyrażony, chałupę Kuceniowską pomienionemu Krzysztofowi Kaweckiemu z Sukcesorami jego pozwala w dziedzictwo, której chałupy i gruntu on i Sukcesorowie jego, bez żadnej przeszkody, mutacji, wieczyście zażywać będą powinni, i ktoby go (Ij. 272)
miał turbować albo Sukcesorów jego, tedy na dwór grzywien 50, a Krzysztofowi 50 zapłacić będzie powinien mocą dekretu niniejszego; powinności zas z tej chałupy, według dekretu an. 1698, ysc powinny na Dwór i posługi. (Ij. 273)
nazwana Kuceniowska, cale na Dwor naleząca według dekretu an. 1698, przeto, iako dawny był zwyczay według prawa tuteyszego y wolnosci, IMć X. Przeor, wyz wyrazony, chałupę Kuceniowską pomienionemu Krzysztofowi Kaweckiemu z sukcessorami iego pozwala w dziedzictwo, ktorey chałupy y gruntu on y sukcessorowie iego, bez zadney przeszkody, mutacyi, wieczyście zażywać będą powinni, y ktoby go (II. 272)
miał turbować albo sukcessorow iego, tedy na dwor grzywien 50, a Krzysztofowi 50 zapłacic będzie powinien mocą dekretu ninieyszego; powinnosci zas z tey chałupy, według dekretu an. 1698, ysc powinny na Dwor y posługi. (II. 273)
Skrót tekstu: KsKasUl_3
Strona: 405
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
nieprzyjaciół jego, nie podają państwa w niebezpieczeństwo.
Poddani jego kochający i wierni, są zawsze gotowi do jego obrony, i do odporu nieprzyjacielowi, stawiając mu się murem miedzianym.
Wojsko Tyrana przed niemi się rozlatuje tak jak słoma od wiatru rozproszona.
Pokoj i bezpieczeństwo, uszczęśliwieniem są jego narodu: chwała i potęga otacza wieczyście Tron jego. CZĘSC SZÓSTA. O Powinnościach Społeczności. ROZDZIAŁ I. O Dobroczynności.
Gdy uważasz swoje potrzeby, gdy się zapatrujesz myślą na swoje niedoskonałości, uznawaj Synu Człowieczy do-
broć Boga, który cię uczcił rozumem, obdarzył mową, i postawił cię w pośrzód towarzystwa ludzi, abyś dawał i odbierał wzajemnie pomoc nieoddzielną
nieprzyiacioł iego, nie podaią państwa w niebespieczeństwo.
Poddani iego kochaiący y wierni, są zawsze gotowi do iego obrony, y do odporu nieprzyiacielowi, stawiaiąc mu się murem miedzianym.
Woysko Tyrana przed niemi się rozlatuie tak iak słoma od wiatru rozproszona.
Pokoy y bespieczeństwo, uszczęśliwieniem są iego narodu: chwała y potęga otacza wieczyście Thron iego. CZĘSC SZOSTA. O Powinnościach Społeczności. ROZDZIAŁ I. O Dobroczynności.
Gdy uważasz swoie potrzeby, gdy się zapatruiesz myślą na swoie niedoskonałości, uznaway Synu Człowieczy do-
broć Boga, ktory cię uczcił rozumem, obdarzył mową, y postawił cię w pośrzod towarzystwa ludzi, abyś dawał y odbierał wzaiemnie pomoc nieoddzielną
Skrót tekstu: ChesMinFilozof
Strona: 51
Tytuł:
Filozof indyjski
Autor:
Philip Dormer Stanhope Chesterfield
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1767
Data wydania (nie wcześniej niż):
1767
Data wydania (nie później niż):
1767
4.
NIe tylko Polityka Boska/ ale oraz i ludzka na to się usadziła/ aby to co skazitelności hołduje/ pod prawo tejże skazitelności podpadało: Ludzie cokolwiek sobie przywileju przez cnoty na Dom wieczności wyprawili, to wszytko w tymże domu wieczne-
I cokolwiek tu sobie ludzie na wieczność przywileju wyprawiło/ w domu wieczności wieczyście się opierało Jaśnie Wielm: Miłościwi PP. I słusznie: abowiem co tu pierwotnego powstanie/ tam wtym domu wieczność nieprzestanną sadzić się musi. Fi-xxus est cuiq; terminus manebit semper vbi positus est. I niemniej samym ludziom na tym pobojowisku świata będącym przysłuszna/ abo przyzwoita naznaczony termin w gospodzie/ i w sieni świata przebywszy
4.
NIe tylko Polityká Boska/ ále oraz y ludzka ná to się vsádźiłá/ áby to co skáźitelnośći hołduie/ pod práwo teyże skáźitelnośći podpádało: Ludźie cokolwiek sobie przywileiu przez cnoty ná Dom wiecznośći wypráwili, to wszytko w tymże domu wieczne-
Y cokolwiek tu sobie ludźie ná wieczność przywileiu wypráwiło/ w domu wiecznośći wieczyśćie się opieráło Iaśnie Wielm: Miłośćiwi PP. Y słusznie: ábowiem co tu pierwotnego powstánie/ tám wtym domu wieczność nieprzestánną sádźić się muśi. Fi-xxus est cuiq; terminus manebit semper vbi positus est. Y niemniey sámym ludźiom ná tym poboiowisku świátá będącym przysłuszna/ ábo przyzwoita náznáczony termin w gospodźie/ y w śieni świátá przebywszy
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 60
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
jeżeli czym barziej człowieka na świecie ubogaca i ubogacić może/ tako na ten czas/ gdy mu szczyrego przyjaciela w opiekę podaje. Tako też okaleczyć/ i ogołocić barziej nie może/ jako gdy go od tego przyjaciela/ który i szczęścia i wszelkich nawałności w jednostajnym razie kompanem się okazywał/ oddziela/ i z jego przyjaźni wieczyście banituje. Niech kto chce rozbiera Diariusz utrapienia wielorakiego/ którym świat obłudy w momencie każdego ucieszyć może/ nie znajdzie kaźni na człowieka sroższej/ jako gdy w niebie edykt wydadzą/ że ma być kwitowan z przyjaciela: bo tego utrata nie gdzie indziej/ tylko się w szczęśliwej wieczności nagrodzić może. Zda się komuś wielka klęska
ieżeli czym bárźiey człowieká ná świećie vbogáca y vbogáćić może/ táko ná ten czás/ gdy mu szczyrego przyiacielá w opiekę podáie. Táko też okáleczyć/ y ogołoćić bárźiey nie może/ iáko gdy go od tego przyiaćielá/ ktory y szczęśćia y wszelkich náwáłnośći w iednostáynym ráźie kompanem się okázywał/ oddźiela/ y z iego przyiáźni wieczyśćie bánituie. Niech kto chce rozbiera Dyáryusz vtrapienia wielorákiego/ ktorym świát obłudy w momenćie kożdego vćieszyć może/ nie znaydźie kaźni ná człowieká sroższey/ iáko gdy w niebie edykt wydádzą/ że ma bydź kwitowan z przyiaćielá: bo tego vtrátá nie gdźie indźiey/ tylko się w szczęśliwey wiecznośći nágrodźić może. Zda się komuś wielka klęská
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 343
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
mniej zacności i zasług mieli jak Nic. Jak wiele sprzeczek codziennie i swarów o Nic? Mieszczanin, Statysta, Wojskowy, Filozofowie nawet często trzask wielki czynią o Nic. Ludzie Dworscy czyż nie zadają sobie bez przestanku tak wiele obrotu o Nic? Chciwi sławy i górnomyślni czyż się nie męczą i nie mordują drugich wieczyście o Nic? Zazdrośni czyż nie postrzegają coś jak Nic w bliźnich swoich, sąsiadach swoich, gdy tym czasem nie widzą tramu, który im oczy wykała? Łakomy zaś, w skrzętnym gospodarstwie swoim, jakiego hałasu po większej części czasu z Czeladzią nie czyni o Nic? Wszystek ten rozruch świata (mówi jeden autor Szlachcic
mniey zacności y zasług mieli iak Nic. Jak wiele sprzeczek codziennie y swarow o Nic? Mieszczanin, Statysta, Woyskowy, Filozofowie nawet często trzask wielki czynią o Nic. Ludzie Dworscy czyż nie zadaią sobie bez przestanku tak wiele obrotu o Nic? Chciwi sławy y gornomyślni czyż się nie męczą y nie morduią drugich wieczyście o Nic? Zazdrośni czyż nie postrzegaią coś iak Nic w bliźnich swoich, sąsiadach swoich, gdy tym czasem nie widzą tramu, ktory im oczy wykała? Łakomy zaś, w skrzętnym gospodarstwie swoim, iakiego hałasu po większey części czasu z Czeladzią nie czyni o Nic? Wszystek ten rozruch świata (mowi ieden author Szlachcic
Skrót tekstu: CoqMinNic
Strona: A6
Tytuł:
Nic francuskie na nic polskie przenicowane
Autor:
Louis Coquelet
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
traktaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
nich, posłuchajcie coś, co wasze zadumi podziwienie. Człowiek jaki chceli cię zwabić do siebie, mam (prawi) coś ci się zwierzyć, coś ci powiedzieć. Mając porozumienie o jakiej wielkiej imprezie, mowiemy więc: coś to się kluje.
Wszystkie namiętności ludzkie, bywają wzruszane przez coś. Łakomy trudzi się wieczyście, aby przydał coś do tego, co już ma. Rozkosznik szuka coś nieustannie, coby mu rozrywkę i zabawę uczyniło. Obżartuch nie jest nigdy lepiej nasycony, jak gdy na stole coś postawią, co mu się zdaje być smaczne, wyśmienite, i czego jeszcze nie kosztował.
Rzadka to, żeby się kto gniewem
nich, posłuchaycie coś, co wasze zadumi podziwienie. Człowiek iaki chceli cię zwabić do siebie, mam (prawi) coś ci się zwierzyć, coś ci powiedzieć. Maiąc porozumienie o iakiey wielkiey imprezie, mowiemy więc: coś to się kluie.
Wszystkie namiętności ludzkie, bywaią wzruszane przez coś. Łakomy trudzi się wieczyście, aby przydał coś do tego, co już ma. Roskosznik szuka coś nieustannie, coby mu rozrywkę y zabawę uczyniło. Obżartuch nie iest nigdy lepiey nasycony, iak gdy na stole coś postawią, co mu się zdaie bydź smaczne, wyśmienite, y czego ieszcze nie kosztował.
Rzadka to, żeby się kto gniewem
Skrót tekstu: CoqMinNic
Strona: C4
Tytuł:
Nic francuskie na nic polskie przenicowane
Autor:
Louis Coquelet
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
traktaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
