Superseduje Pan Marszałek od bronienia sprawy. Stawa Dekret, lubo Sejm ustał, lubo Inkwizycji zstrony P. Marszałka niewywiedziono.
Kontinuje postaremu Sejm, po wyściu tak wielu Posłów bezbożny Marszałek Poselski, odródny Syn Wolności Polskiej. Sędziowie też i Deputaci Poselscy (których imiona i przezwiska słusznieby tu było położyć, dla wiekopomności, ale że ich już Instigator w Procesie niezbożnym obelżył, przy takiej niesprawiedliwości specificowawszy ich, ja daję pokoj) zasiadają, aż przyszło do dekretu, i Konwiccji. Czym jako się ucieszyła malignitas, kto to wyrazi! zaraz po Francjach, Wiedniach, Berlinach, porozsyłała tenże Dekret, jakoby że już wygrała
Superseduie Pan Márszałek od bronienia spráwy. Stawa Decret, lubo Seym vstał, lubo Inquisitiey zstrony P. Márszałká niewywiedźiono.
Continuie postáremu Seym, po wyśćiu ták wielu Posłow bezbożny Márszałek Poselski, odrodny Syn Wolnośći Polskiey. Sędźiowie też y Deputaći Poselscy (ktorych imioná y przezwiská słusznieby tu było położyć, dla wiekopomności, ále że ich iuż Instigator w Procesśie niezbożnym obelżył, przy tákiey niespráwiedliwości specificowawszy ich, ia dáię pokoy) záśiadáią, áż przyszło do decretu, y Convictiey. Czym iáko się vćieszyłá malignitas, kto to wyráźi! záraz po Francyách, Wiedniách, Berlinách, porozsyłáłá tenże Decret, iákoby że iuż wygráłá
Skrót tekstu: LubJMan
Strona: 146
Tytuł:
Jawnej niewinności manifest
Autor:
Jerzy Sebastian Lubomirski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
.
JAkoby człowiek niebył człowiekiem/ gdyby się w tym za naszczęśliwszego nie poczytał/ że umysły swoje tak z statkiem sprzągł światowym; gdzieby na porywczu jakoby na ostróżnej warcie postanowiony animusz ludzki/ tam się śmielej stawił/ gdzie się każdemu bać przynależyta Jaśnie Wielm: Miłościwi PP. A tak jeżeli która Fantazia na wiekopomności zaostrzona/ w tym sobie pobłażyć niechciała/ pod swój własny rozsądek jakoby pod dekret podpadać musiała: Mizerny to człowiek który nie był mizernym.
NIe podpadł pod tę naganę Dyogenes Cinicus: kiedy świeckie aparencie i jasności/ zamierzkłą ciemnotą tudzież zapadłą nocą nazwawszy/ samego szczęścia naszczęśliwszego piastuna/ za nanieszczęśliwszego miedzy nieszczęśliwemi publikował;
.
IAkoby człowiek niebył człowiekiem/ gdyby się w tym zá naszczęsliwszego nie poczytał/ że vmysły swoie ták z státkiem sprzągł świátowym; gdźieby ná porywczu iákoby ná ostrożney warćie postánowiony ánimusz ludzki/ tám się śmieley stáwił/ gdźie się kożdemu báć przynáleżyta Iáśnie Wielm: Miłośćiwi PP. A ták ieżeli ktora Phántázia ná wiekopomnośći záostrzona/ w tym sobie pobłażyć niechćiáłá/ pod swoy własny rozsądek iákoby pod dekret podpádáć musiáłá: Mizerny to człowiek ktory nie był mizernym.
NIe podpadł pod tę nágánę Dyogenes Cinicus: kiedy świeckie ápparencie y iásnośći/ zámierzkłą ćiemnotą tudźiesz zápádłą nocą názwawszy/ same^o^ szczęśćia nászczęśliwsze^o^ piástuná/ zá nanieszczęśliwsze^o^ miedzy nieszczęśliwemi publikował;
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 74
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
/ żeby zakierowany nie dokąd inąd tylko do grobu jak na pewny cel ugonił. Viuere noluit, qui mori non vult. Żyć nie chciał, kto umrzeć niechciał. Za nic mu były i te szędziwe lata jego/ bo uznawał dobrze/ że nie na mimenciku jednym/ czyny i dzieła jego/ ale na samej wiekopomności wyrazić się miały. Zakazywano u Egiptian/ i pewną to ustawą obwarowano/ iż umarli po śmierci/ którzyby źle za żywota żyli/ grobu nie mieli. Nie są narody Sarmatckie tak w okrucieństwo zaprawione/ aby swym Synom miały grobów żałować: bo też i Synowie tego gniazda nie są tak w nieprawość wyuzdani/ aby
/ żeby zakierowány nie dokąd inąd tylko do grobu iák ná pewny cel vgonił. Viuere noluit, qui mori non vult. Zyć nie chćiał, kto vmrzeć niechćiał. Za nic mu były y te szędźiwe láta iego/ bo vznáwał dobrze/ że nie ná mimenćiku iednym/ czyny y dźiełá iego/ ále ná samey wiekopomnośći wyráźić się miáły. Zakázywano v AEgyptian/ y pewną to vstáwą obwárowano/ iż vmarli po śmierci/ ktorzyby źle zá żywotá żyli/ grobu nie mieli. Nie są narody Sarmatckie ták w okrućieństwo zápráwione/ áby swym Synom miáły grobow żáłować: bo też y Synowie tego gniazdá nie są ták w niepráwość wyuzdáni/ áby
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 186
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
co Woje woda/ co Kasztelan/ co Starosta/ co Kanclerz/ co Podkanclerzy/ co Marszałek/ co Referendarz! to drogi i nie oszacowany Betsar. A ci wszyscy jako drogie kamienie/ będąc węgłami Ojczyzny/ świeciły poradą/ świeciły mądrością/ świeciły cnotą/ świeciły wiernością/ świeciły sprawiedliwością/ świecą i dotych czas wiekopomnością. Ale tego kamienia nie ostatnia jeszcze wlasność być starożytnym/ być pozornym: lecz być nieporuszonym i twardym to właściwa. Stant dura et immobilia faxa. Chwalono Króla Aragońskiego Alfonsa z tąd/ że był i Królewskim wnukiem/ i Synem i bratem a oraz i Królem: Usłyszawszy tę chwałę mądry Król/ tak im za ono
co Woie wodá/ co Kasztelan/ co Stárostá/ co Kanclerz/ co Podkanclerzy/ co Marszáłek/ co Referendarz! to drogi y nie oszacowány Bethsar. A ći wszyscy iáko drogie kámienie/ będąc węgłámi Oyczyzny/ świećiły porádą/ świećiły mądrośćią/ świećiły cnotą/ świećiły wiernośćią/ świećiły spráwiedliwośćią/ świecą y dotych czas wiekopomnośćią. Ale tego kámienia nie ostátniá iescze wlásność być stárożytnym/ być pozornym: lecz być nieporuszonym y twárdym to właściwá. Stant dura et immobilia faxa. Chwálono Krolá Arágońskiego Alphonsá z tąd/ że był y Krolewskim wnukiem/ y Synem y brátem á oraz y Krolem: Vsłyszáwszy tę chwáłę mądry Krol/ ták im zá ono
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 231
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
niezwyciężony Drogonus Król Gietycki. Bieży świata / szczęścia odbieżawszy naszczęśliwszy Gwilhelm Normandyski Hetman Bieży Katedre swą porzuciwszy/ do ciemnej Kahtedry spieszający się mądry Arystoteles: jeden drugiego wyścignąć w biegu usiłuje aby wybiegszy innych/ prędzej u pożądanego stanęli portu. Wszytkich tych pomienionych tak sława w nieśmiertelności zapędziła kraje/ że u to/ cokolwiek sobie u wiekopomności obiecowali/ na piasku ufundowawszy w popiele zagrzebli/ aby i immortalitatem animae, á oraz y famae ták odźiedźiczyli/ żeby nihil caducum, nihil fluxũ, nihil inconstans (lubo sami in eo passu stojąc) rękoma nie ogarniali/ jeno to/ co honestum, co immortale, co Sacrosanctum: Rozumiejąc i trzymając/ iż te
niezwyćiężony Drogonus Krol Gietycki. Bieży świátá / szczęśćia odbieżáwszy nászczęśliwszy Gwilhelm Normandyski Hetman Bieży Kathedre swą porzućiwszy/ do ćiemney Kahtedry spieszáiący się mądry Aristoteles: ieden drugiego wyśćignąć w biegu vśiłuie áby wybiegszy innych/ prędzey v pożądanego stáneli portu. Wszytkich tych pomienionych ták sławá w nieśmiertelnośći zápędźiła kraie/ że v to/ cokolwiek sobie v wiekopomnośći obiecowali/ ná piasku vfundowáwszy w popiele zágrzebli/ áby y immortalitatem animae, á oraz y famae ták odźiedźiczyli/ żeby nihil caducum, nihil fluxũ, nihil inconstans (lubo sami in eo passu stoiąc) rękoma nie ogárniáli/ ieno to/ co honestum, co immortale, co Sacrosanctum: Rozumieiąc y trzymaiąc/ iż te
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 360
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
