powtórki rzadko doznawa afektu, rzadko mu tak, jako przedtym, rado. A Chrystus tak szczęśliwy do Apostołów, że powtórny jego powrót, tak im będzie miły; tak wesoły, że wesele to, nigdy nie ustanie. A tu się wyraża kondycja wesela niebieskiego, i ziemskiego różna. Wesele ziemskie ustaje prędko, niebieskie wiekuje: mówi Chryzostom Świę- ty: Pecunias habeas multi tuum ex divitiis gaudium auferre possunt et fur persodiens. Będziesz miał pieniądze, wesele z-bogactw wykraśćci się z-bogactwy może, i złodziej się do nich podkopać. Ale masz dobrze obwarowany dom, warta tuż, nie ustrzeże i ta wesołości twojej, bo sługa co
powtorki rzadko doznawa áffektu, rzadko mu ták, iáko przedtym, rádo. A Christus ták szczęśliwy do Apostołow, że powtorny iego powrot, ták im będźie miły; ták wesoły, że wesele to, nigdy nie ustánie. A tu się wyraża kondycyia wesela niebieskiego, i źiemskiego rożna. Wesele źiemskie ustáie prętko, niebieskie wiekuie: mowi Chryzostom Swię- ty: Pecunias habeas multi tuum ex divitiis gaudium auferre possunt et fur persodiens. Będźiesz miał pieniądze, wesele z-bogactw wykráśćći się z-bogáctwy może, i złodźiey się do nich podkopáć. Ale masz dobrze obwárowány dom, wártá tuż, nie ustrzeże i tá wesołośći twoiey, bo sługá co
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 93
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
sekwestrze, Wszak w beczce Diogenes, a sławny w Palestrze. Jeden Alfons Aragon, tchnie, pisze na tronie, Drugi Caesar na końcu, a wszyscy na stronie. Dobra rzecz złoto, Honor, ale Mości Książę, Wsobie widzisz, że szczęsny, kto głowę zaprzęże W Minerwy mądre jarzmo, ten kontent, wiekuje, W dobra w honor opływać, on nie pretenduje. Koncik nad Pałac waży, spokojność nad trele, Mądre zaś fołiały za swych Dworzan wiele. Sevila czyli Hiszpal jest Miasto stołeczne Hiszpanii.
W Plebanii nad szpichlerzem, alias pod triangułem, wktórym miasto oka Opatrzności Boskiej, na facjacie jest Hebrajskie ineffabile nomen JEHOVA, taka
sekwestrze, Wszak w beczce Diogenes, a sławny w Palestrze. Ieden Alfons Arragon, tchnie, pisze na tronie, Drugi Caesar na końcu, a wszyscy na stronie. Dobra rzecz złoto, Honor, ale Mości Xiąże, Wsobie widzisz, że szczęsny, kto głowę zaprzęże W Minerwy mądre iarzmo, ten kontent, wiekuie, W dobra w honor opływáć, on nie pretenduie. Koncik nad Pałac waży, spokoyność nád trele, Mądre zaś fołiały za swych Dworzan wiele. Sevila czyli Hiszpal iest Miasto stołeczne Hiszpanii.
W Plebanii nád szpichlerzem, alias pod tryangułem, wktorym miasto oka Opatrzności Boskiey, na facyacie iest Hebrayskie ineffabile nomen IEHOVA, taka
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 556
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
jak 1 do 2. DEFINICJA Architektura Domowa Architektura Domowa Rozdział II. O materyj budynków, jako to kamieniach, cegłach, drzewie.
DEFINICJA. PROBLEMA Abies, jodła, lekka, niegiętka waży pod ciężary, służy na balki, do dachów, rychło się w nie robak zakrada. Quercus, Dąmb, w ziemi zakopany wiekuje: paczy się łatwo, i dla tego domy z niego szpary mają. Esculus, Buk, ważyć do struktury, ale od wilgoci psuję się Cerus, Fagus, Trześnia, Buk, starzeją się. Populus alba et nigra Topola y Osika. Salix Wierzba, Uitex wierzba Włoska, Tilia lipa, dosyć ma z siebie
iák 1 do 2. DEFINICYA Architektura Domowa Architektura Domowa ROZDZIAL II. O materyi budynkow, iako to kamieniach, cegłach, drzewie.
DEFINICYA. PROBLEMA Abies, jodła, lekka, niegiętka wáży pod ciężáry, służy na bálki, do dáchow, rychło się w nie robak zakráda. Quercus, Dąmb, w ziemi zakopány wiekuie: páczy się łátwo, y dlá tego domy z niego szpáry máią. Esculus, Buk, wáżyć do struktury, ále od wilgoci psuię się Cerus, Fagus, Trześnia, Buk, starzeią się. Populus alba et nigra Topola y Osika. Salix Wierzba, Uitex wierzba Włoska, Tilia lipa, dosyć ma z siebie
Skrót tekstu: ŻdżanElem
Strona: 7
Tytuł:
Elementa architektury domowej
Autor:
Kajetan Żdżanski
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
architektura
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1749
Data wydania (nie wcześniej niż):
1749
Data wydania (nie później niż):
1749
, który Nad waszą się białymi Polską wiesza pióry, Wspaniałe nieśmiertelnej sławy serca nosem Kluje drobnym do czynów rycerskich bigosem. Ten wielkich bohaterów, przodków waszych prace Wystawując, na serca szlachetne kołace, Żebyście, których oni, nie bez krwawych potów Nabywczy, wam oddali, marsowych klejnotów Poprawili, żadna rzecz bo tu nie wiekuje, Wszytko niszczy, wszytko czas długi z światem psuje. Świat się co rok odmładza, orzeł pędzi pierze; Wy się swym cłacie herbom starzeć na papierze: Rzeczy same z dawnymi zginęły Polaki, Na was z nich nic nie widać, tylko słowa, znaki. Dosyć, kiedy pościenne, jako roście ziele, Po
, który Nad waszą się białymi Polską wiesza pióry, Wspaniałe nieśmiertelnej sławy serca nosem Kluje drobnym do czynów rycerskich bigosem. Ten wielkich bohaterów, przodków waszych prace Wystawując, na serca szlachetne kołace, Żebyście, których oni, nie bez krwawych potów Nabywczy, wam oddali, marsowych klejnotów Poprawili, żadna rzecz bo tu nie wiekuje, Wszytko niszczy, wszytko czas długi z światem psuje. Świat się co rok odmładza, orzeł pędzi pierze; Wy się swym cłacie herbom starzeć na papierze: Rzeczy same z dawnymi zginęły Polaki, Na was z nich nic nie widać, tylko słowa, znaki. Dosyć, kiedy pościenne, jako roście ziele, Po
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 389
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
szczeka: Porwi się, bo nieszczęście ostatnie cię czeka, Póki ogień płomieniem zająwszy się z kuchnie, Drzwiami do izby, z izby okny nie wybuchnie. 326. NA TOŻ SZÓSTY RAZ
Co o królach, toż może o hetmaniech mówić, Że dosyć jest jednego w wojsku postanowić; Tylko na swym urzędzie niechaj nie wiekuje, Gdyż się każda rzecz długim używaniem psuje. Jako było u starych Rzymian na początku; Roście w ludziach przy sławie apetyt do wziątku: Dosyć tam rok hetmanić; na drugi — do pługu; By najlepszy, inszemu ustępował cugu, Który abo już na tej popisał się próbie, Abo żeby też sprawił u ludzi ją
szczeka: Porwi się, bo nieszczęście ostatnie cię czeka, Póki ogień płomieniem zająwszy się z kuchnie, Drzwiami do izby, z izby okny nie wybuchnie. 326. NA TOŻ SZÓSTY RAZ
Co o królach, toż może o hetmaniech mowić, Że dosyć jest jednego w wojsku postanowić; Tylko na swym urzędzie niechaj nie wiekuje, Gdyż się każda rzecz długim używaniem psuje. Jako było u starych Rzymian na początku; Roście w ludziach przy sławie apetyt do wziątku: Dosyć tam rok hetmanić; na drugi — do pługu; By najlepszy, inszemu ustępował cugu, Który abo już na tej popisał się próbie, Abo żeby też sprawił u ludzi ją
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 194
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
aurae, dlatego expers mortalitatis, żyje imię nasze w takiej, na jaką kto sam sobie sławę i estymacją zarobił Pismo i litery tą drogą są, a prawie drugą duszą, która miedzy sferami niebieskimi, gdzie anima nostra rationalis, a miedzy podziemnym Awernem, gdzie ciał naszych putredo, w uściech, oczach i uszu ludzkich wiekuje na świecie po zejściu naszym: pismo, które nie dziejom tylko, ale mowom i myślom ludzkim ginąć i umierać nie PRZEMOWA
da, które nas też samo najosobliwiej od wszystkich bestyj ziemskich i ptastwa niebieskiego dzieli.
Mają nierozumne stworzenia z natury wiele rzeczy wspólnych z człowiekiem, mają i wiele przed nami. Daleko prędzej ludzie prości
aurae, dlatego expers mortalitatis, żyje imię nasze w takiej, na jaką kto sam sobie sławę i estymacyą zarobił Pismo i litery tą drogą są, a prawie drugą duszą, która miedzy sferami niebieskimi, gdzie anima nostra rationalis, a miedzy podziemnym Awernem, gdzie ciał naszych putredo, w uściech, oczach i uszu ludzkich wiekuje na świecie po zejściu naszym: pismo, które nie dziejom tylko, ale mowom i myślom ludzkim ginąć i umierać nie PRZEMOWA
da, które nas też samo najosobliwiej od wszystkich bestyj ziemskich i ptastwa niebieskiego dzieli.
Mają nierozumne stworzenia z natury wiele rzeczy wspólnych z człowiekiem, mają i wiele przed nami. Daleko prędzej ludzie prości
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 354
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
i bywali W naszej Polsce, co nad się cnotliwszych psowali, Których mi się dla synów wymieniać nie godzi, Choć ci nigdy sokoła sowa nie urodzi! Na cóż mi, z drugą stronę, wyliczać tu starych Kamillów, Scypionów, Narsetów, Belzarych, Którzy, acz się zazdrości żyjąc nie oparli, Wżdy ich imię wiekuje, choć dawno pomarli. Przebóg: jeśli na wszytkie świata strony cztery, Tedy w Polsce o takie nie trudno martery! Skorośmy też przejęli coś Machiawela. Że jednego na przykład wymienię z tak wiela: Ojca pana naszego, po którego zgonie Posadził Bóg na złotym jego syna tronie. Piękna cnoty zapłata, z ciężkim
i bywali W naszej Polszcze, co nad się cnotliwszych psowali, Których mi się dla synów wymieniać nie godzi, Choć ci nigdy sokoła sowa nie urodzi! Na cóż mi, z drugą stronę, wyliczać tu starych Kamillów, Scypionów, Narsetów, Belzarych, Którzy, acz się zazdrości żyjąc nie oparli, Wżdy ich imię wiekuje, choć dawno pomarli. Przebóg: jeśli na wszytkie świata strony cztery, Tedy w Polszcze o takie nie trudno martery! Skorośmy też przejęli coś Machiawela. Że jednego na przykład wymienię z tak wiela: Ojca pana naszego, po którego zgonie Posadził Bóg na złotym jego syna tronie. Piękna cnoty zapłata, z ciężkim
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 393
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
