. Aż też i bracia, aż i siostry jego, Co go wprzód znały, zbiegły się do niego, I w domu jego usiadszy za stołem, Nie bez pociechy chleb z nim jadły społem. Dziwiąc się zmianie, i chwiejący głową Na przeszły smutek, na fortunę nową, I wspominając Pańską nad nim karę, Wielbiły statek, cierpliwość, i wiarę. Toż na zadatek przyjaźni rozprotej, Po jednej z owcą; zausznicy złotej Dali mu; lecz Pan, jego tknion męczeństwem Hojniejszym nadał go błogosławieństwem. Bo co piekielny poburżył był Łowiec, Czternaście wrócił tysięcy mu owiec, A siedm Wielbłądów, i tysiąc jarżm byków, Dla jego styląż
. Aż też i bráćia, áż i siostry iego, Co go wprzod znały, zbiegły sie do niego, I w domu iego uśiadszy zá stołem, Nie bez poćiechy chleb z nim iadły społem. Dźiwiąc się zmianie, i chwieiący głową Ná przeszły smutek, ná fortunę nową, I wspomináiąc Páńską nád nim karę, Wielbiły statek, ćierpliwość, i wiárę. Toż ná zadatek przyiáźni rosprotey, Po iedney z owcą; záusznicy złotey Dali mu; lecz Pan, iego tknion męczeństwem Hoynieyszym nadał go błogosłáwieństwem. Bo co piekielny poburżył był Łowiec, Czternaśćie wroćił tyśięcy mu owiec, A śiedm Wielbłądow, i tysiąc iarżm bykow, Dla iego ztyląż
Skrót tekstu: ChrośJob
Strona: 170
Tytuł:
Job cierpiący
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Drukarnia Ojców Scholarum Piarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1705
Data wydania (nie wcześniej niż):
1705
Data wydania (nie później niż):
1705
oborach naszych. 14. Woły nasze niech będą tłuste: niech nie będzie wtargnienia/ ani zajęcia/ ani narzekania po ulicach naszych. 15. BŁogosławiony lud któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud/ którego Bogiem jest PAN. PSALM CXLV. I. Dawid Boga wielbić na wieki obiecawszy, wszystkie wieki pobudza, aby PAna wielbiły, dla cudów zacnych, chwały, królestwa, i miłosierdzia jego. przeciwko ludziom wszystkim, a osobliwie wiernym, których modlityw wysłuchawa, i żądość ich napełnia. 1
. Chwalebna pieśń Dawidowa. WYwyższać cię będę Boże mój/ Królu mój: i błogosławić będę Imieniowi twemu/ na wieki wieków. 2. Na każdy dzień
oborách nászych. 14. Woły násze niech będą tłuste: niech nie będźie wtárgnienia/ áni zajęćia/ áni nárzekánia po vlicách nászych. 15. BŁogosłáwiony lud ktoremu śię ták dźieje. Błogosłáwiony lud/ ktorego Bogiem jest PAN. PSALM CXLV. I. Dawid Bogá wielbić ná wieki obiecawszy, wszystkie wieki pobudza, áby PAná wielbiły, dla cudow zacnych, chwały, krolestwá, y miłośierdźia jego. przeciwko ludźiom wszystkim, á osobliwie wiernym, ktorych modlityw wysłuchawa, y żądość ich napełnia. 1
. Chwálebna pieśń Dawidowá. WYwyższáć ćię będę Boże moj/ Krolu moj: y błogosłáwić będę Imieniowi twemu/ ná wieki wiekow. 2. Ná káżdy dźień
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 622
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
