przywary, Obiedwie się od cudzej ćmią i plamią pary. NA DOJRZAŁE FRUKTY ŚWIATOWE
Póki owoc w zieleni, idź precz z apetytem. Ciskaj, zginaj gałązki, nie zostaniesz sytem, Ale gdy się frukt dojźrzy, wtenczas sam się ściele, Ty, co pragniesz, przybywaj, bierz, a nie mów wiele. NA WIELOMÓWNOŚĆ
To mądry, co jest w słowach skąpy, mierny; Czemu? Bo język jest serca odźwierny. Jak tamten nie ma często skrzypać drzwiami, Tak ten ma trzymać wartę za zębami. NA PIENIACZA
Dość-eś chudy pachołek, a pieniasz się z pany, Bądźże pewien upadku, nie pewien wygranej. Chciałbyś zagrzać
przywary, Obiedwie się od cudzej ćmią i plamią pary. NA DOJRZAŁE FRUKTY ŚWIATOWE
Póki owoc w zieleni, idź precz z apetytem. Ciskaj, zginaj gałązki, nie zostaniesz sytem, Ale gdy się frukt dojźrzy, wtenczas sam się ściele, Ty, co pragniesz, przybywaj, bierz, a nie mów wiele. NA WIELOMÓWNOŚĆ
To mądry, co jest w słowach skąpy, mierny; Czemu? Bo język jest serca odźwierny. Jak tamten nie ma często skrzypać drzwiami, Tak ten ma trzymać wartę za zębami. NA PIENIACZA
Dość-eś chudy pachołek, a pieniasz się z pany, Bądźże pewien upadku, nie pewien wygranej. Chciałbyś zagrzać
Skrót tekstu: ŁosLutBar_II
Strona: 430
Tytuł:
Lutnia rozstrojona
Autor:
Piotr Franciszek Alojzy Łoski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1724 a 1727
Data wydania (nie wcześniej niż):
1724
Data wydania (nie później niż):
1727
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
