.
73 Toż obłąkane pozbierawszy owce, drugie wilkowi wydarszy z paszczęki, jako widziemy, pracowite łowce opędziwszy kraj wkoło tak daleki,
źle zmarzłe wody i dzikie manowce, czemu się przyszłe zadziwują wieki, skoro już ziemia zimnem śniegiem zbladła, puściłeś orły koronne na siadła.
74 I gdzie Kozacy tak długą swąwolą, wierzgnąwszy panom, nabyli swobody, prócz samopału nie znają się z rolą, kto by się takiej mógł spodziewać zgody, że teraz Lachów niż Tatarów wolą? Wojsko swe wedle staroświeckiej mody, głodem i nużą strudzone niezmierną, położyłeś tam choć krótką hiberną.
75 W Bracławiu naprzód swoję głowę skłoni, w dziedzicznem hetman Nimirowie polny
.
73 Toż obłąkane pozbierawszy owce, drugie wilkowi wydarszy z paszczeki, jako widziemy, pracowite łowce opędziwszy kraj wkoło tak daleki,
źle zmarzłe wody i dzikie manowce, czemu się przyszłe zadziwują wieki, skoro już ziemia zimnem śniegiem zbladła, puściłeś orły koronne na siadła.
74 I gdzie Kozacy tak długą swąwolą, wierzgnąwszy panom, nabyli swobody, prócz samopału nie znają się z rolą, kto by się takiej mógł spodziewać zgody, że teraz Lachów niż Tatarów wolą? Wojsko swe wedle staroświeckiej mody, głodem i nużą strudzone niezmierną, położyłeś tam choć krótką hiberną.
75 W Bracławiu naprzód swoję głowę skłoni, w dziedzicznem hetman Nimirowie polny
Skrót tekstu: PotMuzaKarp
Strona: 34
Tytuł:
Muza polska
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
panegiryki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Adam Karpiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1996
