Tym takiem pojedynkowym sądem sądził Chrystus Pan onego rozumnego Zbójcę/ rzekszy do niego/ Dzisia ze mną będziesz w Raju. Tym takowymże sądem sądził i Judasza rzekszy o nim/ Biada człowiekowi temu. przez którego Syn człowieczy wyda się. O tym takowym sądzie Augustyn ś. Barzo/ mówi/ słusznie/ i wielce zbawienno wierzono bywa o tym/ że dusze z ciała wychodzące/ sądzone bywają przed tym/ nim na on straszny sąd przyidą/ na którym już z przyjętymi ciały sądzone być mają. Ale posłuchajmy namilejszy o tym takim sądzie bliższego wiekom naszym domowego nam Doktora Cerkiewnego ś^o^ Jana Damascena/ którego Zyzani abo nie słuchał/ abo głuchymi uszyma
Tym tákiem poiedynkowym sądem sądźił Christus Pan onego rozumnego Zboycę/ rzekszy do niego/ Dźiśia ze mną będźiesz w Ráiu. Tym tákowymże sądem sądźił y Iudászá rzekszy o nim/ Biáda człowiekowi temu. przez ktorego Syn człowiecży wyda sie. O tym tákowym sądźie Augustyn ś. Bárzo/ mowi/ słusznie/ y wielce zbáwienno wierzono bywa o tym/ że dusze z ćiáłá wychodzące/ sądzone bywáią przed tym/ nim ná on strászny sąd przyidą/ ná ktorym iuż z przyiętymi ćiáły sądzone bydź máią. Ale posłuchaymy namileyszy o tym tákim sądźie bliższego wiekom nászym domowego nam Doktorá Cerkiewnego ś^o^ Janá Dámáscená/ ktorego Zyzáni ábo nie słuchał/ ábo głuchymi vszymá
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 27
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Ponieważ ona nie same ciało rodziła/ ale krzciciela/ z dusze i ciała postanowionego. Z tej wyraźnej i okazałej Doktora tego ś. nauki wiedzieć się daje jawnie/ że każdą duszę Pan Bóg nowo tworzy i w ciało już doskonale duszą żywą ożywione wlewa. Metodius Z. Biskup Pamfilijski/ niema/ mówi/ być wierzono/ aby uczyć nas tego miał Apostoł Z. jaoby z śmiertelnym ciałem i dusze przyrodzenie było zasiewane. Nieśmiertelne abowiem i niestarzejące się sam wdycha Stworzyciel/ który jest sam nieśmiertelny/ i nieskazitelnych rzeczy Stworzyciel. Augustyn Z. Dusza mówi/ wlewana bywa tegdy/ kiedy bywa tworzona: a tworzona tegdy/ kiedy wlewana. Hieronim
Ponieważ oná nie sáme ćiáło rodźiłá/ ále krzćićielá/ z dusze y ćiáłá postánowionego. Z tey wyráźney y okazáłey Doctorá tego ś. náuki wiedźieć sie dáie iáwnie/ że káżdą duszę Pan Bog nowo tworzy y w ćiáło iuż doskonále duszą żywą ożywione wlewa. Methodius S. Biskup Pámphiliyski/ niema/ mowi/ bydź wierzono/ áby vczyć nas tego miał Apostoł S. iáoby z śmiertelnym ciáłem y dusze przyrodzenie było zásiewáne. Nieśmiertelne ábowiem y niestárzeiące sie sam wdycha Stworzyćiel/ ktory iest sam nieśmiertelny/ y nieskáźitelnych rzecży Stworzyćiel. Augustyn S. Duszá mowi/ wlewána bywa tegdy/ kiedy bywa tworzona: á tworzona tegdy/ kiedy wlewána. Hieronym
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 67
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
on czas nie przyszła nawiedzić Peneusa, dla tego że się bawiła płaczem i frasunkiem, niewiedząc gdzie się jemu jego własna dziewka podziała. Q Te gdy ona. Jo córkę Inachowę. R Od rzeki ojczystej się wraca. Gdy się wracała od Peneusa Ojca. Z Jupiter raz ujźrzawszy. Syn Saturnów, którego Bogiem być wierzono. T Z Bogiem możesz. Udaje się Jupiter przed nią za Boga, co i niebem wszytkim władał, i piorunami strzelał kiedy chciał. V Już i pastwiska Lerny. Lerna, abo Lerne, było jezioro nie daleko miasta Argos w Grecji; w której mieszkała Smoczyca bestia sroga wiele głów mająca, którą był Herkules zabił
on czás nie przyszłá nawiedźić Peneusá, dla tego że się báwiłá płaczem y frasunkiem, niewiedząc gdźie się iemu iego własna dźiewká podźiáłá. Q Te gdy oná. Io corkę Ináchowę. R Od rzeki oyczystey się wraca. Gdy się wracáłá od Peneusá Oycá. S Iupiter raz vyźrzawszy. Syn Sáturnow, ktorego Bogiem bydź wierzono. T Z Bogiem możesz. Vdáie się Iupiter przed nią zá Bogá, co y niebem wszytkim władał, y piorunámi strzelał kiedy chćiał. V Iuż y pástwiská Lerny. Lerná, ábo Lerne, było ieźioro nie dáleko miástá Argos w Grecyey; w ktorey mieszkáłá Smoczycá bestya sroga wiele głow máiąca, ktorą był Herkules zábił
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 35
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
śmierci swojej chwały Bogom należącej dostąpiła, w kościele Wylkanowym (który był nie daleko Memfim) pogrzebiona będąc. A twierdzą to Egipcjanie, jako pisze Diodorus, o czym też ledwie nie wszyscy Poetowie świadczą, że taż Isis wynalazła była lekarstwa na rozmaite choroby, i tak nauce lekarskiej pożyteczną się też stała. Zaczym też wierzono, i rozumiano o niej, że przeniesiona będąc w liczbę Bogów, weseli się z tego, gdy widzi między ludźmi gospodarstwo i porządek: wierzono ktemu, że się zabawiała ratowaniem zdrowia ludzkiego, i że chorych też i przez sen uzdrawiała, i ratowała, zwłaszcza jeśli je upatrzyła być godnymi. Drugich też przez sen przestrzegała
śmierći swoiey chwały Bogom należącey dostąpiła, w kośćiele Wylkánowym (ktory był nie dáleko Memphim) pogrzebiona będąc. A twierdzą to AEgiptcyánie, iáko pisze Diodorus, o czym też ledwie nie wszyscy Poetowie świadczą, żę taż Isis wynálázłá byłá lekárstwá ná rozmáite choroby, y tak náuce lekárskiey pożyteczną się też sstałá. Záczym też wierzono, y rozumiano o niey, że przenieśiona będąc w liczbę Bogow, weseli się z tego, gdy widźi między ludźmi gospodárstwo y porządek: wierzono ktemu, że się zabáwiałá rátowániem zdrowia ludzkiego, y że chorych też y przez sen vzdrawiała, y ratowáłá, zwłaszczá iesli ie vpátrzyłá bydź godnymi. Drugich też przez sen przestrzegáłá
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 44
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Diodorus, o czym też ledwie nie wszyscy Poetowie świadczą, że taż Isis wynalazła była lekarstwa na rozmaite choroby, i tak nauce lekarskiej pożyteczną się też stała. Zaczym też wierzono, i rozumiano o niej, że przeniesiona będąc w liczbę Bogów, weseli się z tego, gdy widzi między ludźmi gospodarstwo i porządek: wierzono ktemu, że się zabawiała ratowaniem zdrowia ludzkiego, i że chorych też i przez sen uzdrawiała, i ratowała, zwłaszcza jeśli je upatrzyła być godnymi. Drugich też przez sen przestrzegała: a którzy przestróg się jej trzymali, nad spodziewanie byli uzdrawiani, chociażby też byli zwątpili lekarze o życiu ich. Tejże Boginiej służyli więc
Diodorus, o czym też ledwie nie wszyscy Poetowie świadczą, żę taż Isis wynálázłá byłá lekárstwá ná rozmáite choroby, y tak náuce lekárskiey pożyteczną się też sstałá. Záczym też wierzono, y rozumiano o niey, że przenieśiona będąc w liczbę Bogow, weseli się z tego, gdy widźi między ludźmi gospodárstwo y porządek: wierzono ktemu, że się zabáwiałá rátowániem zdrowia ludzkiego, y że chorych też y przez sen vzdrawiała, y ratowáłá, zwłaszczá iesli ie vpátrzyłá bydź godnymi. Drugich też przez sen przestrzegáłá: á ktorzy przestrog się iey trzymáli, nád spodźiewánie byli vzdrawiáni, choćiażby też byli zwątpili lekárze o żyćiu ich. Teyże Boginiey służyli więc
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 44
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
soł postępuje Faeton/ wnęt i Niebo myślą swą pojmuje/ I Maury swe rączymi zarazem nogami/ I co pod gwiazdecznymi mieszkają ogniami/ Indyjczyki przebiega: Aż i tam przychodzi Nakoniec/ kędy właśnie jego ociec wschodzi. A Ze ze krwie samego Epafus właśnie wyszedł Jowisza wielkiego. Daje znać Poeta, że dla tego Epafa wierzono być synem Jowiszowym, że matka jego Jo, za Boginia zacną była chwalona od Egipczyków. Epafus ten był syn Jowiszów, który się był z krowy Jo urodził: tego też Egipcjanie zdawna, pod imieniem Apisa, chwalili, bo jednę osobę czasem ważą te imiona, Epafus i Apu. B Zawsze to zachowują
soł postępuie Pháeton/ wnęt y Niebo myślą swą poymuie/ Y Maury swe rączymi zárázem nogámi/ Y co pod gwiazdecznymi mieszkaią ogniámi/ Indiyczyki przebiega: Aż y tám przychodźi Nákoniec/ kędy własnie iego oćiec wschodźi. A Ze ze krwie sámego Epáphus własnie wyszedł Iowiszá wielkiego. Dáie znáć Poetá, że dla tego Epáphá wierzono bydź synem Iowiszowym, że matká iego Io, za Boginia zacną byłá chwalona od AEgiptczykow. Epaphus ten był syn Iowiszow, ktory się był z krowy Io vrodził: tego też AEgiptcyánie zdawná, pod imieniem Apisa, chwalili, bo iednę osobę czasem ważą te imioná, Epáphus y Apu. B Záwsze to záchowuią
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 46
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
. 8. Ale cóż mówi? Blisko ciebie jest słowo w uściech twoich/ i w sercu twoim: Toć jest słowo wiary/ które opowiadamy: 9. Ze jeślibyś usty wyznał PAna JEzusa/ i uwierzyłbyś w sercu twoim że go Bóg zmartwych wzbudził/ zbawiony będziesz. 10. ABowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości/ ale się usty wyznanie dzieje ku zbawieniu. 11. Bo Pismo mówi: Wszelki/ kto weń wierzy/ nie będzie pohańbiony. 12. Gdyż niemasz różności miedzy Żydem i Grekiem. Bo tenże PAN wszystkich/ bogaty jest ku wszystkim/ którzy go wzywają. 13. Każdy bowiem
. 8. Ale coż mowi? Blisko ćiebie jest słowo w uśćiech twojich/ y w sercu twojim: Toć jest słowo wiáry/ ktore opowiádamy: 9. Ze jeslibys usty wyznał PAná JEzusá/ y uwierzyłbyś w sercu twojim że go Bog zmartwych wzbudźił/ zbáwiony będźiesz. 10. ABowiem sercem wierzono bywa ku spráwiedliwośći/ ále śię usty wyznánie dźieje ku zbáwieniu. 11. Bo Pismo mowi: Wszelki/ kto weń wierzy/ nie będźie poháńbiony. 12. Gdyż niemász roznośći miedzy Zydem y Grekiem. Bo tenże PAN wszystkich/ bogáty jest ku wszystkim/ ktorzy go wzywáją. 13. Káżdy bowiem
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 169
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
, na Toletańskim ustanowiono Konsylium, przeciw Priscellianistów Heretyków, co chętnie Wisigitowie przyjęli z Wiarą. Toż potwierdzono na innych Toletańsikich Synodach Anno Domini 589 i we Mszy Świętej toż samo dołożono w całej Hiszpanii: Filioque pracedii: po całej Francyj i Niemczech za Karola Wielkiego toż samo obserwować się poczeło, i w Rzymie tak wierzono pod utratą zbawienia; ale dla wielu racyj, publicznie tego nie intimowano, aż Benedykt VIII. Papież, Rzymskie złożywszy Konsylium, ten przydatek w Credo powagą swoją stwierdził, i śpiewać kazał we Mszy. Berno Abbas Agiensis. Napisał potym Fociusz Księgę, którą dowodzi, że Duch Święty pochodzi od Ojca. ale nie probuje
, na Toletańskim ustanowiono Koncilium, przeciw Priscellianistow Heretykow, co chętnie Wisigitowie przyieli z Wiarą. Toż potwierdzono na innych Toletańsikich Synodach Anno Domini 589 y we Mszy Swiętey toż samo dołożono w całey Hiszpanii: Filioque pracedii: po całey Franćyi y Niemczech za Karola Wielkiego toż samo obserwować się poczeło, y w Rzymie tak wierzono pod utratą zbawienia; ale dla wielu racyi, publicznie tego nie intimowano, aż Benedykt VIII. Papież, Rzymskie złożywszy Koncilium, ten przydatek w Credo powagą swoią stwierdził, y spiewać kazał we Mszy. Berno Abbas Agiensis. Napisał potym Fociusz Księgę, ktorą dowodzi, że Duch Swięty pochodzi od Oyca. ale nie probuie
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1139
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
remedia i srzodków swarnych niewiast zażywając, które gdy im słusznych przyczyn swarząc się nie staje, do łajania się udają. Jednak znać przecię że kiedyś Luciana czytał opusculo de Calumnia[...] , który napisał, ze kto chce drugiego do ludzi zle udać, potrzeba aby coś podobnego ku prawdzie nn powiadał, jeśli chce aby jemu wierzono bo inaczej nic nie sprawi. Opisuje bowie coś podobnego Zakonowi Jesuickiemu, aleć pewnie nie Zakon Jesuicki jaki jest sam wsobie; ale taki jaki jest w głowie jego. Opisuje Jesuity, lecz nie takie jakowymi są rzeczą samą, ale jakimi się jemu być zdadzą, przez okulary afektu nie dobrego na nie patrzącemu.
remedia y srzodkow swárnych niewiast zázywaiąc, ktore gdy im słusznych przyczyn swárząc się nie stáie, do łáiánia się vdáią. Iednak znáć przećię że kiedyś Luciáná czytał opusculo de Calumnia[...] , ktory nápisał, ze kto chce drugiego do ludzi zle vdáć, potrzebá áby cos podobnego ku prawdzie nn powiádał, iesli chce áby iemu wierzono bo inaczey nic nie sprawi. Opisuie bowie coś podobnego Zakonowi Iesuickiemu, áleć pewnie nie Zakon Iesuicki iáki iest sam wsobie; ále táki iáki iest w głowie iego. Opisuie Iesuity, lecz nie tákie iákowymi są rzeczą sámą, ále iákimi się ięmu bydź zdadzą, przez okulary áffektu nie dobrego ná nie patrzącemu.
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 8
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
duszę swoję/ tudzież i na bliźniego/ uczą i trzymają/ iż w tej sprawie zawikłanej i niewidomej potrzeba nieskwapliwie/ ostróżnie/ z poradą i uważnie sobie postępować/ bo o rzecz wielką idzie o żywot ludzi. Mają po sobie tedy dowody. Naprzód prawem Cesarskim obwarowano zwłaszcza Karola Wielkiego Cesarza/ aby samemu powołaniu złoczynców niewierzono/ chybaby osoba powołana/ już była przed tym podejrzana/ i inne były dokumenta abo dowody na tęż osobę powołaną. Toż trzyma i uczy Delrius lib. 5. f. 3. Dla tegoż zaden temu przeczyć nie może/ aby tu niebyło wielkiego niebezpieczeństwa Sędziemu strony urazy zawiedzienia wielkiego sumnienia/ gdyż
duszę swoię/ tudziesz y ná bliźniego/ vczą y trzymáią/ iż w tey spráwie zawikłáney y niewidomey potrzebá nieskwapliwie/ ostrożnie/ z porádą y vwáżnie sobie postępować/ bo o rzecz wielką idzie o żywot ludzi. Máią po sobie tedy dowody. Naprzod prawem Cesarskim obwárowano zwłasczá Karola Wielkiego Cesarza/ aby sámemu powołaniu złoczyncow niewierzono/ chybaby osoba powołana/ iuż byłá przed tym podeyrzána/ y inne były dokumenta ábo dowody ná tęż osobę powołaną. Toż trzyma y vczy Delrius lib. 5. f. 3. Dla tegosz zaden temu przecżyć nie może/ áby tu niebyło wielkiego niebespieczenstwa Sędziemu strony vrázy záwiedzienia wielkiego sumnienia/ gdysz
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 53
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
