Piotra, Mikołaja Kochanowskich etc. wielkich Kawalerów Malteńskich, chorążych, Homerów sarmackich nieśmiertelnej pamięci – prawnuczką, wnuczką, synowicą, siostrą; nie bez żalu Małżeńskiego, nie bez tęsknice Synowskiej, kiedy liście opada, ach, właśnie w te czasy, pozbawiwszy rodziny i żywej okrasy, dnia 26 roku 1649 sprawiła od Adriana z Wieszczyc Wieszczyckiego, brata i szwagra nie farbami, ale łzami wystawiona I
Omne aurum in comparatione eius arena est exigua et argentum tanquam lutum aestimabitur in comparatione illius. Perdidisti animae solacium, vitae subsidium, annorum luctamentum, laboris adiumentum, fortunae utriusque participem. Sed ferendum est, quod inevitabilis fatorum inclementia umeris superimposuit.
Hinc
Piotra, Mikołaja Kochanowskich etc. wielkich Kawalerów Malteńskich, chorążych, Homerów sarmackich nieśmiertelnej pamięci – prawnuczką, wnuczką, synowicą, siostrą; nie bez żalu Małżeńskiego, nie bez tesknice Synowskiej, kiedy liście opada, ach, właśnie w te czasy, pozbawiwszy rodziny i żywej okrasy, dnia 26 roku 1649 sprawiła od Adriana z Wieszczyc Wieszczyckiego, brata i szwagra nie farbami, ale łzami wystawiona I
Omne aurum in comparatione eius arena est exigua et argentum tanquam lutum aestimabitur in comparatione illius. Perdidisti animae solacium, vitae subsidium, annorum luctamentum, laboris adiumentum, fortunae utriusque participem. Sed ferendum est, quod inevitabilis fatorum inclementia umeris superimposuit.
Hinc
Skrót tekstu: WieszczArchGur
Strona: 49
Tytuł:
Archetyp
Autor:
Adrian Wieszczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory poetyckie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Anna Gurowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2001
SIELANKIabo Pieśni J. Adriana z Wieszczyc Wieszczyckiego, pisane w Niepołomicachroku 1634 Rozmowa Damofon i Pan
Pod wielostoczną górą, kędy piękne zdroje Kalliroe wywodzi, tam przechadzki swoje odprawował człek smutny. Był on o tej dobie, gdy mu zaczął malować włos jagody obie. Cóż miał innego czynić, kiedy w onym domu cieszyć frasowliwego nie było nikomu. Często, o
SIELANKIabo Pieśni J. Adriana z Wieszczyc Wieszczyckiego, pisane w Niepołomicachroku 1634 Rozmowa Damofon i Pan
Pod wielostoczną górą, kędy piękne zdroje Kalliroe wywodzi, tam przechadzki swoje odprawował człek smutny. Był on o tej dobie, gdy mu zaczął malować włos jagody obie. Cóż miał innego czynić, kiedy w onym domu cieszyć frasowliwego nie było nikomu. Często, o
Skrót tekstu: WieszczSielGur
Strona:
Tytuł:
Sielanki albo Pieśni
Autor:
Adrian Wieszczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory poetyckie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Anna Gurowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2001
, swoim bezecną nauką szkodzą nieprzyjacielom, ci iż są przyrodzeniu nieprzyjacielmi, na garle mają być karani, A prawa pozniejsze. Trzeba wiedzieć, iż ci wszyscy, których lud pospolity czarownikami zowie, także i ci którzy się wieszczeniem bawią, karanie na garle mają od- nosić. Na inszym zaś miejscu. Nie godzi się nikomu wieszczyc, bo ktoby się tego śmiał ważyć, mieczem karany będzie. I przydają. Są tacy obojej płci, którzy nauką czarnoksięską, o zdrowiu ludzi niewinnych przemyślawają, umysły białychgłów ku nieućciwości i wszeteczeństwu nakłaniają, ci wszyscy bestiom na pożarcie mają być dani. Do przełożenia zaś skargi na nie, każdym ma być przypuszczany,
, swoim bezecną náuką szkodzą nieprzyiaćielom, ći iż są przyrodzeniu nieprzyiaćielmi, ná gárle máią bydź karáni, A práwá poznieysze. Trzebá wiedzieć, iż ci wszyscy, ktorych lud pospolity czárownikámi zowie, tákże y ci ktorzy sie wiesczeniem báwią, karánie ná gárle máią od- nośić. Ná inszym záś mieyscu. Nie godzi sie nikomu wiesczyc, bo ktoby sie tego śmiał ważyć, mieczem karány będzie. Y przydáią. Są tácy oboiey płći, ktorzy náuką czárnoxięską, o zdrowiu ludzi niewinnych przemyślawáią, vmysły białychgłow ku nieuććiwośći y wszeteczeństwu nákłaniáią, ći wszyscy bestyom ná pożárćie máią bydź dáni. Do przełożenia záś skárgi ná nie, káżdym ma bydź przypusczány,
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 7
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
odebral ląk wielką sztukę, jako Ich Mć Panowie Revizorowie widzieli, także i gruntów polowych niemalą sztukę w czym barzo wieś nadubozala. Wciów Naszych Milosciwych Panów i Dobrodziejów najnizsi poddani wojci Lisowscy. — (Sup. do Kap. Gniezn. II, N 39).
6412. (43) Supplika pokorna od poddanych wsi Wieszczyc.
Jaśnie Wielmożni, Wielmożni, Milosciwi Panowie Dobrodzieje. W ostatniej zostający toni my ubodzy ludzie wolamy i suplikujemy do Majęstatu Boskiego, aby nas raczyl podzwignąc z naszych ciężkich nadzwyczay opressji, które ponosiemy od I. M. Pana Piotrkowskiego starosty klucza Umiejowskiego, jako to: ról zadnych niemamy, tylko z jednych ląk nadanych
odebral ląk wielką sztukę, iako Ich Mć Panowie Revizorowie widzieli, takze y gruntow polowych niemalą sztukę w czym barzo wies nadubozala. Wciow Naszych Milosciwych Panow y Dobrodzieiow naynizsi poddani woyci Lisowscy. — (Sup. do Kap. Gniezn. II, N 39).
6412. (43) Supplika pokorna od poddanych wsi Wieszczyc.
Iasnie Wielmozni, Wielmozni, Milosciwi Panowie Dobrodzieie. W ostatniey zostaiący toni my ubodzy ludzie wolamy y suplikuiemy do Maiestatu Boskiego, aby nas raczyl podzwignąc z naszych cięszkich nadzwyczay oppressyi, ktore ponosiemy od I. M. Pana Piotrkowskiego starosty klucza Umieiowskiego, iako to: rol zadnych niemamy, tylko z iednych ląk nadanych
Skrót tekstu: SupGniezUl
Strona: 765
Tytuł:
Suppliki poddanych kapituły gnieźnieńskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1738
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
, co deklarowal, a niewypelnil, i gdy woda przybierze, ledwie z duszami po kępach ukryc się mozemy, a na podatki u szlachty zaporzyczac się musimy, i gdy czas przyjdzie, choć ostatnie bydlę, to musiemy zprzedać a oddać. Za uznaną świętą sprawiedliwość blagac będziemy Majęstat Boski co moment, jako wierni poddani wieś Wieszczyce. — (Sup. do Kap. Gniezn. II, N 35).
4613. (44) Supplicant coloni de Karniszewo 1738.
Jaśnie Wielmożni Wielmożni Panowie i Dobrodzieje. We wsi Karniszewie wielkiego poglownego na jednę ratę złotych 163 i groszy 13 kilku nas chłopów zaplacic żadnem sposobem niemozemy. I. M. X
, co deklarowal, a niewypelnil, y gdy woda przybierze, ledwie z duszami po kępach ukryc się mozemy, a na podatki u szlachty zaporzyczac się musimy, y gdy czas przyidzie, choc ostatnie bydlę, to musiemy zprzedac a oddac. Za uznaną swiętą sprawiedliwość blagac będziemy Maiestat Boski co moment, iako wierni poddani wies Wieszczyce. — (Sup. do Kap. Gniezn. II, N 35).
4613. (44) Supplicant coloni de Karniszewo 1738.
Iasnie Wielmozni Wielmozni Panowie y Dobrodzieie. We wsi Karniszewie wielkiego poglownego na iednę ratę zlotych 163 y groszy 13 kilku nas chlopow zaplacic zadnem sposobem niemozemy. I. M. X
Skrót tekstu: SupGniezUl
Strona: 765
Tytuł:
Suppliki poddanych kapituły gnieźnieńskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1738
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
OGRÓD ROZKOSZNY Miłości Bożej wesołemi liliami, purpurowemi różami, nieśmiertelnemi amarantami dostatnie obfitujący, z których na znak nieśmiertelnej zgody i miłości wiecznej od Stworzyciela stworzeniumisternie uwity ofiarowała wieniec. ADRIAN z WIESZCZYC WIESZCZYCKI z niską pokorą i dzięką wystawia go i wynosi.
Surge Aquilo et veni Auster, perfla hortum meum et fluant aromata illius. Cant. 4
Tu, gdzie sarmaccy wielcy monarchowie koronę biorą najjaśniejszej głowie, Władysław Czwarty zszedł przez dekret Boski, Jan po niem został królem sławnej Polski. Tu Janusz panem był, książę
OGRÓD ROZKOSZNY Miłości Bożej wesołemi lilijami, purpurowemi różami, nieśmiertelnemi amarantami dostatnie obfitujący, z których na znak nieśmiertelnej zgody i miłości wiecznej od Stworzyciela stworzeniumisternie uwity ofiarowała wieniec. ADRIAN z WIESZCZYC WIESZCZYCKI z niską pokorą i dzięką wystawia go i wynosi.
Surge Aquilo et veni Auster, perfla hortum meum et fluant aromata illius. Cant. 4
Tu, gdzie sarmaccy wielcy monarchowie koronę biorą najjaśniejszej głowie, Władysław Czwarty zszedł przez dekret Boski, Jan po niem został królem sławnej Polski. Tu Janusz panem był, książę
Skrót tekstu: WieszczOgródGur
Strona: 73
Tytuł:
Ogród rozkoszy
Autor:
Adrian Wieszczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
emblematy
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory poetyckie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Anna Gurowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2001
Ks.M. szukają, gdy się same do domu Twego turmatim cisną. Ręka Pańska nad W.Ks.M., która niech w długie lata błogosławi, w zdrowiu chowa i na miejscu dziadowskim w senacie osadzi – życzę uprzejmie, W.Ks.M., Pana mego Miłościwego życzliwy sługa Adrian z Wieszczyc Wieszczycki I CZĘŚĆ PIERWSZA wieńca Miłości Bożej z piąci lilijowych kwiatów uwita LILIJOWA
Rex et divina praeditus mente psalmographus, qui plectrum cum sceptro iunxit, suum illud omnium princeps epithalamion, quod aeterno Ecclesiae Sponso, Iesu Christo Domino, ad mysticae concentum citharae panxit, a liliis ordiri voluit. Enimvero amoenissima suaveolentia, candoris elegantia primum sibi
X.M. szukają, gdy się same do domu Twego turmatim cisną. Ręka Pańska nad W.X.M., która niech w długie lata błogosławi, w zdrowiu chowa i na miejscu dziadowskim w senacie osadzi – życzę uprzejmie, W.X.M., Pana mego Miłościwego życzliwy sługa Adrian z Wieszczyc Wieszczycki I CZĘŚĆ PIERWSZA wieńca Miłości Bożej z piąci lilijowych kwiatów uwita LILIJOWA
Rex et divina praeditus mente psalmographus, qui plectrum cum sceptro iunxit, suum illud omnium princeps epithalamion, quod aeterno Ecclesiae Sponso, Iesu Christo Domino, ad mysticae concentum citharae panxit, a liliis ordiri voluit. Enimvero amoenissima suaveolentia, candoris elegantia primum sibi
Skrót tekstu: WieszczOgródGur
Strona: 76
Tytuł:
Ogród rozkoszy
Autor:
Adrian Wieszczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
emblematy
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory poetyckie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Anna Gurowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2001
