konsystencyj, hybern i wszelkiej eksakcyj, quod majus evincendo, dobra duchowne, gdy niestało im gotowizny, residuum kościelnego srebra zostawą odbyli. Ipan hetman wziąwszy pieniądze, żołnierzów w dobrach ich postawił, którzy siła szkód bardzo poczynili. Ventum ad haec, że kaplice różne w zamku popieczętowano, księży poodprawiano, zwłaszcza kursistów i wikarych, z ambon promulgowano i t. d. Co za koniec będzie, patebit.
Sejm był w Grodnie 1693 Anno, podczas którego siła było inwektyw na ip. Unichowskiego wojewodę trockiego, et arguebatur furti, co mu publice zadawali ipanowie Sapiehowie per se et per subordinatas personas, przez posłów, zwłaszcza ip. Szymkowic i
konsystencyj, hybern i wszelkiéj exakcyj, quod majus evincendo, dobra duchowne, gdy niestało im gotowizny, residuum kościelnego srebra zostawą odbyli. Jpan hetman wziąwszy pieniądze, żołnierzów w dobrach ich postawił, którzy siła szkód bardzo poczynili. Ventum ad haec, że kaplice różne w zamku popieczętowano, księży poodprawiano, zwłaszcza kursistów i wikarych, z ambon promulgowano i t. d. Co za koniec będzie, patebit.
Sejm był w Grodnie 1693 Anno, podczas którego siła było inwektyw na jp. Unichowskiego wojewodę trockiego, et arguebatur furti, co mu publice zadawali jpanowie Sapiehowie per se et per subordinatas personas, przez posłów, zwłaszcza jp. Szymkowic i
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 175
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
.” A chłop: „Baranie boży”; ksiądz zaś: „Czyś pijanem?” Więc ten: „Wżdyć za rok będzie baranek baranem; Takeście mi kazali w tamtym mówić poście. Kiedy w dobrym chowaniu, i prędzej uroście.” 140. KAZANIE WIELKOPIĄTKOWE
Pił pleban w Wielki Czwartek z wikarym do świtu. Więc gdy wedle starego na ambonę kwitu Iść przyszło, rzecze pleban: „Mój księże wikary,
Żal mi Pana Jezusa bez końca, bez miary, Że słowa rzec nie mogą; proszą, miły panie, Chciejcież za mnie tak smutne powiedzieć kazanie.” Ten też, gdy głową strudzi gorzałczanym dymem
.” A chłop: „Baranie boży”; ksiądz zaś: „Czyś pijanem?” Więc ten: „Wżdyć za rok będzie baranek baranem; Takeście mi kazali w tamtym mówić poście. Kiedy w dobrym chowaniu, i prędzej uroście.” 140. KAZANIE WIELKOPIĄTKOWE
Pił pleban w Wielki Czwartek z wikarym do świtu. Więc gdy wedle starego na ambonę kwitu Iść przyszło, rzecze pleban: „Mój księże wikary,
Żal mi Pana Jezusa bez końca, bez miary, Że słowa rzec nie mogą; proszą, miły panie, Chciejcież za mnie tak smutne powiedzieć kazanie.” Ten też, gdy głową strudzi gorzałczanym dymem
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 261
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
ten: „Wżdyć za rok będzie baranek baranem; Takeście mi kazali w tamtym mówić poście. Kiedy w dobrym chowaniu, i prędzej uroście.” 140. KAZANIE WIELKOPIĄTKOWE
Pił pleban w Wielki Czwartek z wikarym do świtu. Więc gdy wedle starego na ambonę kwitu Iść przyszło, rzecze pleban: „Mój księże wikary,
Żal mi Pana Jezusa bez końca, bez miary, Że słowa rzec nie mogą; proszą, miły panie, Chciejcież za mnie tak smutne powiedzieć kazanie.” Ten też, gdy głową strudzi gorzałczanym dymem: „I mnieć go żal, i mnieć był — powie — nie ojczymem.” Tak nic nie
ten: „Wżdyć za rok będzie baranek baranem; Takeście mi kazali w tamtym mówić poście. Kiedy w dobrym chowaniu, i prędzej uroście.” 140. KAZANIE WIELKOPIĄTKOWE
Pił pleban w Wielki Czwartek z wikarym do świtu. Więc gdy wedle starego na ambonę kwitu Iść przyszło, rzecze pleban: „Mój księże wikary,
Żal mi Pana Jezusa bez końca, bez miary, Że słowa rzec nie mogą; proszą, miły panie, Chciejcież za mnie tak smutne powiedzieć kazanie.” Ten też, gdy głową strudzi gorzałczanym dymem: „I mnieć go żal, i mnieć był — powie — nie ojczymem.” Tak nic nie
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 261
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Skądże jej to? Bo w niej z pierwszego grzechu całe księsto myto. Nieszczęścieć to, nie święta woda, myślę sobie, Gdzie się wszytko pogańskie plugastwo oskrobie. Nie dla inszej przyczyny kurew tu tak wiele Jako nigdzież, bo grzeszą w nadzieję kąpiele. 449. KwesTIO DO KSIĘŻY
Cóż odpowiecie, mój księże wikary? Mojżesz, on Mojżesz, pierwszy kapłan stary, Gdy raz i drugi konwersuje z Bogi, Jasne mu z czoła wyrastają rogi; Wy, konwersując z swym Stwórcą do woli, Pytam, czemuście dotychczas gomoli. Wiem ja odpowiedź na takie zarzuty: Bo sami z ludzi robicie kornuty. 450. NA UCZONE WIERSZE
Skądże jej to? Bo w niej z pierwszego grzechu całe księsto myto. Nieszczęścieć to, nie święta woda, myślę sobie, Gdzie się wszytko pogańskie plugastwo oskrobie. Nie dla inszej przyczyny kurew tu tak wiele Jako nigdzież, bo grzeszą w nadzieję kąpiele. 449. QUAESTIO DO KSIĘŻY
Cóż odpowiecie, mój księże wikary? Mojżesz, on Mojżesz, pierwszy kapłan stary, Gdy raz i drugi konwersuje z Bogi, Jasne mu z czoła wyrastają rogi; Wy, konwersując z swym Stwórcą do woli, Pytam, czemuście dotychczas gomoli. Wiem ja odpowiedź na takie zarzuty: Bo sami z ludzi robicie kornuty. 450. NA UCZONE WIERSZE
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 381
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, Aby księdza nie wołał i więcej nie broił. Niechajże odtąd Jędrzej już nie pija miodu, Żeby na potym w izbie nie naczynił smrodu, Bo by nas na moskiewskich stolników nie stało, Że by ich dwa tuziny przy nim blwało, s...o;
Ksiądz też zawsze na prawie; niemasz wikarego, Co by go absolwował z grzechu śmierdzącego. 837. Mądrość dziewek gdańskich.
Trzy dzieweczki się były na szpacyr wybrały Ze Gdańska, a gdy z onej uciechy wracały Nazad do domów, niżli miały się rozchodzić, Wstąpiły do winiarza, chcący się ochłodzić. Kazały sobie halbę dać wina ryńskiego, Jedna o drugiej będąc rozumienia
, Aby księdza nie wołał i więcej nie broił. Niechajże odtąd Jędrzej już nie pija miodu, Żeby na potym w izbie nie naczynił smrodu, Bo by nas na moskiewskich stolnikow nie stało, Że by ich dwa tuziny przy nim blwało, s...o;
Ksiądz też zawsze na prawie; niemasz wikarego, Co by go absolwował z grzechu śmierdzącego. 837. Mądrość dziewek gdańskich.
Trzy dzieweczki się były na szpacyr wybrały Ze Gdańska, a gdy z onej uciechy wracały Nazad do domow, niżli miały się rozchodzić, Wstąpiły do winiarza, chcący się ochłodzić. Kazały sobie halbę dać wina ryńskiego, Jedna o drugiej będąc rozumienia
Skrót tekstu: TrembWierszeWir_II
Strona: 301
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Jakub Teodor Trembecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1643 a 1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1643
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1911
rotmistrza patrzyć i na wodza. Jako kiedy daleka znuży kogo chodzą, Odwag, zdrowia i kosztów znaczne czyniąc cugi, Za zasługami chodzić powinny wysługi; Które, jeśli tak rychło metu nie dożeną, Pospolicie swą zwłokę nagradzają ceną. CHORUS PANIEN
Idź, sędzia, na trybunał, kędy słońcem jarym Boskim cię sprawiedliwość oświeci wikarym. Niechaj cnota pociechę, niechaj grzech wet wetem, Niewinność ma za twoim obronę dekretem. Sądź, rządź długo bez wszelkiej z tego szczęścia gluzy — Tegoć bracia i życzą z Apollinem muzy, Które już powracając w swoje Helikony, Na twe przyszłe honory głośne ciągną struny I nie będzie im ciężko z nowym ci się wieńcem
rotmistrza patrzyć i na wodza. Jako kiedy daleka znuży kogo chodzą, Odwag, zdrowia i kosztów znaczne czyniąc cugi, Za zasługami chodzić powinny wysługi; Które, jeśli tak rychło metu nie dożeną, Pospolicie swą zwłokę nagradzają ceną. CHORUS PANIEN
Idź, sędzia, na trybunał, kędy słońcem jarym Boskim cię sprawiedliwość oświeci wikarym. Niechaj cnota pociechę, niechaj grzech wet wetem, Niewinność ma za twoim obronę dekretem. Sądź, rządź długo bez wszelkiej z tego szczęścia gluzy — Tegoć bracia i życzą z Apollinem muzy, Które już powracając w swoje Helikony, Na twe przyszłe honory głośne ciągną struny I nie będzie im ciężko z nowym ci się wieńcem
Skrót tekstu: PotSielKuk_I
Strona: 119
Tytuł:
Sielanka
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
przez IKs. Antoniego Jarczewskiego, komendarza zasławskiego, ex libro metrices baptisatorum wydaną; item ekstraktem ex albumo congregationis Imaculate Konceptionis Beatissime Virginis Marie Soc. Jezu w te słowa: „P.M.D. Andrzej Matuszewic, pincernades minscensis, Joannis et Anne filius, venit Vilna cum patentibus sodalitatis anno millesimo sexcentesimo octuagesimo quartowikarego zasławskiego z księgi metrykalnej chrztów wydaną; dalej wypisem z księgi wpisów zgromadzenia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Panny Marii Tow. Jezusowego w te słowa: „JWP. (Perillustris Magnificus Dominus) Andrzej Matuszewic, cześnikowicz miński, syn Jana i Anny, przybył z Wilna z zaświadczeniami sodalicji w r. 1684”, dnia osimnastego apryla
przez JKs. Antoniego Jarczewskiego, komendarza zasławskiego, ex libro metrices baptisatorum wydaną; item ekstraktem ex albumo congregationis Immaculatae Conceptionis Beatissimae Virginis Mariae Soc. Jesu w te słowa: „P.M.D. Andrzej Matuszewic, pincernades minscensis, Ioannis et Annae filius, venit Vilna cum patentibus sodalitatis anno millesimo sexcentesimo octuagesimo quartowikarego zasławskiego z księgi metrykalnej chrztów wydaną; dalej wypisem z księgi wpisów zgromadzenia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Panny Marii Tow. Jezusowego w te słowa: „JWP. (Perillustris Magnificus Dominus) Andrzej Matuszewic, cześnikowicz miński, syn Jana i Anny, przybył z Wilna z zaświadczeniami sodalicji w r. 1684”, dnia osimnastego apryla
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 777
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
w życiu tego Konstantyna. Jest pospolita Pisarzów sentencja katolickich i Kanonistów wielu, iż ten Cesarz Rzymu uczynił donację Sylwestrowi Papieżowi i Succedaneis jego Biskupom Rzymskim in perpetuum, na co dał i Diploma albo List swój Cesarski po chrzcie Z. dnia czwartego, zaswego Konsulatu czwarty raz, a Gallikana konsulatu piąty raz, uznając Biskupa Rzymskiego Wikarym Chrystusowym, Następcą Z: Piotra i inne Stolice: Aleksandryjską, Antiocheńską, Jerozolimską, Konstantynopolitańską, jemu jako Universali Episcopo podając, i wszytkich po świecie Biskupów na wschodzie i zachodzie na południu i pułnocy. Pałac swój Lateraneński mu darował, Mitrę swą albo Koronę z dokładem, aby z złota najprzedniejszego była, z klejnotami,
w życiu tego Konstantyna. Iest pospolita Pisarzow sentencya katolickich y Kanonistow wielu, iż ten Cesarz Rzymu uczynił donacyę Sylwestrowi Papieżowi y Succedaneis iego Biskupom Rzymskim in perpetuum, na co dał y Diploma albo List swoy Cesarski po chrzcie S. dnia czwartego, zaswego Konsulatu czwarty raz, á Gallikana konsulatu piąty raz, uznaiąc Biskupa Rzymskiego Wikarym Chrystusowym, Następcą S: Piotra y inne Stolice: Alexandriyską, Antyocheńską, Ierozolimską, Konstantynopolitańską, iemu iako Universali Episcopo podaiąc, y wszytkich po swiecie Biskupow na wschodzie y zachodzie na południu y pułnocy. Pałac swoy Lateraneński mu darował, Mitrę swą albo Koronę z dokładem, aby z złota nayprzednieyszego była, z kleynotami,
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 651
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
dystynkcyj między Prawem Królewskim i Kapłańskim: między Kościołem, który jest Ciałem Chrystusowym mistycznym, i między Świeckim Rządcą!
Tak ufundowawszy swą władzę Duchowną Elżbieta, wszystkie dochody Duchownych do swego Skarbu wzieła: Dziesięciny, Pierwiastki Biskupstw, Plebanii, alias pierwszego Roku intraty nowego Biskupa i Plebana, co była Maria przywróciła. Postanowiła swej władzy Wikarych, i Komisarzów, pieczęć im osobna zrobić kazała: Ustawy na karanie Heretyków skasowała, żadnej nauki mieć za Heretycką nie kazała, aż by cztery Zbory Powszechne tak decydowały, albo Parlament tak osądził; aby wyznanie Wiary każdy według zdania swego odmienił, i ułożył Na co Biskupi niepozwalali. Mszę Z. i Modlitwy do
distynkcyi między Prawem Krolewskim y Kapłańskim: między Kościołem, ktory iest Ciałem Chrystusowym mistycznym, y między Swieckim Rządcą!
Tak ufundowawszy swą włádzę Duchowną Elżbieta, wszystkie dochody Duchownych do swego Skarbu wzieła: Dziesięciny, Pierwiastki Biskupstw, Plebanii, alias pierwszego Roku intraty nowego Biskupa y Plebana, co byłá Marya przywrociła. Postanowiła swey władzy Wikarych, y Kommissarzow, pieczęć im osobna zrobić kazała: Ustawy na karanie Heretykow skassowała, żadney nauki mieć za Heretycką nie kazáła, aż by cztery Zbory Powszechne tak decydowały, albo Parlament tak osądził; aby wyznanie Wiary każdy według zdania swego odmienił, y ułożył Na co Biskupi niepozwalali. Mszę S. y Modlitwy do
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 108
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
tojest 30. Marca za Konsulatu swego wtedy czwarty raz sobie danego, i za Konsulatu kolegi jego Gallikana piąty raz obranego. Którego Diploma i Przywileja długiego te są contenta essentialia: Ze Konstantyn Cesarz za konsensem i radą całego Senatu Rzymskiego sądzi za rzecz pożyteczną to uczynić: aby jako B. Piotr jest Syna Bożego na ziemi Wikarym postanowionym, tak i Biskupi Rzymscy Stolicę jego osiadający, i władzę także jego Książęcą większą nad Ziemską Cesarską miełi, przyznaję, dając mu prym i następcom jego nad czterma: Aleksandryjską, Antiocheńską, Jerozolimską Carogrodzką Stolicami, jako też nad wszytkiemi w świecie Kościołami, Biskupami, i Kapłanami z oddaniem w posesją włości swoich w całym
toiest 30. Marca za Konsulatu swego wtedy czwarty raz sobię danego, y za Konsulatu kollegi iego Gallikana piąty raz obranego. Ktorego Diploma y Przywileia długiego te są contenta essentialia: Ze Konstantyn Cesarz za consensem y radą całego Senatu Rzymskiego sądzi za rzecz pożyteczną to uczynić: áby iako B. Piotr iest Syná Bożego na ziemi Wikarym postanowionym, tak y Biskupi Rzymscy Stolicę iego osiadaiący, y władzę także iego Xiązęcą większą nád Ziemską Cesarską miełi, przyznaię, daiąc mu prym y następcom iego nad czterma: Alexandriyską, Antiocheńską, Ierozolimską Carogrodzką Stolicami, iako też nad wszytkiemi w swiecie Kościołami, Biskupami, y Kapłanami z oddaniem w possessyą włości swoich w całym
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 204
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
