którego na Tronie tym WKM. usiadszy/ już ad clavum jej przyłożył rękę swoję i szczęśliwie zaczynasz moderati habenas. Oddawamy zatym wierne poddaństwo nasze WKM. z powinszowaniem Państwa tego/ na któreś wolnymi głosami naszymi wzięty jest/ nie mniej dla wysokich Przodków twoich cnot/ i przeciwko tej Rzeczyp zasług; jako swoich własnych Winszujemy i Ojczyźnie naszej że za łaską Bożą takiego sobie wzięła za Pana/ którego dignum imperio wprzód doświadczyła/ toż dopiero obrała. Szczęśliwe te czasy były i słusznie aurea saecula od starszych nazwane/ kiedy nie mógł być nikt Potentior, jeno melior, kiedy pojrzawszy na wszytkich/ obierano nalepszego nad wszytkich/ który miał panować wszytkim/
ktorego ná Tronie tym WKM. uśiadszy/ iuż ad clavum iey przyłożył rękę swoię i szczęśliwie záczynasz moderati habenas. Oddawamy zátym wierne poddánstwo násze WKM. z powinszowániem Panstwá tego/ ná ktoreś wolnymi głosami naszymi wźięty iest/ nie mniey dla wysokich Przodkow twoich cnot/ i przećiwko tey Rzeczyp zasług; iako swoich własnych Winszuiemy i Oyczyźnie naszey że zá łáską Bożą takiego sobie wźięłá zá Páná/ ktorego dignum imperio wprzod doświadczyłá/ toż dopiero obráłá. Szczęśliwe te czasy były i słusznie aurea saecula od starszych názwáne/ kiedy nie mogł być nikt Potentior, ieno melior, kiedy poyrzawszy ná wszytkich/ obierano nalepszego nád wszytkich/ ktory miał pánowáć wszytkim/
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 47
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
malis omnibus acerbius est videre quam audire, sed etiam quod ad omnes casus subitorum periculorum magis objecti sumus quam si abessemus. Cicero, Liber VI, Epistola ad Torquatum.
i wyroków nieodmienne narzekamy dekreta, żeśmy w tym tak na Ojczyznę nędznym, nie w swobodniejszych owych porodzili się czasach albo żeśmy ich dożyli. Winszujemy tym, którzy tych nierządów, tej narodu już więcej nie widzą ohydy. „Tęskno i żyć, tak wszędzie nędz publicznych jest pełno. Nic nade mnie nieszczęśliwszego (mówi konsul rzymską, nic szczęśliwszego nad Katula i że życie pędził chwalebnie, i że przed tymi życie zakończył czasami.” Prorsus vitae taedet, ita sunt
malis omnibus acerbius est videre quam audire, sed etiam quod ad omnes casus subitorum periculorum magis objecti sumus quam si abessemus. Cicero, Liber VI, Epistola ad Torquatum.
i wyroków nieodmienne narzekamy dekreta, żeśmy w tym tak na Ojczyznę nędznym, nie w swobodniejszych owych porodzili się czasach albo żeśmy ich dożyli. Winszujemy tym, którzy tych nierządów, tej narodu już więcej nie widzą ohydy. „Tęskno i żyć, tak wszędzie nędz publicznych jest pełno. Nic nade mnie nieszczęśliwszego (mówi konsul rzymską, nic szczęśliwszego nad Katula i że życie pędził chwalebnie, i że przed tymi życie zakończył czasami.” Prorsus vitae taedet, ita sunt
Skrót tekstu: KonSSpos
Strona: 109
Tytuł:
O skutecznym rad sposobie
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1760 a 1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1760
Data wydania (nie później niż):
1763
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma wybrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Juliusz Nowak-Dłużewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1955
, słomę i sieczkę.
– Po diable dyskrecyją, a nie dosyć by ukłonu sierot białychgłów, których stan wszelkie respekta zaszczycać powinny.
– Ukłon za ukłon, wiatrem żołnierz żyć nie będzie, albo pretensyją, albo krydkę przyjąć należy.
– Mam ochronę hetmańską z przypisem własnej ręki: „pod sądem zalecam”.
– Winszujemy specjału tak wielkiego i kłaniam WMćPani.
– Idź na złamanie szyi, niech cię łzy ubogich ludzi zatopią i z twoim niepodciwym znakiem.
Ba, jużci okrutne zamieszanie we wsi, kwik, bek, gdak, hałas, lament, gwałt, trzask, puk, grzmot, opresyja przebijają obłoki. Już chłopstwo poranione,
, słomę i sieczkę.
– Po dyjable dyskrecyją, a nie dosyć by ukłonu sierot białychgłow, których stan wszelkie respekta zaszczycać powinny.
– Ukłon za ukłon, wiatrem żołnierz żyć nie będzie, albo pretensyją, albo krydkę przyjąć należy.
– Mam ochronę hetmańską z przypisem własnej ręki: „pod sądem zalecam”.
– Winszujemy specyjału tak wielkiego i kłaniam WMćPani.
– Idź na złamanie szyi, niech cię łzy ubogich ludzi zatopią i z twoim niepodciwym znakiem.
Ba, jużci okrutne zamieszanie we wsi, kwik, bek, gdak, hałas, lament, gwałt, trzask, puk, grzmot, opresyja przebijają obłoki. Już chłopstwo poranione,
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 281
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
ktoś i gorzej, bo siła zazdrości. Nie pierwsza ty od matki wychodzisz z opieki. Aboś chciała na łonie jej mieszkać na wieki? I ona przy matce swej nie wiecznie mięszkała, I tyś się nie dlatego tak tu wychowała. Jużeście w stadle świętym, wszyscy wam dajemy Na szczęście i miłego życia winszujemy: Bodajeście długi wiek z sobą pomieszkali, Bodajeście wszelakich pociech doczekali! Potrawy postawiono. Do stołu siadajcie, W pośrodku mieśce pannie z panem młodym dajcie. Im-ci z sobą być: tak więc dwa szczepy zielone Stoją w nadobnym sadu pospołu sadzone. Panna nie wzniesie oka, serduszko w niej taje,
ktoś i gorzej, bo siła zazdrości. Nie pierwsza ty od matki wychodzisz z opieki. Aboś chciała na łonie jej mieszkać na wieki? I ona przy matce swej nie wiecznie mięszkała, I tyś się nie dlatego tak tu wychowała. Jużeście w stadle świętym, wszyscy wam dajemy Na szczęście i miłego życia winszujemy: Bodajeście długi wiek z sobą pomięszkali, Bodajeście wszelakich pociech doczekali! Potrawy postawiono. Do stołu siadajcie, W pośrodku mieśce pannie z panem młodym dajcie. Im-ci z sobą być: tak więc dwa szczepy zielone Stoją w nadobnym sadu pospołu sadzone. Panna nie wzniesie oka, serduszko w niej taje,
Skrót tekstu: SzymSiel
Strona: 105
Tytuł:
Sielanki
Autor:
Szymon Szymonowic
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Sielanki i pozostałe wiersze polskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1964
się skupione/ które służyły na skończenie abo zawarcie. Napis na karcie krótkiemi słowy wykładał dostatecznie/ i opowiadał te wdzięczne i nabożne przemysły abo Inwencje Ojcowskie: MORTVIS PER QVOS VIVIMVS VITAM PRECAMVR IMMORTALEM. SOCIETAS IESV BENE DE SE MERITIS GRATAE MEMORIAE PIGNVS EXHIBET. To jest: Umarłym, przez które tu żyjemy, Żywota wiecznego winszujemy. Ta Płachta abo Zasłona z tą swoją kartą abo Afiksyą papierową/ była złączona z widokiem tej opisanej Machiny/ tak iż na weściu do Kościoła/ aby więcej nie pragnęło oko/ doskonałą perspektywą podawała się widzeniu. Świece abo światło wcześnie rozłożone/ i rozstawione po gzemsie/ i pochodnie wielkie i mniejsze na srebrnych lichtarzach według
się skupione/ ktore służyły ná skończenie abo záwárćie. Nápis ná karćie krotkiemi słowy wykładał dostátecznie/ y opowiádał te wdźięczne y nabożne przemysły ábo Inwencye Oycowskie: MORTVIS PER QVOS VIVIMVS VITAM PRECAMVR IMMORTALEM. SOCIETAS IESV BENE DE SE MERITIS GRATAE MEMORIAE PIGNVS EXHIBET. To iest: Vmarłym, przez ktore tu żyiemy, Zywotá wiecznego winszuiemy. Tá Płáchtá ábo Zasłoná z tą swoią kártą ábo Affixyą pápierową/ byłá złączona z widokiem tey opisáney Máchiny/ tak iż ná weśćiu do Kośćiołá/ áby więcey nie prágnęło oko/ doskonáłą perspektywą podawáłá się widzeniu. Swiece ábo świátło wcześnie rozłożone/ y rozstáwione po gzemśie/ y pochodnie wielkie y mnieysze ná srebrnych lichtarzách według
Skrót tekstu: RelKat
Strona: C2
Tytuł:
Relacja albo przełożenie zacnej pamiątki i wspaniałego katafalku uczynionego przez ojców Societatis Jesu w ich kościele w domu profesów w Rzymie
Autor:
Antonio Gerardi
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Tematyka:
architektura
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
Votum Winszujące. Dziękujemy Mości Panie Marszałku, żeś dłużej niechciał contra torrentem niti Braterskich wotów, aleś podał rękę tej Lasce, która pod władzą jego columé fulcrumque bono publico będzie Województwa naszego. I zmego miejsca imieniem całego koła Rycerskiego nie tak osobie jego, tego honoru, jako honorowi i sobie tak godnego Scypiona winszujemy.
Propozycja uniwesalna Sejmiku Boni Ordinis. IJaśnie W. W. M. W. M. Panowie i Bracia. POnieważ zgodne vota i Beneplácitum Boskie już nam sporządziło Gospodarza, in cujus manibus z Laską Marszałkowską fortes i ordinem Sejmikowania naszego złożyliśmy. Zaczym non praetereat nos i najmniejsza particula bonae diei, a żebyśmy
Votum Winszujące. Dźiękujemy Mośći Pánie Márszáłku, żeś dłużey niechćiał contra torrentem niti Bráterskich wotow, aleś podáł rękę tey Lasce, która pod władzą jego columé fulcrumque bono publico będźie Wojewodztwá nászego. Y zmego mieyscá imieniem cáłego koła Rycerskiego nie ták osobie jego, tego honoru, jáko honorowi y sobie ták godnego Scypiona winszujemy.
Propozycya uniwesálna Seymiku Boni Ordinis. JJáśnie W. W. M. W. M. Pánowie y Bráćia. POnieważ zgodne vota y Beneplácitum Boskie już nam sporządźiło Gospodarza, in cujus manibus z Láską Márszáłkowską fortes y ordinem Seymikowánia nászego złożyliśmy. Záczym non praetereat nos y naymnieysza particula bonae diei, á żebyśmy
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: L8v
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
iż u nich bontempo bywało jednym się kontentować, albo żołądka bono habere, albo bono esse worka. Zaczym hoc in puncto nie tak trzeba publico laudo obmyślać communi bono, które po wielkiej części z prywatnego coalescit, jako żeby według proporcyj státus kondycyj i fortuny każdy circumscribat życie swoje quo ad modu, subsistendi.
Szlachcic. Winszujemy sobie nowego Kuchmistrza Koronnego, Cześnika, oraz Krajczego.
Szlachcic. Moś- Panie Bracie alboż to Sejmiki nasze jeszcze w cudze garki agłądać będą? i łokciem się albo kwartą bawić? nie ta ich profesja. Jeśli się mensura podoba, co wola, czeka W. M. Pana za Klauzura.
Szlachcic. Reformę to
iż u nich bontempo bywało jednym śię kontentowáć, álbo żołądka bono habere, álbo bono esse worka. Záczym hoc in puncto nie ták trzebá publico laudo obmyśláć communi bono, ktore po wielkiey częśći z prywátnego coalescit, jáko żeby według proporcyi státus kondycyi y fortuny káżdy circumscribat żyćie swoje quo ad modu, subsistendi.
Szláchćic. Winszujemy sobie nowego Kuchmistrza Koronnego, Cześnika, oraz Kráyczego.
Szláchćic. Moś- Pánie Bráćie álboż to Seymiki násze jeszcze w cudze garki agłądáć będą? y łokćiem śię álbo kwartą báwić? nie tá ich professya. Jeśli śię mensura podoba, co wola, czeka W. M. Páná zá Klauzurá.
Szláchćic. Reformę to
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: P6v
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
w tym wszystkim respons od W. K. M. dany będzie i że pożądany skutek tego poselstwa naszego nastąpi, szczęśliwego panowania na lat wiele w kwitnący R. P. W. K. M., panu swemu mciwemu, ichmci tych, od którycheśmy są posłani, tudzież też i swym imieniem życzemy i winszujemy. Stanisław Rudnicki marszałek sejmiku za zleceniem wszytkich. 180. Odpowiedź króla dana posłom sejmiku deputackiego województw poznańskiego i kaliskiego w Środzie we wrześniu 15? 1614 r.
Ta powolność i stateczne oddanie wiary przy powinnym poddaństwie, które wm. od obywatelów obudwu województw wielkopolskich na przeszłą elekcyją deputatów we Śrzedzie zgromadzonych przed majestat J. K
w tym wszystkim respons od W. K. M. dany będzie i że pożądany skutek tego poselstwa naszego nastąpi, szczęśliwego panowania na lat wiele w kwitnący R. P. W. K. M., panu swemu mciwemu, ichmci tych, od którycheśmy są posłani, tudzież też i swym imieniem życzemy i winszujemy. Stanisław Rudnicki marszałek sejmiku za zleceniem wszytkich. 180. Odpowiedź króla dana posłom sejmiku deputackiego województw poznańskiego i kaliskiego w Środzie we wrześniu 15? 1614 r.
Ta powolność i stateczne oddanie wiary przy powinnym poddaństwie, które wm. od obywatelów obudwu województw wielgopolskich na przeszłą elekcyją deputatów we Śrzedzie zgromadzonych przed majestat J. K
Skrót tekstu: AktaPozn_I_1
Strona: 444
Tytuł:
Akta sejmikowe województw poznańskiego i kaliskiego tom I
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
akta sejmikowe
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1616
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1616
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Włodzimierz Dworzaczek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Poznań
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1957
ć czymkolwiek, wszak obaczysz: Sera mu dać nie zawadzi, Aza nas do nieba wprowadzi. A ty też weźmij jagniątko.
BANACH A dobreć też teraz kurczątko. I Matce trzeba co dać, Że nam Syna da oglądać. Weź ty masła garnuszek,
Ja wezmę koszyk gruszek — Panience tej darujemy, Z radością jej winszujemy Miłego Bożego potomka, Która nie znała małżonka.
JENTEK Podźmyż tedy, niech nas sam Pan Bóg prowadzi, Który się nam objawił dziś, swojej czeladzi. Postquam venerunt
KOPERA Waści witam, Dzieciątko! Cóż cię tu wygnało, Tu na tę wielką nędzę na ten świat zesłało? Zaż się nie lepiej bogato narodzić Albo
ć czymkolwiek, wszak obaczysz: Sera mu dać nie zawadzi, Aza nas do nieba wprowadzi. A ty też weźmij jagniątko.
BANACH A dobreć też teraz kurczątko. I Matce trzeba co dać, Że nam Syna da oglądać. Weź ty masła garnuszek,
Ja wezmę koszyk gruszek — Panience tej darujemy, Z radością jej winszujemy Miłego Bożego potomka, Która nie znała małżonka.
JENTEK Podźmyż tedy, niech nas sam Pan Bog prowadzi, Ktory się nam objawił dziś, swojej czeladzi. Postquam venerunt
KOPERA Waści witam, Dzieciątko! Coż cię tu wygnało, Tu na tę wielką nędzę na ten świat zesłało? Zaż się nie lepiej bogato narodzić Albo
Skrót tekstu: AktPasOkoń
Strona: 180
Tytuł:
Akt Pasterski
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1648 a 1656
Data wydania (nie wcześniej niż):
1648
Data wydania (nie później niż):
1656
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
, żeby się im krzywda żadna nie działa. Zrozumiawszy di che razza był człowiek, powiedziałem, że się z tego bardzo cieszę, że my Polacy mamy nowego protektora w Genui, bo do tego czasu nie mieliśmy jedno jednego w Rzymie, z kolegium kardynalskiego, a że się nam drugi w Genui ozwał, winszujemy sobie tego. Postrzegł on dobry mąż, że go poszlakowano, i traktowano tak jako tego był godzien; pocznie, się uśmiechając, chwalić mię, żem dobrze po włosku mówił, i że znać żem bywał w tamtych krajach, jednak żebym sobie służyć kazał, jeśli on w czem może. Podziękowałem
, żeby się im krzywda żadna nie działa. Zrozumiawszy di che razza był człowiek, powiedziałem, że się z tego bardzo cieszę, że my Polacy mamy nowego protektora w Genui, bo do tego czasu nie mieliśmy jedno jednego w Rzymie, z kollegium kardynalskiego, a że się nam drugi w Genui ozwał, winszujemy sobie tego. Postrzegł on dobry mąż, że go poszlakowano, i traktowano tak jako tego był godzien; pocznie, się uśmiechając, chwalić mię, żem dobrze po włosku mówił, i że znać żem bywał w tamtych krajach, jednak żebym sobie służyć kazał, jeśli on w czém może. Podziękowałem
Skrót tekstu: PacOb
Strona: 100
Tytuł:
Obraz dworów europejskich
Autor:
Stefan Pac
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Kazimierz Plebański
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zygmunt Schletter
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1854
