guni, Próżno szuka do nieba z tych rzeczy wytrycha, Choć się rzeże, choć goli. Niejednego mnicha, Co musiał bułki chleba w wiotchej żebrać derce, Że był w baraniej skórze wilkiem, wyda serce. 46 (P). ANI MNIE, ANI TOBIE
Dwu strzelców, idąc przez bór, ujźrą kota w wiszu. Chce ten strzelić, a drugi: „Postój, towarzyszu, Wprzódem go ja obaczył.” Ten zaś: „Ja wprzód, nie ty.” I nim się zgodzą, nim ci nakręcą muszkiety, Tym chyżej obudzony onymi hałasy, Puściwszy kot leżajsko, poszedł w dutepasy. Korzyść z zazdrości: co
guni, Próżno szuka do nieba z tych rzeczy wytrycha, Choć się rzeże, choć goli. Niejednego mnicha, Co musiał bułki chleba w wiotchej żebrać derce, Że był w baraniej skórze wilkiem, wyda serce. 46 (P). ANI MNIE, ANI TOBIE
Dwu strzelców, idąc przez bór, ujźrą kota w wiszu. Chce ten strzelić, a drugi: „Postój, towarzyszu, Wprzódem go ja obaczył.” Ten zaś: „Ja wprzód, nie ty.” I nim się zgodzą, nim ci nakręcą muszkiety, Tym chyżej obudzony onymi hałasy, Puściwszy kot leżajsko, poszedł w dutepasy. Korzyść z zazdrości: co
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 225
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
siła Próżno tylko. Wszakże tam u przeprawy była Kleska większa. Kiedy się nie pomierną zgrają Husarskie Kompanie z sobą zamieszają, Nie mogąc się w-tej cieśni nie tylko ułożyć Do spotkania na koniach, ale ani złożyć Kopij nawet. Przyszło im oprócz kopiami Orać próżno po ziemi, i ów Proporcami Kał zamiatać, którego lada wysłać wiszem Przynamniej zaniedbano. A w tym też usłyszem Szańce wziete a groblą, i Piechote owe Spół z-Armatą zabraną, wysieczoną w głowę. Także z-konnych, tylkoż się skoro przeprawiła, Żadna spełna Chorągiew nazad nie wróciła. Ile Połk Sedomirski pracował najcieży Z-Witowskim Kasztelanem. Także się nareży I Wołyńców z-
siłá Prożno tylko. Wszákże tám u przeprawy byłá Kleská wieksza. Kiedy sie nie pomierną zgráią Husarskie Kompánie z sobą zámieszáią, Nie mogąc sie w-tey ćieśni nie tylko ułożyć Do spotkánia ná koniach, ále áni złożyć Kopiy náwet. Przyszło im oprocz kopiámi Oráć prożno po źiemi, i ow Proporcámi Kał zámiatać, ktorego lada wysłáć wiszem Przynamniey zániedbano. A w tym też usłyszem Szance wźiete a groblą, i Piechote owe Społ z-Armatą zábraną, wysieczoną w głowe. Także z-konnych, tylkoż sie skoro przeprawiłá, Zadna spełna Chorągiew názad nie wroćiłá. Ile Połk Sedomirski prácował nayćieży Z-Witowskim Kásztelanem. Tákże sie nareży I Wołyńcow z-
Skrót tekstu: TwarSWoj
Strona: 30
Tytuł:
Wojna domowa z Kozaki i z Tatary
Autor:
Samuel Twardowski
Drukarnia:
Collegium Calissiensis Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
przez p. Sułowrskiego, mówił na Tarnowie marszałek przed trzema laty, że niedawno praktyki o odbieżeniu pana knują; mówił tenże w Krakowie podczas naznaczonego rokoszu po sejmie: »Więcej ja wiem na króla, niż Wojewoda; pojadę ja na rokosz«. Nie ująłem się tedy rzeczy płonnych, nie chwytałem się wiszu, ale za tym fundamentem, za tą wiadomością puściłem się na przestrogę Rzpltej, jako mi sumnienie moje pokazowało, którem obowiązane miał przysięgą, i miłość ojczyzny, w którejem zrósł, abym wcale swobody miłe potomności zostawił«.
Użyli zatym IM. pp. senatorowie, których in ordine było dwadzieścia i dwa,
przez p. Sułowrskiego, mówił na Tarnowie marszałek przed trzema laty, że niedawno praktyki o odbieżeniu pana knują; mówił tenże w Krakowie podczas naznaczonego rokoszu po sejmie: »Więcej ja wiem na króla, niż Wojewoda; pojadę ja na rokosz«. Nie ująłem się tedy rzeczy płonnych, nie chwytałem się wiszu, ale za tym fundamentem, za tą wiadomością puściłem się na przestrogę Rzpltej, jako mi sumnienie moje pokazowało, którem obowiązane miał przysięgą, i miłość ojczyzny, w którejem zrósł, abym wcale swobody miłe potomności zostawił«.
Użyli zatym JM. pp. senatorowie, których in ordine było dwadzieścia i dwa,
Skrót tekstu: OpisDostCz_III
Strona: 175
Tytuł:
Opisanie prawdziwe i dostateczne rozwiedzienia rokoszu pod Janowcem
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
Pierwsza Część
3. Kościół Z. Jerzego. Także na Zamku Krakowskim zaraz po przyjęciu wiary zbudowany/ a to dla stacjej Katedralnego Kościoła/ który też Kazimirz Wielki wymurował 1346. Ma czterech Kanoników i Mansionarze.
4. Z. Mariej Magdaleny Kościół na Kanoniczej ulicy podle Collegium Iuristarum zbudowany/ a przez Biskupa Krakowsk. Piotra Wisza temuż Kolegium incorporowany. W tym Kościele błogosławiony Ociec Jan Capistran który naprzód Zakon Bernardyński do Polski wprowadził/ u Zbiszka Kardynała Biskupa Krakowskiego na Kanoniczej ulicy mieszkając Mszą świętą odprawował. Przewodnika.
5. Wszech Świętych Kościół na Grodzkiej ulicy/ fundowany i nadany od Jakuba Bobole człeka pobożnego i w sprawach rycerskich znacznego/ który też
Pierwsza Część
3. Kośćioł S. Ierzego. Tákże ná Zamku Krákowskim záraz po przyięćiu wiáry zbudowány/ á to dla stácyey Cáthedrálnego Kośćiołá/ ktory też Káźimirz Wielki wymurowáł 1346. Ma czterech Kánonikow y Mánsionarze.
4. S. Máryey Mágdáleny Kośćioł ná Kánoniczey ulicy podle Collegium Iuristarum zbudowány/ á przez Biskupá Krákowsk. Piotrá Wiszá temuż Collegium incorporowány. W tym Kośćiele błogosłáwiony Oćiec Ian Cápistran ktory naprzod Zakon Bernárdyński do Polski wprowádźił/ u Zbiszká Kárdynałá Biskupá Krákowskiego ná Kánoniczey ulicy mieszkáiąc Mszą świętą odpráwował. Przewodniká.
5. Wszech Swiętych Kośćioł ná Grodzkiey ulicy/ fundowány y nádány od Iákubá Bobole człeká pobożnego y w spráwách rycerskich znácznego/ ktory też
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 24
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
się u Żydów nie niszczyli pożyczają. Jest i jałmużna dla posagu ubogich dziewek. Które w Niedzielę trzecią miesiąca każdego nabożeństwa swojego z odpustami wielkiemi u ś. Barbary zażywają. Pierwsza Część
15. Z. Wojciecha kościół w rynku Krakowskim/ na którym miejscu jako podanie jest Wojciech ś. kazanie w Krakowie czynił/ od Piotra Wisza Biskupa Krakowskiego Akademii Krak. dany. Tam teraz Bractwo Literackie nabożeństwo swe odprawuje/ i kazanie dla Niemieckiej nacjej ich językiem bywa. Przewodnika.
16. Świętej Trójce kościół. Przy tym kościele z przodku fara była. Potym roku 1227. gdy Iwo Biskup Krakowski w Rzymie znajomość z świętym Dominikiem wziąwszy/ nauce i cudom jego
sie u Zydow nie nisczyli pożyczáią. Iest y iáłmużná dla poságu ubogich dźiewek. Ktore w Niedźielę trzećią mieśiącá káżdego nabożeństwá swoiego z odpustámi wielkiemi u ś. Bárbáry záżywáią. Pierwsza Część
15. S. Woyćiechá kośćioł w rynku Krákowskim/ ná ktorym mieyscu iáko podánie iest Woyćiech ś. kazánie w Krákowie czynił/ od Piotrá Wiszá Biskupá Krákowskiego Akádemiey Krák. dány. Tám teraz Bráctwo Literáckie nabożeństwo swe odpráwuie/ y kazánie dla Niemieckiey nácyey ich ięzykiem bywa. Przewodniká.
16. Swiętey Troyce kośćioł. Przy tym kośćiele z przodku fárá byłá. Potym roku 1227. gdy Iwo Biskup Krákowski w Rzymie znáiomość z świętym Dominikiem wźiąwszy/ náuce y cudom iego
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 39
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
. 30. Kościół Bożego Ciała farny. Za cudownym nalezieniem na tym miejscu Sakramentu naświętszego od Króla Kazimirża Wielkiego założony i na wsi Kapitulny Bawole/ Roku 1347. fundowany/ z przodku Plebana miał przez lat niemało. Jageło potym w roku 1405. z Kloczka zakonniki które zowią Canonici Regulares S. Augustini za pozwoleniem Piotra Wisza Biskupa Krakowskiego przyprtowadził. Pierwszy Proboszcz tego kościoła Konrad kościół i klasztor porządnie murować począł/ na co Król i pospólstwo sumptu dodawali. Tam mieszkiwa dwadzieścia zakonników/ którzy służbę Bożą odprawują i o swej Parafiej zawiadują. Jednak i do tego czasu na każdy Czwartek tam procesia z naświętszym Sakramentem bywa. Miedzy innemi relikwjami mają tam palec
. 30. Kośćioł Bożego Ciáłá fárny. Zá cudownym náleźieniem ná tym mieyscu Sákrámentu naświętszego od Krolá Kaźimirżá Wielkiego záłożony y ná wśi Kápitulny Báwole/ Roku 1347. fundowány/ z przodku Plebaná miał przez lat niemało. Iágeło potym w roku 1405. z Kloczká zakonniki ktore zowią Canonici Regulares S. Augustini zá pozwoleniem Piotrá Wiszá Biskupá Krákowskiego przyprtowádźił. Pierwszy Proboszcz tego kościołá Konrad kośćioł y klasztor porządnie murowáć począł/ ná co Krol y pospolstwo sumptu dodawáli. Tám mieszkiwa dwádźieśćiá zakonnikow/ ktorzy służbę Bożą odpráwuią y o swey Páráfiey záwiáduią. Iednák y do tego czásu ná káżdy Czwartek tám processia z naświętszym Sákrámentem bywa. Miedzy innemi reliquiámi máią tám pálec
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 63
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
Roża/ który Bożencin założył. 1367. 29. Florian Mokrski z domu Jelita. Biskupstwo Krak.
1378. 30. Zawisza z Kurozwąk z domu Roża/ Mansionarze w Kościele Krakowskim fundował.
1380 31. Jan z Radlic z domu Korab Medyk/ za tego Kościół i Klasztor Częstochowski stanął.
1392. 32. Piotr Wisz z domu Bróg/ za którego Vinuersitas Krakowska stanęła/ i Kościół Bożego Ciała. Na Biskupstwie Poznańskim umarł.
1412. 33. Wojciech Jastrzębiec tegoż domu/ za którego Klasztor Panieński w Lublinie założony. Był potym Arcybiskupem Gnieźnieńskim.
1423. 34. Sbigniew z Oleśnice z domu Dębno Kardynał/ Księstwo Siewierskie Kościołowi Krakowsk.
Roża/ ktory Bozenćin záłożył. 1367. 29. Florian Mokrski z domu Ielitá. Biskupstwo Krák.
1378. 30. Zawiszá z Kurozwąk z domu Roża/ Mánsionarze w Kośćiele Krákowskim fundował.
1380 31. Ian z Rádlic z domu Korab Medyk/ zá tego Kośćioł y Klasztor Częstochowski stánął.
1392. 32. Piotr Wisz z domu Brog/ zá ktorego Vinuersitas Krákowska stánęłá/ y Kośćioł Bożego Ciáłá. Ná Biskupstwie Poznáńskim umárł.
1412. 33. Woyćiech Iástrzębiec tegoż domu/ zá ktorego Klasztor Pánieński w Lublinie záłożony. Był potym Arcybiskupem Gnieznieńskim.
1423. 34. Sbigniew z Oleśnice z domu Dębno Kárdynał/ Xięstwo Siewierskie Kośćiołowi Krákowsk.
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 79
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
, oczym ulteriori priora non disputando protractione zostaje etc ut Sup Post Scriptum.
Dobrodzieje Dziękuję wielce wmę Panu ze o ranietam dissitum loco niezejpominasz proszę mego dobrę, abyś niemiał zazlie ze nie Swoją ręką piszę dla Słabości zdrowia mego posyłam wmę Panu kopią listu do króla Imię zktórego wPan contenta negotiationis wyrozumisz i dowisz Się z 6 rozgoworów 7 i 8 Przez Pana Śniarskiego nieomieszkam deferre wm Panu który jutro wyjezdza P S od Imię Pana Hieronima komara Sędz Ziemk: Orszank: do tegoż ze Stolice Moskiewskiej 15 Junii 1678.
Jakom zwykł każdą Pocztą ozywać Się wPanu i Dobrę memu Miłościwemu, tak i teraz mój zasgłam Pokłon
, oczym ulteriori priora non disputando protractione zostaie etc ut Sup Post Scriptum.
Dobrodzieie Dziękuię wielce wmę Panu ze o ranietam dissitum loco niezeypominasz proszę mego dobrę, abys niemiał zazlie ze nie Swoią ręką piszę dla Słabości zdrowia mego posyłam wmę Panu kopią listu do krola Jmę zktorego wPan contenta negotiationis wyrozumisz y dowisz Się z 6 rozgoworow 7 y 8 Przez Pana Sniarskiego nieomieszkam deferre wm Panu ktory iutro wyiezdza P S od Jmę Pana Hieronima komara Sędz Ziemk: Orszank: do tegoz ze Stolice Moskiewskiey 15 Junii 1678.
Jakom zwykł kazdą Pocztą ozywać Się wPanu y Dobrę memu Miłosciwemu, tak y teraz moy zasgłam Pokłon
Skrót tekstu: CzartListy
Strona: 185
Tytuł:
Kopie listów do [...] Krzysztofa Paca
Autor:
Michał Czartoryski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1677 a 1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1678
Nic nie wątpiąc/ ogromy głos jakiś człowieczy W tym usłyszy. Stanie tu/ i co za nowina Słucha pilno. Była tam przy tym brzegu trzcina Knieja wodnym Napeom/ przed nawałem kędy Wiatrom się ukrywają. A obiegszy wszędy Te to niedostąpioną około pustynią/ Po agrestach rozwitych/ upatrzy między nią Mały jeden ostrowek/ i wiszem pokrytą Chatę na nim. Cóż wodę: do niej nieprzebytą I brzeg przykry. Ledwie tam aż nierychło na dnie Szereg wielkich kamieni trafunkiem napadnie/ Którędy przejść/ niemałym strachem się odważy/ A tedy przed sieniami na zwykłej był straży Domu tego Gospodarz. Jako kogoś zoczy Idąc k sobie/ zlęknie się i w stronę uskoczy
Nic nie wątpiąc/ ogromy głos iákiś człowieczy W tym vsłyszy. Stánie tu/ y co zá nowiná Słucha pilno. Byłá tám przy tym brzegu trzciná Knieiá wodnym Nápeom/ przed náwáłem kędy Wiátrom się vkrywáią. A obiegszy wszędy Te to niedostąpioną około pustynią/ Po ágrestách rozwitych/ vpátrzy między nią Máły ieden ostrowek/ y wiszem pokrytą Chátę ná nim. Coż wodę: do niey nieprzebytą Y brzeg przykry. Ledwie tám áż nierychło ná dnie Szereg wielkich kámieni tráfunkiem nápádnie/ Ktorędy przeyść/ niemáłym strachem się odważy/ A tedy przed sieniámi ná zwykłey był straży Domu tego Gospodarz. Iáko kogoś zoczy Idąc k sobie/ zlęknie się y w stronę vskoczy
Skrót tekstu: TwarSPas
Strona: 50
Tytuł:
Nadobna Paskwalina
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1701
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1701
dopięła. Bowiembyś przepadła Wierż już była. Też i ta dopiero tu wpadła Piękna Nimfa/ przed jednym Cyklopem się kryjąc Wielkim nie pomierzonym. Ze ją gdzieś tam myjąc Zoczył niepostrzeżoną/ i stąd ku niebodze Plugawym apetytem zapalił się srodze/ Co noc jej tu czatując. Gdy ona gdzie może Abo w te niedostępne wisze i rogoże/ Abo czasem i do mnie przed nim tu ucieka/ On się zatym jako pies jadowity wścieka/ I uchopić nie mogąc tak wdzięcznej zdobyczy Po brzegach tych około przeraźliwie krzyczy/ Słyszysz oto głos jego. A kto się nawinie/ Zabija i pożera/ znosząc do jaskinie Stąd tu bliskiej. I cóż jest tego
dopięłá. Bowiembyś przepádłá Wierż iuż byłá. Też y tá dopiero tu wpádłá Piękna Nimfá/ przed iednym Cyklopem się kryiąc Wielkim nie pomierzonym. Ze ią gdzieś tám myiąc Zoczył niepostrzeżoną/ y ztąd ku niebodze Plugawym áppetytem zápalił się srodze/ Co noc iey tu czatuiąc. Gdy oná gdzie może Abo w te niedostępne wisze y rogoże/ Abo czásem y do mnie przed nim tu ucieka/ On się zátym iáko pies iadowity wścieka/ Y vchopić nie mogąc ták wdzięczney zdobyczy Po brzegách tych około przeráźliwie krzyczy/ Słyszysz oto głos iego. A kto się náwinie/ Zábiia y pożera/ znosząc do iáskinie Ztąd tu bliskiey. Y coż iest tego
Skrót tekstu: TwarSPas
Strona: 52
Tytuł:
Nadobna Paskwalina
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1701
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1701
