występki i czynię, i znoszę. Bardzo mię w każdym rzemieśle potrzeba, A snadź beze mnie nie jadłbyś i chleba.
A kiedy przyjdzie rwać pokój domowy, Ja się najprędzej porywam do zwady, I choć z obu stron służyć-em gotowy, Żaden mi za to nie zadaje zdrady; Ja czynię panem, ja wkładam okowy, Gdy do mej siły przydasz zdrowej rady. Ty, przed którym w tej ukrywam się chmurze, Wolij-ż mię zgadnąć niźli czuć na skórze. GADKA WTÓRA
Trudno zgadnąć, z jakiej-em natury złożony: Skrzydła mam, a nie latam; brzuch nienasycony I głodny zawsze noszę jako wór dziurawy, Który zaraz, jak przyjmie
występki i czynię, i znoszę. Bardzo mię w każdym rzemieśle potrzeba, A snadź beze mnie nie jadłbyś i chleba.
A kiedy przyjdzie rwać pokój domowy, Ja się najprędzej porywam do zwady, I choć z obu stron służyć-em gotowy, Żaden mi za to nie zadaje zdrady; Ja czynię panem, ja wkładam okowy, Gdy do mej siły przydasz zdrowej rady. Ty, przed którym w tej ukrywam się chmurze, Wolij-ż mię zgadnąć niźli czuć na skórze. GADKA WTÓRA
Trudno zgadnąć, z jakiej-em natury złożony: Skrzydła mam, a nie latam; brzuch nienasycony I głodny zawsze noszę jako wór dziurawy, Który zaraz, jak przyjmie
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 190
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
u ksiąg autentycznych zapis ten aprobować in solennissima juris forma obliguję się i powinien będę, a to na dobrach moich dziedzicznych całej wsi Radoszownica nazwanej, i pewnej części we wsi Stanisławowicach, dziedzictwu memu należących, w województwie sieradzkiem, powiecie radomskim leżących. Więc że te dobra wyżej wyrażone, pewnemi sumami na zastaw są onerowane, wkładam ten ciężar na Im. Pana Sukcesora mego, aby zaraz po zejściu mojem z tego świata prowent wszystek z miasteczka Koniecpola, folwark Koniecpolski ze wsią Luborczą, wieś bez odwłoki zaarendował na czas taki, żeby z tych pieniędzy, Radoszownicę i część Stanisławowic oswobodziwszy i wykupiwszy, do dispozycji Im. księdza proboszcza natenczas będącego, i
u ksiąg authentycznych zapis ten approbować in solennissima juris forma obliguję się i powinien będę, a to na dobrach moich dziedzicznych całej wsi Radoszownica nazwanej, i pewnej części we wsi Stanisławowicach, dziedzictwu memu należących, w województwie sieradzkiem, powiecie radomskim leżących. Więc że te dobra wyżej wyrażone, pewnemi summami na zastaw są onerowane, wkładam ten ciężar na Jm. Pana Successora mego, aby zaraz po ześciu mojem z tego świata prowent wszystek z miasteczka Koniecpola, folwark Koniecpolski ze wsią Luborczą, wieś bez odwłoki zaarendował na czas taki, żeby z tych pieniędzy, Radoszownicę i część Stanisławowic oswobodziwszy i wykupiwszy, do dispozycyi Jm. xiędza proboszcza natenczas będącego, i
Skrót tekstu: KoniecSTest
Strona: 377
Tytuł:
Testament
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
należyć obligów, tylko aby będąc de vita et doctrina probatus, na każdą niedzielę i święto, według kościoła ś. katolickiego, kazanie na ambonie w kościele farskim miejskim w Koniecpolu miewał. Więc żeby ci kapłani wszyscy, jako są wyżej ordynowani, w pomieszkaniu commoditatatem swoję mieli, jeżeli mi samemu do tego nie przydzie, wkładam tę powinność na Im. Pana Sukcesora, aby z prowentów arendy Koniecpolskiej, o której wyżej wspomniałem, grunt blisko kościoła kupił, na którymby mansionarią tylko do mieszkania, a nie do stołu, dla tych kapłanów wygodną postawił. Mając przytym osobliwy respekt na niewygody kościoła tegoż Koniecpolskiego z okazji, że ta
należyć obligów, tylko aby będąc de vita et doctrina probatus, na każdą niedzielę i święto, według kościoła ś. katolickiego, kazanie na ambonie w kościele farskim miejskim w Koniecpolu miewał. Więc żeby ci kapłani wszyscy, jako są wyżej ordynowani, w pomieszkaniu commoditatatem swoję mieli, jeżeli mi samemu do tego nie przydzie, wkładam tę powinność na Jm. Pana Successora, aby z prowentów arendy Koniecpolskiej, o której wyżej wspomniałem, grunt blisko kościoła kupił, na którymby mansionarią tylko do mieszkania, a nie do stołu, dla tych kapłanów wygodną postawił. Mając przytym osobliwy respekt na niewygody kościoła tegoż Koniecpolskiego z okazyej, że ta
Skrót tekstu: KoniecSTest
Strona: 378
Tytuł:
Testament
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
Bóg czasem wszystkie te difficultates w gruntach tych dóbr, przez zesłanych od boku mego domowych przyjaciół uprzątnąć rozkażę, i one jako z prawa będzie należało, abym ograniczył, mocą zapisu tej ostatniej woli mojej obiecuję i powinien będę. Czego jeżeliby mi samemu, strzeż boże, ob aliquem casum dokazać i wykonać nieprzyszło, wkładam tę powinność na Im. Pana sukcesora i egzekutorów tego testamentu mego, aby tej obietnicy i wyraźnej woli mojej bez wszelkiej zwłoki uczynili dosyć. Obligów żadnych na ten nowofundowany konwent nie wkładam, tylko proszę, aby wszystkie sacrificia i mortificatie swoje, także jedną mszę śpiewaną na kwartał za duszę moję i antecesorów moich odprawowali. Nie
Bóg czasem wszystkie te difficultates w gruntach tych dóbr, przez zesłanych od boku mego domowych przyjaciół uprzątnąć rozkażę, i one jako z prawa będzie należało, abym ograniczył, mocą zapisu tej ostatniej woli mojej obiecuję i powinien będę. Czego jeżeliby mi samemu, strzeż boże, ob aliquem casum dokazać i wykonać nieprzyszło, wkładam tę powinność na Jm. Pana successora i executorów tego testamentu mego, aby tej obietnicy i wyraźnej woli mojej bez wszelkiej zwłoki uczynili dosyć. Obligów żadnych na ten nowofundowany konwent nie wkładam, tylko proszę, aby wszystkie sacrificia i mortificatie swoje, także jedną mszę spiewaną na kwartał za duszę moję i antecessorów moich odprawowali. Nie
Skrót tekstu: KoniecSTest
Strona: 379
Tytuł:
Testament
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
tej ostatniej woli mojej obiecuję i powinien będę. Czego jeżeliby mi samemu, strzeż boże, ob aliquem casum dokazać i wykonać nieprzyszło, wkładam tę powinność na Im. Pana sukcesora i egzekutorów tego testamentu mego, aby tej obietnicy i wyraźnej woli mojej bez wszelkiej zwłoki uczynili dosyć. Obligów żadnych na ten nowofundowany konwent nie wkładam, tylko proszę, aby wszystkie sacrificia i mortificatie swoje, także jedną mszę śpiewaną na kwartał za duszę moję i antecesorów moich odprawowali. Niechcąc jeszcze przepominać ubogich i szpitalnych w Polsce, i tu na Rusi w dziedzictwie mojem znajdujących się, dla tego szpitalowi Koniecpolskiemu na folwarku chrząstowskim, i wszystkich do niego należących folwarkach i
tej ostatniej woli mojej obiecuję i powinien będę. Czego jeżeliby mi samemu, strzeż boże, ob aliquem casum dokazać i wykonać nieprzyszło, wkładam tę powinność na Jm. Pana successora i executorów tego testamentu mego, aby tej obietnicy i wyraźnej woli mojej bez wszelkiej zwłoki uczynili dosyć. Obligów żadnych na ten nowofundowany konwent nie wkładam, tylko proszę, aby wszystkie sacrificia i mortificatie swoje, także jedną mszę spiewaną na kwartał za duszę moję i antecessorów moich odprawowali. Niechcąc jeszcze przepominać ubogich i szpitalnych w Polscze, i tu na Rusi w dziedzictwie mojem znajdujących się, dla tego szpitalowi Koniecpolskiemu na folwarku chrząstowskim, i wszystkich do niego należących folwarkach i
Skrót tekstu: KoniecSTest
Strona: 379
Tytuł:
Testament
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
niech będzie pełna łez Krokodylowych, a miasto rozków, niech ma pięćdziesiąt petard, którymi przysadzi do karku piec i twardego krzyża, dla upuszczenia krwie zaskorniej. T. Petarda jest to rzecz dawno wynaleziona, nie masz narodu tak grubego, aby o niej wiedzieć nie miał. B. Idź a czyn to co na cię wkładam, fatyguj się, ziębniej, drzy, i spoć się w usługowaniu, pomniąc iż Demostenes, nie raz się zapocił i sfatigował, chwaląc Filipa Króla Macedońskiego. Arystoteles Aleksandra Wielkiego, Isocrates Fwegere Króla Cypryskiego, Cicero Pompejusza, Plinius Trajana. A ty masz i jesteś powinien i drzeć, i pocić się, służąc i
niech będźie pełna łez Krokodilowych, á miásto rozkow, niech ma pięcdźieśiąt petard, ktorymi przysádźi do kárku piec y twardego krzyzá, dla vpuszczenia krwie zaskorniey. T. Petárdá iest to rzecz dáwno wynáleźioná, nie masz narodu ták grubego, áby o niey wiedźieć nie miał. B. Idź á czyn to co ná ćię wkłádám, fátyguy się, źiębniey, drzy, y spoć się w vsługowániu, pomniąc iż Demosthenes, nie raz się zápoćił y sfátigował, chwaląc Philippá Krolá Mácedońskiego. Arystoteles Alexándrá Wielkiego, Isocrátes Fwegere Krolá Cypryskiego, Cicero Pompeiuszá, Plinius Tráiáná. A ty mász y iesteś powinien y drzeć, y poćić się, służąc y
Skrót tekstu: AndPiekBoh
Strona: 10
Tytuł:
Bohatyr straszny
Autor:
Francesco Andreini
Tłumacz:
Krzysztof Piekarski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
dialogi
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
