jest historia, iż raz oskarżono trzech szlachty o coś
niewinnie do kurfirszta - obwinionych tedy rigore iuris kazał ściąć. Owi zaś nie mogąc czymś testificari suam innocentiam, idąc na śmierć, prosili, aby im ten fawor był /138/ wyświadczony po śmierci, iż kędy ich pochowają, aby na tym miejscu na mogiłach drzewa wkopano, które: „Tak supponimus”, iż wyświadczą nostram innocentiam, co na ich prośbę factum; świadczy, iż opak ich sądzono, ponieważ drzewa te, które zawsze zwykły bujno w górę róść, teraz wszytko na opak, na dół, ale niesłychanie rozłożyście rosną.
Tegoż dnia przed wierczorem ruszyłem się z
jest historia, iż raz oskarżono trzech szlachty o coś
niewinnie do kurfirszta - obwinionych tedy rigore iuris kazał ściąć. Owi zaś nie mogąc czymś testificari suam innocentiam, idąc na śmierć, prosili, aby im ten fawor był /138/ wyświadczony po śmierci, iż kędy ich pochowają, aby na tym miejscu na mogiłach drzewa wkopano, które: „Tak supponimus”, iż wyświadczą nostram innocentiam, co na ich prośbę factum; świadczy, iż opak ich sądzono, ponieważ drzewa te, które zawsze zwykły bujno w górę róść, teraz wszytko na opak, na dół, ale niesłychanie rozłożyście rostą.
Tegoż dnia przed wierczorem ruszyłem się z
Skrót tekstu: BillTDiar
Strona: 318
Tytuł:
Diariusz peregrynacji po Europie
Autor:
Teodor Billewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1677 a 1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1678
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Marek Kunicki-Goldfinger
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Biblioteka Narodowa
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
których na ten czas mosiężnych używali) w trzaski poszczepili: ale pierwej siekiery się padały/ niżeli krzyż naruszył/ i tak ciężkim i wielkim rąbaniem/ nie było znać i jednego wrębu i szkody namniejszej. Dla czego czart barziej niżli przed tym roziadszy się/ rozkazał żeby go na tymże miejscu zakopano/ gdzie go było wkopano/ i tam się dochował nienaruszony przez wiele set lat; i owszem teraz jest tak twardy i cały/ że się oń noż i nalepszy i naostrszy wywinie. Nie przestał na tym czart że krzyż pogrzebł/ namówił Indiany żeby onego świętego zabili/ dla czego szukali go i pojmali tym umysłem/ żeby go na trzech
ktorych ná ten czás mośiężnych używáli) w trzaski poszczepili: ále pierwey śiekiery się pádáły/ niżeli krzyż náruszył/ y ták ćięszkim y wielkim rąbániem/ nie było znáć y iednego wrębu y szkody namnieyszey. Dla czego czárt bárźiey niżli przed tym roziadszy się/ roskazał żeby go ná tymże mieyscu zákopano/ gdźie go było wkopano/ y tám się dochował nienáruszony przez wiele set lat; y owszem teraz iest ták twárdy y cáły/ że się oń noż y nalepszy y naostrszy wywinie. Nie przestał ná tym czárt że krzyż pogrzebł/ námowił Indyany żeby onego świętego zábili/ dla czego szukáli go y poimáli tym umysłem/ żeby go ná trzech
Skrót tekstu: TorRoz
Strona: 30.
Tytuł:
O rozszerzeniu wiary świętej chrześcijańskiej katolickiej w Ameryce na Nowym Świecie
Autor:
Diego de Torres
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
ze wszytkiego powiatu Edwów jest/ którego żadnym sposobem do czynienia przysięgi/ i do zastawy dania dziatek/ przywieść nie mogli/ z której miary vieżdżać/ do Senatu Rzymskiego się pospieszyć/ ratunku pro- Cezarowe rady na to. Helwieckie poselstwo do niego. Postulata ich. Księgi I. o wojnie Francuskiej. Dwa drągi w ziemię wkopano/ trzeci poprzek na wierzch włożono/ potym żołnierza przepędzano. To było sub iugum mittere, sromotna barzo. Liujus. a Cezarowa sztuka. b Żołnierza rozsadził po murach. Broni przechodu Helwetom. Przecię się oni drą. Poselstwo o przechód inędy. G. Juliusza Cezara Przechodzą wolno. Cezar po żołnierza bieży. Pięć zastępów
ze wszytkiego powiátu Edwow iest/ ktorego żadnym sposobem do czynienia przyśięgi/ y do zastáwy dánia dźiatek/ przywieść nie mogli/ z ktorey miáry vieżdżáć/ do Senatu Rzymskiego sie pospieszyć/ rátunku pro- Cezárowe rady ná to. Helwieckie poselstwo do niego. Postulatá ich. Kśięgi I. o woynie Francuskiey. Dwá drągi w źiemię wkopano/ trzeći poprzek ná wierzch włożono/ potym żołnierzá przepędzano. To było sub iugum mittere, sromotna bárzo. Liuius. a Cezárowá sztuká. b Zołnierzá rozsadźił po murách. Broni przechodu Helwetom. Przećię sie oni drą. Poselstwo o przechod inędy. G. Iuliuszá Cezárá Przechodzą wolno. Cezár po żołnierzá bieży. Pięć zastępow
Skrót tekstu: CezWargFranc
Strona: 20.
Tytuł:
O wojnie francuskiej ksiąg siedmioro
Autor:
Gajusz Juliusz Cezar
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Drukarnia wdowy Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
