dostaje. POLIHYMNIA
Wszytko da Bóg każdemu, kto w nim ma nadzieję; Bóg też rzekł: kto nie robi rękami, niech nie je, Żydom ci to on tylko, skoro go poduszczy Ich upór, spuszczał żywe przepiórki na puszczy. Dziś przestał cudów czynić: powiedz swojej gębie, Że w nią pewnie pieczone nie wlecą gołębie. Nie sieją i nie orzą pierzem kryci ptacy, Wiszą też koło brogów kwoli cudzej pracy. Robić trzeba, kto chce jeść; kto się robić wstydzi, Niech czeka manny, którą czterdzieści lat Żydzi Żyli niegdy na puszczy. I ta bez roboty Nie była zbierającym, prócz jednej soboty. URANIA
Wszytko to sporzy
dostaje. POLIHYMNIA
Wszytko da Bóg każdemu, kto w nim ma nadzieję; Bóg też rzekł: kto nie robi rękami, niech nie je, Żydom ci to on tylko, skoro go poduszczy Ich upór, spuszczał żywe przepiórki na puszczy. Dziś przestał cudów czynić: powiedz swojej gębie, Że w nię pewnie pieczone nie wlecą gołębie. Nie sieją i nie orzą pierzem kryci ptacy, Wiszą też koło brogów kwoli cudzej pracy. Robić trzeba, kto chce jeść; kto się robić wstydzi, Niech czeka manny, którą czterdzieści lat Żydzi Żyli niegdy na puszczy. I ta bez roboty Nie była zbierającym, prócz jednej soboty. URANIA
Wszytko to sporzy
Skrót tekstu: PotLibKuk_I
Strona: 99
Tytuł:
Libusza
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
