żywym czyni na świecie jeszcze Żyjący.
SParzył się barzo subtilizujący rozum nasz na swym koncepcie/ kiedy to sobie przypisał/ że na świecie żyje. A tak za tym swym przywilejem/ już sobie za własność poczytał/ że to na świecie osiągł/ czego nigdzie indziej jeno wgrobie żaden dojść nie może. Coś nowego podobno wnaszam do mądrego Prześwietnych Przyjaciół na tym smutnym pogrzebie zgromadzenia/ kiedy człowieka żyjącego umarłym być bierzmuję. A umarłego żywym krzczę. Niech się komu zda być co nowego/ u mnie już to pospolita/ że na świecie żyjąc nie żyjemy/ ale w grobie umarłymi będąc żyjemy. Kto żyje umarłym jest, a kto już wgrobie
żywym czyni ná świećie iescze Zyiący.
SPárzył się barzo subtilizuiący rozum nasz ná swym koncepćie/ kiedy to sobie przypisał/ że na świećie żyie. A ták zá tym swym przywileiem/ iuż sobie zá własność poczytał/ że to ná świećie ośiągł/ czego nigdźie indźiey ieno wgrobie żaden doiść nie może. Coś nowego podobno wnászam do mądrego Prześwietnych Przyiaćioł ná tym smutnym pogrzebie zgromádzenia/ kiedy człowieka żyiącego vmarłym być bierzmuię. A vmárłego żywym krzczę. Niech się komu zda być co nowego/ v mnie iuż to pospolita/ że na świećie żyiąc nie żyiemy/ ále w grobie vmarłymi bedąc żyiemy. Kto żyie vmarłym iest, á kto iusz wgrobie
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 192
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
