całowałem je. Całowałem tę jaskinią/ w której się przedwieczny Syn Boży w ciele narodził/ i żłób w którym pieluszkami powity/ był położony. Kropiłem się wodą Jordańską w której się Krzcił/ i one z uciechą moją duchowną piłem. Całowałem miejsce ukrzyżowania jego/ zdjęcia z krzyża/ pogrzebu i wniebowstąpienia: to jest Golgotę świętą/ i grób jego Prześwięty/ i świętą Górę oliwną. A przytym i insze miejsca od Zbawiciela mego zwiastującego pokoj deptane całowałem. Całowałem i grób Przeczystej świętej Paniej naszej Bogarodzice zawżdy Panny Mariej w Getsemani/ i na wszystkich tych miejscach o tobie o Przezacny narodzie Ruski do Pana
cáłowałem ie. Cáłowałem tę iáskinią/ w ktorey sie przedwiecżny Syn Boży w ćiele národźił/ y żłob w ktorym pieluszkámi powity/ był położony. Kropiłem sie wodą Jordáńską w ktorey sie Krzćił/ y one z vciechą moią duchowną piłem. Cáłowáłem mieysce vkrzyżowánia iego/ zdięćia z krzyżá/ pogrzebu y wniebowstąpienia: to iest Golgotę świętą/ y grob iego Prześwięty/ y świętą Gorę oliwną. A przytym y insze mieyscá od Zbáwicielá mego zwiástuiącego pokoy deptáne cáłowałem. Cáłowałem y grob Przeczystey świetey Pániey nászey Bogárodźice záwżdy Pánny Máriey w Gethsemáni/ y ná wszystkich tych mieyscách o tobie o Przezacny narodźie Ruski do Páná
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 5
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
; 31extrinsecus wszytek snycerską robotą wyrzynany złocisty, intrinsecus zaś, na górze, ma salę wszytką w oknach barzo wesołą, lamy z materacami jedwabnymi, stoły, majestat kędy książę weneckie siedzi, z boków zaś senatus integer. W tym Bucentaurze raz w rok, cum maximo totius Reipublice Venete applausu et pompa, w dzień Wniebowstąpienia Pańskiego na morze wyjeżdża (chorągwie propter signum triumphi wywiesiwszy bogate) in conspectu całego ludu pospolitego, cum summa caeremonia mare desponsat, książę, i pierścień bogaty w morze wpuszcza. Na tę pamiątkę ta desponsatio maris, ponieważ się in situ jego lokowali, aby im tego roku jakowego periculum nawałnością swoją nie uczynił. Jakoż w
; 31extrinsecus wszytek snycerską robotą wyrzynany złocisty, intrinsecus zaś, na górze, ma salę wszytką w oknach barzo wesołą, lamy z materacami jedwabnymi, stoły, majestat kędy książe weneckie siedzi, z boków zaś senatus integer. W tym Bucentaurze raz w rok, cum maximo totius Reipublicae Venetae applausu et pompa, w dzień Wniebowstąpienia Pańskiego na morze wyjeżdża (chorągwie propter signum triumphi wywiesiwszy bogate) in conspectu całego ludu pospolitego, cum summa caeremonia mare desponsat, książę, i pierścień bogaty w morze wpuszcza. Na tę pamiątkę ta desponsatio maris, ponieważ się in situ jego lokowali, aby im tego roku jakowego periculum nawałnością swoją nie uczynił. Jakoż w
Skrót tekstu: BillTDiar
Strona: 163
Tytuł:
Diariusz peregrynacji po Europie
Autor:
Teodor Billewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1677 a 1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1678
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Marek Kunicki-Goldfinger
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Biblioteka Narodowa
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
miedzy Biskupami. A to pierwsze że on jest Rzymskim Biskupem/ od Piotra (a słuszniej/ weług pewnych i prawdziwych Historyków/ i potężnych dowodów od Pawła) Apostoła ma. A drugie/ to jest/ że on jest miedzy wszystkiemi Biskupami pierwszy/ z podania to Błogosławionych Ojców i Bogobojnych Cesarzów wielą set lat po Wniebowstąpieniu Pana Chrystusowym/ dla porządnego w Cerkwi Bożej wszelkich rzeczy odprawowania otrzymał. A że prawdę mówię/ oto przywodzę w pośrzodek nie dwu/ nie trzech/ nie kilku/ ale sześć set i trzydziestu godnych wiary świadków/ świętych Ojców tak mówiących. We wszystkim błogosławionych Ojców granic naśladując, i dziś czytany Kanon 25 O.
miedzy Biskupámi. A to pierwsze że on iest Rzymskim Biskupem/ od Piotrá (á słuszniey/ weług pewnych y prawdźiwych Historikow/ y potężnych dowodow od Páwłá) Apostołá ma. A drugie/ to iest/ że on iest miedzy wszystkiemi Biskupámi pierwszy/ z podánia to Błogosłáwionych Oycow y Bogoboynych Cesárzow wielą set lat po Wniebowstąpieniu Páná Chrystusowym/ dla porządnego w Cerkwi Bożey wszelkich rzecży odpráwowánia otrzymał. A że prawdę mowię/ oto przywodzę w pośrzodek nie dwu/ nie trzech/ nie kilku/ ále sześć set y trzydźiestu godnych wiáry świádkow/ świętych Oycow ták mowiących. We wszystkim błogosławionych Oycow gránic náśladuiąc, y dźiś cżytany Canon 25 O.
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 38v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
na wieki. A nam tu na ziemi żyjącym/ zostawił toż prawdziwe ciało swoje pod zasłoną chleba i wina/ abyśmy się nim dotąd posilali/ póki nie dostąpiemy rzeczywistego widzenia Bóstwa jego świętego przybranego w człowieczeństwo nasze/ aboli też raczej człowieczeństwa przybranego w Bóstwo jego święte w niebie. Triumfujący tedy kościół mówił/ przy Wniebowstąpieniu jego. Fuge dilecte mi, et assimilare caprae hinnuloq; ceruorum, super montes aromatum. To jest/ jako Ambroży ś. Filo, Carpatius, Justynus, Orgelitanus, Aponius, Beda, i Anzelmus wykładają. Oblubiencze ukochany/ nie zostawuj człowieczeństwa twojego świętego więcej na ziemi; jako leśne kozki/ i jelonki młode biegają
ná wieki. A nam tu ná źiemi żyiącym/ zostáwił toż prawdźiwe ćiáło swoie pod zasłoną chlebá y winá/ ábysmy się nim dotąd pośiláli/ poki nie dostąpiemy rzeczywistego widzenia Bostwá iego świętego przybránego w człowieczeństwo násze/ áboli też ráczey człowieczeństwá przybránego w Bostwo iego święte w niebie. Tryumphuiący tedy kośćioł mowił/ przy Wniebowstąpieniu iego. Fuge dilecte mi, et assimilare caprae hinnuloq; ceruorum, super montes aromatum. To iest/ iáko Ambroży ś. Philo, Carpatius, Iustinus, Orgelitanus, Aponius, Beda, y Anzelmus wykłádáią. Oblubiencze vkochány/ nie zostáwuy człowieczeństwá twoiego świętego więcey ná źiemi; iáko leśne kozki/ y ielonki młode biegáią
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 39
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
wielkiego. W pewnym Domie gdzie Cukier warzą i szmelcują/ jest też nieco do widzenia. Delicyje Ziemie Włoskiej Publiczne Proczeszyje.
Czasy różnemi w Roku/ obchodzą pewne publiczne Proceszyje/ Książę/ oraz że wszytkim Senatem/ pewne miejsc/ za starych zwyczajem idąc/ nawiedza/ na pamiątkie/ przeszłych dawnych Dziejów. 1. dzień Wniebowstąpienia Pańskiego/ wyjezdza Książę/ oraz ze wszytkim Senatem na morze/ w Bacie nazwany Bucetoro/ tam je sobie przez pierścień jako się wyżej opisało/ poślubując. 2. Dnia drugiego Lutego/ Idzie Proceszyja porzątkiem pięknym/ do Kościoła Z Maria Formosa. 3. Dnia 17. Lipca/ odprawuje się w Kościele Marka świętego Procesyja
wielkiego. W pewnym Domie gdźie Cukier wárzą y szmelcuią/ iest też nieco do widzenia. Deliczyie Ziemie Włoskiey Publiczne Proczeszyie.
Czásy roznemi w Roku/ obchodzą pewne publiczne Proceszyie/ Xiążę/ oraz że wszytkim Senátem/ pewne miejsc/ zá stárych zwyczáiem idąc/ náwiedzá/ ná pámiątkie/ przeszłych dawnych Dźieiow. 1. dźień Wniebowstąpienia Páńskiego/ wyiezdza Xiążę/ oraz ze wszytkim Senatem ná morze/ w Báćie názwány Bucētoro/ tám ie sobie przez pierśćień iáko się wyżey opisáło/ poślubuiąc. 2. Dniá drugiego Lutego/ Idźie Proceszyia porzątkiem pięknym/ do Kośćiołá S Maria Formosa. 3. Dniá 17. Lipcá/ odpráwuie się w Kośćiele Márká świętego Processyia
Skrót tekstu: DelicWłos
Strona: 30
Tytuł:
Delicje ziemie włoskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
Uziela. Na inne tegoż Testamentu Księgi Rabin Iosephus caecus. Ta Wersja CHALDEJSKA na Proroków zda się być laty 42. przed Chrystusem uczyniona, bo w tedy żył Rabin Ionathas według Piotra Galatina. Ta Chaldaica Paraphrasis nie wiele Czytelnikowi przynosi pożytku, ile Rabińskiemi zagęszczona fabułami, o dwóch Mesjaszach, o Lamentacyj Boga, o Wniebowstąpieniu Mojżesza i ułupaniu Tablic z Tronu Bożego szafirowego, bająca. Ta sama Wersja Chaldejska po Łacinie napisana jest trojaka. Jedna, Ariasza Montana z bajek namienionych purgowana, druga Piotra Kosta człeka uczonego w Lugdunie wydrukowana Roku 1554. trzecia Kompluteńska z rozkazu Franciszka Ksimenesa Kardynała Arcybiskupa Toletańskiego wydana od Alfonsa Zamory i innych wykształcona należycie.
TRZECIA
Uziela. Na inne tegoż Testamentu Księgi Rabin Iosephus caecus. Ta Wersya CHALDEYSKA na Prorokow zda się bydź laty 42. przed Chrystusem uczyniona, bo w tedy żył Rabin Ionathas według Piotra Galatina. Ta Chaldaica Paraphrasis nie wiele Czytelnikowi przynosi pożytku, ile Rabińskiemi zagęszczona fabułami, o dwoch Messiaszach, o Lamentacyi Boga, o Wniebowstąpieniu Moyżesza y ułupaniu Tablic z Tronu Bożego szafirowego, baiąca. Ta sama Wersya Chaldeyska po Łacinie napisana iest troiaka. Iedna, Ariasza Montana z baiek namienionych purgowana, druga Piotra Kosta człeka uczonego w Lugdunie wydrukowana Roku 1554. trzecia Kompluteńska z roskazu Franciszka Ximenesa Kardynała Arcybiskupa Toletańskiego wydana od Alfonsa Zamory y innych wykształcona należycie.
TRZECIA
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 589
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
pięćdziesiąt dni, które się znajdują od Wielkinocy do Świątek Zielonych, odprawuje Nabożeństwo znaczne, to do Rezurekcyj przeszłej już, to do Zesłania Ducha Świętego przyszłego regulujące się. Zowią ten czas po Słowieńsku w swoich Rytuałach Prepołowłenyje Piatdesiatnij, niby spełnienie połowy, niby na wagę wzięcie dni 50 między Rezurrekcją i Zesłaniem Ducha Z. Święto Wniebowstąpienia Pańskiego, Zielonych Świątek Grecy ceremonią Łacińskim obrządkom podobną obchodzą. Krzyżowych dni, jako i Suchedni u nich nie masz. Srzody, i Piątki, a niektórzy Poniedziałki z postem obchodzą. W Sobotę mięso jedzą zdawien dawnych; w którą najwięcej Nabożeństw odprawują za Dusze zmarłych.
Przed Z: Piotrem Apostołem odprawują Greko-Ruscy Katolicy
piędziesiąt dni, ktore się znayduią od Wielkinocy do Swiątek Zielonych, odprawuie Nabożeństwo znaczne, to do Rezurrekcyi przeszłey iuż, to do Zesłania Ducha Swiętego przyszłego reguluiące się. Zowią ten czas po Słowieńsku w swoich Rytuałach Prepołowłenyie Piatdesiatniy, niby spełnienie połowy, niby na wagę wzięcie dni 50 między Rezurrekcyą y Zesłaniem Ducha S. Swięto Wniebowstąpienia Pańskiego, Zielonych Swiątek Grecy ceremonią Łacińskim obrządkom podobną obchodzą. Krzyżowych dni, iako y Suchedni u nich nie masz. Srzody, y Piątki, á niektorzy Poniedziałki z postem obchodzą. W Sobotę mięso iedzą zdawien dawnych; w ktorą naywięcey Nabożeństw odprawuią za Dusze zmarłych.
Przed S: Piotrem Apostołem odprawuią Greko-Ruscy Katolicy
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 42
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Najświętszej Panny; co prości zowią Świętoi Anny zaczytie. 27 Boże Narodzenie. 28 Świętego Józefa nazajutrz po Bożym Narodzeniu, co oni zowią Soborem Preczystoi Diwy Bohorodicy, i Świętego Józefa. 29 Stefana. Oprócz tych Świąt mających swój pewny dzień w Miesiącu, obchodzą Greko Ruś Święta ruchome. 1 Wielkanoc przez trzy dni. 2 Wniebowstąpienie Pańskie. 3 Zielone Świątki, i Świętej Trójcy nazajutrz. 4. Bożego Ciała w Czwartek pierwszy w Post Piotrów wstąpiwszy. 5 Boleści Najświętszej Panny, co oni zowią Sostradanyie Preświatoi Boharodycy, w Piątek po Oktawie Ruskiego Bożego Ciała. Tandem przy konkluzyj tej materyj kładę tu księgi Greko-Ruskie Cerkiewne. 1 Menologium, właśnie
Nayświętszey Panny; co prości zowią Swiętoi Anny zaczytie. 27 Boże Narodzenie. 28 Swiętego Iozefa nazaiutrz po Bożym Narodzeniu, co oni zowią Soborem Preczystoi Diwy Bohorodicy, y Swiętego Iozefa. 29 Stefana. Oprocz tych Swiąt maiących swoy pewny dzień w Miesiącu, obchodzą Greko Ruś Swięta ruchome. 1 Wielkanoc przez trzy dni. 2 Wniebowstąpienie Pańskie. 3 Zielone Swiątki, y Swiętey Troycy nazaiutrz. 4. Bożego Ciała w Czwartek pierwszy w Post Piotrow wstąpiwszy. 5 Boleści Nayświętszey Panny, co oni zowią Sostradanyie Preświatoi Boharodycy, w Piątek po Oktawie Ruskiego Bożego Ciała. Tandem przy konkluzyi tey materyi kładę tu księgi Greko-Ruskie Cerkiewne. 1 Menologium, właśnie
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 80
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
część też takowem ich gęstem od czatowników elearskich znoszeniem przymuszeni , uciekli się znowu do Betlejem Gabora o Węgry na ratunek, których od czasu odstąpienia Betlejem Gaborowego z pod Wiednia in (Decemb. 1619) domowe konopie węgierskie od Elearów odganiać nie mieli. A cesarzowi też j. m. wojsk przybywało. Naprzód abowiem przyszedł około Wniebowstąpienia pańskiego N. Jakuszewski, który puściwszy się z Polski w 600 koni, a Lignicę już minąwszy, gdy mu w górach pozastępowano, straciwszy ostatek, w półtrzecia tylko sta koni do Czech wszedł, i z nimi do obozu przyszedł. Którego iż zaraz jako doświadczonego męża do wojska Elearów przyliczono, zaraz też wojsko Elearów Stanisława
część też takowem ich gęstem od czatowników elearskich znoszeniem przymuszeni , uciekli się znowu do Bethlehem Gabora o Węgry na ratunek, których od czasu odstąpienia Bethlehem Gaborowego z pod Wiednia in (Decemb. 1619) domowe konopie węgierskie od Elearów odganiać nie mieli. A cesarzowi też j. m. wojsk przybywało. Naprzód abowiem przyszedł około Wniebowstąpienia pańskiego N. Jakuszewski, który puściwszy się z Polski w 600 koni, a Lignicę już minąwszy, gdy mu w górach pozastępowano, straciwszy ostatek, w półtrzecia tylko sta koni do Czech wszedł, i z nimi do obozu przyszedł. Którego iż zaraz jako doświadczonego męża do wojska Elearów przyliczono, zaraz też wojsko Elearów Stanisława
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 31
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
liczby wszyscy wołali/ płakali/ włosy na sobie rwali/ na ziemię upadali/ prosząc aby onej zelżywości/ w kościele i nabożeństwie swym nie cierpieli. Patrz jako się żydzi opierali/ zastawiali/ aby tylko jednego obrazu do kościołaich nie stawiono/ chociaj już był stary zakon ustał/ bo to już było w siedm lat po Wniebowstąpieniu Pańskim. A my czemu milczym/ patrząc na taką brzydkość spustoszenia/ nie w jednym kościele/ alepo wszystkim państwie/ to jest/ dopuszczamy budować brzydkim poganom Tatarom zabobonnych bożnic/ w których cześć BOga prawdziwego ujmowana i lżona bywa? Niesłuszne tedy jest dopuszczanie budowania Mieczytów Tatarskich w państwie tym/ których teraz świeżo po śmierci I
licżby wszyscy wołáli/ płákáli/ włosy ná sobie rwáli/ ná źiemię vpádáli/ prosząc áby oney zelżywośći/ w kośćiele y nabożeństwie swym nie ćierpieli. Pátrz iáko się żydźi opieráli/ zástáwiáli/ áby tylko iednego obrázu do kośćiołáich nie stáwiono/ choćiay iuż był stáry zakon vstał/ bo to iuż było w śiedm lat po Wniebowstąpieniu Pánskim. A my cżemu milcżym/ pátrząc ná táką brzydkość spustoszenia/ nie w iednym kośćiele/ álepo wszystkim páństwie/ to iest/ dopuszcżamy budowáć brzydkim pogánom Tátárom zabobonnych bożnic/ w ktorych cżeść BOgá prawdźiwego vymowána y lżona bywa? Niesłuszne tedy iest dopuszcżánie budowánia Miecżytow Tátárskich w páństwie tym/ ktorych teraz świeżo po śmierći I
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 20
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
