iustos in bella furores. Dafne z niewinności Celebris u Owidiusza : Nec quid Hymen, quid amor, quid sint connubia curat. Czysty Democles, Cjane Syrakuzańska, Ojca przy Ołtarzu zabijająca, za wydartą sobie cnotę ; toż uczyniła Medullina Rzymianka u Plutarcha : Hippo Dama Grecka, aby od Flisów niebyła naruszona, w morze wskoczyła, jako Valerius Maksymus świadczy. Melanio żył w lasach, stąd przysłowie : Melianione castior. Ksenocrates Filozof i od Fryny nierządnicy nie zwiedzion, mówiącej : Se non à Viro, sed à statua venire u Waleriusza : Spuryna Młodzian dziwnej piękności, aby urodą swoją był płci białej nie ranił, twarz swoję zranił całą, Eodem
iustos in bella furores. Daphne z niewinności Celebris u Owidiusza : Nec quid Hymen, quid amor, quid sint connubia curat. Czysty Democles, Cyane Syrakuzáńská, Oyca przy Ołtárzu zabiiaiącá, zá wydartą sobie cnotę ; toż uczyniła Medullina Rzymianka u Plutarcha : Hippo Dáma Grecká, áby od Flisow niebyła naruszoná, w morze wskoczyła, iáko Válerius Maximus świadczy. Melanio żył w lasách, ztąd przysłowie : Melianione castior. Xenocrates Filozof y od Fryny nierządnicy nie zwiedzion, mowiącey : Se non à Viro, sed à statua venire u Waleriusża : Spurina Młodzian dziwney piękności, áby urodą swoią był płci biáłey nie ranił, twárz swoię zranił całą, Eodem
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 973
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
, Stawy, bagniska, rzeki, sadzawki wyschnęły,
Dwie żabie upragnione po polach biegały, Nawet i po wsiach, wody szukając, ciekały.
A w tym nad studnią przyszły. Tam jedna mówiła Drugiej, aby z nią razem w studnią się wpuściła. Druga, jako baczniejsza, na to powiedziała: „Radabym tam wskoczyła, kiedybym wiedziała Pewnie, żeby ta studnia nigdy nie wyschnęła,
Boby więtsza się nas tam tarapata jęła, Gdyby woda za czasem w studni wyschnąć miała: Nie jednaby nam nędza, wierz mi, dokuczała”. Tak baczny swe afekty zawsze moderuje, I, coby z nich urosło, pierwej
, Stawy, bagniska, rzeki, sadzawki wyschnęły,
Dwie żabie upragnione po polach biegały, Nawet i po wsiach, wody szukając, ciekały.
A w tym nad studnią przyszły. Tam jedna mówiła Drugiej, aby z nią razem w studnią się wpuściła. Druga, jako baczniejsza, na to powiedziała: „Radabym tam wskoczyła, kiedybym wiedziała Pewnie, żeby ta studnia nigdy nie wyschnęła,
Boby więtsza się nas tam tarapata jęła, Gdyby woda za czasem w studni wyschnąć miała: Nie jednaby nam nędza, wierz mi, dokuczała”. Tak baczny swe afekty zawsze moderuje, I, coby z nich urosło, pierwej
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 64
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
dało, Nie łazi już w tę dziurę, gdzie go raz potkało Cokolwiek. Powiadają o jakimsi chłopie: Dmuchał na zimną, iż się sparzył na ukropie. LXX. Co tobie niemiło, drugiemu nie czyń! WRONA I OWCA.
Wrona owcę ujźrzawszy, kiedy się kociła, Chcąc się onej nadrażnić, wnet na nią wskoczyła: To ją raz pazurami po grzbiecie drapała, Drugi raz to w to ucho, to w drugie kąsała.
Owca, nie mogąc jej zbyć, dobrze się nie wściekła, A nie wiedząc co począć, to jej tylko rzekła: „Wiem, gdyby to pies tobie abo więc kto drugi Wyrządzał, zdał ci by
dało, Nie łazi już w tę dziurę, gdzie go raz potkało Cokolwiek. Powiadają o jakimsi chłopie: Dmuchał na zimną, iż się sparzył na ukropie. LXX. Co tobie niemiło, drugiemu nie czyń! WRONA I OWCA.
Wrona owcę ujźrzawszy, kiedy się kociła, Chcąc się onej nadrażnić, wnet na nię wskoczyła: To ją raz pazurami po grzbiecie drapała, Drugi raz to w to ucho, to w drugie kąsała.
Owca, nie mogąc jej zbyć, dobrze się nie wściekła, A nie wiedząc co począć, to jej tylko rzekła: „Wiem, gdyby to pies tobie abo więc kto drugi Wyrządzał, zdał ci by
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 65
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
z potomkami swemi długi czas rozkazował Dwanaście Wojewodów: ciężko było narodowi Polskiemu pod wielą Panów. Krakus który Kraków założył: był i Królem Czeskim: do Krakowa stolicę przeniósł.
700. Lech II. syn Krakusów/ brata dla królestwa zabił/ sam też mizernie zginał.
730. Uenda córka Krakusowa: Niemce poraziwszy w Wisłę wskoczyła: u Mogiły pogrzebiona.
750. Dwan. Wojewodów powtóre.
780. Leszko pierwszy przedtym Przemysławem zwany: Morawce poraził. 801. Leszko II. biegiem przyszedł do królestwa. Katalog Książąt
Leszko III. syn Leszka wtórego/ doma pokoj mając/ Węgrom ratunku dawał: synów 20. zostawił niepewnych.
815.
z potomkámi swemi długi czás roskázował Dwánaśćie Woiewodow: ćięszko było narodowi Polskiemu pod wielą Pánow. Krakus ktory Krákow záłożył: był y Krolem Czeskim: do Krákowá stolicę przeniosł.
700. Lech II. syn Krákusow/ brátá dla krolestwa zábił/ sam też mizernie zgináł.
730. Uendá corká Krákusowá: Niemce poráźiwszy w Wisłę wskoczyłá: u Mogiły pogrzebioná.
750. Dwán. Woiewodow powtore.
780. Leszko pierwszy przedtym Przemysłáwem zwány: Moráwce poráźił. 801. Leszko II. biegiem przyszedł do krolestwá. Cáthálog Xiążąt
Leszko III. syn Leszká wtorego/ domá pokoy máiąc/ Węgrom rátunku dawał: synow 20. zostáwił niepewnych.
815.
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 71
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
Królem był Czeskim/ z Gniezna Stolicę do Krakowa przeniósł: smok obzarty i wielom szkodzący za niego w gorze pod Zamkiem był/ tego Skuba Szewc otruł. 700
LECH II. syn Krakusów Brata dla królestwa zabił/ sam też mizernie zginął.
WANDA Córka Krakusowa/ Rytogiera Książę Niemieckie z wojskiem trzy kroć poraziwszy sama w Wisłę wskoczyła/ Pogańskim sposobem czystości broniąc: u Mogiły znaleziona i pogrzebiona. 730 731 Wojewodów XII. powtóre rządzili z ciężkością Polaków. Katalog Książąt
750 LESZKO I. abo PRZEMYSLAW nieprzyjaciela u Lisej góry i Morawiany poraził/ żył szczęśliwie lat 30.
780 LESZKO II. biegiem prędkim ale chytrym Królestwo wygrał/ którego dla zdrady nie
Krolem był Czeskim/ z Gniezná Stolicę do Krákowá przeniosł: smok obzárty y wielom szkodzący zá niego w gorze pod Zámkiem był/ teg^o^ Skubá Szewc otruł. 700
LECH II. syn Krakusow Bratá dla krolestwá zábił/ sam też mizernie zginął.
WANDA Corká Krákusowá/ Rytogierá Kśiążę Niemieckie z woyskiem trzy kroć poráźiwszy sámá w Wisłę wskoczyłá/ Pogáńskim sposobem czystośći broniąc: v Mogiły ználeźiona y pogrzebiona. 730 731 Woiewodow XII. powtore rządźili z ćięszkośćią Polakow. Kátálog Kśiążąt
750 LESZKO I. ábo PRZEMYSLAW nieprzyiaćielá v Lysey gory y Moráwiány poráźił/ żył szczęśliwie lat 30.
780 LESZKO II. biegiem prędkim ále chytrym Krolestwo wygrał/ ktorego dla zdrády nie
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 87
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
bez przyczyny szatan/ który mną wzgardził/ jego obecności strzymać nie mógł/ której on cnoty/ nie tylko w młodzieńskiej gorącości/ ale ani teraz bez niebezpieczeństwa czystości śmiałby pożądać. Casianus Collatione 4. ca: 7. Czystość. Przykład V. Dla miłości czystości/ szlachetna niewiasta/ z córkami w rzekę na votnienie wskoczyła. 187.
PRzedziwna i uczciwa była niektóra białagłowa/ urodą i ustydem śliczna/ Domu szlachetnego i majętnego. Ta miała dwie córce panny uczciwe/ i wedle sznuru macierzyńskiej wstydliwości wyćwiczone: urodą i obyczajmi jedna drugą przechodzić usiłowała/ które nabożna matka wedle przykazania Pańskiego/ w bojaźni Bożej wychowała. Lecz złośliwych ludzi tak przeciw pannam
bez przycżyny szatan/ ktory mną wzgárdźił/ iego obecnośći strzymáć nie mogł/ ktorey on cnoty/ nie tylko w młodźięnskiey gorącośći/ ále áni teraz bez niebespieczenstwá czystośći śmiałby pożądáć. Casianus Collatione 4. ca: 7. Czystość. PRZYKLAD V. Dla miłości czystości/ szláchetna niewiástá/ z corkámi w rzekę na votnienie wskoczyłá. 187.
PRzedźiwna y vczćiwa byłá niektora białagłowá/ vrodą y vstydem śliczna/ Domu szlachetnego y máiętnego. Tá miáłá dwie corce pánny vczćiwe/ y wedle sznuru máćierzyńskiey wstydliwośći wyćwicżone: vrodą y obyczáymi iedná drugą przechodzić vśiłowáłá/ ktore nabożna mátká wedle przykazánia Páńskiego/ w boiáźni Bożey wychowáłá. Lecz złośliwych ludźi ták przećiw pánnam
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 194
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
, i teraz jest popem. 15 Z Maryjampola, 11 VIII 1693
Prawie tu hora horam felicius trudit we wszelkich alicjach wojennych, które tylko podawać się mogą. Dnia onegdajszego Kilianowi Kozacy przyprowadzili wziętych w Niedoborze języków od ordy, która tu z hazną, tj. zapłatą, kilkadziesiąt worków do Kamieńca przyszła była i w czambuł wskoczyła. Relacyją tę uczynili, jako źle gościli, bez jasyru wracali od litewskiego wojska i od naszej partii, idącej do obozu z Wołynia z imp. podkomorzym włodzimierskim: caesi, fugati dispersi, praehensi, taż plena fides i od tamecznych obywatelów, gdzie to wpadli byli, i że mało co abo nic szkody mają
, i teraz jest popem. 15 Z Maryjampola, 11 VIII 1693
Prawie tu hora horam felicius trudit we wszelkich alicyjach wojennych, które tylko podawać się mogą. Dnia onegdajszego Kilianowi Kozacy przyprowadzili wziętych w Niedoborze języków od ordy, która tu z hazną, tj. zapłatą, kilkadziesiąt worków do Kamieńca przyszła była i w czambuł wskoczyła. Relacyją tę uczynili, jako źle gościli, bez jasyru wracali od litewskiego wojska i od naszej partyi, idącej do obozu z Wołynia z jmp. podkomorzym włodzimierskim: caesi, fugati dispersi, praehensi, taż plena fides i od tamecznych obywatelów, gdzie to wpadli byli, i że mało co abo nic szkody mają
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 358
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
będąc ciaśniejszą w dziurę, a dlatego przeciwko muszkietu ta dziura C jest nalepsza, lecz przeciw działu parapet lepszy jest, niż obiedwie dziury CB.
O skoczeniu lepak kul wystrzelonych z góry ku dołu pokaże wyskoczenie F, jako ta kula wyskoczyła na plac niski G od wystrzelenia H. Przypatruj się, jako ta kula, która wskoczyła do kanonery I, tobie bowim należy na tym, puszkarzu, abyś ty się umiał nakryć od mianowanego wyskoczenia, które czyni kula z działa nieprzyjacielskiego. Co do strzelania KFMN mówię, że strzelanie K, pierwszym ni drugi raz trafiwszy na jedno miejsce, może skoczyć w S, ale jeśli częściej trafi w miejsce,
będąc ciaśniejszą w dziurę, a dlatego przeciwko muszkietu ta dziura C jest nalepsza, lecz przeciw działu parapet lepszy jest, niż obiedwie dziury CB.
O skoczeniu lepak kul wystrzelonych z góry ku dołu pokaże wyskoczenie F, jako ta kula wyskoczyła na plac niski G od wystrzelenia H. Przypatruj się, jako ta kula, która wskoczyła do kanonery I, tobie bowim należy na tym, puszkarzu, abyś ty się umiał nakryć od mianowanego wyskoczenia, które czyni kula z działa nieprzyjacielskiego. Co do strzelania KFMN mówię, że strzelanie K, pierwszym ni drugi raz trafiwszy na jedno miesce, może skoczyć w S, ale jeśli częściej trafi w miesce,
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 248
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
/ na zwinionych siadszy na treny się zdobywała. Jaśnie Wielm: Miłościwi PP Dnia dzisiejszego mężniejsza niż Amazonka/ odważniejsza niż Semiramis/ prędsza niż Atalanta/ Prowincje i Państwa ubieżawszy/ ziemice i miasta zhołdowawszy/ korony Królewskie/ fortece nie dobyte splondrowawszy/ na rączym Pegazie (śmierć mówię) wnaszą tudzież każdemu nieprzyjacielowi straszną Koronę Polską wskoczyła. Aby serca Jaśnie Oświeconego Senatu krwawą raną przeraziła: Orła nigdy nie zasmuconego pochmurną cerą przyodziała: z Purpury Senatorskiej/ nie purpurę/ z powagi jego Pańskiej nie powagę/ ale grobowisko i perzynę utworzyła. Zabiegły ku tej zawodnicce serca nie Jazonowym podszyte męstwem/ ale serca Prześwietnych Senatorów: Stanęły na przeko w tym domu nie
/ ná zwinionych siadszy ná threny się zdobywáłá. Iasnie Wielm: Miłośćiwi PP Dniá dźiśieyszego mężnieysza niż Amazonka/ odwáżnieyszá niż Semiramis/ prędsza niż Atalantá/ Prowincye y Páństwá vbieżawszy/ źiemice y miástá zhołdowawszy/ korony Krolewskie/ fortece nie dobyte splondrowawszy/ ná rączỹ Pegáźie (śmierć mowię) wnászą tudźiesz kożdemu nieprzyiaćielowi straszną Koronę Polską wskoczyłá. Aby sercá Iásnie Oświeconego Senatu krwawą raną przeraźiłá: Orłá nigdy nie zásmuconego pochmurną cerą przyodźiałá: z Purpury Senatorskiey/ nie purpurę/ z powagi iego Páńskiey nie powagę/ ále grobowisko y perzynę vtworzyła. Zábiegły ku tey záwodnicce sercá nie Iazonowym podszyte męstwem/ ále sercá Prześwietnych Senátorow: Stáneły ná przeko w tym domu ne
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 141
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
Synu/ że świat wespół i z śmiercią o wygranej już sobie zaśpiewały? Bynamniej Jaśnie Wielmożni Miłościwi PP. Fryderykus Cesarz umierając nakazał/ aby nad grobem onego te Epitafium wyrysowano. POLITYCZNY. Hypomenesa złotym jabłkiem uprzedzona. Śmierć jest prędsza niż Atalanta, bo gdzie skoczy zaraz dogoni i zabija. Śmierć do Korony Polskiej barzo śmiało wskoczyła, dla jej zganione to bezpieczeństwo. Herby jako się stawiły przeciw tej śmierci. ORATOR Herby, Urzędy dworu tego wszytkie przeciw śmierci skoczyły. Tylko że nic uniej nie wskórały. Gdy by był. Hetmanem. POLITYCZNY. Co za monument Fryderyka Cesarza po śmierci. Co Regnerus odpowiedział gdy go pytano czemu ludzie przeciw śmierci recepty
Synu/ że świát wespoł y z śmierćią o wygraney iuż sobie záśpiewáły? Bynamniey Iásnie Wielmożni Miłośćiwi PP. Fryderikus Cesarz vmieraiąc nákázał/ áby nád grobem onego te Epitaphium wyrysowano. POLITYCZNY. Hypomenesá złotym iábłkiẽ vprzedzoná. Smierć iest prętsza niż Atálántá, bo gdźie skoczy záraz dogoni y zábiia. Smierć do Korony Polskiey bárzo śmiáło wskoczyłá, dla iey zgánione to bespieczeństwo. Herby iáko się stáwiły przećiw tey śmierći. ORATOR Herby, Vrzędy dworu te^o^ wszytkie przeciw śmierći skoczyły. Tylko że nic vniey nie wskorały. Gdy by był. Hetmanem. POLITYCZNY. Co za monumẽt Frideriká Cesárza po śmierći. Co Regnerus odpowiedźiáł gdy go pytáno czemu ludźie przeciw śmierći recepty
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 144
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
