Sąsiadku, powiedz mi co rześkiego o chmielu. A cóż o nim powiedzieć? jako insze ziele, Jeżeli tyczki nie ma, po ziemi się ściele. I mnie, kiedy mazura kusz piję po kuszu, Przybywa choć po trosze we łbie animuszu; Jeśli jednak nie czuję zakowanej tyczki, Wolno mi grać na gębie, wycinać policzki. Aż skoro chmiel dopadnie przytknionego drąga, Dźwignąwszy się od ziemie, zaraz wierzchu siąga. 524. NADZIEWANA KURA
Wjeżdżam we wrota, dawszy znać o sobie wprzódy, Aż kucharz z miotłą biega za kurą w zawody; A gdy mu kędyś w miejsce nieuczciwe wpadła: „Bodajżeś — głosem rzecze — tysiąc diabłów
Sąsiadku, powiedz mi co rześkiego o chmielu. A cóż o nim powiedzieć? jako insze ziele, Jeżeli tyczki nie ma, po ziemi się ściele. I mnie, kiedy mazura kusz piję po kuszu, Przybywa choć po trosze we łbie animuszu; Jeśli jednak nie czuję zakowanej tyczki, Wolno mi grać na gębie, wycinać policzki. Aż skoro chmiel dopadnie przytknionego drąga, Dźwignąwszy się od ziemie, zaraz wierzchu siąga. 524. NADZIEWANA KURA
Wjeżdżam we wrota, dawszy znać o sobie wprzódy, Aż kucharz z miotłą biega za kurą w zawody; A gdy mu kędyś w miejsce nieuczciwe wpadła: „Bodajżeś — głosem rzecze — tysiąc diabłów
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 415
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, a nie będzie nas. Postanowić leśniczych, aby obieżdzali lasy, nawet i w Święta największe, w słoty, burze, bo wtedy się wkradają chłopi niespodziewając się straży. Edykt uczynić w dobrach, aby drzewa pięknego i pożytecznego nie wycinano na opał; co na budowanie za licencją dworu mogą sobie chłopi i dobre wycinać drzewo. Leżączek, krzywul, grabiny, leszczyny nikomu nie b onić, a dopieroż wierzbiny, olszyny, buczyny. Lipy, trzesnie, kruszyna, kalina, jabłonie powinne być konserwowane, dla pożytku pszczół i ludzi. Chłopom nie pozwalać co rok dzielnic grodzić, bo jedne lat kilka postoją, gdyż nato
, a nie będzie nas. Postanowić lesniczych, áby obieżdzali lasy, nawet y w Swięta naywiększe, w słoty, burze, bo wtedy się wkradaią chłopi niespodziewaiąc się straży. Edykt uczynić w dobrach, aby drzewa pięknego y pożytecznego nie wycinano na opał; co na budowanie za licencyą dworu mogą sobie chłopi y dobre wycinać drzewo. Leżączek, krzywul, grabiny, leszczyny nikomu nie b onić, á dopieroż wierzbiny, olszyny, buczyny. Lipy, trzesnie, kruszyna, kalina, iablonie powinne bydź konserwowane, dla pożytku pszczoł y ludzi. Chłopom nie pozwalać co rok dzielnic grodzić, bo iedne lat kilka postoią, gdyż nato
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 420
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
częścią też dla złodzieja, bo quod rarum gratum, quod commune vile. Jedna też do ogrodu ma być brama, alias forta, zgoła Hortus conclusus być powinien. Drzewa owoc rodzące powinny być w innych za ulicami kwaterach pod linie rzadko sadzone, aby jedno drugiego nie tłumiło, cheptę po między nie i trawę kosić, wycinać; bo drzewa suszy. Alias w jednych kwaterach daj jabłonie, w drugich grusze, w trzecich wisznie, trzesznie, w innych pigwy, orzechy włoskie, jałowcowe, morwowe drzewa, orzechy laskowe.
Jużem drzewa opisał wszystkie ogrodowe tu w tej Ekonomice, sub verbo drzewa, pod literą D. tam proszę czytać,
częścią też dla złodzieia, bo quod rarum gratum, quod commune vile. Iedna też do ogrodu ma bydź brama, alias forta, zgoła Hortus conclusus bydź powinien. Drzewa owoc rodzące powinny bydź w innych za ulicami kwaterach pod linie rzadko sadzone, aby iedno drugiego nie tłumiło, cheptę po między nie y trawę kosić, wycinać; bo drzewa suszy. Alias w iednych kwaterach day iabłonie, w drugich grusze, w trzecich wisznie, trzesznie, w innych pigwy, orzechy włoskie, iałowcowe, morwowe drzewa, orzechy laskowe.
Iużem drzewa opisał wszystkie ogrodowe tu w tey Ekonomice, sub verbo drzewa, pod literą D. tam proszę czytać,
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 432
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
zdaleka od O Ekonomice, minowicie, o Pasieczniku, Powietrzu.
pasieki, nie w pasiece, by nie spalił, ostróżnie ul okurzać, aby z pruchna iskra niepadła na ul spruchniały. Korytko z zaśmierdziałą wodą deszczową niech ma dla czerwu, jeśli daleko woda i błota, gnoje, od pasieki. Zioła śmierdzące wycinać koło pasieki jakoto piołun, głuchą pokrzywę. Dla bezpieczeństwa ile daleko od wsi, powinien mieć pasiecznik psa czujnego, spisę, strzelbę, gdyż na dwóch nogach i na czterech, biją na pasieki zwierze. Bardzo potrzeba sumiennego człeka pasiecznika, bo ma wiele sposobów kradzenia, ile za oczyma custode remoto. Może najlepsze
zdaleka od O Ekonomice, minowicie, o Pasieczniku, Powietrzu.
pasieki, nie w pasiece, by nie spalił, ostrożnie ul okurzać, aby z pruchna iskra niepadła na ul spruchniały. Korytko z zaśmierdziałą wodą deszczową niech ma dla czerwu, iezli daleko woda y błota, gnoie, od pasieki. Zioła smierdzące wycinać koło pasieki iakoto piołun, głuchą pokrzywę. Dla bespieczeństwa ile daleko od wsi, powinien mieć pasiecznik psa czuynego, spisę, strzelbę, gdyż na dwoch nogach y na czterech, biią na pasieki zwierze. Bardzo potrzeba sumiennego człeka pasiecznika, bo ma wiele sposobow kradzenia, ile za oczyma custode remoto. Może naylepsze
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 451
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
wydające dymu, lecz wapor delikatny i płomień cięki, a za zwyczaj koloru błękitnego.
Węgiel mineralny który powszechnie nazywają węglem kamiennym lub ziemnym, jest ziemia mająca w sobie wiele substancyj olejowatej, i mogącej się zapalić.
WĄZKA WYSOKOŚĆ. Czwarta kondygnacja formująca podnietę.
WOLNY WRĄB. To miejsce w lesie, w którym pozwala się wycinać drzewa. Urzędnicy mający dozór nad wodami i nad lasami, pilnują takich miejsc. Dzieli się ordynaryjnie las na miejsca takie pozwolone, i na inne w których są potrzebne do budowli drzewa. Kupcy którzy sobie zakupili wolny wrąb w cząstce jakiej lasu, powinni wycinać drzewa w czasie sobie wyznaczonym. W każdym roku jest wyznaczonych kilka
wydaiące dymu, lecz wapor delikatny i płomień cięki, á za zwyczay koloru błękitnego.
Węgiel mineralny ktory powszechnie nazywaią węglem kamiennym lub źiemnym, iest źiemia maiąca w sobie wiele substancyi oleiowatey, i mogącey się zapalić.
WĄZKA WYSOKOŚĆ. Czwarta kontygnacya formuiąca podnietę.
WOLNY WRĄB. To mieysce w lesie, w ktorym pozwala się wycinać drzewa. Urzędnicy maiący dozor nad wodami i nad lasami, pilnuią takich mieyść. Dzieli się ordynaryinie las na mieysca takie pozwolone, i na inne w ktorych są potrzebne do budowli drzewa. Kupcy ktorzy sobie zakupili wolny wrąb w cząstce iakiey lasu, powinni wycinać drzewa w czasie sobie wyznaczonym. W każdym roku iest wyznaczonych kilka
Skrót tekstu: DuhMałSpos
Strona: 43
Tytuł:
Sposób robienia węglów czyli sztuka węglarska
Autor:
Henri-Louis Duhamel Du Monceau
Tłumacz:
Jacek Małachowski
Drukarnia:
Michał Gröll
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
WOLNY WRĄB. To miejsce w lesie, w którym pozwala się wycinać drzewa. Urzędnicy mający dozór nad wodami i nad lasami, pilnują takich miejsc. Dzieli się ordynaryjnie las na miejsca takie pozwolone, i na inne w których są potrzebne do budowli drzewa. Kupcy którzy sobie zakupili wolny wrąb w cząstce jakiej lasu, powinni wycinać drzewa w czasie sobie wyznaczonym. W każdym roku jest wyznaczonych kilka morgów lasu do wycięcia.
Z.
ŻAR. Drzewo w pół spalone; albo węgiel nad to przepalony. W tym sensie mówi się żar piekarski, żar kominkowy. Nazywamy także żarem węgle, które jeszcze palą się w popiele, gdy drzewo jest zupełnie spalone
WOLNY WRĄB. To mieysce w lesie, w ktorym pozwala się wycinać drzewa. Urzędnicy maiący dozor nad wodami i nad lasami, pilnuią takich mieyść. Dzieli się ordynaryinie las na mieysca takie pozwolone, i na inne w ktorych są potrzebne do budowli drzewa. Kupcy ktorzy sobie zakupili wolny wrąb w cząstce iakiey lasu, powinni wycinać drzewa w czasie sobie wyznaczonym. W każdym roku iest wyznaczonych kilka morgow lasu do wycięcia.
Z.
ŻAR. Drzewo w poł spalone; albo węgiel nad to przepalony. W tym sensie mowi się żar piekarski, żar kominkowy. Nazywamy także żarem węgle, ktore ieszcze palą się w popiele, gdy drzewo iest zupełnie spalone
Skrót tekstu: DuhMałSpos
Strona: 43
Tytuł:
Sposób robienia węglów czyli sztuka węglarska
Autor:
Henri-Louis Duhamel Du Monceau
Tłumacz:
Jacek Małachowski
Drukarnia:
Michał Gröll
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
aby każdą bulgę pisali, pilnując kruchów w bulgach przy zrażaniu wody, nie dawać wyjeżdżać robotnikowi krom dwóch wyjezdnych. Przy pakunkach beczek być, ministrów zamykając, soli upatrując. Bałwana żadnego bez wyciętej cechy wywalać nie dać, toż i o tej soli, którą z nadgórza nie przedaną wywalają, także na szlacheckiej i mediakach piętno wycinać, bo przez to odmiany bywają. Koń gdy skaliczeje, aby p. szafarz na to miejsce dał lepszego, żeby się przy złym drugie nie popsowały, toż na dole. Jeden trybarz aby nad górą sypiał, a podejrzanego od służby oddalić
Leszny. Jeśliby p. szafarz leśnictwa odprawować nie mógł, tedy leszny ma
aby każdą bulgę pisali, pilnując kruchów w bulgach przy zrażaniu wody, nie dawać wyjeżdżać robotnikowi krom dwóch wyjezdnych. Przy pakunkach beczek być, ministrów zamykając, soli upatrując. Bałwana żadnego bez wyciętej cechy wywalać nie dać, toż i o tej soli, którą z nadgórza nie przedaną wywalają, także na szlacheckiej i mediakach piętno wycinać, bo przez to odmiany bywają. Koń gdy skaliczeje, aby p. szafarz na to miejsce dał lepszego, żeby się przy złym drugie nie popsowały, toż na dole. Jeden trybarz aby nad górą sypiał, a podejrzanego od służby oddalić
Leszny. Jeśliby p. szafarz leśnictwa odprawować nie mógł, tedy leszny ma
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 53
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
. A nie sfolguje oto twoje: gardło za gardło/ oko za oko/ ząb za ząb/ ręka za rękę/ noga za nogę będzie. Rozdział XX. Wspomożenie Boże. 3. napominanie Kapłańskie. 5. i Hetmańskie do wojska. 10. Prawo dobywania miast. 19. i których drzew czasu wojny nie wycinać. 1.
GDy się ruszysz na wojnę/ przeciw nieprzyjaciołom twoim/ a obaczysz konie i wozy/ i lud więtszy nad cię/ nie bój się ich: bo Pan Bóg twój z tobą jest/ który cię wywiódł z ziemię Egipskiej. 2. A gdy się przybliżać będziecie ku potykaniu/ wystąpi Kapłan/ i przemówi
. A nie zfolguje oto twoje: gárdło zá gárdło/ oko zá oko/ ząb zá ząb/ ręká zá rękę/ nogá zá nogę będźie. ROZDZIAL XX. Wspomożenie Boże. 3. nápominánie Kápłanskie. 5. y Hetmánskie do woyská. 10. Prawo dobywánia miast. 19. y ktorych drzew cżásu wojny nie wyćináć. 1.
GDy śię ruszysz ná wojnę/ przećiw nieprzyjaćiołom twojim/ á obacżysz konie y wozy/ y lud więtszy nád ćię/ nie boj śię jch: bo Pan Bog twoj z tobą jest/ ktory ćię wywiodł z źiemię Egipskiey. 2. A gdy śię przybliżáć będźiećie ku potykániu/ wystąpi Kápłan/ y przemowi
Skrót tekstu: BG_Pwt
Strona: 206
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Powtórzonego Prawa
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
abyś je wziął/ nie psuj drzewa jego/ wycinając je siekierą bo z niego jeść będziesz: przetoż go nie wycinaj/ (bo/ azaż są ludźmi drzewa polne?) abyś ich używał do oblężenia. 20. Tylko drzewa/ które obaczysz/ że owocu nie rodzą/ te psować będziesz i wycinać: i budować będziesz baszty/ przeciwko onemu miastu/ które z tobą walczy/ póki go nie opanujesz. Rozdział XXI. Co czynić. 1. z Zabitym potajemnie 12. z białą głową na wojnie pojmaną 15. z pierworódnym. 18. z upornym Synem. 22. i z obieszonym. 1.
JEśliby naleziony
ábyś je wźiął/ nie psuj drzewá jego/ wyćinájąc je śiekierą bo z niego jeść będźiesz: przetoż go nie wyćinaj/ (bo/ ázaż są ludźmi drzewá polne?) ábyś jch używał do oblężenia. 20. Tylko drzewá/ ktore obacżysz/ że owocu nie rodzą/ te psowáć będźiesz y wyćináć: y budowáć będźiesz bászty/ przećiwko onemu miástu/ ktore z tobą walcży/ poki go nie opánujesz. ROZDZIAL XXI. Co czynić. 1. z Zábitym potájemnie 12. z białą głową ná wojnie pojmaną 15. z pierworodnym. 18. z upornym Synem. 22. y z obieszonym. 1.
IEsliby náleźiony
Skrót tekstu: BG_Pwt
Strona: 207
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Powtórzonego Prawa
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
szable topiąc żółcią zaprawione; Tak śliczną jej twarz niestwornie podarli, A na swych własnych panów gniew wywarli, Sprzykrzywszy wszytkie nad sobą zwierzchności Chcieli swąwolą dobić się wolności. Więc pretekst wojny na czerń zarzucili, Aby się wszyscy o swą wiarę bili Cerkwie plądrować, które rzymskim prawem, Stały pod Ojcem świętym i łaskawym, Żydy wycinać, co intraty brali, Przez miłosierdzia na głowę kazali, Na co przybrali Chmielnickiego głowę I jemu dali pułki regestrowe. A skrywszy ogień swej złości w popiele Nie szerząc rzeczy uknowanych wiele — Nagle pod Korsuń w kupie nastąpieli, Aby niesprawne wojsko zaskoczyli Naszych kwarcianych. Tu co się trafieło, Znać, że to Boskie już
szable topiąc żółcią zaprawione; Tak śliczną jej twarz niestwornie podarli, A na swych własnych panów gniew wywarli, Sprzykrzywszy wszytkie nad sobą zwierzchności Chcieli swąwolą dobić się wolności. Więc pretekst wojny na czerń zarzucili, Aby się wszyscy o swą wiarę bili Cerkwie plądrować, które rzymskim prawem, Stały pod Ojcem świętym i łaskawym, Żydy wycinać, co intraty brali, Przez miłosierdzia na głowę kazali, Na co przybrali Chmielnickiego głowę I jemu dali pułki regestrowe. A skrywszy ogień swej złości w popiele Nie szerząc rzeczy uknowanych wiele — Nagle pod Korsuń w kupie nastąpieli, Aby niesprawne wojsko zaskoczyli Naszych kwarcianych. Tu co się trafieło, Znać, że to Boskie już
Skrót tekstu: BorzNaw
Strona: 79
Tytuł:
Morska nawigacyja do Lubeka
Autor:
Marcin Borzymowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1662
Data wydania (nie wcześniej niż):
1662
Data wydania (nie później niż):
1662
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Roman Pollak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Morskie
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971