skuteczna z natury swojej ani z Boga/ który takich ceremonii ani sam przez się/ ani przez Kościół swój postanowił/ tedy od obłudnego ducha pomocy pochodzić muszą. Dotychże wymysłów zobobonnych kależą obrazy wydrożone wpierścieniach pod pewnymi konstelacjami i Planeta- mi. Na przykład/ kiedy kto pod znakiem Lwa dał sobie na Sygnecie obras Lwa wyrzezać/ taki twierdzą guślarze/ pomocny na melnakolię/ na puchlinę/ na gorączkę/ przeciw powietrzu morowemu. Przydaj i to aby taki był na stosie. A czemu nie wołu/ abo sowę etc. Dla tegoż raczej rozumieć że ona figura jest haftem szatańskiem/ które gdy okażą ci co z niemi mają porozumienie/ mają
skuteczna z nátury swoiey áni z Bogá/ ktory takich ceremonii áni sam przez się/ áni przez Kośćioł swoy postánowił/ tedy od obłudnego duchá pomocy pochodzić muszą. Dotychże wymysłow zobobonnych kależą obrazy wydrożone wpierśćieniách pod pewnymi konstellácyámi y Plánetá- mi. Ná przykład/ kiedy kto pod znakiem Lwa dał sobie ná Sygnećie obras Lwá wyrzezáć/ táki twierdzą guślarze/ pomocny ná melnakolię/ ná puchlinę/ na gorączkę/ przećiw powietrzu morowemu. Przyday y to aby táki był ná stośie. A czemu nie wołu/ abo sowę etc. Dla tegosz ráczey rozumieć że oná figurá iest háftem szatanskiem/ ktore gdy okażą ći co z niemi maią porozumienie/ máią
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 30
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
tej maści trzy ćwierci łota/ Kamfory w Aquawicie rozpuścić pierwej niżliby mydło w niej było roztarte. Też tak meżczyznie/ jako białejgłowie w tym nacieraniu dobrze każdego dnia olejku z tegoż korzenia Dzięgielowego z czymkolwiek dawać pić. (Teopch.) Magia, albo Zabobony Matematyckie. 1.
Korzeń świeżo wykopany tego ziela/ wyrzezać na nim (każą Matematacze) Raka/ pod Saturn: w Raku niebieskim będącym albo wchodzącym: i to na wrzody jadowite/ a ciało wyjadające i psujące każą przykładać/ twierdząc/ że to samo bez wszelkich maści i plastrów/ bez olejku prochu i wodek/ takie złe i jadowite wrzody osobliwie goi. Ale potrzeba je
tey máśći trzy ćwierći łotá/ Kámfory w Aquáwićie rospuśćić pierwey niżliby mydło w niey było roztárte. Też ták meżczyznie/ iáko białeygłowie w tym náćierániu dobrze káżdego dniá oleyku z tegoż korzeniá Dźięgielowego z czymkolwiek dawáć pić. (Theopch.) Magia, álbo Zabobony Mátemátyckie. 1.
Korzeń świeżo wykopány tego źiela/ wyrzezáć ná nim (każą Mátemátacze) Ráka/ pod Sáturn: w Ráku niebieskim będącym álbo wchodzącjm: y to ná wrzody iádowite/ á ćiáło wyiádáiące y psuiące każą przykłádáć/ twierdząc/ że to sámo bez wszelkich máśći y plastrow/ bez oleyku prochu y wodek/ tákie złe y iádowite wrzody osobliwie goi. Ale potrzebá ie
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 97
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
wyrazi główkę toczoną, a po niej grzywę złotą kręconą? Kto twarz rumianą pod białym czołem i ślicznym trafi jagody kołem?
Kto oko rzęsą pozorne wroną i nosek szczupły, i parę wonną, którą szarłatne wargi spuszczały, dokąd mu krótkie dni dopuszczały?
Nuż zaś stawiki wszytkiego ciała, by je też z kości słoniowej miała wyrzezać ręka meteorowa, tak była z nimi spojona głowa.
Cóż po tym? Kiedy ta go nam wzięła, co nań zarazem czuhać poczęła, zajźrząc go słońcu jasnemu daleji cnym rodzicom, by odchowali.
A on ci, jako otchniony kwiatek, poszedł gościńcem niewinnych dziatek, ale duch, próżen takich postrachów,
wyrazi główkę toczoną, a po niej grzywę złotą kręconą? Kto twarz rumianą pod białym czołem i ślicznym trafi jagody kołem?
Kto oko rzęsą pozorne wroną i nosek szczupły, i parę wonną, którą szarłatne wargi spuszczały, dokąd mu krótkie dni dopuszczały?
Nuż zaś stawiki wszytkiego ciała, by je też z kości słoniowej miała wyrzezać ręka meteorowa, tak była z nimi spojona głowa.
Cóż po tym? Kiedy ta go nam wzięła, co nań zarazem czuhać poczęła, zajźrząc go słońcu jasnemu daléji cnym rodzicom, by odchowali.
A on ci, jako otchniony kwiatek, poszedł gościńcem niewinnych dziatek, ale duch, próżen takich postrachów,
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 308
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
