Scena IX. Chor. Śpiewa złość niewiastej od męża wzgardzonej: jako zginęli wszyscy Argonaute: Na koniec za Jasonem suplikuje ozdrowie.
NIgdy tak ogień i wiatry wzruszone Nie szkodząani groty wyrzucone, Jak żona kiedy rozwiedzie się płocha Mści się i kocha. Nie ztym impetem dżdże sprowadza mglisty Auster na ziemię: nie tak zabrzeżysty Dunaj wzlewając mosty rujnuje, Wpola wędruje. Nie tak Rodanus bystre niesie wody, Nie tak na ziemię gdy puszczają lody, Od słońca płynie strumieniami zgóry Wód potok spory. Ślepa jest miłość, gdy ją gniew podnosi Nie da się rządzić, hamulce nie znosi. Na śmierć nic niedba chce na same groty
Scená IX. Chor. Spiewa złość niewiástey od mężá wzgárdzoney: iáko zginęli wszyscy Argonautae: Ná końiec zá Jásonęm supplikuie ozdrowie.
NIgdy ták ogięń y wiátry wzrusżone Nie sżkodząáni groty wyrzucone, Ják żona kiedy rozwiedźie się płocha Mśći się y kocha. Nie ztym impetem dżdże sprowadza mglisty Auster ná źięmię: ńie ták zabrzeżysty Dunay wzlewáiąc mosty ruinuie, Wpolá wędruie. Nie ták Rodánus bystre ńiesie wody, Nie ták ná źięmię gdy puszcżáią lody, Od slońcá płyńie strumięniámi zgory Wod potok spory. Slepa iest miłość, gdy ią gniew podnośi Nie da śię rządźić, hámulce nie znośi. Ná śmierć nic niedba chce ná sáme groty
Skrót tekstu: SenBardzTrag
Strona: 100
Tytuł:
Smutne Starożytności Teatrum, to jest Tragediae Seneki rzymskiego
Autor:
Seneka
Tłumacz:
Jan Alan Bardziński
Drukarnia:
Jan Christian Laurer
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
